David Eugene Edwards

David Eugene Edwards: Η επιστροφή του σαμάνου

Δύο λόγια για τον Αμερικανκό μουσικό που μας έχει ταξιδέψει ποικιλοτρόπως.

Διαβάστηκε φορες

Ο David Eugene Edwards ήταν πάντα ένας παρατηρητής. Είτε πρόκειται για τους δίσκους των 16 Horsepower, είτε αργότερα για τις κυκλοφορίες με τους Wovenhand, ο Edwards έχει φιλοτεχνήσει διαρκείς εικόνες εδαφών χωρίς σύνορα, γεμάτων καπνό από εργοστάσια, ποτισμένα με τον καθημερινό αγώνα της εργατικής τάξης. Και ενώ τα θέματά του διατήρησαν ένα πλούσιο μυστήριο, τα τραγούδια του ξόρκιζαν πάντα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που συναντώνται σε επαρχιακά τοπία της πατρίδας του, της Αμερικής. Αθετημένες υποσχέσεις, απραγματοποίητα όνειρα, θρησκοληψία και έχθρα προς οτιδήποτε διαφορετικό.

Με κύρια όπλα του την πλούσια παράδοση της αμερικάνικης folk, της ινδικής κλασικής μουσικής, καθώς και την ινδιάνικη αύρα που είναι μπολιασμένη στη γενέτειρά του, το Denver, συγκολλά αυτά τα στοιχεία μαζί με drones και παραφωνίες, δημιουργώντας συνθέσεις σαρωτικής μεγαλοπρέπειας και μοναδικού σφρίγους. Είναι αφήγηση παραμυθιού μετουσιωμένη σε ήχο και όσο πιο βαθιά εξερευνά κάποιος τον ηχητικό κόσμο του David Eugene Edwards, τόσο περισσότερο εισχωρεί στις ιστορίες του.

Ο τελευταίος του δίσκος "Ηyacinth", η πρώτη του solo δουλειά, είναι μια ακόμη επέκταση της μουσικής αισθητικής του και της δημιουργικής του ιδεολογίας. Ξεκινώντας με το σκοτεινό ακουστικό βουητό του "Seraph", που περιέχει το χαρακτηριστικό για τον Edwards στίχο "You and I snaking through the sky together/ Trust you, be nothing there", γίνεται σαφές πως, σε αντίθεση με προηγούμενες δουλειές του, υπάρχει κάτι πιο άμεσο στην επικοινωνία του με όσους/όσες ακούνε.

Ακολουθεί το αργό κήρυγμα του 'Howlin Flower", μια αφηρημένη ακολουθία στίχων που μοιάζουν να έχουν πέσει από το σημειωματάριο στίχων του Edwards για να σχηματίσουν μια ζωντανή εικόνα μπροστά στα μάτια μας.
Το "Lattice", πλούσιο σε μεταφορές και μυστήριο, παρουσιάζει τη σαφή επιρροή που έχει δεχτεί από τους μεγάλους Αμερικανούς λογοτέχνες. Ένα τραγούδι σαν σύννεφα καταιγίδας που κυλούν μέσα από την έρημο ("Tower of silence / Through the lattice"). Σαν να μπήκε ο Edwards μέσα στο σκοτεινό και ζωντανό κόσμο του "Ματωμένου Μεσημβρινού" του Cormac McCarthy. Στο κλείσιμο με το "The Cuckoo", άγρια άλογα και πλατάνια διασταυρώνονται με ιστορίες από τη μυθολογία, και είναι αυτές οι συναρπαστικές αντιπαραθέσεις γεγονότων, η πάλη με τη μυθοπλασία, που δίνουν στα τραγούδια του Edwards μια σχεδόν θρησκευτική διάσταση.

Από το ξεκίνημά του με τους φανταστικούς 16 Horsepower και τη συνέχεια με τους Wovenhand, ο Edwards απολάμβανε μεγάλα ακροατήρια σε όλη την Ευρώπη, ίσως περισσότερα από αυτά που τον προϋπαντούσαν σε αμερικάνικο έδαφος. Η θεματολογία του, που βρίθει θρησκευτικών αναφορών (ο παππούς και ο πατέρας του ήταν ιεροκήρυκες, με όλη την βιβλική διάσταση που φέρει αυτή η λέξη), η βαθιά εκφραστική φωνή του, αλλά και οι διασκευές σε μπάντες όπως οι Joy Division τον έφεραν ψηλά στις προτιμήσεις μεγάλου μέρους ευρωπαίων μουσικόφιλων που αρέσκονται στο σκοτάδι. 

Το Σάββατο υποδεχόμαστε ξανά τον David Eugene Edwards παρέα με τους δικούς μας Mani Deum, σε μια απόλυτα ταιριαστή μουσική συνάντηση. Μια συναυλία που θα κοινωνήσει άλλη μια φορά το ιδιαίτερο ευαγγέλιο (gospel) του, δίνοντας μας κατεύθυνση μέσω της προσευχής, όπως ένας λευκός υάκινθος.


Ο David Eugene Edwards εμφανίζεται το ερχόμενο Σάββατο, 20 Απριλίου, στο Gagarin205, μαζί με τους Mani Deum. Περισσότερες πληροφορίες και εισιτήρια εδώ.

Διαβάστε ακόμα