Είναι κάποια βιβλία που σου κλείνουν το μάτι από τον τίτλο. Και «Τα ουγγρικά ψάρια» του Γιάννη Πλιώτα-συγγραφέα και υποκινητή των Βορειοδυτικών Εκδόσεων-είναι ένα από αυτά. Και μετά έρχεται το εξώφυλλο. Εξώφυλλο που πέρασε κι αυτό τη μικρή του διαλογή μέσω facebook δίνοντάς σου την υποψία ότι η υπόθεση του μυθιστορήματος κάποια σχέση θα έχει με networking. Ισχύει και με το παραπάνω. Γιατί η όλη πλοκή κινείται γύρω από την απαγωγή ενός Χάκερ με κεφαλαίο που μόνο ανώνυμος δεν είναι. Τον λένε Φρικάκια ή Τίτο. Την αφήγηση ξετυλίγει ο ίδιος ο Γιάννης Πλιώτας (έχουν κρατηθεί τα real life ονόματα) σε ρόλο άσημου ποιητή. Ακόμα και η ίδια η πόλη είναι στο κόλπο. Όλα συμβαίνουν στα Γιάννενα. Και πού είναι τα Γιάννενα; Βορειοδυτικά. Και πώς τις λένε τις εκδόσεις; Κατάλαβες τώρα; Οργανωμένο το έγκλημα.
Ο Γιάννης λοιπόν λαμβάνει το SOS τηλεφώνημα του Χάκερ και η ξακουστή ανδρική φιλία αναλαμβάνει δράση. Με τον απαραίτητο αρχικό δισταγμό και τη νωχέλεια της επαρχιακής πόλης. Και επειδή ένας ίσον κανένας. Τον Γιάννη βοηθά ο έτερος φίλος, ο Μάγος. Μάγος εστί μπάρμαν παρηκμασμένου ροκάδικου.
Όσο όμως το μυστήριο προχωρά, τόσο η παρέα μεγαλώνει. Και οι σελίδες γίνονται εναλλακτικό new age νουάρ με δευτεραγωνιστές τα πάλαι ποτέ αστέρια της ελληνικής περιφέρειας. Έναν ex μαφιόζο παλαιστή που ανακάλυψε την απόλαυση της ήσυχης ζωή και της κρύας σοκολάτας, την Μικρή, μια τραγουδιάρα παιδί-θαύμα που αχρήστεψε κατά την ενηλικίωση και ένα τιμιότατο ρέφερι τον Αντώνη που έγινε θρύλος για την απόδρασή του από το Αλκαζάρ. Ναι, το γήπεδο της Λάρισας.
Ναι, το βιβλίο είναι πανέξυπνο. Οι κινήσεις ματ, τα ακίνδυνα; Πιράνχας, το lada που κλατάρει, η νόστιμη σοκολατίνα, η γιορτή πατάτας, οι ανέκδοτες ποιητικές συλλογές άλλοτε ως φόντο, άλλοτε ως αξεσουάρ των πρωταγωνιστών κι άλλοτε ως κλειδιά της υπόθεσης σε κάνουν να γελάς. Κι εκεί που ξεκαρδίζεσαι σε πιάνει μελαγχολία. Για την αδεξιότητα του έρωτα-το ποθητό έτερον ήμισυ του Γιάννη ενσαρκώνει η φοιτήτρια Λίζα, την αβεβαιότητα της εποχής-το βιβλίο κλίνει προς την επιστροφή της δραχμής-και την αναλγησία όχι του τηλεοπτικού μέσου αλλά τη δική μας. Που μάθαμε να πατάμε τα κουμπιά του tv control ακόμα κι όταν μπροστά μας δεν υπάρχει συσκευή.
Τελικά δεν σου είπα ούτε πού κολλάνε τα ψάρια, ούτε τι έγινε με την απαγωγή. Και δεν θα το κάνω. Αν έχεις μέσα σου λίγο από csi, λίγο από ανταρσία Βελουχιώτη, αν ξέρεις από σκάκι, κερασμένα σφηνάκια και αναπάντητα friend requests, μπες στο blog των βορειοδυτικών για να μάθεις πώς θα αποκτήσεις το δικό σου ηλεκτρονικό (for free) η τυπωμένο (σε εξαιρετικά φιλική τιμή) αντίτυπο. Ιt goes both ways.
http://voreiodytikes.blogspot.com