Το ταξίδι μας λοιπόν ξεκινάει το 1995 στην Γλασκόβη όπου και δημιουργείται το συγκρότημα. Από την αρχή δίνουν το μουσικό στίγμα το οποίο είναι τα μεγάλα κιθαριστικά solo, η μελωδικότητα, οι έντονες ηχητικές αντιθέσεις και τέλος η χρήση εφέ στην κιθάρα. Οι masterminds πίσω από τους Mogwai είναι ο Stuart Braithwaite στην κιθάρα και τα φωνητικά, ο Dominic Aitchison στο μπάσο, o Barry Burns στην κιθάρα, το πιάνο, το synthesiser και τα φωνητικά και ο Martin Bulloch στα ντραμς.
Το όνομά
του το οφείλει στην ταινία
“Gremlins”. Ειδικότερα,
στην ταινία, Mogwai ονομαζόταν
το πρώτο στάδιο της μεταμόρφωσης των
Gremlins πριν
γίνουν τέρατα.
Αρχικά το Φεβρουάριο του 1996 κυκλοφορούν το “Tuner/Lower” το οποίο ηχητικά μεταπηδάει από τα ήρεμα μελωδικά σε πιο τραχειά και έντονα σημεία. Με αυτό τον τρόπο καταφέρνει να κρατάει τον ακροατή σε εγρήγορση.
Η επιτυχία είναι συνηφασμένη με το όνομα των Mogwai. Τον Οκτώβριο του 1997 κυκλοφορούν το πρώτο τους άλμπουμ, το “Mogwai Young Τeam”. Κατατάχθηκε στην εβδομηκοστήπέμπτη (75) θέση στα Uk Charts και είχε guest εμφανίσεις από τους Sidan Moffat και την indie μπάντα του Arab Strap.
Το 1998 οι
Mogwai κυκλοφορούν
ένα δίσκο με διασκευές σε κομμάτια
των Black Sabbath αι
όχι μόνο,το
“Kicking A Dead Pig”
το οποίο άγγιξε την
εξηκοστή θέση στα UK Charts.
Από την άλλη πλευρά είχε
το “Fear Satan” με remixes το
οποίο έφτασε αντίστοιχα στην θέση 57.
Οι Mogwai με
την συνεργασία άλλων συγκροτημάτων
έχουν κυκλοφορήσει πολλές διασκευές
σε μπάντες όπως στους Manic
Street Preachers. Παρ' όλα αυτά
,συγκροτήματα όπως οι Blur
και τραγουδιστές όπως ο
Axl Rose και ο
Robbie Williams έχουν
δεχτεί τα πυρά των Mogwai
είτε μέσα από μπλουζάκια
είτε μέσα από συνεντεύξεις τους.
Το 1999 το “Come on die young” έρχεται να κάνει την διαφορά. Είναι ένα καθαρά instrumental άλμπουμ με ήπιες μελωδίες. Ταξιδιάρικο που σε παραπέμπει στα τοπία της Σκωτίας.
Μετά από
2 χρόνια κυκλοφορεί το “Ep
+2” το οποίο έχει τις
τέλειες αναλογίες. Όπως φαινεται μέσα
από το μουσικό προφίλ της μπάντας η
μελωδία και τα βίαια ξεσπάσματα είναι
τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του
συγκροτήματος, στο “Ep
+2” οι Mogwai
κααταφέρνουν να βρουν
τις τέλειες αναλογίες στα χαρακτηριστικά
αυτά και να δημιουργήσουν μελωδικά και
σκληρά κομμάτια τα οποία προκαλούν μία
ακουστική γαλήνη στιν ακροατή.
Την
ίδια χρονιά κυκλοφορεί και το “Rock
Action” το οποίο βρέθηκε
στην εικοστητρίτη θέση στα UK
Charts. Σε σύγκριση με το
προηγούμενο από την μία το άλμπουμ αυτό
μετριάζει την έκρηξη συναισθημάτων σε
ηχητικά σκαμπανευάσματα και από την
άλλη δίνει βαρύτητα στον ήχο και όχι
τόσο στην μελωδία.
Το 2003 οι
Mogwai κάνουν
μία επιστροφή πίσω στον ήχο του “Come
On Die Young”. Με το “Happy
Songs For Happy People” δημιουργούν
κομμάτια sound-scapes
και από την άλλη κομμάτια
που απεικονίζουν μελαγχολικά συναισθήματα.
Το 2005
κυκλοφορούν το “Government Commissions: BBC
Sessions 1996-2003” το οποίο αποτελείται
από εκπομπές του John Peel.
Το άλμπουμ είναι αφιερωμένο
στην μνήμη του. Θεωρείται ένα αριστούργημα
από τους ίδιους προς τους
θαυμαστές τους εξαιτίας της εξαιρετικής
μαεστρίας με την οποία παίζουν στα
κομμάτια και τα έντονα σημεία που έχουν.
To “Mr Beast”
ήρθε το Μάρτιο του 2006 για
να εντυπωσιάσει αρχικά με το εξώφυλλο
του και στη συνέχεια με τις μελωδίες
του. Το artwork το
έχει επιμεληθεί η Amanda
Church με αρκετή λεπτομέρια
στο σκίτσο. Ηχητικά το άλμπουμ έχει
έντονες μελωδίες, χωρίς έντονο ηλεκτρονικό
ήχο. Για άλλη μία φορά οι Mogwai
αποδεικνύουν ότι το δυνατό
τους σημείο είναι οι παρατεταμένες
κιθαριστικές και ακουστικές μελωδίες.
Το 2006 είναι
μία ιδιαίτερη χρονιά για το συγκρότημα
αφού την ίδια περίοδο κυκλοφορούν και
το soundtrack του ντοκιμαντέρ “Zidane - A 21st Century Portrait -
An Original Soundtrack By Mogwai ”. Ο στόχος
του soundtrack είναι
να δημιουργήσει “ηχητικές” εικόνες
για την πλοκή, κάτι δηλαδή που είναι
ήδη δοκιμασμένο και από άλλες μπάντες
του είδους αλλά από την άλλη δεν παύει
να είναι κάτι όμορφο.
To “Hawk is Howling” είναι ένα από τα πλέον κλασικά άλμπουμ των Mogwai. Κυκλοφόρησε το 2008 και θεωρείται ακόμα και μετ'α από τέσσερα χρόνια το masterpiece του συγκροτήματος. Από την μία ακολουθεί το κλασικό μοτίβο από παρατεταμένα ακουστικά σόλο αλλά ταυτόχρονα χρησιμοποιούν εφέ τα οποία τους κάνουν να ακούγονται πιο σκληροί και να θυμίζουν space rock.
Το 2010
κυκλοφορεί το πρώτο live
άλμπουμ του συγκροτήματος
το “Special Moves”. Είναι
αναμφίβολα η ώριμη στιγμή των Mogwai,
από την μία το tracklisting
στο οποίο αναμειγνύονται
τα κομμάτια της μουσκής πορείας της
μπάντας και από την άλλη η μαεστρία που
παίζει ο κιθαρίστας τους, ο Stuart
Braithwaite.
Το 2011 κυκλοφορούν το “Hardcore will never die but you will”. Είναι στο απόγειο της δημιουργηκότητας και της μελωδικότητας αν και ο θόρυβος τοποθετείται στα σωστά σημεία έτσι ώστε το άλμπουμ να μη γίνεται μονότονο. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το κομμάτι “You're Lionel Richie” το οποίο αν και ξεκινά μελωδικά στην μέση του κομματιού γίνεται η ανατροπή, αφού κυριαρχεί ο θόρυβος και ο ήχος της κιθάρας είναι πιο σκληρός.
Κλείνοντας αυτή την σύντομη περιήγηση στην πορεία των σκωτσέζων Mogwai πιστεύω ότι αυτόι το live θα αποτελέσει ένα βάλσαμο στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε. Μέσα από τις μελωδίες τους θα μας δωθεί μία ευκαιρία να χαθούμε σε ειδυλιακά και πανέμορφα μέρη. Let's join the trip!