Κάθεσαι και χαζεύεις από μακριά. Τα χρώματα εναλλάσσονται αστραπιαία. Κόκκινο, κίτρινο, πορτοκαλί. Οι φλόγες γλείφουν τους τοίχους και διεισδύουν σε κάθε γωνιά, ακριβώς όπως θα έκανε το δυαδικό τους στοιχείο, το νερό.
Η φωτιά σού λένε είναι καταστροφή, είναι θάνατος. Μα εσύ ακόμα θυμάσαι τη δασκάλα στο σχολείο να σου μαθαίνει για το φιλάνθρωπο Προμηθέα που θυσίασε τα προνόμιά του στον Όλυμπο για να μεταφέρει στην ανθρωπότητα αυτή τη μοναδική γνώση.
Η αληθινή της φύση σου διαφεύγει. Ελάχιστα πράγματα είναι τόσο αμφίσημα. Ή μάλλον όλα είναι λίγο ή πολύ. Βροχή μπορεί να σημαίνει πλημμύρα. Έλλειψη βροχής μπορεί να σημαίνει ξηρασία. Η φωτιά κρύβει κάτι το μαγικό στον τρόπο που απλώνεται, που τυλίγει κάθε σώμα σαν να του δίνεται ολοκληρωτικά και να απαιτεί το ίδιο.
Απορείς πραγματικά που δεν κάνεις το ίδιο. Ό,τι ξεκίνησες το άφησες στη μέση. Δεν ξέρεις τι συμβαίνει γύρω σου. Πολύ περισσότερο δεν ξέρεις τι συμβαίνει μέσα σου. Μοιάζουν όλα σαν όνειρο. Όταν θα γυρίσεις σπίτι, εκεί στη βολή του καναπέ μπροστά στην τηλεόραση, άνθρωποι κοστουμαρισμένοι, μακιγιαρισμένοι και εφησυχασμένοι θα εξανίστανται για τις καταστροφές, για τα ιστορικά κτίρια, τη διεθνή κατακραυγή και την αρνητική διαφήμιση για τη χώρα. Θα σε πείσουν. Σχεδόν…
Όταν πατήσεις επιτέλους το κουμπί και όλοι αυτοί επιστρέψουν στο σκοτάδι τους, θα νιώσεις παγωμένος. Είσαι πια μακριά από τη θέρμη της φωτιάς. Μη τη φοβάσαι πια. Μάθε από αυτή.
Οι φωτογραφίες ελήφθησαν στο Σύνταγμα και τα Εξάρχεια το καλοκαίρι του 2011.
«Lagrimas de Oro», δηλαδή «Δάκρυα από χρυσό», θα ονομάζεται η στήλη όπου θα καταφεύγω όποτε μου επιτρέπει ο χρόνος, ο εσωτερικός λογοκριτής και, κυρίως αυτή, η μούσα της έμπνευσης.
Η φωτιά σού λένε είναι καταστροφή, είναι θάνατος. Μα εσύ ακόμα θυμάσαι τη δασκάλα στο σχολείο να σου μαθαίνει για το φιλάνθρωπο Προμηθέα που θυσίασε τα προνόμιά του στον Όλυμπο για να μεταφέρει στην ανθρωπότητα αυτή τη μοναδική γνώση.
Η αληθινή της φύση σου διαφεύγει. Ελάχιστα πράγματα είναι τόσο αμφίσημα. Ή μάλλον όλα είναι λίγο ή πολύ. Βροχή μπορεί να σημαίνει πλημμύρα. Έλλειψη βροχής μπορεί να σημαίνει ξηρασία. Η φωτιά κρύβει κάτι το μαγικό στον τρόπο που απλώνεται, που τυλίγει κάθε σώμα σαν να του δίνεται ολοκληρωτικά και να απαιτεί το ίδιο.
Απορείς πραγματικά που δεν κάνεις το ίδιο. Ό,τι ξεκίνησες το άφησες στη μέση. Δεν ξέρεις τι συμβαίνει γύρω σου. Πολύ περισσότερο δεν ξέρεις τι συμβαίνει μέσα σου. Μοιάζουν όλα σαν όνειρο. Όταν θα γυρίσεις σπίτι, εκεί στη βολή του καναπέ μπροστά στην τηλεόραση, άνθρωποι κοστουμαρισμένοι, μακιγιαρισμένοι και εφησυχασμένοι θα εξανίστανται για τις καταστροφές, για τα ιστορικά κτίρια, τη διεθνή κατακραυγή και την αρνητική διαφήμιση για τη χώρα. Θα σε πείσουν. Σχεδόν…
Όταν πατήσεις επιτέλους το κουμπί και όλοι αυτοί επιστρέψουν στο σκοτάδι τους, θα νιώσεις παγωμένος. Είσαι πια μακριά από τη θέρμη της φωτιάς. Μη τη φοβάσαι πια. Μάθε από αυτή.
Οι φωτογραφίες ελήφθησαν στο Σύνταγμα και τα Εξάρχεια το καλοκαίρι του 2011.
«Lagrimas de Oro», δηλαδή «Δάκρυα από χρυσό», θα ονομάζεται η στήλη όπου θα καταφεύγω όποτε μου επιτρέπει ο χρόνος, ο εσωτερικός λογοκριτής και, κυρίως αυτή, η μούσα της έμπνευσης.