Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Σταύρο Τζιβιτζή.
Το βράδυ της Παρασκευής που πέρασε, κατεβήκαμε στον Πειραιά για την πρεμιέρα των εμφανίσεων του Θανάση Παπακωνσταντίνου ή αλλιώς των Θανασοσυνάξεων στο Passport (για να είμαστε σωστοί, ο όρος Θανασοσύναξη αντιστοιχεί στη μάζωξη των μελών του forum του Θανάση Παπακωνσταντίνου "Η Κοιλάδα των τεμπών"). Όπως και το Μάρτιο του 2011, το παρεάκι ήταν μεγάλο, αν και έλειπε ένας από τους 2 μεγάλους φίλους της μουσικής του Θανάση. Η Ευγενία ήταν εκεί, αλλά ο Stepas φορούσε τις αρβύλες, έπαιρνε το όπλο του και πήγαινε κατευθείαν για σκοπιά... Η απουσία μεγάλη, αλλά δικαιολογημένη.
Στις εμφανίσεις του στο Passport, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έχει επιλέξει το "μεσαίο σχήμα" (ας μου επιτραπεί αυτή η έκφραση). Έτσι, σε σχέση με τις καλοκαιρινές συναυλίες του, στο σχήμα δεν υπάρχουν οι Μιχάλης Χανιώτης - μπουζούκι, τραγούδι, Μάκης Μπουκάλης – ακουστικό μπάσο και Γιάννης Αντωνιάδης- κλαρίνο. Στους σταθερούς Ματούλα Ζαμάνη - τραγούδι, Δημήτρη Μυστακίδη - ακουστική κιθάρα, Φώτη Σιώτα - βιολί, βιόλα, πλήκτρα, τραγούδι, Κώστα Παντέλη - ηλεκτρική κιθάρα, Σωτήρη Ντούβα - τύμπανα και Ανδρέα Πολυζωγόπουλο - τρομπέτα, προστίθεται ο Αντώνης Μαράτος – λαούτο, μπάσο, ο οποίος αν μη τι άλλο δίνει μια διαφορετική αίσθηση με τον ιδιαίτερο τρόπο που παίζει το λαούτο.Σε σχέση με τις περσινές εμφανίσεις του Θανάση στο Passport, η προσθήκη των drums στο φετινό σχήμα προσφέρει μεγάλη δυναμική. Άλλωστε, ο Σωτήρης Ντούβας είναι κατά τη γνώμη μου ένας από τους καλύτερους Έλληνες drummers (μαζί με τον Μιχάλη Καπηλίδη βέβαια) τα τελευταία χρόνια. Είτε παίζει με το Θανάση ή το Φοίβο ή όπου αλλού, η εκφραστικότητα και η άνεση στο παίξιμο του είναι χαρακτηριστική...
Όλες τις φορές που λαμβάνουμε μέρος σε Θανασοσυνάξεις, ξέρουμε ότι πέρα από τα γνωστά τραγούδια του Θανάση, θα απολαύσουμε τις εμπνεύσεις της στιγμής από τους εξαιρετικούς συνοδοιπόρους του και βέβαια θα γίνουμε κομμάτι των συζητήσεων που έχει ο Θανάσης με τον κόσμο, ανάμεσα στα τραγούδια.
- Γεια σου Θανάση!
- Γεια σου και σένα!
- Βασίλη ζούμε, Θανάση να ακούμε...
Αυτό ήταν σίγουρα ένα από τα πιο πετυχημένα συνθήματα που έχω ακούσει...
Τι χαρακτηριστικό όμως είχε η συναυλία της Παρασκευής; Τι καινούργιο υπήρχε; Πάμε να τα δούμε ένα-ένα:
Το συγκρότημα - Ο Θανάσης
Όπως πάντα σεμνός ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, με το κεφάλι κάτω και με το χαμόγελο στα χείλη όταν ένιωθε ότι υπήρχε αντίστοιχη ανταπόκριση από το κοινό. Όπως κάθε φορά, όταν οι πρωταγωνιστές στο τραγούδι ήταν άλλοι (Ματούλα, Σιώτας, Μυστακίδης), ο ίδιος αποσυρόταν στα δεξιά της σκηνής και χαμογελούσε, σαν τον πατέρα που καμαρώνει τα παιδιά του...Όσο για τα παιδιά του, όπως είναι τις περισσότερες φορές, έπαιξαν σε υψηλό επίπεδο. Ο Μυστακίδης έπαιζε την ακουστική κιθάρα κάποιες φορές, σα να ήθελε να της αποδείξει ότι δεν πονάνε καθόλου τα δάχτυλα του με το παίξιμο της... Φοβερός! Μου άρεσε ο Αντώνης Μαράτος ιδίως όταν έπαιζε λαούτο και ο Κώστας Παντέλης, που έπαιζε αρκετές φορές με την πεταλιέρα της κιθάρας του, προσφέροντας ωραία γεμίσματα. Ο Φώτης Σιώτας ήταν πολύ καλός, όπως πάντα, αν και δε σας κρύβω ότι τον έχω δει και σε μεγαλύτερα κέφια. Το ίδιο ισχύει και για την Ματούλα.
Βέβαια, δεν έλειψαν οι άστοχες επιλογές (αν μπορούν να θεωρηθούν άστοχες βέβαια - το γράφω πάντα με καλή προαίρεση), όπως για παράδειγμα στο κιθαριστικό σόλο του "Όταν χαράζει", όπου στο τέλος του επικράτησε περισσότερο μια βαβούρα, παρά το σόλο. Ίσως βέβαια να έφταιγε και ο ήχος, που μας τα χάλασε λίγες φορές. Τι σημασία έχει όμως; Προσωπικά, προτιμώ να παρακολουθώ μια τέτοια συναυλία, στην οποία οι μουσικοί να ρισκάρουν την έμπνευση της στιγμής, παρά να παίζουν τυποποιημένη μουσική, λες και είναι κουρδισμένα στρατιωτάκια...
Αυτό σίγουρα δεν το βλέπεις στις Θανασοσυνάξεις...
Τα τραγούδιαΌπως μπορείτε να δείτε και στην παρακάτω εικόνα, που είναι το δεύτερο μέρος της εμφάνισης, δεν έλειψαν τα γνωστά τραγούδια του Θανάση (Πεχληβάνης, Αποσπερίτης, Τειρεσίας, Στην Αμερική, Τράτα, Ανδρομέδα, Σιμούν, Όνειρο, Έρημα κορμιά, Όταν χαράζει, Παλιά πληγή). Σε αυτά βέβαια περιμένουμε κάθε φορά τις "εμπνεύσεις της στιγμής", που γράφω παραπάνω. Έτσι, δε σας κρύβω ότι η εκτέλεση του "Τειρεσία", της "Αμερικής" και της "Ανδρομέδας" ξεχώρισαν για μένα. Αν θα ρωτήσετε την Αθηνά που ήταν δίπλα μου, θα σας έλεγε βέβαια για τα "Έρημα κορμιά", αλλά οι παιδικές αγάπες δεν κρύβονται...
Στα αξιοσημείωτα, τα "Κάλαντα" (ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια) που μας είπε η Ματούλα και παράλληλα παρουσίαζε τους μουσικούς με το δικό της τρόπο.
Ακόμη, οι "Πότες" και οι "5 μάγκες" δεν έπαιξαν τελικά στο τέλος της βραδιάς, η οποία έκλεισε με μια ακουστική εκτέλεση του αγαπημένου "Αποσπερίτη" από το Θανάση.
Ο κόσμοςΉταν πολύς ο κόσμος στο Passport και όπως πάντα κεφάτος. Χόρευε, συνομιλούσε με το Θανάση, τους υπόλοιπους μουσικούς, έλεγε τα συνθήματα του (κλασσικά)... Νομίζω ότι πέρσι στην αντίστοιχη πρεμιέρα ήμασταν περισσότεροι, όμως τότε ο Θανάσης έπαιξε 3 συνεχόμενες βραδιές στη Μουσική Σκηνή του Πειραιά και τώρα θα εμφανιστεί 5 φορές σε ένα μήνα. Όπως καταλαβαίνετε, οι επόμενες εμφανίσεις και ιδίως τα Σάββατα είναι σχεδόν sold out.
Μια άποψη - Ένας προβληματισμός
Θα ήθελα εδώ να κάνω μια μικρή παύση στα της Θανασοσύναξης και να εκφράσω έναν προβληματισμό. Την Παρασκευή ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έπαιξε στο Passport και ο Γιάννης Χαρούλης στην Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου. Χθες Σάββατο, ο Χαρούλης ήταν ξανά στο Σταυρό του Νότου και ο Αλκίνοος Ιωαννίδης στον Ελληνικό Κόσμο. Κάθε Δευτέρα, ο Σωκράτης Μάλαμας παίζει στο Σταυρό του Νότου. Ακόμη, στις 23 και 24 του μήνα ο Γιάννης Αγγελάκας παίζει στο Fuzz και τις ίδιες μέρες περίπου έχουμε το Χαρούλη και τον Παπακωνσταντίνου.
Ο κόσμος που βλέπει αυτούς τους μεγάλους μουσικούς είναι σχεδόν στην ίδια δεξαμενή και μάλιστα αυτή την περίοδο αντιμετωπίζει όπως όλοι μας οικονομικά προβλήματα. Δε θα ήταν καλύτερο να συνεννοηθούν μεταξύ τους οι αντίστοιχοι managers και να γίνεται ένας ίσως καλύτερος προγραμματισμός αυτών των εμφανίσεων;
Ο Μάρτης είναι "φωτιά" από πολύ καλές συναυλίες σε αυτό το είδος μουσικής...
Ο "Αποσπερίτης" μας
Τελειώνοντας, ξέρουμε ότι κάθε Θανασοσύναξη είναι διαφορετική και ξεχωριστή. Έχει το δικό της χαρακτήρα. Ξέρετε τι κοινό έχουν όλες οι αντίστοιχες μαζώξεις; Στο τέλος τους, ψάχνεις να μάθεις πότε είναι η επόμενη...
Στο επανιδείν.
Σχετικό θέμα