Εδώ είμαστε....! Με 1.300 μέλη στο facebook παρακαλώ ('οχι ότι απαραίτητα παίζει κάποιο ρόλο αυτό), 'ενας μικρός παράδεισος για 'οσους υπήρξαν πιτσιρικάδες στην συγκεκριμένη δεκαέτια, ή για όσους είναι σήμερα και απλά γουστάρουν να ψάξουν περισσότερο εκείνη την εποχή/περίοδο.
Απίστευτο φωτογραφικό υλικό από ΟΛΑ τα σημαντικά live εκείνης της περιόδου στη χώρα μας, εξώφυλλα δίσκων, άρθρα άπο περιοδικά της δεκαετίας εκείνης (όπως το Μ Ο Ν Α Δ Ι Κ Ο άρθρο του 'δικού μας' Φίλιππου Χρυσόπουλου στο 'ΠΟΠ & ΡΟΚ' για το θρυλικό τριήμερο στο Σπόρτινγκ με Birthday Party, Fall, New Order) και ότι άλλο βάζει ο νους σας. Γαμώτο, πάνε μήνες που θέλω να γράψω κάτι εδώ για αυτή τη μαγική γωνιά, μα μία το 'ενα, μία το άλλο, αυτή η γαμημένη ταχύτητα των καιρών μας, όλο το άφηνα στην άκρη, μα όχι σήμερα.
Μόνο και μόνο τα αποκόμματα των εισιτηρίων από τόσες συναυλίες να δει κάποιος, ιδιαίτερα αν ήταν σε κάποιες έστω απο αυτές, γίνεται (για λίγο έστω πάλι) αυτόματα ο μικρούλης με τα ορθάνοιχτα μάτια μπροστά στην πρώτη εμφάνιση των Residents στην Ελλάδα (για παράδειγμα) ή την πρώτη επίσης εμφάνιση των Cure, στο σπουδαίο και ιστορικό τελικά 'Rock In Athens' το καλοκαίρι του '85.
Το ωραίο είναι πως συνεχώς νέες φώτο της εποχής, νέα άρθρα/κείμενα, όλα αυτά σκάνε το ένα μετά το άλλο κι όμως ενώ η αγάπη για το όλο το πράγμα είναι και αυτονόητη και ολοφάνερη, ΔΕΝ υπάρχει ιδρυματισμός στην όλη φάση, δεν υπάρχει εξιδανίκευση και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Αυτό που υπάρχει είναι μια βαθιά τρυφερότητα για μια εποχή που (έτσι κι αλλιώς) πέρασε και μοιάζει να είναι τελικά αυτή η ίδια η αθώα ματία στο χθές, η αληθινή τρυφερότητα της όλης υπόθεσης δηλαδή και το συστατικό που καταργεί το χρόνο κι άρα κάνει έτσι τη μνήμη ΖΩΝΤΑΝΗ κι όχι μια 'απλή' αναφορά στο όποιο παρελθόν.
Όταν συνάντησα για πρώτη φορα το 'New Wave In Athens In The 80's / The Scene,The People, The Places' ένιωσα σαν να βρέθηκα πίσω, στο πατρικό μου σπίτι και να είμαι μπροστά σε ένα ξεχασμένο (ή και όχι) συρτάρι της εφηβείας μου με ένα τρόπο... Υπάρχει κέφι εδώ, υπάρχει αγάπη, μαζί με ανθρώπους που έζησαν αυτή την εποχή, από το όποιο 'πόστο', σαν ακροατές, μουσικοί, αναγνώστες μουσικών περιοδικών, οτιδήποτε δηλαδή,ή και όλα αυτά μαζι...'Έχει άρωμα αυτή η σελίδα στο facebook, το άρωμα μιας εποχής που αν την δεί κάποιος σήμερα χωρίς τα (αχρείαστα εώς παραμορφωτικά) γυαλιά της νοσταλγίας, μπορεί να πει πως ήταν μια εποχή που είχε 'πλάκα' να είναι κάποιος πιτσιρικάς..με τα όποια στραβά/καλά της..κι όταν μερικές φορές σκέφτομαι τους πιτσιρικάδες τώρα, στους ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ ρυθμούς, με τις σημερινές ΤΑΧΥΤΗΤΕΣ, αναρωτιέμαι πόσα ΑΛΗΘΙΝΑ περιθώρια για αυτή την απαραίτητη 'πλακα' μπορούν να έχουν.
Απο την άλλη, ξέρω καλά..πως όσο κι αν τα περιθώρια για 'πλάκα' μοιάζουν μερικές φορές ελάχιστα σε σχέση με άλλες φάσεις και άλλους ρυθμούς, η κάθε γενιά έχει τον δικό της τρόπο να τα ξεπερνάει στο τέλος... κι αυτο με κάνει να χαμογελάω. Υπάρχει αυτοσαρκασμός, αληθινό συναίσθημα, χιούμορ και όλα τα στοιχέια μιας καλής παρέας σε αυτή τη γωνία. Ρίξτε μια ματιά. Αξίζει σίγουρα. Για την 'ωρα,μοιράζομαι μαζί σας κάποιες απο τις (πολύτιμες) φωτογραφίες που ανακάλυψα εκεί.
Να ακούτε μουσική...
Σχετικό θέμα