Η πρώτη φορά που παρακολούθησα ζωντανά τον Κωστή Μαραβέγια ήταν σε μια συναυλία του Διονύση Σαββόπουλου στη Σπάρτη, όπου, παρέα με τον Πάνο Μουζουράκη, μας κρατούσαν συντροφιά στο διάλειμμα. Δεν μου έκανε τότε ιδιαίτερη εντύπωση, ούτε το όνομά του δε συγκράτησα. Η δεύτερη φορά ήταν κάποια χρόνια αργότερα, πιθανότατα λίγο πριν την έκδοση του Maraveyas Ilegal, πάλι στη Σπάρτη, όταν, ως μέλος της Μπάντας Του Δρόμου, δίπλα στους Παναγιώτη Καλαντζόπουλο, Ευανθία Ρεμπούτσικα και Γιώτα Νέγκα, έκλεβε με άνεση την παράσταση με το χιούμορ και το μπρίο του.
Το... καλό τρίτωσε την προηγούμενη Παρασκευή, 30 Απριλίου, οπότε και βρέθηκα απεσταλμένος του Mix Grill στην κεντρική σκηνή του Σταυρού Του Νότου για να μεταφέρω τις εντυπώσεις μου από τις εμφανίσεις του Μαραβέγια και των ανανεωμένων «παρανόμων» του. Όπως αναμενόταν, όταν η συναυλία ξεκίνησε, λίγο μετά τις 23:00, η αίθουσα ήταν γεμάτη από τους φίλους του – ένα κοινό κυρίως νεανικό, κατά συντριπτική πλειοψηφία γυναικείο.
Παρακολουθώντας τον εκείνο το βράδυ πάνω στη σκηνή, να κοπανάει τα πλήκτρα του Nord ή του ακορντεόν του, να χορεύει σαν τρελός ή, πολύ πιο σπάνια, να τραγουδάει πίσω από το πιάνο του, ένιωσα ότι πιθανότατα ο Κωστής Μαραβέγιας νιώθει πολύ πιο άνετα όταν βρίσκεται πάνω στο σανίδι παρά όταν, φορώντας πιτζάμες και παντόφλες, φέρνει βόλτες μέσα στο σπίτι του. Αυτό τουλάχιστον αποπνέουν η αυτοπεποίθηση με την οποία κινείται και ο τρόπος που επικοινωνεί με το κοινό του. Δεν ήταν λίγες οι φορές που άνοιξε διάλογο με τις κοπέλες που βρίσκονταν μπροστά μπροστά ή που τους έριξε πονηρά βλέματα. Κάποια στιγμή, μάλιστα, άρπαξε την ψηφιακή κάμερα μιας από αυτές και συνέχισε ο ίδιος το «γύρισμα» ενώ ταυτόχρονα τραγουδούσε. Είναι σαφές, ο Μαραβέγιας βρίσκεται εκεί για να σε κάνει να περάσεις καλά και να ξεχαστείς αφού, ακόμα και στις λίγες περιπτώσεις που το κλίμα γινόταν έστω και ελάχιστα σοβαρό, εκείνος φρόντιζε να το υπονομεύσει με ένα σχόλιο, μια φιγούρα, ένα κλείσιμο του ματιού.
Δεν ήταν μόνος, βέβαια, πάνω στη σκηνή ο Μαραβέγιας, είχε μαζί του και μια νέα εκδοχή των Ilegal. Πρόκειται για τους Κρίττων Μπελλόνια (ένας μονίμως χαμογελαστός, «σπασίκλας Ringo Starr» στα τύμπανα), Τζίμ Σταρίδα (τρομπονίστας που θα μπορούσε να παίζει και επαγγελματικό μπάσκετ), Άγγελο Αγγελίδη (ένας «ρασταφάρι» από την Αμοργό που κρατάει την πένα της κιθάρας σαν να θέλει να γράψει με αυτή), Σταμάτη Φουσέκη (κοντραμπασίστας που μοιάζει περισσότερο με καθηγητή πανεπιστημίου) και Νίκο “Ottomo” Αγγλούπα (ο γνωστός παραγωγός σε γκρανκάσα, κρουστά, ηλεκτρική κιθάρα και πλήκτρα), οι οποίοι αποδείχτηκαν πραγματικά σπουδαίοι και σε πολλές περιπτώσεις παρουσίασαν τα τραγούδια σε εκτελέσεις πολύ πιο ενδιαφέρουσες από τις στουντιακές.
Υπήρχε, όμως, και μια φιλοξενούμενη εκείνη τη βραδιά στον Σταυρό Του Νότου και δεν ήταν άλλη από την συμπαθέστατη Nalyssa Green. Ανέβηκε στη σκηνή στο μέσο της παράστασης και, παρά την – συνήθη στα μέρη μας – έλλειψη ευγένειας μεγάλου μέρους του κοινού που αποφάσισε να την αγνοήσει, παρουσίασε με την αιθέρια φωνή και παρουσία της δύο δικά της τραγούδια (από το ντεμπούτο άλμπουμ της, Barock) και δύο ντουέτα με τον οικοδεσπότη της, στο Alabama Song των Brecht και Weill και στο Little Sister από το ολοκαίνουργιο άλμπουμ του, Λόλα. Κέρδισε πολύ περισσότερο χειροκρότημα πάντως όταν επέστρεψε, λίγο πριν το τέλος, με το Born To Die της Lana Del Rey.
Είναι εύκολο να πέσεις στην παγίδα να κριτικάρεις τα τραγούδια του Μαραβέγια με την ευκαιρία ενός συναυλιακού review. Όμως η μουσική που θα ακούσεις στις εμφανίσεις του, είτε σου αρέσει είτε όχι, είναι δεδομένη και αυτό που καλείσαι να εκτιμήσεις είναι κατά πόσο η απόδοσή της τη συγκεκριμένη βραδιά υπήρξε άξια λόγου. Η απάντηση στο τελυταίο ερώτημα είναι σαφέστατα θετική. Το «έθνικ καμπαρέ» του Κωστή Μαραβέγια – φρονώ ότι – βρίσκει τον απόλυτο λόγο ύπαρξής του όταν παρουσιάζεται ζωντανά, ειδικά μάλιστα όταν υποστηρίζεται από τόσο ικανούς μουσικούς. Είναι απόλυτα βέβαιο ότι το σώου που στήνουν οι Maraveyas Ilegal θα σε κάνει να ξεδώσεις, να χορέψεις (όπως π.χ. η Monika και η Ελευθερία Αρβανιτάκη, που βρέθηκαν ανάμεσα στο κοινό εκείνο το βράδυ) και να τραγουδήσεις μαζί τους τα λαοφιλή ρεφραίν των τραγουδιών τους. Κι αν αποχωρώντας νιώσεις ότι από όλο αυτό μπορεί και να μην σου έμεινε κάτι τελικά, μην ανησυχείς, θα έχεις κι άλλη ευκαιρία: ο Μαραβέγιας και η παρέα του θα βρίσκονται στον Σταυρό Του Νότου και το επόμενο Παρασκευοσάββατο.
Setlist:
1. Diktator Des Marktes
2. Ζαρντινιέρα Ιλεγκάλ
3. Welcome To Greece
4. Saraghina
5. Το Καλοκαίρι Έφυγε
6. Λόλα
7. Άσε Με Να Μπω
8. Rue Madame
9. Κάτω Από Τον Πάτο
10. Γιαμιλαχάλι
11. Going Away
12. Πάρε Χρώμα/Clandestino
13. Δε Ζητάω Πολλά
14. Τσαλαπατώ
15. Κυριακή Εκδρομή
16. The Island
17. Indagattah
18. Alabama Song
19. Σύνορα Η Αγάπη Δε Γνωρίζει/Little Sister
20. Όργιο Στο Υπόγειο
21. Ονειρεύεσαι Μηδενικά
22. Tu Vuo Fa’ L’ Americano
23. El Tango Del Rio-Antirrio
24. Πού Να Βρω Μια Να Σου Μοιάζει
25. Εθισμός
26. Δεν Με Πείθεις
27. Στο Καλό
28. Στο Δρόμο
29. Δύο Γυναίκες
30. Αρκεί Να Είμαστε Μαζί
31. Τρελό Από Χαρά
Encore
32. Gypsy Powah
33. Στην Καταιγίδα
34. Φίλα Με Ακόμα
35. Born To Die
36. Λίγο Πριν Φύγω
37. Oe Cobare
38. Δεν Σταματώ
39. Λόλα
* Φωτογραφίες: Μιχάλης Τσαντίλας
Σχετικό θέμα