Παύλος Παυλίδης - Συνέντευξη: "Το τραγούδι από μόνο του είναι μια πολιτική πράξη"

Ο Παύλος Παυλίδης μιλάει στο MixGrill για τον Σκοτεινό του Θάλαμο, για το νέο δίσκο που ετοιμάζει, για πολιτική και για ό,τι άλλο θα ήθελες να συζητήσεις μαζί του! 
Διαβάστηκε φορες
1

Την περασμένη Πέμπτη συναντήσαμε τον Παύλο Παυλίδη, στα καμαρίνια του Γυάλινου Μουσικού Θεάτρου μετά την απογευματινή του πρόβα, για να μας πει λίγα λόγια για την παράσταση, αλλά εννοείται ότι όταν έχεις μία τόσο έντονη προσωπικότητα απέναντί σου η συζήτηση δεν θα μπορούσε να μείνει μόνο εκεί...

Ξεκινώντας τη συζήτηση σχετικά με τη ζωή του στην Αθήνα πλέον, και αφού ήδη είχαμε παρακολουθήσει την πρόβα από την παράσταση του, η κουβέντα πήγε προς τον "Σκοτεινό Θάλαμο".

MG - Αρχικά θα θέλαμε να μας μιλήσεις για την παράσταση "Σκοτεινός Θάλαμος", στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Τι θα δει το κοινό και τι ίσως διαφορετικό μας προτείνει;

Π.Π. - Το κοινό θα δει ένα πρόγραμμα που ονειρευόμουν αρκετό καιρό.  Ήθελα πάντοτε να συγκεντρώσω, με κάποιον τρόπο, τα instrumental κομμάτια, τα ορχηστρικά, παλιά και καινούρια.  Η έλλειψη των στίχων σε αυτά τα τραγούδια είναι κάτι που βοηθά την προσθήκη εικόνας, αλλά ταυτόχρονα, αυτό είναι και το δύσκολο κομμάτι της παράστασης.  
Σε ένα τραγούδι με στίχους, αυτοί "πρέπει" να συνδυαστούν με κάποια εικόνα.  Και αυτό είναι εξίσου δύσκολο, εφόσον δεν θες να κάνεις κάτι σαν αυτό που συμβαίνει στο YouTube, δηλαδή αυτό που κάνουν τα παιδιά σαν παιχνίδι φτιάχνοντας videos, όπου όταν, για παράδειγμα, ο στίχος μιλά για ένα πουλί προσθέτουν  την εικόνα ενός πουλιού ή όταν μιλά για την βροχή, βάζουν την εικόνα από κάποιες σταγόνες βροχής και... ηλιοβασιλέματα γεμάτα αναμνήσεις.  Είναι δύσκολο να συνδυάσεις την εικόνα με στίχους, οι οποίοι είναι γεμάτοι από εικόνες και γι' αυτό το απέφευγα όλα αυτά τα χρόνια.  Δηλαδή, ενώ λατρεύω και τα videos, σαν τέχνη αλλά και τις εικόνες, εκ των πραγμάτων, επειδή υπήρχε τόσο έντονα αυτό το στοιχείο στιχουργικά στα τραγούδια δεν ήθελα να το κάνω... καταλάβαινα ότι θέλει κάποια αφοσίωση.  Τώρα, με τα ορχηστρικά, πήρα κάπως το θάρρος να κάνω κάτι τέτοιο, ολοκληρωμένα, δηλαδή να υπάρχουν εικόνες και στα τραγούδια όπου δεν υπάρχει ο στίχος να σε καθοδηγεί.

MG - Τα videos είναι επιμελημένα από σένα;

Π.Π. - Τα έχω κάνει εγώ μαζί με τον Βασίλη Κεχαγιά, ο οποίος είναι μόνιμος συνεργάτης μου, όσον αφορά την εικόνα, από το 1995.

MG - Αυτά τα ορχηστρικά είναι ακυκλοφόρητα;

Π.Π. - Όχι, κάποια από αυτά υπάρχουν στον τελευταίο μου δίσκο, κάποια άλλα υπάρχουν στον δίσκο "Αφού λοιπόν ξεχάστηκα". Υπάρχουν μερικά ολοκαίνουρια κομμάτια και κάποια παλιά ορχηστρικά, τα οποία δεν είχαν μπει έως σήμερα σε κάποιον δίσκο.  Κάποια μουσικά θέματα που ήταν περισσότερο κινηματογραφικά στο κεφάλι μου και περίμεναν... και τώρα με αφορμή αυτήν την παράσταση, μου δόθηκε η ευκαιρία να τα βγάλω.

MG - Στιχουργικά αλλά και συνθετικά μοιάζεις να εμπνέεσαι από την μελαγχολία, από το παρελθόν... Η χρήση του πλέον "ξεχασμένου" όρου "σκοτεινός θάλαμος", λόγω της ψηφιακής τεχνολογίας, παραπέμπει σε μια γενικότερη νοσταλγία του χθες;

Π.Π. - Ούτε η νοσταλγία είναι κάτι που μου αρέσει, ούτε η μελαγχολία και δεν αισθάνομαι ότι εμπνέομαι από αυτήν.  Είμαι ένας άνθρωπος που την αποφεύγει όπως όλοι μας.  Τώρα, αν υπάρχει μια τέτοια ατμόσφαιρα στους στίχους δεν είναι κάτι που το κάνεις επειδή σου αρέσει η μελαγχολία.  Δεν πιστεύω ότι αρέσει σε κανέναν η μελαγχολία. 

MG - Ο τελευταίος σου δίσκος ήταν πιο αισιόδοξος...

Π.Π. - Δεν πιστεύω ότι έχω κάνει κάποιον απαισιόδοξο δίσκο.  Δεν πιστεύω ότι είναι απαισιόδοξο το να εκφράζεις τα συναισθήματα σου ότι χρώμα και να έχουν, αυτό είναι από μόνο του αισιόδοξο πράγμα.  Το να μην τα εκφράζεις είναι κάτι απαισιόδοξο.



MG – Έφυγες από την Archangel και είσαι πλέον στην Inner-Εar. Να υποθέσουμε ότι τώρα ετοιμάζεις κάποιον καινούριο δίσκο;

Π.Π. - Ναι και τα περισσότερα κομμάτια από αυτόν τον δίσκο θα παιχτούν και στον "Σκοτεινό Θάλαμο".

MG - Ο νέος δίσκος που θα κυμαίνεται ηχητικά, θα είναι μια καινούρια πρόταση;

Π.Π. - Κοιτά πάντοτε προσπαθώ να κάνω πράγματα ώστε να μην βαριέμαι, δηλαδή σίγουρα ο νέος δίσκος δεν θα είναι ίδιος με τον προηγούμενο.

MG - Είμαστε σε μια δύσκολη εποχή, με έντονες αλλαγές, με ανατροπές στην ελληνική κοινωνία.  Εσύ πως το βιώνεις όλο αυτό, είσαι πολιτικοποιημένος; Ασχολείσαι;  Έχεις κάποιο σχόλιο για όλο αυτό που συμβαίνει;

Π.Π. - Κοίτα, κατά τη γνώμη μου, πολιτικοποιημένοι είναι όλοι οι άνθρωποι.  Τώρα αυτό που σίγουρα μου έρχεται να πω όταν ακούω την λέξη "πολιτικοποίηση" είναι ότι δεν πιστεύω πως οι άνθρωποι που μιλούν για την πολιτική είναι απαραίτητα πολιτικοποιημένοι.  Τώρα το ζήτημα είναι κατά πόσο είμαστε με τους ανθρώπους που τους αρέσει να μιλούν για την πολιτική ή να πράττουν πολιτικά.  Αυτό όμως είναι ένα πολύ μεγάλο ζήτημα.  Νομίζω ότι το τραγούδι από μόνο του είναι μια πολιτική πράξη.  Σου δίνεται η ευκαιρία σε πέντε λεπτά, όσο πάνω-κάτω διαρκεί ένα τραγούδι, να δείξεις τι βλέπεις από το δικό σου παράθυρο.  Ο τρόπος που θα το περιγράψεις είναι σαφώς πολιτική πράξη και πάντοτε ήταν.

MG - Άρα να περιμένουμε ότι πιθανότατα όλα αυτά θα είναι και μια αφορμή για κάποια νέα τραγούδια; Δηλαδή, σου έχει δώσει, όλο αυτό που συμβαίνει, κάποιο έναυσμα να ξεσπάσεις ή να πεις τη δική σου γνώμη ή το πως βλέπεις τα πράγματα;

Π.Π. - Δεν αισθάνομαι ότι έπαψα ποτέ να ασχολούμαι με αυτό που συμβαίνει γύρω μου, καταλαβαίνεις;  Απλώς τώρα η κρίση ως νέο εμπόρευμα, γιατί πια και αυτό έχει καταφέρει να γίνει η κρίση... η κρίση είναι ένα νέο τηλεοπτικό εμπόρευμα σίγουρα, μας βάζει στο στόμα την λέξη πολιτική, τη λέξη οικονομία, πράγματα που έπρεπε να είναι στο μυαλό μας συνέχεια, πριν αρχίσει όλο αυτό το... πως να το πει κανείς.... η μόδα αυτού του χάους.

MG - Είσαι αισιόδοξος για το μέλλον, για την χώρα γενικά;

Π.Π. - Είμαι χαρούμενος επειδή βλέπω ότι, παρόλο που προσπάθησαν επί δεκαετίες ολόκληρες να αποβλακώσουν το νεαρό κομμάτι της κοινωνίας μας, από ότι φαίνεται δεν τα κατάφεραν.  Σίγουρα δεν πρόκειται για μια κοινωνία η οποία είναι αδιάφορη.  Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Τώρα το που θα οδηγήσει όλος αυτός ο αέρας, μιας όποιας αλλαγής μοιάζει να πνέει, είναι κάτι που μένει να το αποδείξουμε όλοι μας, όχι μονάχα οι πολικοί, όλοι μας.



MG - Είναι κάποιοι καλλιτέχνες που γενικά αυτήν την περίοδο ξεχωρίζεις, που σου έχουν κάνει εντύπωση τον τελευταίο καιρό;

Π.Π. - Ως ακροατής δεν είμαι από αυτούς που ψάχνουν ποια είναι η τελευταία λέξη των εκδόσεων και των κυκλοφοριών.  Δηλαδή, μπορεί να ακούω σήμερα πράγματα που άκουγα και παλιότερα, να τα ξανα ανακαλύπτω.  Μ' αρέσει να κάνω βόλτα στη μουσική.  Ούτε υπάρχει ένα συγκεκριμένο είδος που με γοητεύει ιδιαίτερα... κι ίσως επειδή είμαι και μουσικός ο ίδιος και δεν είμαι ακροατής και μόνο, έχω τα αυτιά μου ανοιχτά σε πάρα πολλά είδη μουσικής.  Καμιά φορά, χωρίς να το καταλαβαίνω, μπαίνω στο μηχανισμό ενός κομματιού.  Δηλαδή, μπορεί να μου αρέσει πάρα πολύ η ενορχήστρωση ή ο ήχος από ένα κομμάτι χωρίς να είναι καν το αγαπημένο μου είδος μουσικής.  Μπορεί να ακούσω κάτι στο MTV για παράδειγμα, το οποίο είναι κάτι τελείως pop και να θεωρείται τελείως έξω από την αισθητική που ίσως κάποιος φαντάζεται ότι έχω.  Ίσως να παρατηρώ απλώς το πόσο η εικόνα, σε σχέση με τη μουσική, έχει γίνει απολύτως καθοριστική.  Έχει πολύ πλάκα, αν βλέπεις MTV, να κλείσεις τα μάτια σου κάποια στιγμή και να ακούς μόνο τη μουσική, χωρίς να βλέπεις το video clip.  Είναι απίστευτο το πόσο διαφορετική εντύπωση μπορεί να σου κάνει ένα κομμάτι.  Και νομίζω πως υπάρχουν καταπληκτικά πράγματα στην ξένη μουσική, σε όλα τα είδη, διαρκώς, από την πιο φανταχτερή pop, έως τα πιο πειραματικά πράγματα και τα πιο extreme.

MG - Γιατί διευκρίνισες ότι αναφέρεσαι στην ξένη μουσική; Στην ελληνική μουσική;

Π.Π. - Στην ελληνική μουσική νομίζω πως πάνε πιο αργά τα πράγματα.  Οι άνθρωποι όπου διακρίνονται για το γούστο τους, για το πόσο σημαντικό είναι το μήνυμα που υπάρχει στα τραγούδια τους καθώς και για το επίπεδο των στίχων τους, νομίζω ότι εξακολουθούν να είναι μετρημένοι στα δάχτυλα, όποτε δεν μπορώ να είμαι ενθουσιασμένος.  Κι ίσως ακούς πολύ ενδιαφέροντα πράγματα από το αυτό το κομμάτι του ελληνικού τραγουδιού που πια είναι αγγλόφωνο.  Θα ήθελα να ακούσω ελληνόφωνα πράγματα που να με συνταράξουν και από καλλιτέχνες καινούριους και αγνώστους.

MG - Δεν πιστεύεις ότι υπάρχουν;  Ότι ίσως υπάρχουν πολλοί στην Ελλάδα απλά δεν προωθούνται όπως προωθούνται στο εξωτερικό;

Π.Π. - Δεν το πιστεύω αυτό.  Μην το πιστεύετε αυτό.  Ένα πράγμα, το οποίο είναι να φτάσει στα αυτιά μας, αν όντως ανήκει στην κατηγορία που περιγράψαμε πριν, είναι ζήτημα πολύ λίγου χρόνου... κι εδώ έχουν περάσει πια πολλά χρόνια από την εποχή που το πιο νέο κομμάτι των Ελλήνων έμοιαζε να μας ξαφνιάζει ή να μας εντυπωσιάζει.  Νομίζω πως συμβαίνουν πράγματα αλλά με αρκετά αργό ρυθμό.  Ήλπιζα πως σε αυτήν την δεκαετία που διανύσαμε θα βομβαρδιζόμασταν από καλόγουστα πράγματα, με σπουδαίους στίχους.  Νομίζετε ότι συμβαίνει και ίσως δεν το ξέρω;  Δηλαδή εσείς έχετε ανακαλύψει ελληνόφωνα πράγματα πολύ σημαντικά τώρα τελευταία;

Αγγλόφωνα υπάρχουν πολλά ενδιαφέροντα.  Το πιο ενδιαφέρον πάντως πράγμα που άκουσα, τώρα τελευταία, το οποίο με τάραξε και μου φάνηκε ότι είχε στα αλήθεια νόημα, δύναμη και αληθινή ορμή ήταν ο The Boy.  Βέβαια και αγγλόφωνος ήταν καταπληκτικός αλλά νομίζω πως είναι σημαντικό το ότι αποφάσισε να προχωρήσει έτσι... να κάνει και αυτό το πράγμα.  Είναι ό,τι πιο φρέσκο που ήρθε στα αυτιά, τελευταία.  Ελληνόφωνο κάτι που να με ταράξει τόσο πολύ δεν...  Σίγουρα υπάρχουν πράγματα που τα αγνοώ και με πολύ χαρά θα καθόμουν να μου τα δείξει κάποιος.

MG - Οι Τρύπες και τα Ξύλινα Σπαθιά ήταν δυο μπάντες οι οποίες έκαναν μια επανάσταση, που τράνταξαν τους νέους της εποχής κι έκαναν μια πρόταση.  Άρα πιστεύεις ότι δεν έχεις αντιληφθεί κάποιον συνεχιστή αυτών των συγκροτημάτων σήμερα, όχι απαραίτητα με τον ίδιο ήχο αλλά κάποιος αυτού του βεληνεκούς, κάποιος που μπορεί να φέρει μια αντίστοιχη ανατροπή...

Π.Π. - Νομίζω ότι και οι Τρύπες και τα Ξύλινα Σπαθιά, ένα στοιχείο που διέθεταν για να γίνουν τόσο δημοφιλείς, ήταν ο στίχος τους, ο τρόπος που μιλούσαν, χωρίς να υποτιμώ και την μουσική που έκαναν αυτές οι δυο μπάντες ή και τον ήχο που πρότειναν. Ίσως όμως ο στίχος αυτός ήταν ακόμα σημαντικότερος κι από τις συνθέσεις, τις ίδιες.  
Επίσης, ήταν απίστευτα σημαντικό συγκρότημα οι Stereo Nova, εκείνη την εποχή.  Ήταν ένας λαμπρός κομήτης που δεν είδαμε να ακολουθείται από αντίστοιχα ελληνόφωνα σχήματα, έτσι δεν είναι;  Περιμένουμε τόσον καιρό...



MG - Αφού πιάσαμε λίγο τα Ξύλινα Σπαθιά και σαν παλιός ακροατής των "παιδιών από την Θεσσαλονίκη" (Εδώ  ο VanGal του είπε για την πρώτη του επαφή με το συγκρότημα, από μία κασέτα που έγραφε "Τα παιδιά από τη Θεσσαλονίκη")...

Π.Π. - Εξακολουθούμε να είμαστε ένα group από την Θεσσαλονίκη, τα παιδιά όλα είναι από εκεί, εκεί κάνουμε τις πρόβες μας, εκεί θα ηχογραφήσουμε τον νέο δίσκο...

MG - Έχει κάτι η αύρα αυτής της πόλης; Γιατί βγάζει η Θεσσαλονίκη τέτοιες καλές μπάντες; (Μας αρέσει αυτή η αλλαγή ροής και το συνεχίζουμε...)

Π.Π. - Ας μην το γενικεύουμε, δεν νομίζω ούτε πως βγάζει, ούτε πως έχει την ατμόσφαιρα της δεκαετίας του '80, απ' όπου ξεκίνησε όλος εκείνος ο ήχος.  Έχει πάρα πολλά και πολύ ενδιαφέροντα, πειραματικά σχήματα αλλά νομίζω πως υπάρχουν τέτοια, σχεδόν σε όλες τις πόλεις πια και ίσως αυτά τα σχήματα είναι τα πιο ενδιαφέροντα.  Δεν καταλήγουν να είναι τόσο δημοφιλή ίσως επειδή δεν υπάρχει ένας στίχος, ο οποίος να ταξιδέψει μέσα στον κόσμο, να φτάσει τον κόσμο και να στρέψει την προσοχή του σε αυτό που κάνουν.  Μάλλον, από ότι φαίνεται, είναι καθοριστικός ο στίχος για το πόσο δημοφιλές και μαζικό γίνεται κάτι.  Καταλαβαίνετε; Κάτι όπως ήταν και οι Τρύπες και τα Σπαθιά και οι Stereo Nova.

MG - Από τα Ξύλινα Σπαθιά τι είναι αυτό που σου λείπει και τι είναι αυτό που θα ήθελες να διαγράψεις; (Επανήλθαμε στο θέμα)

Π.Π. - Δεν νοσταλγώ τίποτα από εκείνη την εποχή.  Ο χρόνος, από μόνος του, έχει ένα φίλτρο, που ίσως είναι και κάποιο είδος εσωτερικής αυτοάμυνας, που ξεδιαλέγει, στο δικό μου μυαλό τουλάχιστον, τα πιο όμορφα πράγματα... ίσως επειδή μου γεμίζουν την ψυχή τα όμορφα πράγματα.  Τα άσχημα, έτσι κι αλλιώς, αν έχουν μετατραπεί σε μάθημα έχουν τον ρόλο τους να παίξουν και είναι στην θέση τους.  Αλλά θυμάμαι τα πιο όμορφα πράγματα.

MG - Τι είναι αυτό που θα ήθελες να κάνεις και δεν το έχεις πετύχει ακόμη;  Τι είναι αυτό που θεωρείς ότι καλλιτεχνικά δεν το έχεις καταφέρει, ένα όνειρο σου που θα ήθελες να πραγματοποιήσεις στο μέλλον;

Π.Π. - Αν το ήξερα, ίσως να το έκανα και τώρα... όπως λέει και το στιχάκι:  "Tο πιο ωραίο είναι το επόμενο λιμάνι"....  Γι' αυτό άλλωστε ταξιδεύουμε, για να δούμε τι είναι αυτό που θα θελήσουμε σε λίγο...

34

Δείτε αύριο Πέμπτη το "Σκοτεινό Θάλαμο" του Παύλου Παυλίδη στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο. Αγοράστε το εισιτήριο σας on-line από το Viva.

Εδώ διαβάζετε τις εντυπώσεις μας από την πρεμιέρα του.

Αξιολόγηση
Βαθμός άρθρου
10,0 / 10 (σε 7 αξιολογήσεις)
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα