Το βράδυ της Πέμπτης 7 Ιουνίου γίναμε μάρτυρες μιας μεγαλειώδους εμφάνισης. Οι Sacred Reich, πέρασαν σαν τυφώνες από το Gagarin γυρίζοντας μας (με πολύ ευχαρίστηση και όχι νοσταλγία) πολλά χρόνια πίσω.
Η ώρα ήταν γύρω στις 21:40 όταν κάναμε την είσοδο μας στο χώρο του Gagarin. H ώρα έναρξης είχε οριστεί για τις 22:00 ακριβώς μιας και δεν υπήρχε opening act. Ο εξώστης κλειστός και ο κόσμος λίγος. Βέβαια η προσέλευση δεν είχε σταματήσει αλλά ο κόσμος ερχόταν με το σταγονόμετρο. Γύρω στις 22:00 ο κύριος χώρος φαινόταν να γεμίζει, όχι ασφυκτικά αλλά με κενά τέτοια που επέτρεπαν στον καθένα να κινείται σχετικά άνετα. Εκεί βγαίνει ανακοίνωση ότι ανοίγει και ο εξώστης. Έφυγαν αρκετοί από κατώ και ανέβηκαν στον εξώστη με αποτέλεσμα να συμπληρώνεται ο κυρίως χώρος κατά τα 2/3 του. Αυτό είχε και ένα καλό που θα το διαπιστώσετε και μόνοι σας παρακάτω (στο τέλος δηλαδή).
Ο κόσμος ηλικιακά, ως επί το πλείστον, κυμαινόταν από 30 και άνω. Δεν έλειπαν οι συζητήσεις των μεγαλύτερων σε ηλικία όπου μιλούσαν για την συναυλία των Reich στο Πεδίο του Άρεως το 1989. Με αυτά και μ’ αυτά περνούσε η ώρα και το λιτό σκηνικό, όπου δέσποζε ένα μεγαλό πανό με το λογότυπο των Sacred Reich, παρέμενε κενό.
Ώρα 22:30 όμως, ένα μικρό μουσικό χαλάκι από τα ηχεία και ... οι Sacred Reich επί σκηνής και Independent. Ήχος καθαρός, δυνατος, επιθετικός. Αποθέωση και χαμός στο Gagarin.
To Independent τελειώνει μέσα σε καταιγισμό χειροκροτημάτων και καπάκια Love…Hate. Τι καλύτερο για ξεκίνημα!!! Αλλά και η συνέχεια ήταν ανάλογη. Τρίτο κομμάτι Ignorance. Circle pit , stage diving και άγιος ο Θεός.
Οι Sacred Reich βρέθηκαν σε εξαιρετική φόρμα αλλά και τρελλή διάθεση. O Rind χαμογελαστός καθοδηγούσε με εξαιρετική μαεστρία με το μπάσο του την υπόλοιπη αρμάδα που εξαπέλυε κατά ριπάς τα πυρά της. Η φωνή του δε απαραλλάχτη, όπως τον ακούγαμε στο βινύλιο όταν είμασταν πιτσιρικάδες. Τι κι αν έχει βάλει μπόλικα κιλά πάνω του δεν μασάει μια!
Για να μην μακρυγορούμε την κατάσταση, ακούστηκαν όλοι οι γνωστοί ύμνοι σε άψογες εκτελέσεις: The American Way, Free, One Nation , Violent Solutions, I Don’t Know, Death Squad. Συγκλονιστική η διπλή εκτέλεση Crimes Against Humanity/ Who’s To Blame.
Πολύ μεγάλη στιγμή, και τουλάχιστον ανατριχιαστική, ήταν όταν ήχησαν οι σειρήνες του πολέμου και έπαιξαν το War Pigs , των πατέρων Black Sabbath. Είναι κατά τη γνώμη μου η μια από τις δύο καλύτερες διασκευές στο συγκεκριμένο κομμάτι ( η άλλη από τους Faith No More ) με τον Greg Hall να είναι ένας πραγματικός μετρονόμος πίσω από τα ντραμς του.
Με τη συμπλήρωση μιας ώρας ακριβώς, μας αποχαιρέτησαν για ανάσες. Ετσι, πρέπει να πάρουν και αυτοί ανάσες, να πάρουμε και μεις δυνάμεις που χοροπηδάγαμε σαν τα κατσίκια και ματώναμε τα λαρύγγια μας στα περισσότερα κομμάτια. Γιατί έπρεπε να βγουν και να παίξουν τα ρέστα τους.
Το encore δεν άργησε και εδώ είχαμε το highlight της βραδιάς. Όχι από τον τίτλο του κομματιού που όλοι ξέραμε ότι θα ήταν το Surf Nicaragua. Αλλά αυτό που έγινε μέσα στο Gagarin ήταν μοναδικό. Με το που ξεκινάει το Surf Nicaragua, στήνεται ενα τρελλό circle pit όπου οι μάγκες άναψαν καπνογόνο.
Ναι ρε παιδιά σε κλειστό χώρο καπνογόνο. Οπότε τώρα, πιστεύω να σας έφυγε και η απορία γιατί ήταν καλά που είμασταν λίγο αραιά κάτω. Άιντε Thrash ρεεεεεε!
Κάπως έτσι έκλεισε η βραδιά. Απλά και όμορφα. Πορωθήκαμε χτυπηθήκαμε ξεδώσαμε και ευχαριστηθηκαμε. Πάλι καλά που υπάρχουν και αυτές οι μπάντες και μας θυμίζουν τα όμορφα χρόνια της τρέλλας και της αμφισβήτησης της περιόδου από τα μεσα των 80’s μέχρι και τις αρχες των 90’s. Πάντα τέτοια και να ζήσουμε το ίδιο και καλύτερα την Τρίτη στους Overkill.
Μέχρι τοτε Stay Heavy!
Η ώρα ήταν γύρω στις 21:40 όταν κάναμε την είσοδο μας στο χώρο του Gagarin. H ώρα έναρξης είχε οριστεί για τις 22:00 ακριβώς μιας και δεν υπήρχε opening act. Ο εξώστης κλειστός και ο κόσμος λίγος. Βέβαια η προσέλευση δεν είχε σταματήσει αλλά ο κόσμος ερχόταν με το σταγονόμετρο. Γύρω στις 22:00 ο κύριος χώρος φαινόταν να γεμίζει, όχι ασφυκτικά αλλά με κενά τέτοια που επέτρεπαν στον καθένα να κινείται σχετικά άνετα. Εκεί βγαίνει ανακοίνωση ότι ανοίγει και ο εξώστης. Έφυγαν αρκετοί από κατώ και ανέβηκαν στον εξώστη με αποτέλεσμα να συμπληρώνεται ο κυρίως χώρος κατά τα 2/3 του. Αυτό είχε και ένα καλό που θα το διαπιστώσετε και μόνοι σας παρακάτω (στο τέλος δηλαδή).
Ο κόσμος ηλικιακά, ως επί το πλείστον, κυμαινόταν από 30 και άνω. Δεν έλειπαν οι συζητήσεις των μεγαλύτερων σε ηλικία όπου μιλούσαν για την συναυλία των Reich στο Πεδίο του Άρεως το 1989. Με αυτά και μ’ αυτά περνούσε η ώρα και το λιτό σκηνικό, όπου δέσποζε ένα μεγαλό πανό με το λογότυπο των Sacred Reich, παρέμενε κενό.
Ώρα 22:30 όμως, ένα μικρό μουσικό χαλάκι από τα ηχεία και ... οι Sacred Reich επί σκηνής και Independent. Ήχος καθαρός, δυνατος, επιθετικός. Αποθέωση και χαμός στο Gagarin.
To Independent τελειώνει μέσα σε καταιγισμό χειροκροτημάτων και καπάκια Love…Hate. Τι καλύτερο για ξεκίνημα!!! Αλλά και η συνέχεια ήταν ανάλογη. Τρίτο κομμάτι Ignorance. Circle pit , stage diving και άγιος ο Θεός.
Οι Sacred Reich βρέθηκαν σε εξαιρετική φόρμα αλλά και τρελλή διάθεση. O Rind χαμογελαστός καθοδηγούσε με εξαιρετική μαεστρία με το μπάσο του την υπόλοιπη αρμάδα που εξαπέλυε κατά ριπάς τα πυρά της. Η φωνή του δε απαραλλάχτη, όπως τον ακούγαμε στο βινύλιο όταν είμασταν πιτσιρικάδες. Τι κι αν έχει βάλει μπόλικα κιλά πάνω του δεν μασάει μια!
Για να μην μακρυγορούμε την κατάσταση, ακούστηκαν όλοι οι γνωστοί ύμνοι σε άψογες εκτελέσεις: The American Way, Free, One Nation , Violent Solutions, I Don’t Know, Death Squad. Συγκλονιστική η διπλή εκτέλεση Crimes Against Humanity/ Who’s To Blame.
Πολύ μεγάλη στιγμή, και τουλάχιστον ανατριχιαστική, ήταν όταν ήχησαν οι σειρήνες του πολέμου και έπαιξαν το War Pigs , των πατέρων Black Sabbath. Είναι κατά τη γνώμη μου η μια από τις δύο καλύτερες διασκευές στο συγκεκριμένο κομμάτι ( η άλλη από τους Faith No More ) με τον Greg Hall να είναι ένας πραγματικός μετρονόμος πίσω από τα ντραμς του.
Με τη συμπλήρωση μιας ώρας ακριβώς, μας αποχαιρέτησαν για ανάσες. Ετσι, πρέπει να πάρουν και αυτοί ανάσες, να πάρουμε και μεις δυνάμεις που χοροπηδάγαμε σαν τα κατσίκια και ματώναμε τα λαρύγγια μας στα περισσότερα κομμάτια. Γιατί έπρεπε να βγουν και να παίξουν τα ρέστα τους.
Το encore δεν άργησε και εδώ είχαμε το highlight της βραδιάς. Όχι από τον τίτλο του κομματιού που όλοι ξέραμε ότι θα ήταν το Surf Nicaragua. Αλλά αυτό που έγινε μέσα στο Gagarin ήταν μοναδικό. Με το που ξεκινάει το Surf Nicaragua, στήνεται ενα τρελλό circle pit όπου οι μάγκες άναψαν καπνογόνο.
Ναι ρε παιδιά σε κλειστό χώρο καπνογόνο. Οπότε τώρα, πιστεύω να σας έφυγε και η απορία γιατί ήταν καλά που είμασταν λίγο αραιά κάτω. Άιντε Thrash ρεεεεεε!
Κάπως έτσι έκλεισε η βραδιά. Απλά και όμορφα. Πορωθήκαμε χτυπηθήκαμε ξεδώσαμε και ευχαριστηθηκαμε. Πάλι καλά που υπάρχουν και αυτές οι μπάντες και μας θυμίζουν τα όμορφα χρόνια της τρέλλας και της αμφισβήτησης της περιόδου από τα μεσα των 80’s μέχρι και τις αρχες των 90’s. Πάντα τέτοια και να ζήσουμε το ίδιο και καλύτερα την Τρίτη στους Overkill.
Μέχρι τοτε Stay Heavy!