Θανάσης Παπακωνσταντίνου @ Τεχνόπολη 10.06.2012: Κάτι διαφορετικό

To βράδυ της Κυριακής ήταν κλεισμένο για το ένα από τα δύο καλοκαιρινά ραντεβού με το Θανάση Παπακωνσταντίνου στην Αθήνα. Στην Τεχνόπολη βρέθηκε πολύς κόσμος, όπως συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια (δεν είχαμε sold-out βέβαια).

Για 3 ώρες και 20 λεπτά περίπου (από τις 21:25 μέχρι τις 0:43), ο Θανάσης και οι υπόλοιποι εξαιρετικοί μουσικοί του μας παρουσίασαν κάτι διαφορετικό από τις προηγούμενες φορές. Εδώ και πολλά χρόνια, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου είναι συνέχεια στο δρόμο κάνοντας συναυλίες σε πολλές Ελληνικές πόλεις. Πιστεύω ότι στην Τεχνόπολη ήθελε να κάνει κάτι καινούργιο, να δοκιμάσει νέα πράγματα, χωρίς βέβαια να ξεφύγει εντελώς από το χαρακτήρα της γιορτής, που έχουν οι συναυλίες του. Το σίγουρο ήταν πάντως ότι το setlist της Κυριακής ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό που ήταν στις εμφανίσεις του στο Passport.


Ο "Πεχλιβάνης", ο "Τειρεσίας", "Οι Καλογέροι", το "Μιλώ για σένα", το "Όταν χαράζει", το "Στην Αμερική" και ο "Διάφανος" συνδυάστηκαν με την "Ομίχλη" (από τον Ελάχιστο Εαυτό), τα "Λάφυρα της νύχτας" (από τα "Λάφυρα" του 1998), τον "Τρυγητή" (από το δίσκο "Της αγάπης γερακάρης" του 1996), το "Πες μου κάτι" (από τον "Διάφανο" του 2006), το "Ποιος θα με θυμάται" (από τον Ελάχιστο Εαυτό), το εξαιρετικό ορχηστρικό "Liquid", το οποίο όταν το είχα ακούσει στην "Αγρύπνια" έβαζα στοίχημα ότι αυτό το τραγούδι δεν το έχει γράψει Έλληνας, τις "Διάφανες αυλαίες" (από τον πρώτο δίσκο του Θανάση "Άγια Νοσταλγία" το 1993), το "Νυχτέρι" (από το δίσκο "Στην Ανδρομέδα και στη Γή" του 1995), το "Sara" (από το δίσκο "Η βροχή από κάτω" του 2006) και την "Παράγκα" του Διονύση Σαββόπουλου.

Με δέκα δίσκους και δύο Συλλογές, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου έχει μια ευρεία γκάμα από τραγούδια για να διαλέξει να πει στις συναυλίες του. Μπορεί ο κόσμος να θέλει μόνο τα κομμάτια, που ξέρει να τραγουδάει, αλλά η προστιθέμενη αξία σε μια συναυλία έρχεται από τα παραπάνω τραγούδια. Από τις επιλογές που δεν είναι συνηθισμένες και έχουμε καιρό να ακούσουμε.


Οι συναυλίες του Θανάση είναι γιορτές για τους φίλους της μουσικής του και το φανατικό κοινό του έχει μάθει να κάνει υπομονή και να δίνει χώρο στον καλλιτέχνη να εκφραστεί όπως του βγαίνει εκείνη τη στιγμή. Αυτό δεν επιτυγχάνεται εύκολα, αλλά όταν έχεις να κάνεις με έναν από τους καλύτερους Έλληνες μουσικούς αυτή τη στιγμή...

Βέβαια, πρέπει να σημειωθεί ότι υπήρχαν διάφορα "κενά", στα οποία οι επιλογές των τραγουδιών δεν ήταν ταιριαστές κατά τη γνώμη μου. Εκεί εισέπραττα ότι δεν υπήρχε καλή διάθεση στο Θανάση. Μπορεί να κάνω λάθος βέβαια...




Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά το Locomotivo, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου λέει στο μικρόφωνο ότι "Επειδή θεωρώ την Αναρχία τον πιο ποιητικό τρόπο να ζει κανείς αυτή τη ζωή, θέλω να ακούσετε κάτι που έχει να μας πει η ..." Η κοπέλα που μίλησε αναφέρθηκε στην κράτηση της Όλγας Οικονομίδου, μέλους των "Πυρήνων της φωτιάς". Δεν είναι η πρώτη φορά που κάνει κάτι αντίστοιχο ο Θανάσης.

Πολλοί λένε ότι είναι λάθος να μιλάνε πολιτικά οι καλλιτέχνες. Αυτό έχει μια βάση, γιατί όσοι επιλέγουμε να πάμε σε μια συναυλία, το κάνουμε για λόγους μουσικούς κι όχι πολιτικούς. Θα ήταν λάθος να θεωρείται ένα μουσικό γεγονός, ως μια πολιτική συνάθροιση κόσμου. Δε νομίζω ότι και ο ίδιος ο Θανάσης το θέλει αυτό... Άλλωστε, φανταστείτε ένα ακραίο παράδειγμα να αγαπάς τις μουσικές ενός ανθρώπου κι αυτός να σου παρουσιάζει την άποψη ενός ακροδεξιού ή ακροαριστερού κόμματος. Κάποιοι θα συμφωνήσουν. Οι υπόλοιποι;

Είμαι της άποψης ότι έχουμε δημοκρατία, άρα ο καλλιτέχνης έχει το δικαίωμα να εκφραστεί όπως θέλει στις εμφανίσεις του. Βέβαια, αυτό το κάνει ήδη μέσα από τους στίχους των τραγουδιών του. Κάποιοι μπορεί να προσβλήθηκαν από το βήμα που έδωσε ο Θανάσης. Κάποιοι άλλοι χειροκρότησαν. Είμαι υπερ της ελεύθερης έκφρασης των καλλιτεχνών και ιδίως ενός μουσικού τόσο σημαντικού. Φοβάμαι μόνο ότι η περίοδος είναι περίεργη και καλό είναι να μη διχάζεται ο κόσμος...





Στο encore είχαμε και τη συνάντηση που όλοι προβλέπαμε πριν τη συναυλία. "Το σκουλαρίκι" παίζει και ο Γιάννης Χαρούλης ανεβαίνει στη σκηνή και αγκαλιάζει το "Θανασάρα", όπως τον λέει. Ο Θανάσης συνεχίζει να ερμηνεύει το τραγούδι και στο τέλος ο Χαρούλης λέει ένα-δύο στιχάκια. Για να σας είμαι ειλικρινής θα ήθελα να το τραγουδήσουν και οι δύο μαζί (ένα στίχο ο ένας, έναν ο άλλος). Θα ήταν πιο όμορφο. Ο Γιάννης είπε στη συνέχεια τις "Χαραυγές" του και μας παρέδωσε στο Θανάση και τα τρία τελευταία τραγούδια της βραδιάς. Μέσα σε αυτά και "Η Ερώτηση Κρίσεως" για ευνόητους λόγους...

Εν κατακλείδι, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου κατάφερε να παρουσιάσει για άλλη μια φορά κάτι ξεχωριστό. Όλα αυτά βέβαια τα καταφέρνει και με τη βοήθεια των εξαιρετικών μουσικών που επιλέγει να συνεργάζεται, οι οποίοι έχουν δημιουργήσει μια αρκετά "ζεστή" παρέα θα έλεγα.

Το επόμενο ραντεβού για τους Αθηναίους θα είναι στο "Φεστιβάλ στο Λόφο", στο Βεάκειο Θέατρο στον Πειραιά, στις 18 Ιουλίου. Αξίζει όμως να τον δείτε μια φορά σε μια συναυλία σε επαρχειακή πόλη. Είναι πολύ όμορφη η ατμόσφαιρα εκεί. Ίσως να είναι και καλύτερα...

Θανάσης Παπακωνσταντίνου: Τραγούδι, μπουζουκομάνες, λαούτο, μπουζούκι
Ματούλα Ζαμάνη: Τραγούδι
Φώτης Σιώτας: Βιολί, βιόλα, πλήκτρα, τραγούδι
Δημήτρης Μυστακίδης: Ακουστική κιθάρα, τραγούδι
Ανδρέας Πολυζωγόπουλος: Τρομπέτα, φλικόρνο
Σωτήρης Ντούβας: Τύμπανα
Γιάννης Αντωνιάδης: Κλαρίνο
Κώστας Παντέλης: Ηλεκτρική κιθάρα
Χρυσόστομος Μπουκάλης: Κόντρα μπάσο
Μιχάλης Χανιώτης: Μπουζούκι


Setlist:

Locomotivo
San Mikele
Τειρεσίας
Ομίχλη
Τα Λάφυρα της νύχτας
Οι Καλογέροι
Σιμούν
Τρυγητής
Περσεφόνη
Πες μου κάτι
Ποιος θα με θυμάται
Φορτίνο Σαμάνο
Liquid
Κάτω από το μαξιλάρι
Οι τρείς ανθοί
Τρία Ρουμπαγιάτ
Παλιά πληγή
Σαν παιδί
Αλεξάνδρα
Τα Ορυχεία
Όταν χαράζει
Έρημα κορμιά
Ανδρομέδα
Μιλώ για σένα
Η Κοιλάδα των Τεμπών
Στην Αμερική
"Τσιμπιτό" ρεμπέτικο από το Δημήτρη Μυστακίδη
Καντηλανάφτης
Τα κάλαντα (παρουσίαση των μουσικών από τη Ματούλα Ζαμάνη ή αλλιώς Ζατούλα Μαλάνη")
Αερικό
Διάφανες αυλαίες
Διάφανος
Νυχτέρι

Encore:

Sara
Το σκουλαρίκι (με το Γιάννη Χαρούλη)
Στις Χαραυγές ξεχνιέμαι (με το Γιάννη Χαρούλη)
Ερώτηση κρίσεως
Παράγκα
Πεχλιβάνης