Καύσωνας, Εξάρχεια & Αn Club.
Πώς σας ακούγεται σαν συνδυασμός; Καθόλου δελεαστικός για κάποιους, που δεν έχουν εξετάσει τον παράγοντα «μουσική». Για εκείνους όμως που βρέθηκαν στο live της 10ης Ιουλίου στο κέντρο της Αθήνας; Σίγουρα κάποιοι από αυτούς ανακάλυψαν γιατί δεν μπορούν να πάψουν να αγαπούν αυτή την πόλη: για τις ευκαιρίες που σου δίνει να ακούσεις καλή μουσική, ακόμα και εν καιρώ κρίσης.
Ευχάριστη έκπληξη: το An Club ήταν γεμάτο.
Το event άνοιξαν οι Victim of Society, ελληνικό lo-fi experimental σχήμα με έντονη παρουσία τελευταία στα μουσικά δρώμενα. Μετρούν ένα album στο ενεργητικό τους και ευχόμαστε να συνεχίσουν και να εξελιχθούν. Κύριο χαρακτηριστικό του ήχου τους η παραμόρφωση, οι επιρροές από post punk και βρώμικο rock 'n' roll και στο στήσιμό τους επί σκηνής, το ακουστικό τηλεφώνου-μικρόφωνο. Τα πειραγμένα φωνητικά συνοδεύουν αποστασιοποιημένα και με ελεγχόμενες εξάρσεις τις δυνατές κιθάρες. Μου έλειψαν από την παρουσία τους τα drums (με σάρκα και οστά εννοώ και όχι μέσω mac).
Pics credits: yossarianboughtacamera.blogspot.com
Λίγα λεπτά διάλειμμα για ανασύνταξη και επαναπροσδιορισμό και έχουμε on stage τους Disappears. Με χρόνο ζωής 3 έτη και αντίστοιχα albums (Lux, The Guider και το πιο πρόσφατο Pre-Language), οι Disappears έκαναν μια εμφάνιση λίγο έως πολύ άψογη. Η εμπειρία των μουσικών αποτέλεσε βασικό παράγοντα. Και ναι, ο Steve Shelley ήταν και drummer των Sonic Youth και ο Brian Case έχει θητεύσει στην ανεξάρτητη αμερικάνικη μουσική σκηνή ποικιλοτρόπως. Το σημαντικό είναι όμως ότι η μπάντα δείχνει άρρηκτα δεμένη και η ενέργεια που βγάζει το σύνολο των καλλιτεχνών που την απαρτίζουν είναι απολύτως μεταδοτική.
Οι Disappears, χωρίς να το πηγαίνουν απαραίτητα ένα βήμα παρακάτω, είναι καταπληκτικοί για τον εξής λόγο: ο ήχος τους είναι εξιλεωτικός. Δεν μπορείς παρά να αφεθείς σε αυτόν να σε παρασύρει χωρίς άμυνες. Έχει δυναμική, ρυθμό, παραμόρφωση όση χρειάζεται, μεστό ήχο από εκπληκτικά drums, δυνατές κιθάρες, καθαρό μπάσο και φωνητικά που παραπέμπουν σε garage punk ή grunge. Οι φίλοι της shoegaze, krautrock & post rock θα μπορούσαν να βρουν στο πρόσωπό των Disappears τους εκπροσώπους της φυσικής μετεξέλιξης των συγκεκριμένων ειδών.
Όσο για το live, σίγουρα άξιζε κάθε σταγόνα ιδρώτα που χύθηκε και κάθε cent που διατέθηκε.
Ενδεικτικά στο setlist κομμάτια που αξίζει να αναζητήσετε: "Replicate", "Lux", "Magics", "Hibernation Sickness", "Revisiting", "Fear of Darkness", "Era" και το "Radiation" (διασκευή από Suicide).
Ευχαριστούμε τους Arte Fiasco για τη διοργάνωση και τη συνεργασία.
Pics credits: yossarianboughtacamera.blogspot.com
Πώς σας ακούγεται σαν συνδυασμός; Καθόλου δελεαστικός για κάποιους, που δεν έχουν εξετάσει τον παράγοντα «μουσική». Για εκείνους όμως που βρέθηκαν στο live της 10ης Ιουλίου στο κέντρο της Αθήνας; Σίγουρα κάποιοι από αυτούς ανακάλυψαν γιατί δεν μπορούν να πάψουν να αγαπούν αυτή την πόλη: για τις ευκαιρίες που σου δίνει να ακούσεις καλή μουσική, ακόμα και εν καιρώ κρίσης.
Ευχάριστη έκπληξη: το An Club ήταν γεμάτο.
Το event άνοιξαν οι Victim of Society, ελληνικό lo-fi experimental σχήμα με έντονη παρουσία τελευταία στα μουσικά δρώμενα. Μετρούν ένα album στο ενεργητικό τους και ευχόμαστε να συνεχίσουν και να εξελιχθούν. Κύριο χαρακτηριστικό του ήχου τους η παραμόρφωση, οι επιρροές από post punk και βρώμικο rock 'n' roll και στο στήσιμό τους επί σκηνής, το ακουστικό τηλεφώνου-μικρόφωνο. Τα πειραγμένα φωνητικά συνοδεύουν αποστασιοποιημένα και με ελεγχόμενες εξάρσεις τις δυνατές κιθάρες. Μου έλειψαν από την παρουσία τους τα drums (με σάρκα και οστά εννοώ και όχι μέσω mac).
Pics credits: yossarianboughtacamera.blogspot.com
Λίγα λεπτά διάλειμμα για ανασύνταξη και επαναπροσδιορισμό και έχουμε on stage τους Disappears. Με χρόνο ζωής 3 έτη και αντίστοιχα albums (Lux, The Guider και το πιο πρόσφατο Pre-Language), οι Disappears έκαναν μια εμφάνιση λίγο έως πολύ άψογη. Η εμπειρία των μουσικών αποτέλεσε βασικό παράγοντα. Και ναι, ο Steve Shelley ήταν και drummer των Sonic Youth και ο Brian Case έχει θητεύσει στην ανεξάρτητη αμερικάνικη μουσική σκηνή ποικιλοτρόπως. Το σημαντικό είναι όμως ότι η μπάντα δείχνει άρρηκτα δεμένη και η ενέργεια που βγάζει το σύνολο των καλλιτεχνών που την απαρτίζουν είναι απολύτως μεταδοτική.
Οι Disappears, χωρίς να το πηγαίνουν απαραίτητα ένα βήμα παρακάτω, είναι καταπληκτικοί για τον εξής λόγο: ο ήχος τους είναι εξιλεωτικός. Δεν μπορείς παρά να αφεθείς σε αυτόν να σε παρασύρει χωρίς άμυνες. Έχει δυναμική, ρυθμό, παραμόρφωση όση χρειάζεται, μεστό ήχο από εκπληκτικά drums, δυνατές κιθάρες, καθαρό μπάσο και φωνητικά που παραπέμπουν σε garage punk ή grunge. Οι φίλοι της shoegaze, krautrock & post rock θα μπορούσαν να βρουν στο πρόσωπό των Disappears τους εκπροσώπους της φυσικής μετεξέλιξης των συγκεκριμένων ειδών.
Όσο για το live, σίγουρα άξιζε κάθε σταγόνα ιδρώτα που χύθηκε και κάθε cent που διατέθηκε.
Ενδεικτικά στο setlist κομμάτια που αξίζει να αναζητήσετε: "Replicate", "Lux", "Magics", "Hibernation Sickness", "Revisiting", "Fear of Darkness", "Era" και το "Radiation" (διασκευή από Suicide).
Ευχαριστούμε τους Arte Fiasco για τη διοργάνωση και τη συνεργασία.
Pics credits: yossarianboughtacamera.blogspot.com