Λ. Μαχαιρίτσας: Μια συναυλία εφ’ όλης της ύλης στο Βεάκειο

"Επειδή μου λένε σε κάθε συναυλία ότι δεν είπα όλα τα τραγούδια μου, θα τα πω όλα στο Βεάκειο. Μια συναυλία εφ’ όλης της ύλης."
Διαβάστηκε φορες


Με αφορμή τη συναυλία της Τετάρτης στο Φεστιβάλ στο Λόφο, στο Βεάκειο Θέατρο, συναντήσαμε το Λαυρέντη Μαχαιρίτσα και μιλήσαμε για μουσική και μόνο μουσική.

Ο ίδιος ήταν ευθύς, ειλικρινής και όπως πάντα ένας άνθρωπος που δε μασάει τα λόγια του και δεν κρύβεται πίσω από ταμπέλες και όμορφες εκφράσεις.

Από την κουβέντα μας, μάθαμε ότι στο Βεάκειο θα ακούσουμε σε μεγάλο βαθμό τραγούδια του Λ. Μαχαιρίτσα και το πρόγραμμα δε θα μοιραστεί στα τραγούδια του ίδιου, του Δ. Σταρόβα και της Ζ. Αρβανιτίδη. "Επειδή μου λένε σε κάθε συναυλία ότι δεν είπα όλα τα τραγούδια μου, θα τα πω όλα στο Βεάκειο. Μια συναυλία εφ’ όλης της ύλης." Ακόμη, ο νέος δίσκος του «Οι Άγγελοι ζουν ακόμη στη Μεσόγειο» θα κυκλοφορήσει και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.

Το "μικρόφωνο" στον ίδιο:

Γιώργος Μπαλιώτης: Ποιες οι εντυπώσεις από τη μεγάλη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο; Πολύς κόσμος και πολλοί καλλιτέχνες. Πολλές εναλλαγές στη σκηνή. Πήγε όπως θα το θέλατε;

Λαυρέντης Μαχαιρίτσας:
Το άγχος ήταν πραγματικά μεγάλο. Στο τέλος όλα λειτούργησαν και λίγο καλύτερα απ’ όσο περίμενα. Δεν έχω παράπονο. Κάποια λάθη πρέπει να υπήρξαν, διαδικαστικά, αλλά όχι κάτι τόσο σημαντικό.

ΓΜ: «Οι Άγγελοι ζουν ακόμη στη Μεσόγειο». Ένας δίσκος με τόσους πολλούς μουσικούς να συμμετέχουν σε αυτόν. Αυτοί είναι μερικοί από τους αγαπημένους σου μουσικούς ή ήταν οι κατάλληλοι για αυτό που είχες στο μυαλό σου για αυτό το δίσκο; Πες μας λίγα λόγια για το δίσκο.

ΛΜ:
Κάποιοι από τους αγαπημένους μου και κάποιοι από τους κατάλληλους. Είπα σε 30 και δεχτήκαν οι 10. Όλοι είχαν λόγο ύπαρξης. Έπρεπε να γίνει αυτή η συνεργασία με όλους μαζί.

ΓΜ: Το concept του δίσκου ήταν η συνεργασία; Κάποιες εκτελέσεις παλιών τραγουδιών;

ΛΜ:
Πέρα από το Tu vuo fa l' Americano, τα τραγούδια δεν ήταν πολύ γνωστά, στην Ελλάδα τουλάχιστον. Το Alla fiera dell' est  του Angelo Branduardi... Πολλοί δεν ξέρουν ότι το Dove si va  των I Nomadi βγήκε πρώτο στο φεστιβάλ του San Remo και ότι οι I Nomadi είναι συγκρότημα 40 χρόνων, ή ότι το «Καφέ» (Au cafe du temps perdu - Στο καφέ του χαμένου χρόνου) του Adamo είναι καινούριο. Ο δίσκος ήταν ένα καινούριο άκουσμα κατά κάποιον τρόπο.
Τώρα το ότι θα κυκλοφορήσει ο δίσκος τον Οκτώβριο σε Γαλλία, Ολλανδία, Ισπανία και σε διάφορες άλλες χώρες δεν το ήξερα και αυτό είναι πολύ μεγάλη υπόθεση για μένα. Δε φιλοδοξώ να κάνω διεθνή καριέρα, θέλω μόνο να ακουστεί μια σύγχρονη, Ελληνική φωνή έξω. Γιατί όταν πήγα έξω και άκουσαν τα τραγούδια μου, ο Adamo μου είπε «Υπάρχει τέτοια μουσική στην Ελλάδα; Εγώ είχα την αίσθηση  ότι ήταν μόνο ο Θεοδωράκης και τα ρεμπέτικα». Σαν τραγούδια που αξίζουν τον κόπο, εννοούσε.

ΓΜ: Τα χρόνια της κρίσης λογικά προσφέρουν μεγαλύτερη έμπνευση στους καλλιτέχνες για να παρουσιάσουν τραγούδια, δίσκους, παραστάσεις που να ξεχωρίζουν. Χωρίς να υποβαθμίζω τη δουλειά που γίνεται, θεωρώ ότι ακόμη δεν έχει φανεί αυτό. Είμαστε σε μεταβατική περίοδο και κάποια στιγμή θα γίνει αυτό το «καλλιτεχνικό μπαμ»;

ΛΜ:
Για να είμαστε ακριβοδίκαιοι, «καλλιτεχνικό μπαμ» όπως το εννοείτε εσείς, δε νομίζω ότι θα γίνει. Πρώτον, δε δίνει κανένας χώρο και δεν είναι κανένας τόσο μεγαλόψυχος ώστε να αναγνωρίσει ένα «καλλιτεχνικό μπαμ». Δεν είναι εύκολο να πει κάποιος μια καλή κουβέντα. Για να πεις ότι κάτι σου αρέσει, θα πρέπει να έχεις κοιμηθεί καλά, να έχεις φάει καλά… Έχω ακούσει φοβερά πράγματα.

Εδώ βγήκε ένας δημοσιογράφος, ο Γελασάκης – λέω και όνομα γιατί αυτός όλο μου τα χώνει, ας πω κάτι κι εγώ - ο οποίος αναφέρθηκε στην καινούρια σκηνή, το Μαραβέγια και λοιπούς, την οποία τη σέβομαι ως καινούρια σκηνή, αν και κάποιοι θέλουν να την καπελώσουν για να πουν ότι αυτοί τη δημιούργησαν. Είπε λοιπόν, ότι μετά το Χατζηδάκι, το Θεοδωράκη και το Σαββόπουλο υπήρχε ένα χάσμα, που το κάλυψαν τα παιδιά αυτά. Δηλαδή ο Κατσιμίχας, ο Γερμανός - δε βάζω τον εαυτό μου μέσα - ο Πορτοκάλογλου, όλοι αυτοί δεν υπήρξαν ποτέ, σύμφωνα με αυτόν τον τύπο. Ετσι κι αλλιώς, από τότε που ο καθένας γράφει ότι θέλει στο διαδίκτυο, τα πράγματα είναι ανεξέλεγκτα…

ΓΜ: Τα τελευταία χρόνια βγαίνουν στο προσκήνιο αρκετοί νέοι Έλληνες μουσικοί, οι οποίοι τραγουδούν είτε σε Ελληνικό ή Αγγλικό στίχο. Παρ’ όλα αυτά, λίγοι καταφέρνουν να μείνουν στο προσκήνιο σε βάθος χρόνου, και ο κόσμος συνεχίζει να προτιμάει τις παλιές κλασσικές αξίες. Φταίμε εμείς ως μουσικόφιλοι, φταίνε τα ραδιόφωνα, ποιοι φταίνε;

ΛΜ:
Θα τα δείξει ο χρόνος όλα. Όταν ήμουν πιτσιρικάς - εγώ είμαι και αντιπαθής στα μέσα, ίσως επειδή μιλάω πολύ – και είχε μόλις βγει το Ποπ & Ροκ, έλεγε για κάποιους ότι ήταν ελπίδα για το μέλλον. Εγώ δεν ήμουν ποτέ ελπίδα για το μέλλον. Τότε ήταν 23 και έμειναν 3 ελπίδες για το μέλλον.
Βγάζω επιθετικότητα γιατί μετά τη συναυλία με εκνεύρισαν μερικοί, που δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα. Εγώ ήθελα να περάσουμε μαζί όλοι καλά, να δούμε το φεγγάρι που δεν μπορεί να μας το πάρει κανείς, τη μουσική μας και τη θαλασσά μας. Αυτό ήθελα να κάνω και αυτό έκανα. Το ότι είχε μεγάλη απήχηση στον κόσμο, έκανε μερικούς να τρελαίνονται.

ΓΜ: Πάντως είχε μεγάλη απήχηση. Έχεις κάνει πολλές συναυλίες. Το ελληνικό κοινό συνεχώς παραπονιέται, για πολλά και διάφορα πράγματα σε συναυλίες και Φεστιβάλ. Είμαστε περίεργοι και δύσκολοι ως κοινό; Φταίνε οι διοργανωτές; Φταίνε οι καλλιτέχνες που τα δέχονται; Ή μήπως τα παραλέμε;

ΛΜ:
Δε θέλω να γλείψω κανένα, αλλά ο απλός κόσμος είναι αυτός που φταίει λιγότερο. Αν κάποιος πρέπει συνεχώς να διαλέγει μεταξύ 3 πραγμάτων, ζοφερών, καλύτερα να πάει στα σκυλάδικα να τη βρίσκει κιόλας. Ο κόσμος πρέπει να έχει εναλλακτικές προτάσεις να διαλέξει. Και αν έχει, τότε θα λειτουργεί σωστά. Αν του  βάζεις το δίλημμα, η παπάς - παπάς η ζευγάς - ζευγάς, υπάρχει ο κίνδυνος να λειτουργήσει στο ζευγά.

ΓΜ: Άρα υπάρχει και στους διοργανωτές ένα κομμάτι που δε λειτουργεί σωστά, σε αυτή την αλυσίδα.

ΛΜ:
Αυτό εμένα δε με έχει απασχολήσει πολύ. Αυτό που πιστεύω είναι ότι πρέπει να κατέβουν οι τιμές πολύ, τα πράγματα είναι σε πολύ οριακό σημείο και αν κάτι είναι σε καλή τιμή και υπάρχει πληροφόρηση, τότε ο κόσμος θα πάει. Αλλά να είναι καλή η τιμή. Υπάρχουν βέβαια και κάποια πράγματα που λειτουργούν σαν πυροτέχνημα, κάποια θεατρικά π.χ. φέτος, που αναρωτιέσαι γιατί γίνεται τόσο χαμός.

ΓΜ: Η κυκλοφορία ενός δίσκου μέσα από κάποιο έντυπο (εφημερίδα ή περιοδικό) είναι γνωστή σε σένα. Το μουσικό προϊόν καλώς ή κακώς έχει υποβαθμιστεί. Δε θα ήταν προτιμότερο να δίνονται οι νέοι δίσκοι κάθε μουσικού σε μια ή περισσότερες συναυλίες παρουσίασης της νέας δουλειάς του; Δε θα κρατούσε την αξία του ο δίσκος σε αυτή την περίπτωση και αν η συναυλία του μουσικού είναι καλή, θα είχε έναν ακόμη λόγο να τον θυμάται το κοινό;

ΛΜ:
Εγώ ξέρω ότι οι 30.000 επιπλέον άνθρωποι που αγόρασαν την Ελευθεροτυπία όταν κυκλοφόρησε με τον προηγούμενο δίσκο μου («Η ενοχή των αμνών»), τον άκουσαν το δίσκο πραγματικά (σ.σ. η εφημερίδα είχε τότε περίπου 80.000-90.000 κυκλοφορία και εκείνη την Κυριακή πούλησε 120.000 φύλλα). Οι υπόλοιποι βέβαια μπορεί να μην τον άκουσαν καν.

Πριν χρόνια, αρκετά μεγάλα ονόματα λέγανε ότι δε θα έδιναν ποτέ ένα δίσκο τους μέσα από μια εφημερίδα. Κι όμως το έκαναν όλοι…

Πλέον δεν υπάρχουν δισκάδικα. Μόνο το Public, που και αυτό υπολειτουργεί. Αν ξαναγυρίσουμε στα βινύλια, αλλάζει το θέμα. Αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα. Γιατί το χειμώνα που ήμουν στην Ευρώπη και ηχογραφούσα, αν έβλεπες τι γινόταν στα Virgin κλπ. Γινόταν χαμός και πουλάγανε.

ΓΜ: Τα τελευταία χρόνια κάνεις αρκετές συνεργασίες με αξιόλογους μουσικούς στις συναυλίες σου. Δεν έχει έρθει η ώρα για ένα πιο λιτό σχήμα, χωρίς συνεργασίες;

ΛΜ:
Έχεις δίκιο σε αυτό. Θα σου μιλήσω ειλικρινά γιατί μιλήσαμε αρκετά ειλικρινά σήμερα. Έρχεται κόσμος στις συναυλίες και μου λέει, δεν είπες αυτό ή εκείνο. Και έχουν δίκιο. Αλλά όταν είναι να τραγουδήσεις με 3 άλλους ανθρώπους, πρέπει να κόψεις εκ των πραγμάτων για να χωρέσουν όλοι. Αυτό που θα κάνουμε στο Βεάκειο  είναι μια βραδιά εφ’ όλης της ύλης δικιά μου, με το Σταρόβα και τη Ζήνα.

ΓΜ: Πες μας λοιπόν δυο λόγια παραπάνω για το Βεάκειο Θέατρο και τη συναυλία σας εκεί για το «Φεστιβάλ στο Λόφο», στις 5 Σεπτεμβρίου.

ΛΜ:
Επειδή μου λένε σε κάθε συναυλία ότι δεν είπα όλα τα τραγούδια μου, θα τα πω όλα στο Βεάκειο. Μια συναυλία εφ’ όλης της ύλης. Αυτό εγώ δε θέλω να το κάνω συνέχεια, δε με ενδιαφέρει. Δεν ήμουν  ποτέ μοναχικός, ήθελα πάντα να λειτουργώ σε ένα συγκρότημα. Να χαίρομαι μαζί με άλλους και να περνάω τις λύπες μου μαζί με άλλους. Αυτή είναι η τρέλα μου. Τώρα αν μπορώ και μου τύχει και κάτι άλλο, έχει καλώς. 

Κάναμε φέτος κάποιες συναυλίες με τον Carotone. Αισθάνομαι πολύ τυχερός για αυτό.  Παίξαμε σε διάφορα νησιά κι έχουμε άλλες δύο ακόμη, στη Θεσσαλονίκη και την Πάτρα. Όποιος δεν είδε αυτές τις συναυλίες, πραγματικά έχασε… Με τον Μίλτο τον Πασχαλίδη θα είμαστε ξανά μαζί το χειμώνα. Πρόκειται για έναν άνθρωπο που αγάπησα πολύ, ο οποίος έχει έναν απίστευτο χαρακτήρα. Η ψυχοθεραπεία που έκανα με τον Μπουλά και το Ζουγανέλη, μου άρεσε πάρα πολύ. Μου έκανε καλό κι εμένα. Μάλιστα, σε αυτές τις εποχές της κατάθλιψης, ήταν αναγκαία και για μένα. Γιατί να μην τα κάνω όλα αυτά; Γιατί να βγαίνω και να παίζω μόνος μου;

ΓΜ: Με το Μίλτο Πασχαλίδη που θα είστε το χειμώνα;

ΛΜ:
Κατά 99% θα είμαστε στο «Ζυγό» με μια πολύ δυνατή ομάδα, αλλά δεν μπορώ να σου αποκαλύψω περισσότερα.

ΓΜ: Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για το χρόνο σας. Τα λέμε στο Βεάκειο.

Αξιολόγηση
Βαθμός άρθρου
10,0 / 10 (σε 2 αξιολογήσεις)
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα