Wonder-fall Quartet: "... αυτό το 'ξαφνικά', από κάπου έρχεται..."

"Σίγουρα δεν είναι εγκεφαλική κατάσταση η ώρα της δημιουργίας.  Είναι σαν να σταματά ο χρόνος, εκείνη τη στιγμή και κάνεις μόνο αυτό το πράγμα γιατί κάπως και από κάπου ήρθε..."
Διαβάστηκε φορες
Λίγες μέρες πριν, έχοντας ακούσει δείγματα της υπέροχης μουσικής των Wonder-Fall Quartet επεδίωξα μια συνάντηση μαζί τους.  Πρόκειται για ένα νέο, αγγλόφωνο jazz group, των οποίων η πρώτη δισκογραφική απόπειρα κυκλοφόρησε στα τέλη της προηγούμενης χρονιάς.  Η συζήτηση, με τους δυο από τους τέσσερις συντελεστές του κουαρτέτου, κύλησε απλά και φυσικά, σε μια πολύ ζεστή, φιλική ατμόσφαιρα και αποτέλεσε, για μένα, το κομμάτι του πάζλ που έλειπε για την σκιαγράφηση του προφίλ αυτών των νέων καλλιτεχνών. Γνωρίζοντας τους, παρατηρώντας το ύφος, τον λόγο και τις σκέψεις αυτών των νέων μουσικών επιβεβαιώνεται η πεποίθηση μου, ότι η καλλιέργεια, η ποιότητα και η διαρκής καλλιτεχνική "ανησυχία" πάντα παράγουν αξιόλογο έργο.

1

Ε. Κ.: Ειρήνη Κωνσταντινίδη
Θ. Χ.: Θάνος Χατζηαναγνώστου

D-way: Ας ξεκινήσουμε ίσως απλά αλλά ουσιαστικά... συστήνοντας τους Wonder-fall, Μιλήστε μου για την γνωριμία σας και την απόφαση σας να δημιουργήσετε ένα ελληνικό, αγγλόφωνο Jazz κουαρτέτο.

E.K.: Αρχικά συναντηθήκαμε εγώ κι ο Θάνος, ενώ παίζαμε σε διαφορετικά projects, ως jazz μουσικοί.  Ο Θάνος, από μικρός, είχε ασχοληθεί με τα drums και την κιθάρα αλλά σταδιακά άρχισε να ασχολείται με το πιάνο.  Έγραφε ανέκαθεν κομμάτια και ακούγοντας τον να βγάζει κάποιες μελωδίες στο πιάνο, άρχισαν να ξεπηδούν στίχοι στο δικό μου μυαλό.  Κάπως έτσι ξεκινήσαμε δηλαδή...απλά.  Μου άρεσαν πολύ οι συνθέσεις του και σκεφτήκαμε να κάνουμε μια μπάντα, να παίζουμε αυτό το είδος που φέρνει πιο πολύ σε Ευρωπαϊκή jazz, πιο σύγχρονη, ξεφεύγοντας από πιο παλιά είδη Jazz.
Αυτό που μας πήρε σχεδόν έναν χρόνο ήταν το να βρούμε τους άλλους δυο μουσικούς... δεν είναι εύκολο να βρεις τους κατάλληλους μουσικούς, με τους οποίους θα ταιριάξεις για να παίξεις το συγκεκριμένο στυλ που θες.  Ευτυχώς βρήκαμε, τον Δημήτρη Θεοχάρη στο πιάνο και τον Χάρη Μέρμηγκα στο κοντραμπάσο, με τους οποίους δέσαμε αμέσως κι έτσι δημιουργήθηκαν οι Wonder-fall quartet.


D-way: Το όνομα της μπάντας πως προέκυψε;

E.K.: Εγώ με τον Θάνο αρχίσαμε να ψάχνουμε τους δυο μουσικούς για τη δημιουργία του group το φθινόπωρο του 2009.  Μετά από έναν χρόνο έρευνας, το φθινόπωρο του 2010 βρήκαμε τον Δημήτρη και τον Χάρη και νιώσαμε ότι ήταν θαυμαστή τύχη το να έχουμε αυτούς τους δυο μουσικούς. Πραγματικά, χαρήκαμε πολύ για αυτήν τη νέα μουσική κατάσταση που άρχιζε να υλοποιείται. Οπότε μου προέκυψε το όνομα Wonder-fall... !


D-way: Η Jazz είναι το βασικό σημείο συνάντησης και σύγκλισης των τεσσάρων σας.  Πριν τη δημιουργία του κουαρτέτου οι μουσικές σας αναζητήσεις αφορούσαν πάντα αυτό το μουσικό είδος;  Ποιο είναι το μουσικό σας υπόβαθρο;

Θ.Χ.: Το δικό μου μουσικό υπόβαθρο δεν ήταν η jazz, ήταν το κυρίως το rock και το metal.  Είχαμε φτιάξει κι ένα group στην γενέτειρα μου, τον Βόλο, με τους οποίους παίζαμε αυτήν τη μουσική.  Όταν ήρθα στην Αθήνα γνώρισα τον Νίκο Σιδηροκαστρίτη, τον δάσκαλο μου στα τύμπανα και μέσω αυτού γνώρισα την jazz και κατά κάποιον τρόπο κόλλησα με αυτό το είδος.

Ε.Κ.: Ούτε εμένα το μουσικό μου υπόβαθρο ήταν η jazz, σε καμμία περίπτωση... στην Ελλάδα ζούμε.  Ποιος γεννιέται και ακούει swing κλπ;  Μόνο αν τυχόν υπάρχουν μέσα στην οικογένεια σου τέτοια ακούσματα και επιρροές. Έκανα από μικρή μουσική, πήγα στο μουσικό γυμνάσιο Παλλήνης κι είχα τα αυτιά μου ανοιχτά σε επιρροές...  Αυτό που πάντα όμως μου άρεσε πολύ ήταν το να αυτοσχεδιάζω.  Μου άρεσαν διάφορα είδη μουσικής που όμως είχαν αυτό το στοιχείο μέσα, το αυτοσχεδιαστικό.  Για παράδειγμα, πάντα μου άρεσαν πολύ οι Pink Floyd.  Ταυτόχρονα όμως άκουγα πολύ Haig Yazdjian κι αυτό το νέο στοιχείο που δημιούργησαν με τον Χάρη Λαμπράκη. Αυτοσχεδίαζαν τόσο ωραία, τραγουδούσε τόσο ωραία, με αυτήν την αγγελική φωνή.  Επίσης μου άρεσε πάντα η Σαββίνα Γιαννάτου, την είχα ως πρότυπο. Γενικότερα, απολάμβανα πράγματα από διάφορα είδη μουσικής τα οποία είχαν όμορφες μελωδίες, έντονους αυτοσχεδιασμούς.
Τώρα όσον αφορά τους άλλους δύο μουσικούς μας... Ο Δ. Θεοχάρης, επίσης αγαπούσε ανέκαθεν την αυτοσχεδιαστική μουσική.  Άλλωστε τον βρήκαμε μέσω του Χ. Λαμπράκη, με τον οποίο ήμασταν και συμμαθητές στο μουσικό γυμνάσιο. Όταν ακούσαμε πόσο καταπληκτικά έπαιζε ο Δημήτρης τρελαθήκαμε... μας άρεσε πολύ, ως μουσικός, αλλά και ως άνθρωπος και δέσαμε αμέσως μαζί του.  Ο Χ. Μέρμηγκας, είναι ένας κλασσικός μουσικός, με κλασσικές σπουδές (παίζει στην εθνική συμφωνική της ΕΡΤ) αλλά πέρα του κλασσικού ρεπερτορίου, λατρεύει κι αυτός την jazz κι έπαιζε χρόνια με jazz groups.  Εγώ τον άκουγα όταν ήμουν ακόμα στο ωδείο και πάντα ευχόμουν να συνεργαστώ μαζί του γιατί είναι πολύ ωραίος μουσικός και καλό παιδί, με πολύ μουσικότητα.

2

D-way: Όπως είχατε αναφέρει πρόσφατα στο Mix Grill αλλά και σε τηλεοπτική σας εμφάνιση είστε βαθιά επηρεασμένοι από τους Esbjorn Svensson Trio και γενικότερα την Ευρωπαϊκή Jazz σκηνή.  Τι είναι αυτό που σας ελκύει σε αυτά τα ακούσματα και ποια θεωρείτε ότι είναι η βασική διαφορά της από άλλες σκηνές της Jazz;

Θ.Χ.: Σίγουρα μας εμπνέει η λυρικότητα που υπάρχει σε αυτή τη σκηνή, η ατμόσφαιρα, οι ωραίες μελωδίες, το δεμένο παίξιμο της μπάντας...

Ε.Κ.: Η πιο σύγχρονη jazz έχει την εξής διαφορά με την παλιά, την παραδοσιακή, όπως το swing, το bop και όλα τα άλλα παλιότερα ρεύματα... στη σύγχρονη jazz υπάρχει μια αίσθηση "συνομιλίας" των οργάνων.  Φυσικά, υπήρχε και παλιότερα το λεγόμενο interplay... πάντα στην jazz υπήρχε η αλληλεπίδραση μεταξύ των μουσικών, γιατί πάνω σε αυτό στηρίζεται και ο αυτοσχεδιασμός.  Ακούς την ιδέα που σου δίνει ο ένας, συμπληρώνει ο άλλος, δηλαδή γίνεται ένα μαγείρεμα αυτοσχεδιαστικό, επί τόπου, από όλους.  Στη σύγχρονη jazz, όλο αυτό είναι πιο έντονο, τα όργανα "μιλάνε" μεταξύ τους πιο πολύ.  Και φυσικά, αυτή τη στιγμή, σύγχρονη jazz συντελείται παντού, σε όλον τον κόσμο, στην Αμερική, στην Ασία.  Στην Αμερική, για παράδειγμα, έχουν ένα άλλο ύφος, είναι λίγο πιο grande, ενώ στην Ευρώπη είναι πιο εσωστρεφές, πιο ατμοσφαιρικό και πιο λυρικό το ύφος αλλά και ο ήχος.  Αυτά μας ελκύουν ουσιαστικά σε αυτό το είδος, η ατμόσφαιρα και ο λυρισμός.


D-way: Ποιους άλλους Jazz μουσικούς Έλληνες και μη θα ξεχωρίζατε;

Ε. Κ.: Κατ' αρχήν τον Χάρη Λαμπράκη, ο οποίος, για μένα, είναι πρότυπο και σαν άνθρωπος και σαν μουσικός, σαν jazzίστας, αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον όρο... γιατί ξέρεις, ο όρος jazzίστας έχει λίγο ταυτοποιηθεί με την ακαδημαϊκή παιδεία της jazz... οπότε δεν ξέρω αν είναι δόκιμος σαν όρος και προσωπικά, διαφωνώ με αυτές τις ταμπέλες.  Ο Χ. Λαμπράκης είναι μουσικός... είναι μουσικός της αυτοσχεδιαστικής μουσικής, πες την jazz, πες την όπως θες.  Είναι ιδιοφυής μουσικός, γράφει καταπληκτικά κομμάτια και μας εμπνέει πάρα πολύ, μας κινητοποιεί... δεν έχω άλλον πλέον πιο ψηλά από αυτόν.  Επίσης, ο Σταύρος Λάντσιας είναι εξαιρετικός μουσικός και εξαιρετικός άνθρωπος όπως και ο Γιάννης Παπαναστασίου (σαξοφωνίστας), με τον οποίο φοιτήσαμε στο Athenaeum.

Θ.Χ.: Ο Νίκος Σιδηροκαστρίτης, drummer με τον Χ. Λαμπράκη και δάσκαλος μου, o Κώστας Τατσάκης (drummer), ο οποίος έχει κάνει κάποια ντουέτα με τον Χ. Λαμπράκη και τον Illan Manouach (σαξοφωνίστας).  Επίσης, ο Γρηγόρης Ντάνης (κιθαρίστας), ο Ντίνος Μάνος (μπασίστας) και φυσικά ο Γιώργος Κοντραφούρης (πιανίστας) ο οποίος είναι ένας άνθρωπος που βοηθά πολύ τους νέους μουσικούς.  Η λίστα εξαιρετικών μουσικών είναι μεγάλη και φυσικά πάντα προστίθενται νέοι.  

Ε.Κ.: Φυσικά, συμφωνώ με τον Θάνο ότι η λίστα είναι τεράστια και οι νέοι μουσικοί, είτε προέρχονται από πανεπιστήμια του εξωτερικού, είτε από το Ιόνιο πανεπιστήμιο της Κέρκυρας είναι εκπληκτικοί μουσικοί.  Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι μουσικοί μεγάλου βεληνεκούς, έχουν ψυχή αλλά ταυτόχρονα είναι απίστευτα δοτικοί και ανοιχτοί.  Μας έχουν επηρεάσει και μουσικά αλλά και ως άνθρωποι, ως φιλοσοφία ζωής και ιδανικής κοινωνίας.  Μια κοινωνία, στην οποία υπάρχει πραγματική αλληλοβοήθεια, αλληλοσεβασμός και γενναιοδωρία...  
Όσον αφορά στους ξένους καλλιτέχνες, σίγουρα ο Misha Alperin, ένας Ουκρανός, καταπληκτικός πιανίστας, ο John Surman, υπέροχος σαξοφωνιστας, ο Peter Erskine (drummer), ο John Taylor (πιανίστας) είναι κάποιοι από τους αγαπημένους μας.  Από τους παλιότερους, λατρεύω τον Miles Davies και τον Chet Baker.  Όταν σπούδαζα στο ωδείο άκουγα από το πρωί ως το βράδυ Chet Baker... είναι ένας μουσικός που αυτοσχεδιάζει υπέροχα και ως τραγουδιστής αλλά και ως τρομπετίστας.


D-way: Σε τι επίπεδο πιστεύετε ότι βρίσκεται αυτό το μουσικό (για κάποιους ίσως δύσκολο) είδος της jazz μουσικής, στην Ελλάδα του 2012, συγκριτικά με αυτό του εξωτερικού;

E.K.: Αν και είναι δύσκολο για μένα να γνωρίζω το επίπεδο των jazz μουσικών στο εξωτερικό γιατί δεν απλά δεν έχω ζήσει ποτέ εκτός Ελλάδας, φαντάζομαι ότι θα είναι, ίσως, ανώτερο γιατί στις χώρες του εξωτερικού υπάρχουν πολλά πανεπιστήμια, ενώ εδώ υπάρχει μόνο το Ιόνιο Πανεπιστήμιο, το οποίο διαθέτει Jazz τμήμα κι αυτό δημιουργήθηκε πρόσφατα.  Έξω υπάρχουν πολλά πανεπιστήμια και κονσερβατόρια για αυτήν τη μουσική, οπότε φαντάζομαι ότι, μάλλον, αναλογικά θα πηγαίνει και το επίπεδο...  Από την άλλη, δεν μπορώ να πω ότι και εδώ δεν είναι το επίπεδο υψηλό, ειδικά τα τελευταία χρόνια που αποφοιτούν παιδιά από το Ιόνιο κι έρχονται από το εξωτερικό.  
Όσον αφορά το κατά πόσο προβάλλεται στην Ελλάδα η Jazz και δεδομένου ότι η μόνη ενημέρωση που μπορώ να έχω όσον αφορά το εξωτερικό, είναι το internet, πιστεύω πως  έξω τα πράγματα είναι μάλλον καλύτερα... υπάρχουν πιο πολλά ραδιόφωνα που παίζουν Jazz... για εκπομπές στην τηλεόραση, δεν γνωρίζω.  Εμείς ήμασταν πολύ τυχεροί σε αυτόν τον τομέα, αφού στο ξεκίνημα μας, δεχτήκαμε πρόσκληση από τον αρχισυντάκτη Δημήτρη Τρίκα, της εκπομπής "Σημείο Art", στην δημόσια τηλεόραση και παρουσιάσαμε εκεί την δουλειά μας.

Θ.Χ.: Εγώ έχω την εντύπωση ότι είναι πολύ χαμηλότερο το επίπεδο προβολής της Jazz στην Ελλάδα, έως ανύπαρκτο.  Ακόμα και αυτό που κάνουμε εμείς εδώ, αυτή τη στιγμή, είναι σπάνιο... η συνέντευξη εννοώ.  Υπάρχουν λίγοι άνθρωποι, σαν εσένα, που προσπαθούν να προβάλουν και αυτήν τη μουσική. Είναι δύσκολα τα πράγματα για αυτό το είδος μουσικής στην Ελλάδα...

Ε.Κ.: Ευχόμαστε να αλλάξει, σταδιακά, όλο αυτό.  Θέλουμε να ανοίξουν τα αυτιά του κόσμου, να μη μένουμε μόνο στα επιτεύγματα του παρελθόντος, Χατζιδάκις, Θεοδωράκης κλπ..  Εννοώ ότι θα ήταν ωραίο να γίνει εξαγώγιμο πλέον προϊόν και αυτή η μουσική, που δημιουργείται από νέους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν σπουδάσει και είναι σοβαροί μουσικοί. 


D-way: Πιστεύετε ότι στην Ελλάδα η αξιόλογη μουσική βρίσκει τον δρόμο και τον τρόπο να ακουστεί; Ειδικά, σε μια χρονική στιγμή, όπου οι δισκογραφικές αλλά και οι μουσικές σκηνές βρίσκονται αντιμέτωποι με τόσα οικονομικά προβλήματα;

E.K.: Πλέον, μέσω του internet κινείται κυρίως το όλο πράγμα... όλη η μουσική είναι εκεί, διαθέσιμη.  Το internet είναι ένας κόσμος απέραντος, μπορείς να κάθεσαι να ψάχνεις 24 ώρες το 24ωρο και να έχεις ακούσει το ένα εκατομμυριοστό από το τι κυκλοφορεί.  Οπότε όλα εξαρτώνται από τα αυτιά του κοινού,  το να ψάχνει την καλή μουσική.  Και υπάρχει αντικειμενικότητα στο τι είναι καλή μουσική.  
Εάν τώρα, θεωρήσουμε ότι εμείς παράγουμε μια μουσική που ίσως είναι αξιόλογη, τότε ναι μπορώ να πω ότι έχουμε υπάρξει πολύ τυχεροί, τον τελευταίο χρόνο, γιατί εμείς κάναμε ένα δίσκο μόνοι μας, μια ανεξάρτητη παραγωγή και μόλις έναν μήνα μετά, μας κάλεσαν στη δημόσια τηλεόραση να τον παρουσιάσουμε.  Να σημειώσουμε ότι και ο Πανταζής Τσάρας από το Κόσμος 93,6 μας έχει αναφέρει και μας έχει καλέσει στην εκπομπή του, όπως επίσης και ο Ζακ Σαμουήλ.  Αλλά αυτοί οι άνθρωποι είναι φίλοι μας...  Αυτός που ήταν τελείως άγνωστος και μας βοήθησε ήταν ο Δ. Τρίκας.  Ήταν θεόσταλτο, εξωπραγματικό!  Δεν έχουμε συνηθίσει στην τηλεόραση, γενικά, να συμβαίνουν τέτοια πράγματα.  Η δημόσια τηλεόραση είναι η μόνη που κάτι κάνει για αυτό.  Σίγουρα λοιπόν, είναι θέμα τύχης αλλά φυσικά και προσπάθειας. Ίσως, τελικά, το καλό πράγμα να βρίσκει τον δρόμο και τον τρόπο να ακουστεί.

Θ.Χ.: Απλά, είναι πολύ πιο δύσκολο έτσι, όταν προσπαθείς να το κινείς μόνος σου, από το να έχεις έναν άνθρωπο να σου κάνει αυτή τη δουλειά και ένα περιβάλλον τέτοιο που να σε βοηθά να προωθήσεις αυτό που έχεις κάνει. 


D-way: Η χρήση αποκλειστικά αγγλικού στίχου είναι θέμα προσωπική σας προτίμησης;  Το ότι η πληροφορία πλέον κινείται διεθνώς μέσω του διαδικτύου επηρεάζει αυτήν σας την απόφαση;  Ο αγγλικός στίχος έχει μέλλον στην Ελλάδα;

E.K.: Προσωπικά, έχω συνδέσει την jazz πιο πολύ με τον αγγλικό στίχο, ίσως επειδή έχω σπουδάσει και τραγουδήσει jazz standards, τα οποία προέρχονται όλα από το αμερικάνικο songbook.  Θα μου ήταν πάρα πολύ δύσκολο να γράψω ελληνικό στίχο για μια σύνθεση που έχει έναν jazz προσανατολισμό. Μπορεί όμως και να το κάνω, κάποια στιγμή, στο μέλλον.  Πάντως νομίζω ότι ο αγγλικός στίχος έχει πλέον γενικότερα, καθιερωθεί.  Τα αγγλόφωνα ελληνικά groups ίσως έχουν γίνει και λίγο μόδα.  Άλλωστε το internet είναι τόσο ισχυρό και η παγκοσμιοποίηση (με την καλή έννοια) έχει μπει τόσο πολύ στη ζωή μας, που πλέον ο αγγλικός στίχος, το αγγλικό άκουσμα δεν είναι τόσο ξένο στα ελληνικά αυτιά.


D-way: Έχετε άλλα μουσικά ακούσματα πέρα της Jazz;  Υπάρχουν άλλα μουσικά είδη που καταφέρνουν να επηρεάσουν τον ήχο των Wonder-fall;

Θ.Χ.: Σίγουρα υπάρχουν επιρροές από άλλα μουσικά είδη... τώρα το κατά πόσο φαίνεται αυτό δεν το ξέρω.  Σίγουρα όμως υπάρχουν, γιατί άλλωστε το παίξιμο του καθενός επηρεάζεται, όχι μόνο από τα ακούσματα του, αλλά από όλα τα βιώματα του.  Δηλαδή, από αυτό που "είναι".  Μεγαλώνοντας, άκουγα κυρίως metal και rock.  Στην πορεία, όμως, και ειδικά, μετά τη γνωριμία μου με τον Σιδηροκαστρίτη, άκουσα πολλά, διαφορετικά πράγματα.  Ακόμα και από τους υπόλοιπους μουσικούς με τους οποίους παίζεις επηρεάζεσαι.  Οπότε το εύρος ανοίγει κι έτσι η σύνθεση κάθε μελωδίας είναι αποτέλεσμα όλων των ακουσμάτων.

Ε.Κ.: Ο κάθε μουσικός φέρει μέσα του όλα όσα έχει ακούσει στην ζωή του, μέχρι τη στιγμή που γράφει τη δική του μουσική.   Δηλαδή, είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα, κουβαλά όλα τα ερεθίσματα του, τα οποία και βγαίνουν.  


D-way: Θα θέλατε να μου πείτε ποιος είναι ο δίσκος που αγοράσατε πρόσφατα και ποια συναυλία, στην οποία παρευρεθήκατε, σας έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη;

Θ.Χ.: Αγοράζουμε δίσκους από διάφορα είδη μουσικής. Αυτή τη στιγμή έχουμε παραγγείλει ένα Jazz cd, μέσω internet, το οποίο είναι ένα ντουέτο κιθάρα-πιάνο, δυο βραζιλιάνοι, ο Romero Lubambo με τον Cesar Camargo Mariano άλλα ταυτόχρονα αγοράσαμε έναν δίσκο των Yes που είναι progressive rock. Επίσης κάποιους δίσκους του Brian Blade.

Ε.Κ.: Τώρα όσον αφορά σε συναυλία, σίγουρα αυτή του Wayne Shorter στο Μέγαρο Μουσικής... με Brian Blade στα τύμπανα, ο John Patitucci στο μπάσο και ο Danilo Perez στο πιάνο.  Ήταν μια συναυλία όνειρο... είναι η σύγχρονη jazz όπως την βλέπει ο Wayne Shorter.  Είναι ένα τεράστιο όνομα, ένας θρύλος. Έπαιξαν δικές του συνθέσεις, δηλαδή σύγχρονη jazz, έπαιξαν όμως και διασκευές των jazz standards.  Έχουν τόσο πολύ προσωπικό, χαραγμένο ήχο και τόσο ωραίο παίξιμο... ήταν μαγικά! 


D-way: Ας μιλήσουμε λίγο για τον πρώτο και ομώνυμο δίσκο των Wonder-Fall Quartet.  Αυτό που φαίνεται να χαρακτηρίζει τις συνθέσεις σας είναι μια ρευστή ατμοσφαιρικότητα, απλές μελωδικές γραμμές, γήινοι ρυθμοί, δυναμικοί αυτοσχεδιασμοί και όλα αυτά με τη συνοδεία μιας εκφραστικής, σχεδόν εύθραυστης, γυναικείας φωνής.  Εσείς πως θα περιγράφατε τον ήχο σας;

Ε.Κ.: Είναι  δύσκολο να απαντάς για τον δικό σου ήχο, να μιλάς για σένα...  Η περιγραφή σου μας καλύπτει απολύτως.  Ο ήχος μας έχει μια ατμοσφαιρικότητα, έναν λυρισμό.  Οι μελωδίες του Θάνου είναι πολύ λυρικές, σου μένουν στο μυαλό, γι' αυτό μου ενέπνεαν και στίχους.  Σίγουρα υπάρχουν και ξεσπάσματα ενέργειας.  Ειδικά στα lives βγαίνει πολύ ενέργεια, ενέργεια που παίρνουμε και ο ένας από τον άλλον...

3

D-way: Υπάρχει κάποιο ή κάποια κομμάτια του δίσκου τα οποία θα ξεχωρίζατε και για ποιόν λόγο;

Θ.Χ.: Νομίζω ότι θα ξεχώριζα το "Lullaby" και το ομώνυμο το "Wonder fall", για διαφορετικούς λόγους το καθένα.  Το "Lullaby", γιατί είναι μια ατμοσφαιρική μπαλάντα και είναι, ίσως, συγκινητικό γιατί αναφέρεται στον πιανίστα των EST, Esbjorn Svensson, που έφυγε έτσι άδικα... και το "Wonder fall" γιατί είναι δυναμικό, έχει μια ιδιαίτερη ενέργεια.  Ίσως αυτό το κομμάτι είναι και από τα πιο αντιπροσωπευτικά του ήχου μας.

Ε.Κ.:
Θα ξεχώριζα κι εγώ το "Wonder-fall" όπως και το "Lullaby" αλλά θα πρόσθετα και το "Dance of the leaves", το τελευταίο κομμάτι του δίσκου.  Είναι από τα αγαπημένα μου γιατί μου αρέσει πάρα πολύ αυτή η σύμπραξη με τον Χ. Λαμπράκη.  Ο Χάρης παίζει, βέβαια, και σε άλλα δυο κομμάτια, άλλα με μένα περισσότερο συμπράττει σε αυτό το κομμάτι και κάνουμε κάτι σαν solo collective εκεί, όλοι μαζί, αλλά κυρίως εγώ με το ney.  Είναι τόσο ταξιδιάρικο, αυτό το αυτοσχεδιαστικό με τον Χάρη που, πραγματικά, όταν το ηχογραφούσαμε στο studio ήταν σαν να γινόταν κάτι μαγικό... πραγματικά σαν να χόρευαν φύλλα.


D-way: Τι μπορεί να εμπνεύσει τη δημιουργία ενός κομματιού; Ποια είναι τα ερεθίσματα εκείνα που προκαλούν την ανάγκη μιας νέας σύνθεσης;  Η σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα σας επηρεάζει ως μουσικούς;

Ε.Κ.: Σίγουρα μας επηρεάζει από την άποψη της επιβίωσης, από την πλευρά της κυνικής πραγματικότητας,  οι δουλειές και τα χρήματα, φυσικά, μειώνονται αλλά στο κομμάτι της δημιουργίας δεν μας επηρεάζει αρνητικά... ίσως να μας εμπνέει κιόλας.

Θ.Χ.: Θα συμφωνήσω με την Ειρήνη, ότι ίσως μας επηρεάζει και θετικά.  Τώρα, όσον αφορά το κομμάτι της έμπνευσης, το ερέθισμα μπορεί να είναι διάφορα πράγματα, ένα βιβλίο που διάβασα, ένας ωραίος δίσκος, μια συναυλία, ένα όμορφο τοπίο, μια ωραία βόλτα κάπου, μια κατάσταση που πέρασα, βιωματική, καλή, κακή...  μπορεί να μην είναι και τίποτα από όλα αυτά... απλά κάθομαι στο πιάνο και ξαφνικά μου έρχεται κάτι... Βέβαια, και αυτό το "ξαφνικά", από κάπου έρχεται... είναι δύσκολο το να εξηγήσεις αυτό που ονομάζουμε έμπνευση.  Η έμπνευση είναι μια κατάσταση, στην οποία τα πράγματα ρέουν τόσο φυσικά, που δεν ξέρεις πως δημιουργείται, από που έρχεται και πως, τελικά, θα βγει.  Σίγουρα δεν είναι εγκεφαλική κατάσταση η ώρα της δημιουργίας.  Είναι σαν να σταματά ο χρόνος, εκείνη τη στιγμή, και κάνεις μόνο αυτό το πράγμα γιατί κάπως και από κάπου ήρθε.

Ε.Κ.: Εγώ εμπνέομαι κυρίως από τις μελωδίες του Θάνου.  Μου είναι πάρα πολύ δύσκολο το να γράψω στίχους χωρίς κάποιο μουσικό ερέθισμα.  Ακόμα και πριν γνωριστούμε με τον Θάνο, από τα χρόνια του ωδείου αλλά και μετά το τέλος των σπουδών, όταν είχα δικά μου groups και παίζαμε jazz standards, σε πολλά instrumental κομμάτια έγραφα στίχους... όπως πχ. στο "Blue in green" του Miles Davis ή του Bill Evans (υπάρχει μια διαμάχη για τον συνθέτη αυτού του κομματιού), εγώ πρόσθεσα στίχους γιατί με ενέπνευσε η μελωδία του και ήθελα να το τραγουδήσω με αυτούς τους στίχους που γέννησε η φαντασία μου, το έκανα, ουσιαστικά, πιο προσωπικό.  
Η μουσική με εμπνέει, η μελωδία... όταν μου αρέσει η μελωδία, μου δημιουργεί εικόνες και οι εικόνες γίνονται λέξεις, που πραγματικά ρέουν.  Σίγουρα κι έμενα με έχουν επηρεάσει τα βιβλία που έχω διαβάσει, οι ταινίες που έχω δει... για παράδειγμα οι ταινίες του Αγγελόπουλου, με αυτήν την απίστευτη μουσική της Καραΐνδρου.  Επίσης, η φύση με εμπνέει πολύ και τα φυσικά φαινόμενα... είναι μαγεία η φύση, αν την παρατηρήσεις.  Η εναλλαγή της ημέρας με τη νύχτα, όπως έγραψα στο κομμάτι "Circles", για παράδειγμα... ένα δέντρο που γέρνει, η βροχή...  Απλά πράγματα που ίσως κάποιος δεν θα σταματήσει να τα κοιτάξει, αλλά αν τα προσέξεις αποκτούν άλλη διάσταση.


D-way: Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια σε επίπεδο δισκογραφίας αλλά και ζωντανών εμφανίσεων;

Ε.Κ.: Όσον αφορά τον δεύτερο δίσκο, έχουμε αρκετά κομμάτια,  τα οποία υπάρχουν σαν ιδέες, έχουμε γράψει μουσική και στίχους αλλά δεν τα έχουμε ακόμα προβάρει ή ενορχηστρώσει.  Για να βγει ένας δίσκος πρέπει τα κομμάτια να έχουν πρώτα παιχτεί σε lives.  Μόνο με πρόβες, είναι ακόμα στείρο ένα κομμάτι.  Η ενέργεια που υπάρχει στα lives είναι αυτή που τελικά μεστώνει την μουσική.  Η επαφή αυτού του πράγματος με τον κόσμο, το feedback αλλά και η ενέργεια μεταξύ των μουσικών ωριμάζει τα κομμάτια.  
Τώρα, όσον αφορά στα lives, είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα, γιατί πχ το Παράφωνο Jazz club έχει κλείσει και έτσι χάθηκε αυτό το μόνιμο jazz στέκι, που ήταν πολύ φιλόξενο για νέα groups.  Ψάχνουμε, λοιπόν για χώρους που να ενδιαφέρονται για την jazz κι ελπίζουμε σύντομα να εμφανιστούμε κάπου ζωντανά και γιατί η επαφή με τον κόσμο, η υποστήριξη τους είναι πολύ σημαντική και μας δίνει χαρά, δύναμη και θάρρος να συνεχίζουμε αλλά και γιατί τα lives είναι η προετοιμασία μας πριν μπούμε να ηχογραφήσουμε τον νέο μας δίσκο.

Θ.Χ.: Δεν έχει νόημα να παίζεις τα κομμάτια και να μην τα ακούει ο κόσμος... να μην τα επικοινωνήσεις.  Η μουσική είναι για να την επικοινωνείς.  Πρώτα από όλα τα γράφεις για σένα, αλλά από εκεί και πέρα αν δεν τα ακούσει και ο άλλος, αν δεν το μοιραστείς δηλαδή, δεν έχει κανένα νόημα.  Όταν παίξουμε σε live, επικοινωνήσουμε, μοιραστούμε κι αισθανθούμε έτοιμοι, τότε μόνο μπορούμε να μπούμε στο studio και να γράψουμε.


D-way: Οι μελωδίες σας παραπέμπουν έντονα σε ταξίδια (νοητά και μη)... υπάρχει ένας ιδανικός προορισμός (φανταστικός ή μη);  Ποια είναι τα όνειρα των Wonder-fall;

Θ.Χ.: Αυτό που θα μου άρεσε, θα ήταν αυτό που παίζουμε να βρίσκει ανταπόκριση στον κόσμο, δεν έχει τόση σημασία αν θα είναι μεγάλη ή μικρή αλλά να είναι ουσιαστική και αληθινή.  Νομίζω ότι με αυτό θα ήμουν πολύ ευτυχισμένος.  Ήδη συμβαίνει σε έναν μικρό βαθμό αλλά θα ήθελα να γίνει και περισσότερο... να μοιραστώ όλο αυτό το πράγμα με τους ανθρώπους... νομίζω ότι με γεμίζει πολύ.

Ε.Κ.: Συμφωνώ με τον Θάνο, είναι πολύ ωραίο να βλέπεις μερικούς ανθρώπους να έρχονται και να ξαναέρχονται στα lives, με τέτοια θέρμη.  Και δεν μιλώ για φίλους αλλά για τους άγνωστους ανθρώπους... καταλαβαίνεις ότι κάτι τους έχεις κάνει, κάτι τους έχεις προξενήσει, έχουν συνδεθεί, με έναν τρόπο, ψυχικά, μαζί σου.  
Εγώ, γενικότερα, λατρεύω τα ταξίδια και τα νοητά, με τα βιβλία και τις ταινίες αλλά και τα πραγματικά.  Το όνειρο μου είναι να καταφέρουμε να παίζουμε πιο συχνά και σε μέρη που υπάρχει περισσότερος κόσμος να μας ακούσει, δηλαδή σε jazz festivals, να ταξιδέψουμε την μουσική μας και στο εξωτερικό, γιατί πιστεύω ότι θα έβρισκε ανταπόκριση η μουσική μας και σε κοινό εκτός Ελλάδας.  Θα ήθελα να παίζουμε πολύ και παντού!

* Τον δίσκο των Wonder-fall Quartet μπορείτε να τον προμηθευτείτε από την ιστοσελίδα τους:

Wonder-fall Quartet site page

Facebook page

Αξιολόγηση
Βαθμός άρθρου
10,0 / 10 (σε 4 αξιολογήσεις)
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα