Aίμα και σπέρμα. Εμείς και οι άλλοι. Αυτά πουλάνε. Ο μπαμπουίνος (...) κάπως έτσι λειτουργεί, εκεί ανάμεσα κινείται αιώνες τώρα. Ταύτιση - μίμηση. Γνωστά πράγματα. Αν ο περίφημος μέσος όρος δεν ενδιαφερόταν βασικά για μαμ κακά και νάνι, τα πράγματα θα ήταν ΑΛΛΑ, όμως δεν είναι, γιατί πολύ απλά είναι αυτά που είναι (!) χαχα! Μήνες πίσω, η συνάντηση μου με τον Rudi Protrudi των καραγαμάτων Fuzztones, οδήγησε σε μία από τις πιο όμορφες κουβέντες των τελευταίων ετών. 'Όλοι πρέπει να τσιπαριστούν Rudi. απλά πράγματα.' 'ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό...' μου απάντησε στο τέλος της συζήτησης. Είπαμε αρκετά για τα chemtrails (ΚΑΙ) στο Βερολίνο (όπου ζει χρόνια) για τους Ολυμπιακούς αγώνες επίσης, που ήταν μπροστά μας, θυμηθήκαμε τον Carlos Castaneda στα sixties πακέτο με Voladores και τα υπόλοιπα, συμφωνήσαμε απόλυτα πως δεν υπάρχει καμία κρίση βέβαια αλλά απλά ένα 'μάντρωμα' στην ΝΕΑ κατεύθυνση των πραγμάτων (...) και γενικά για μία περίπου ώρα βρεθήκαμε να είμαστε στην ίδια πλευρά του λόφου σχεδόν σε όλα. O Rudi είναι ένας από τους πιο έξυπνους ανθρώπους που έχω συναντήσει, τσακάλι. Ξέρει ποιός είναι, που βρίσκεται και τι να περιμένει.
Αρκετά από τα πράγματα που είπαμε, τα κρατάω για μένα, δεν θα είχε καμιά ουσία να γράψω για αυτά δηλαδή, αν και τα θεωρώ ΠΟΛΥ σημαντικά, γενικότερα.
Λίγο πριν να ανανεώσουμε το ραντεβού μας για την επόμενη φορά που θα συναντηθούν οι δρόμοι μας από κοντά και μετά από τα αυτόγραφα στα κορίτσια που τον περίμεναν υπομονετικά δίπλα, μου λέει. 'Είσαι πολύ έξυπνος. Ή ίσως είμαστε κι οι δύο. ' (γέλια) 'πάντως σίγουρα Δημήτρη, είμαστε ΤΡΟΦΗ. Καθαρή ΕΝΕΡΓΕΙΑ φίλε. Εκεί παίζεται το παιχνίδι. Συμφωνούμε... ' Του απάντησα 'ότι και ο φωτισμένος στον Σιντάρτα. 'ΦΥΛΑΞΟΥ από την εξυπνάδα σου σαμάνε.' και γελάσαμε δυνατά ξανά, με ένα ωραίο, τρυφερό γέλιο που ξεπερνά δηλαδή τα πρόσωπα (...)Τόση ώρα γράφω, όλη αυτή την εισαγωγή και σκέφτομαι πως θα ήταν καλύτερα να κάνω ένα άρθρο με τίτλο 'Πλακομούνι στην Ρωσία', σε σχέση με τις γκόμενες-επανάσταση (χαχαχα!) και τον Πούτιν, θα έκοβε εισιτήρια, ιδιαίτερα καθώς βρίσκομαι στην πλευρά (είχε μια αγωνία...) του Βλαδίμηρου σε όλο αυτό το τσίρκο. Είπαμε. ταύτιση, μίμηση... ΕΜΕΙΣ και ΟΙ ΑΛΛΟΙ. (και εμείς τιτάνα μου, 'ΑΛΛΟΙ' είμαστε για τους... άλλους...) θα τσίμπαγαν σίγουρα γκόμενες με αξύριστα πόδια, οπαδοί του Κασιδιάρη που θα έλεγαν μπράβο στον λεβέντη, στον καραμπουζουκλή (!) και η ζωή (ποιά...;) συνεχίζεται.
Επιφυλάσσομαι.
Γράφω πιο πάνω για τον θρυλικό Rudi, για να πω στην ουσία απλά, πως η μισή μας κουβέντα ήταν γύρω από τον David Icke, ΟΧΙ γύρω από το πρόσωπο. Προσωπικά, δεν δίνω δεκάρα αν αύριο βγει τραβεστί στη Συγγρού με το όνομα 'η καυτή Παλόμα', αν πουλάει τρέλα, αν, αν, αν... Πάνε αιώνες που ΔΕΝ ταυτίζω τα πρόσωπα με αυτό που προκύπτει από αυτά (...) για μια σειρά από λόγους. Θέλω να πω, πως κάνω χοντρό γέλιο καθώς διαβάζω διάφορα Αγγλάκια να λένε 'Χμ... ο τύπος που έλεγε τα αθλητικά μας το παίζει μεσίας, η κάτι τέτοιο τώρα... 'γεμάτα χολή, για ένα ένα πρόσωπο που έτσι κι αλλιώς τους έχει χεσμένους, που κονομάει τα άντερα του, που ΦΥΣΙΚΑ και έκανε ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ όλο αυτό το πακέτο που αναλύει στα βιβλία του και που γενικά πήρε τη ρεβάνς του αιώνα. Όσο για την εποχή που δήλωνε Χριστός, η περίπου έτσι, πριν δεκαετίες, δεν έχει καμιά σημασία τώρα, γιατί σημασία έχει πάντα το ΣΗΜΕΡΑ (ω ναι!) και σήμερα τον περιμένει (στις 27 Οκτωβρίου) το Wembley Arena παρακαλώ και θα είναι και sold out. Προσωπικά, αν ήμουν ερπετόμορφος, θα χαιρόμουν πολύ να μιλάει για 'μένα με τόσο πάθος, ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος...
Γιατί τα μεγάλα πνεύματα, πίσω από σχήματα και φαινόμενα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τελικά, πάντα συναντιούνται.
Το Rock & Roll, αυτό που κάποτε ήταν Rock & Roll και σήμερα είναι ένα μυγόχεσμα (μια ανάμνηση δηλαδή, που πάνω της βαμπυρίζει το μεγαλύτερο ποσοστό μιας βιομηχανίας), έστω, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ άτομα που ρισκάρουν τα πάντα. Και ο David Icke, έχοντας διασχίσει την έρημο του χλευασμού στο παρελθόν, είναι σήμερα ένα αυθεντικό Rock & Roll αστεράκι με ένα τρόπο που ξεπερνά τα βιβλία του, όπως και τις ομιλίες που κάνει. Κάπως έτσι. Τα λέμε ξανά εδώ.