Είναι κάτι μέρες που ακούω μόνο Henry Rollins.
Είναι κάτι μέρες που μιλάω στον εαυτό μου όπως τότε.
Είναι κάτι μέρες που είμαι ο εαυτός μου ή κάτι πολύ κοντινό σε εκείνον...
Το φαινόμενο Henry Rollins λοιπόν..ναι, είναι φαινόμενο ο τύπος, πέρα απο προσωπική μου αδυναμία εδώ και χρόνια..
Με δυο λόγια, ΟΤΑΝ ακούω Rollins, όπως και όταν ακούω Greg Sage, κάτι παίζει πάντα, κάτι δικό μου. Είναι αυτα τα 5-6 πράγματα που μέσα στο σκατό της καθημερινότητας σου αλλάζουν την όψη κάποιο απόγευμα που βαριέσαι που ζεις.
Δεν έχω ακόμα νέα του και μακάρι να μας κάτσουν οι χρόνοι και τα υπόλοιπα και να κάνουμε μια συνέντευξη, αν και πιο πολύ θα γούσταρα να πιούμε μια μπύρα... Ναι, βέβαια.
Κάτι κλανιάρηδες που κοπανάνε μια κιθάρα σαν να κοπανάνε το πουλί τους, χρειάζονται καμιά χιλιετία για να πλησιάσουν τον ήχο του Rollins. Δεν είναι βλέπετε ποτέ αρκετή η σπυριάρικη οργή μιας τετραετίας, 15-19, για να πας όντως κάπου. Χρειάζεται κι ένα πάθος που ξεπερνά ηλικίες και όρια. Χρειάζεται ψυχή.
Ο αξιαγάπητος αλητάμπουρας Henry Rollins, την έχει. Έχει και κάτι άλλο όμως... μυαλό, που στροφάρει με γκάζι και νεύρο. Και ο συνδιασμός αυτός σπανίζει στις μέρες μας, όσο και μια αληθινά αισιόδοξη πρόβλεψη για την οικονομία της χώρας μας...
Οι Black Flag, αμέσως μετά η μπάντα του και τα (ακόμα πιο) προσωπικά του θέματα στα τραγούδια του, η αγάπη για τους Stooges και τον Iggy Pop, το ψάξιμο του στα μονοπάτια της Jazz.
Rock & Roll θηρίο, spoken word artist, DJ, ηθοποιός, γραφιάς, τα κέρατα του, όλα μαρκαρισμένα με το σημάδι του.
Υπάρχουν στίχοι στην δισκογραφία του Rollins που μπορούν να σε βγάλουν για λίγο έστω, από το βόθρο της μαλακίας και της χαζοχαρούμενης παπαριάς στο φτερό. Χωρίς προσπάθεια. Έτσι... Εύκολα. Σαν το τσιγάρο τράκα άπο φίλο, όχι γιατί δεν έχεις τσιγάρο για πάρτη σου, άλλα γιατί γουστάρεις να φουμάρεις απ΄το πακέτο του.
Σε μέρες που οι φωνές όλων αυτών που γνωρίζουν τα πάντα, με άμεσες λύσεις για το παραμικρό πληθαίνουν επικίνδυνα (...) ο Henry Rollins στέκεται απέναντι με την μουσική του, για να σου θυμίσει αν το ξέχασες πως είσαι το μοναδικό στο σενάριο που μπορείς να έχεις (εσύ, ναι..εσύ...) στο ταινιάκι της ζωής σου. Καλό, κακό, αυτό έχεις.
Μέχρι λοιπόν να ξανακοιμηθείς και να ονειρευτείς για ακόμη μια φορά όνειρα ξένα, που κατάφεραν να μοιάζουν με τα δικά σου, έχεις τον χρόνο να βάλεις το δισκάκι να παίζει..
'Weight', 'Come In And Burn', 'Nice', όποιο και να βάλεις, έχει θέμα..
Τα ξαναλέμε εδώ.
Είναι κάτι μέρες που μιλάω στον εαυτό μου όπως τότε.
Είναι κάτι μέρες που είμαι ο εαυτός μου ή κάτι πολύ κοντινό σε εκείνον...
Το φαινόμενο Henry Rollins λοιπόν..ναι, είναι φαινόμενο ο τύπος, πέρα απο προσωπική μου αδυναμία εδώ και χρόνια..
Με δυο λόγια, ΟΤΑΝ ακούω Rollins, όπως και όταν ακούω Greg Sage, κάτι παίζει πάντα, κάτι δικό μου. Είναι αυτα τα 5-6 πράγματα που μέσα στο σκατό της καθημερινότητας σου αλλάζουν την όψη κάποιο απόγευμα που βαριέσαι που ζεις.
Δεν έχω ακόμα νέα του και μακάρι να μας κάτσουν οι χρόνοι και τα υπόλοιπα και να κάνουμε μια συνέντευξη, αν και πιο πολύ θα γούσταρα να πιούμε μια μπύρα... Ναι, βέβαια.Κάτι κλανιάρηδες που κοπανάνε μια κιθάρα σαν να κοπανάνε το πουλί τους, χρειάζονται καμιά χιλιετία για να πλησιάσουν τον ήχο του Rollins. Δεν είναι βλέπετε ποτέ αρκετή η σπυριάρικη οργή μιας τετραετίας, 15-19, για να πας όντως κάπου. Χρειάζεται κι ένα πάθος που ξεπερνά ηλικίες και όρια. Χρειάζεται ψυχή.
Ο αξιαγάπητος αλητάμπουρας Henry Rollins, την έχει. Έχει και κάτι άλλο όμως... μυαλό, που στροφάρει με γκάζι και νεύρο. Και ο συνδιασμός αυτός σπανίζει στις μέρες μας, όσο και μια αληθινά αισιόδοξη πρόβλεψη για την οικονομία της χώρας μας...
Οι Black Flag, αμέσως μετά η μπάντα του και τα (ακόμα πιο) προσωπικά του θέματα στα τραγούδια του, η αγάπη για τους Stooges και τον Iggy Pop, το ψάξιμο του στα μονοπάτια της Jazz.
Rock & Roll θηρίο, spoken word artist, DJ, ηθοποιός, γραφιάς, τα κέρατα του, όλα μαρκαρισμένα με το σημάδι του.Υπάρχουν στίχοι στην δισκογραφία του Rollins που μπορούν να σε βγάλουν για λίγο έστω, από το βόθρο της μαλακίας και της χαζοχαρούμενης παπαριάς στο φτερό. Χωρίς προσπάθεια. Έτσι... Εύκολα. Σαν το τσιγάρο τράκα άπο φίλο, όχι γιατί δεν έχεις τσιγάρο για πάρτη σου, άλλα γιατί γουστάρεις να φουμάρεις απ΄το πακέτο του.
Σε μέρες που οι φωνές όλων αυτών που γνωρίζουν τα πάντα, με άμεσες λύσεις για το παραμικρό πληθαίνουν επικίνδυνα (...) ο Henry Rollins στέκεται απέναντι με την μουσική του, για να σου θυμίσει αν το ξέχασες πως είσαι το μοναδικό στο σενάριο που μπορείς να έχεις (εσύ, ναι..εσύ...) στο ταινιάκι της ζωής σου. Καλό, κακό, αυτό έχεις.
Μέχρι λοιπόν να ξανακοιμηθείς και να ονειρευτείς για ακόμη μια φορά όνειρα ξένα, που κατάφεραν να μοιάζουν με τα δικά σου, έχεις τον χρόνο να βάλεις το δισκάκι να παίζει..
'Weight', 'Come In And Burn', 'Nice', όποιο και να βάλεις, έχει θέμα..
Τα ξαναλέμε εδώ.