Rock ηλεκτρισμό υψηλής τάσης και απολαυστικές κιθάρες από τα παλιά είχε το μενού στο Six Dogs την Τετάρτη το βράδυ. Ό,τι πρέπει για να πάρει για τα καλά μπρος το συναυλιακό φθινόπωρο που υπόσχεται σύντομα περισσότερες δυνατές συγκινήσεις με τις αναμενόμενες αφίξεις των A Place To Bury Strangers και Japandroids τις επόμενες ημέρες.
Από μια άποψη οι Obits, οι βασικοί πρωταγωνιστές της κιθαριστικής πανδαισίας που απολαύσαμε την Τετάρτη, ήρθαν στην Αθήνα την πιο κατάλληλη στιγμή. Αν παραφράσουμε λίγο τον τίτλο του περσινού δεύτερου άλμπουμ τους για την ιστορική Sub Pop, έχουμε μια πολύ πετυχημένη και περιεκτική περιγραφή της συναισθηματικής και οικονομικής κατάστασης των περισσοτέρων από εμάς τώρα τελευταία, δηλαδή moody, (sub)standard and poor!
Από την άλλη, αν αναλογιστούμε τι έχει κάνει στη σπουδαία πορεία του στο αμερικάνικο rock underground εδώ και δυόμιση δεκαετίες ο Rick Froberg, ο ηγέτης των Obits, τότε σίγουρα αργήσαμε πολύ να τον δούμε και από κοντά. Οι Drive Like Jehu, η δεύτερη μπάντα που σχημάτισε μαζί με τον John Reis (πιο γνωστός ως Speedo από τη θητεία του στους Rocket From The Crypt) πίσω στα '90s, μπορεί να μη γέμισε ποτέ στάδια, αλλά δεν παύει να μνημονεύεται ακόμα και τώρα σαν μία βασική επιρροή πολλών σύγχρονων θορυβοποιών. Και οι Hot Snakes που ακολούθησαν στα '00s (πάλι μαζί με τον Reis) δεν υστέρησαν σε αξία, με δίσκους όπως το "Automatic Midnight" να κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά όσων δεν λησμονούν τον εκρηκτικό post punk ήχο των '80s.
Τα ίδια βασικά στοιχεία που χαρακτήρισαν τον ήχο των Drive Like Jehu και των Hot Snakes, δηλαδη η χαρακτηριστική, πνιγμένη κραυγή του Froberg και οι διπλές κιθάρες που μονομαχούν και κυνηγούν η μία την άλλη, εξακολουθούν να υπάρχουν και να αποτελούν σήμα κατατεθέν και για τους Obits. Τα τραγούδια στις δύο μέχρι τώρα δουλειές τους ("I Blame You" και "Moody, Standard And Poor") που σχεδόν μοιράστηκαν το set list της βραδιάς, είναι πιο απλά στις δομές τους σε σύγκριση με το παρελθόν αλλά διατηρούν την εκρηκτικότητά τους, ενώ ο Froberg μπορεί να μη φωνάζει πια με την ίδια δύναμη όπως κάποτε, αλλά δεν υστερεί καθόλου σε ένταση τόσο στην ερμηνεία του όσο και στο παίξιμό του. Πολύ ουσιαστική και η συμμετοχή του Sohrab Habibion (πρώην Edsel) στον ήχο τους, ο δεύτερος κιθαρίστας που έσπαγε τη μία χορδή μετά την άλλη (ευτυχώς στο club υπήρχε αφθονία από κιθάρες για να δανειστεί και να συνεχίσει). Στα highlights της βραδιάς και το crowd-surfing που κατόρθωσε στο φινάλε, με κίνδυνο να χάσει τα γυαλιά του (ευτυχώς τα έσωσε κάποιος από το κοινό).
Δεν μπορούμε, βεβαίως, να μην απονείμουμε εύσημα και στην καλολαδωμένη rhythm section του γκρουπ που αποτελείται από τον Greg Simpson στο μπάσο και τον Alexis Fleisig, των αγαπητών μας Girls Against Boys, στα ντραμς.
Η φωνή των τελευταίων, ο τακτικός μας επισκέπτης Scott McCloud, έδωσε και αυτός το παρόν στο Six Dogs προκειμένου να αναπαράγει και live το βασικό του ρόλο στο εξαιρετικό "Sell Me Something" των False Alarm με το οποίο έκλεισε πανηγυρικά το δικό τους σετ πριν από τους Obits. Ήταν μια πραγματικά δυναμική εμφάνιση με την οποία η μπάντα γιόρτασε την κυκλοφορία του πρώτου της single ("Down I Go" / "Sell Me Something") και μας έδωσε επίσης μια πρώτη γεύση από το άλμπουμ που ετοιμάζουν. Οι επιρροές τους από τον σκληρό αμερικάνικο ήχο έγιναν ξεκάθαρος φόρος τιμής όταν στο απόγειο της εμφάνισής τους, με τη βοήθεια και της κιθάρας της Άντας Λαμπάρα των Villa 21 και Nonmandol, διασκεύασαν πιστά τα "Don’t Drag me Down" των Social Distortion και "Over the Edge" των Wipers.
Τη συναυλιακή βραδιά άνοιξαν οι Dark Rags με ένα δυνατό μίγμα από garage και punk στα βήματα των Last Drive, ένας ήχος που χαρακτήρισε τα δρώμενα της ελληνικής rock σκηνής των ‘80s και δεν έπαψε ποτέ να διαθέτει αξιόλογους συνεχιστές μέχρι και στις μέρες μας. Οι Dark Rags έρχονται να προστεθούν σε αυτή την αλυσίδα και οι κιθάρες τους δεν θα απογοητεύσουν τους φίλους του είδους. Ωραίο δώρο και το single που διαθέτουν δωρεάν στις συναυλίες του με το πολύ δυνατό "Underground" και το "Outta My Mind".
Ιδού και το set list της 65λεπτης εμφάνισης των Obits όπως το αποκρυπτογραφήσαμε από τις φωτογραφίες της Felicia:
Light Sweet Crude
Shift Operator
Pine On
No Fly List
SUD
Everything Looks Better in the Sun
New August
Suez Canal
Lilies in the Street
The City Is Dead (διασκευή σε κομμάτι των The Kids)
You Gotta Lose
I Want Results
------------------
Talking To The Dog
Widow of My Dreams
Killer
Από μια άποψη οι Obits, οι βασικοί πρωταγωνιστές της κιθαριστικής πανδαισίας που απολαύσαμε την Τετάρτη, ήρθαν στην Αθήνα την πιο κατάλληλη στιγμή. Αν παραφράσουμε λίγο τον τίτλο του περσινού δεύτερου άλμπουμ τους για την ιστορική Sub Pop, έχουμε μια πολύ πετυχημένη και περιεκτική περιγραφή της συναισθηματικής και οικονομικής κατάστασης των περισσοτέρων από εμάς τώρα τελευταία, δηλαδή moody, (sub)standard and poor!
Από την άλλη, αν αναλογιστούμε τι έχει κάνει στη σπουδαία πορεία του στο αμερικάνικο rock underground εδώ και δυόμιση δεκαετίες ο Rick Froberg, ο ηγέτης των Obits, τότε σίγουρα αργήσαμε πολύ να τον δούμε και από κοντά. Οι Drive Like Jehu, η δεύτερη μπάντα που σχημάτισε μαζί με τον John Reis (πιο γνωστός ως Speedo από τη θητεία του στους Rocket From The Crypt) πίσω στα '90s, μπορεί να μη γέμισε ποτέ στάδια, αλλά δεν παύει να μνημονεύεται ακόμα και τώρα σαν μία βασική επιρροή πολλών σύγχρονων θορυβοποιών. Και οι Hot Snakes που ακολούθησαν στα '00s (πάλι μαζί με τον Reis) δεν υστέρησαν σε αξία, με δίσκους όπως το "Automatic Midnight" να κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά όσων δεν λησμονούν τον εκρηκτικό post punk ήχο των '80s.
Τα ίδια βασικά στοιχεία που χαρακτήρισαν τον ήχο των Drive Like Jehu και των Hot Snakes, δηλαδη η χαρακτηριστική, πνιγμένη κραυγή του Froberg και οι διπλές κιθάρες που μονομαχούν και κυνηγούν η μία την άλλη, εξακολουθούν να υπάρχουν και να αποτελούν σήμα κατατεθέν και για τους Obits. Τα τραγούδια στις δύο μέχρι τώρα δουλειές τους ("I Blame You" και "Moody, Standard And Poor") που σχεδόν μοιράστηκαν το set list της βραδιάς, είναι πιο απλά στις δομές τους σε σύγκριση με το παρελθόν αλλά διατηρούν την εκρηκτικότητά τους, ενώ ο Froberg μπορεί να μη φωνάζει πια με την ίδια δύναμη όπως κάποτε, αλλά δεν υστερεί καθόλου σε ένταση τόσο στην ερμηνεία του όσο και στο παίξιμό του. Πολύ ουσιαστική και η συμμετοχή του Sohrab Habibion (πρώην Edsel) στον ήχο τους, ο δεύτερος κιθαρίστας που έσπαγε τη μία χορδή μετά την άλλη (ευτυχώς στο club υπήρχε αφθονία από κιθάρες για να δανειστεί και να συνεχίσει). Στα highlights της βραδιάς και το crowd-surfing που κατόρθωσε στο φινάλε, με κίνδυνο να χάσει τα γυαλιά του (ευτυχώς τα έσωσε κάποιος από το κοινό).
Δεν μπορούμε, βεβαίως, να μην απονείμουμε εύσημα και στην καλολαδωμένη rhythm section του γκρουπ που αποτελείται από τον Greg Simpson στο μπάσο και τον Alexis Fleisig, των αγαπητών μας Girls Against Boys, στα ντραμς.
Η φωνή των τελευταίων, ο τακτικός μας επισκέπτης Scott McCloud, έδωσε και αυτός το παρόν στο Six Dogs προκειμένου να αναπαράγει και live το βασικό του ρόλο στο εξαιρετικό "Sell Me Something" των False Alarm με το οποίο έκλεισε πανηγυρικά το δικό τους σετ πριν από τους Obits. Ήταν μια πραγματικά δυναμική εμφάνιση με την οποία η μπάντα γιόρτασε την κυκλοφορία του πρώτου της single ("Down I Go" / "Sell Me Something") και μας έδωσε επίσης μια πρώτη γεύση από το άλμπουμ που ετοιμάζουν. Οι επιρροές τους από τον σκληρό αμερικάνικο ήχο έγιναν ξεκάθαρος φόρος τιμής όταν στο απόγειο της εμφάνισής τους, με τη βοήθεια και της κιθάρας της Άντας Λαμπάρα των Villa 21 και Nonmandol, διασκεύασαν πιστά τα "Don’t Drag me Down" των Social Distortion και "Over the Edge" των Wipers.Τη συναυλιακή βραδιά άνοιξαν οι Dark Rags με ένα δυνατό μίγμα από garage και punk στα βήματα των Last Drive, ένας ήχος που χαρακτήρισε τα δρώμενα της ελληνικής rock σκηνής των ‘80s και δεν έπαψε ποτέ να διαθέτει αξιόλογους συνεχιστές μέχρι και στις μέρες μας. Οι Dark Rags έρχονται να προστεθούν σε αυτή την αλυσίδα και οι κιθάρες τους δεν θα απογοητεύσουν τους φίλους του είδους. Ωραίο δώρο και το single που διαθέτουν δωρεάν στις συναυλίες του με το πολύ δυνατό "Underground" και το "Outta My Mind".
Ιδού και το set list της 65λεπτης εμφάνισης των Obits όπως το αποκρυπτογραφήσαμε από τις φωτογραφίες της Felicia:
Light Sweet Crude
Shift Operator
Pine On
No Fly List
SUD
Everything Looks Better in the Sun
New August
Suez Canal
Lilies in the Street
The City Is Dead (διασκευή σε κομμάτι των The Kids)
You Gotta Lose
I Want Results
------------------
Talking To The Dog
Widow of My Dreams
Killer
You Gotta Lose, live @ Six Dogs