Η Ελένη Τσαλιγοπούλου στο Ρυθμός stage στην Ηλιούπολη.
Πρώτη μου φορά στο Ρυθμό και ανυπομονώ να μπω... Φτάσαμε στις 10.οο ακριβώς και σκεφτόμουν αν θα βρούμε καλές θέσεις.
Είχε κόσμο απ' έξω και πολλά φώτα σε μια «Μαρίνου Αντύπα» αρκετά ήσυχη εκείνη την ώρα..τελικά μόλις που είχε ανοίξει τις πόρτες του και μπήκαμε από τους πρώτους. Έτσι βρήκαμε το κονάκι μας στα σκαμπό του μπαρ και ακριβώς απέναντι απο τη σκηνή, που μας εξασφάλιζε πανοραμική θέα του μαγαζιού, αλλά και μας άφηνε να αναπνέουμε ελεύθερα... Πρέπει να σου πω ότι αν δεν έχεις πάει κι εσύ πότε πριν στο Ρυθμό, πρόκειται για ένα μαγαζί πολύ φιλικό στον πελάτη, εξαιρετικά καθαρό και με πολύ καλό εξαερισμό.
Υπάρχουν αρκετά τραπεζάκια, ενώ ο χώρος για όρθια διασκέδαση δεν θα έλεγα οτι περισσεύει, εμένα προσωπικά μου αρέσει αυτό, ως μια νέα επιλογή, πιο 'φρόνιμη' θα έλεγα. Τα ηχητικά είναι αρκετά καλά ενώ η ένταση είναι τόση ώστε να επιτρέπει τον διάλογο και το φλερτ ίσως, εφόσον προκύψει...
Η Τσαλιγοπούλου βγήκε στη σκηνή πιο σεμνή από την τελευταία φορά που την είχα δει και πιο όμορφη ταυτόχρονα, γύρω στις 11 και κάτι... Η αλήθεια είναι οτι μας φάνηκε λίγο να άργησε αλλά ίσως να φταίει ο Ελληνάρας που όταν κλείνει τραπέζι με έναρξη στις δέκα π.χ., σκέφτεται αυτόματα οτι θα πάει στις 11 τουλάχιστον μιας και δεν πρόκειται να ξεκινήσουν δίχως αυτόν. Μεγάλο θέμα το γιατί και δεν είναι της ώρας…
Βγήκε παρέα με τον σχεδόν κλεισμένο λαιμό της από μια "αγενέστατη" γρίπη, που βρήκε μέρα να την επισκεφθεί... φανερά με δυσκολία και με σεβασμό προς τους ανθρώπους που την τιμήσανε με την παρουσία τους ξεκίνησε το πρόγραμμά της και όσο αντέξει. Το playlist της νύχτας μας βολτάρισε...
ΣΚΙΕΣ
ΜΟΣΧΟΛΟΥΛΟΥΔΟ
ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΣΗΜΑΔΙ
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ
ΠΙΑΣΕ ΜΕ
ΕΓΩ Σ'ΑΓΑΠΗΣΑ ΕΔΩ
ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΥΓΧΩΡΩ
ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΑΓΑΠΗ
ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΑΞΕΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ
TΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ
ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ
ΠΑΡΑΜΙΛΗΤΟ ΜΟΥ
ΝΑ Μ' ΑΓΑΠΑΣ
ΞΥΠΝΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ
ΠΑΡΕ ΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΜΟΥ
Ο ΠΑΣΑΤΕΜΠΟΣ
ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΠΙΑ
ΑΣΠΡΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑΚΙ ΜΟΥ
ΣΑΛΑ ΣΑΛΑ
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΣΟΥ
ΚΑΙΓΟΜΑΙ ΚΑΙ ΣΙΓΟΛΙΩΝΩ
ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΚΑΝΕΙ ΒΟΛΤΑ
ΘΑΛΑΣΣΟΓΡΑΦΙΑ
ΠΑΞΙΜΑΔΟΚΛΕΦΤΡΑ
ΤΖΙΒΑΕΡΙ
ΧΙΛΙΕΣ ΣΙΩΠΕΣ
... σε ένα ταξίδι παρέα με την πολύ ιδιαίτερη φωνή της, ανάμεσα από τις λέξεις και τις νότες όλων αυτών των τραγουδιών, σε μια ανασκόπηση των καταβολών μιας χώρας -μουσικά μιλώντας- από παραδοσιακά τραγούδια, διασκευασμένα όμορφα, αμανέδες, μέχρι που της ξενιτιάς το τζιβαέρι φύσηξε πάνω από τα κεφάλια μας τη νοσταλγία και ίσως τη μνήμη της συμπόνοιας.
Στα πολύ θετικά της –επιμένω, παρα την παρουσία της αναιδέστατης γρίπης- η άψογη επικοινωνία με τον κόσμο με αποκορύφωμα τη βόλτα της σε όλο το μαγαζί και την -πιο άμεση δεν γίνεται- επαφή της με τον καθένα ξεχωριστά αλλά και τη συνολική σκέπη που πρόσφερε με γενναιοδωρία τόση, όση και η δυσκολία της.
Όμορφη εικόνα, ο κόσμος που την βοήθαγε σ' αυτό το γύρο του θριάμβου με το να κρατάει με τα χέρια του σε σχήμα γέφυρας το καλώδιο του μικροφώνου ενώ η Ελένη σαν κόρη, πραγματικά, του Διόνυσου χόρευε, τραγούδαγε, μύρωνε τις στιγμές και στεφάνωνε τη νύχτα στα κεφάλια μας… είπε και τις επιτυχίες της, παλιές και νέες, ενώ τελικά τελείωσε το πρόγραμμά της γύρω στις 2... Έχω την αίσθηση οτι αν δεν είχε το λαιμό της, θα συνέχιζε κι άλλο… ή τη σιγουριά αν θες, πως εγώ θα ήθελα να συνεχίσει, όμως θα έκανε κακό στον εαυτό της, γι' αυτό και έκλεισε με τις ''χίλιες σιωπές'' να μοιράζονται από μία στον κάθε έναν ξεχωριστά που την χρειαζόταν σαν ανάμνηση και βεβαιότητα πως δεν είναι τυχαία τόσα χρόνια στη σκηνή... εν κατακλείδι φάνηκε στο χειροκρότημα...
Θα είναι εκεί και το επόμενο Σάββατο (9.XI.2012).
Ελένη, περαστικά σου...