Gimme 10: Η Nefeli Walking Undercover γράφει για τις αγαπημένες της γευστικές απολαύσεις

H Νεφέλη Λιούτα απαριθμεί δέκα στιγμές ευτυχίας για τους γευστικούς της κάλυκες και τη συναισθηματική της υγεία, με αφορμή την μεθαυριανή της εμφάνιση στο The Hub Events.
Διαβάστηκε φορες
Η Nefeli Walking Undercover, κατά κόσμον Νεφέλη Λιούτα, γεννήθηκε το 1989 και στα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε πρόλαβε να κάνει όσα άλλοι δεν προφταίνουν σε μια ζωή: πτυχίο και δίπλωμα βιολιού, περαιτέρω μουσικές σπουδές, συνεργασία με διάφορες μπάντες και μουσικούς (Mimosa's Dream, Bad Bid, Leon κ.ά.), δημοσιογραφία επί των πολιτιστικών στην Ελευθεροτυπία, μπλόγκινγκ, συγγραφή παραμυθιών - ο κατάλογος είναι ιδιαίτερα μακρύς. Το 2011 κυκλοφόρησε το πρώτο της άλμπουμ με τίτλο Τα Μολύβια - Κομάντος (το ακούτε και το κατεβάζετε εδώ) ενώ υπήρξε και η μία εκ των δύο νικητριών των Αγώνων Δημιουργίας Ελληνικού Τραγουδιού που διοργάνωσε η Στέγη Γραμμάτων Και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση. Με λίγα λόγια, μιλάμε για ένα πολλά υποσχόμενο νέο πρόσωπο για την εγχώρια μουσική πραγματικότητα.

Με ιδιαίτερη χαρά, λοιπόν, το Gimme 10 φιλοξενεί σήμερα την Νεφέλη Λιούτα, με αφορμή την εμφάνισή της μεθαύριο, Κυριακή 16 Δεκεμβρίου, στο The Hub Events, Αλκμήνης 5 στα Κάτω Πετράλωνα, στις 20:30. Η ίδια επέλεξε να περιγράψει δέκα στιγμές ευτυχίας για τους γευστικούς της κάλυκες και τη συναισθηματική της υγεία.

1. Γαλλικός και ΙΟΝ γάλακτος στο βενζινάδικο
Επιστρέφουμε από το χωριό στην πόλη. Στα μισά της διαδρομής και πάνω στο βουνό είναι τα δίδυμα βενζινάδικα. Είναι και τα δύο πέτρινα απαράλλαχτα, ένα από τη μία, ένα από την άλλη και έχουν μεγάλους σκύλους που τα φυλάνε, όπως εκείνη τη μέρα που ήταν αργά και απόγευμα και είχε ομίχλη και ένας μεγάλος μαύρος σκύλος στεκότανε στην πόρτα. Πήραμε σκέτο δυνατό καφέ σε χάρτινο ποτήρι και μία σοκολάτα γάλακτος ΙΟΝ χωρίς αμύγδαλα. Μία γουλιά από το ένα να σε κάψει η ένταση μέχρι τα σωθικά και μέχρι να τελειώσει κομμάτι σοκολάτα να εξισορροπηθείς. Ο πιο αγαπημένος μου γευστικός συνδυασμός και το πιο αγαπημένο μου βενζινάδικο.

2. Raspberry pie με παγωτό
Μία εβδομάδα πριν το πτυχίο του βιολιού το Διονυσάκι γύρισε από τη Ζάκυνθο κρατώντας ένα γιγάντιο ταψί. Το raspberry ή αλλιώς κόκκινο σμέουρο ήταν κάπως ξινό και ελάχιστα γλυκό, είχε λιώσει και μαλακώσει μέσα στη ζύμη αφήνοντας λίγα σημεία που ήταν κριτσανιστό, η πίτα ήταν αφράτη και τραγανή στις άκρες και όχι γλυκειά αλλά κάπως ουδέτερη σαν ψωμί και για μία εβδομάδα, μετά τον Mozart και τον μετρονόμο, έμπαινε ένα κομμάτι rapsberry pie στο πιάτο και μία μπάλα παγωτό βανίλια και έτσι μπήκαν όλα τα πράγματα στη θέση τους.

3. Τσάι με ιρλανδέζικη κρέμα
Η Αγγελική έφερε από την Πράγα μία τεράστια τσίγκινη κούπα μπεζ, με καστανό πεντάγραμμο σκαλισμένο πάνω και νότες. Αντιστοιχεί σε δύο κούπες ή περίπου πέντε φλυτζάνια. Το mocca irish cream τσάι ήταν μια επανάσταση για το σύστημά μου που απέρριπτε την ιδέα του να εχει το τσάι μία από τις ισχυρές γεύσεις του καφέ ή της σοκολάτας ως άρωμα. Όμως αυτό στεκόταν τόσο αθώο και ήρεμο μέσα στο φακελάκι του, φυλλαράκια μαύρου τσαγιού, λίγο ίσια, λίγο στριφογυρισμένα, ειρηνικά, ανυποψίαστα και ενδιάμεσα τσουπ, ένας μεγάλος κόκκος καφέ και τσουπ, να άλλος ένας και μετά βγήκε Το Μεγάλο Μπρίκι και ξεχείλισε Νερό και ήρθε Το Άσπρο Σουρωτήρι και Το Παραγεμισμένο Κουταλάκι Ζάχαρη και έτσι λοιπόν βγήκαν οι εξεταστικές του Φεβρουαρίου του 2010, του 2011, του 2012 και όπου να 'ναι και του 2013.

4. Πρωτοχρονιάτικη κρεατόπιτα
Κάθε πρώτη μέρα του χρόνου, η γιαγιά η Βασίλω στο χωριό, φορώντας τα μαύρα της πανωφόρια και τις ασημιές φουρκέτες, μαζεύει θείους εγγόνια και ανίψια και παιδιά στο χαμηλοτάβανο σπίτι με την ξυλόσομπα και βγάζει στη μέση την μεγάλη της βασιλόπιτα, στρογγυλή, πραγματικά τεράστια, πολλαπλά φύλλα ζύμης στριφογυριστά στην άκρη και μέσα χοιρινό και άλλη στρώση φύλλα και κοτόπουλο και άλλη στρώση ζύμη και μοσχάρι και φετούλα διάσπαρτη και ένα φλουρί στη μέση. Για όποιον θυμάται ακόμα ότι η πίτα έχει φλουρί.

5. Μουσακάς
Ο μουσακάς. Ο μουσακάς είναι μεγάλη υπόθεση. Πλήρως ικανοποιημένη από το πώς τον φτιάχνουμε στο σπίτι, δυσκολεύομαι πολύ να τον παραγγείλω απ' έξω. Τα πράγματα είναι απλά και ξεκάθαρα, πατάτες και μελιτζάνες κάτω, ο κιμάς στη μέση και μετά αυτή η κόλαση κρέμας ελαφρά αρωματισμένης με κανέλα και αυτή την κρούστα που είναι έτσι με μία ψευδαίσθηση τραγανοσύνης, λιώνει στο στόμα σου και από κάτω σιγά-σιγά κάνει είσοδο ο κιμάς να γειώσει την κρεμώδη παράνοια και να εστιάσεις μετά στην πατάτα που με μικρές σταθερές μπουκιές θα γίνεται παρελθόν ενόσω η μελιτζάνα κάνει τα πράγματα λίγο πιο περίπλοκα, λίγο πιο ασυνήθιστα, λίγο αναρωτιέσαι και αυτό το φαΐ που είναι από τα πιο αγαπημένα μου θα υπάρξει μία φορά το χρόνο, η μία συνέβη 9 το πρωί, μόλις από το ψυγείο.

6. Καρότα
Αυτά που τόσο αδιάφορα με κοιτούσαν από την κατσαρόλα, ζεστά και φρεσκοβρασμένα, δεν ήταν ρύζι, δεν ήταν πουρές, δεν ήταν τηγανητές πατάτες, δεν χρειαζόταν να υπάρχουν, ξαφνικά, είχα γενέθλια, δεν ήθελα να βγω, ήμουν κουρασμένη αλλά δεν ήθελα να κοιμηθώ, πεινούσα αλλά δεν έτρωγα και τότε εμφανίστηκαν τα καρότα, προ ολίγου βρασμένα, λίγο λάδι, λίγο αλάτι, λίγο λεμόνι και αυτά ήταν μαλακά και πορτοκαλί και πώς γίνεται να είναι λαχανικό και να έχει τόσο γλυκειά γεύση και τι ωραία που νιώθω, ας κοιμηθώ λιγάκι, ας βγούμε για τα γενέθλιά μου, να κοιτάξω στο ιντερνετ μήπως έχουν ευεργετικές ικανότητες; Μήπως καταπολεμούν το στρες; Καρότα κι ευτυχία.

7. Χοιρινές μπριζόλες στη σχάρα με τηγανητές πατάτες
Να ξεκαθαρίσω την απέχθειά μου προς το λίπος στην άκρη του κρέατος. Ψαχνό για πάντα, ζήτω το φιλέτο κοτόπουλο. Όταν είναι όμως καλοκαίρι και βγαίνει η σχάρα και βάζουμε τις χοιρινές απάνω, λαδάκι, πιπεράκι, ριγανούλα, λεμονάκι, τσιν τσιριρίν τσιτσιρίν κάνει το λίπος που καίγεται στα κάρβουνα και μετά είναι έτσι ξαπλωμένη, ανοιχτόχρωμη στο πιάτο και μπορείς αν θες να έχεις ένα βουνό τηγανητές πατάτες δίπλα και κόκα κόλα και σαλάτα αγγούρι ντομάτα και ψωμί φρυγανισμένο με λάδι και ρίγανη, πολύ λάδι, πολύ λίπος, πολύ άμυλο, πολύ ανθρακικό, πολύ θάλασσα, πολύ ωραία.

8. Ψωμί βούτυρο τυρί γαλοπούλα τοστιέρα
Σηκώνεσαι, μπαίνεις στην κουζίνα, βάζεις στην πρίζα α) το ραδιόφωνο β) την καφετιέρα γ) την τοστιέρα. Βγάζεις στύφτη πιάτο ποτήρια μαχαίρια. Κόβεις δύο μέτριες σε πάχος φέτες ψωμί. Αλείφεις γενναιόδωρα με βούτυρο, απλώνεις το τυρί, τη γαλοπούλα, το κλείνεις, το βάζεις στην τοστιέρα. Κόβεις τρία πορτοκάλια στη μέση, στύβεις μέχρι να έρθει τενοντίτιδα, πετάς τα απομεινάρια στα σκουπίδια, όχι στο νεροχύτη, αφήνεις το αποτέλεσμα να καταλάβει τον διαθέσιμο χώρο στο ποτήρι. Κόβεις μία φέτα κέικ σοκολάτα, βγάζεις το ψωμί από την τοστιέρα, το βάζεις στο πιάτο, το βάζεις στο τραπέζι, βάζεις γαλλικό, βάζεις το χυμό, η καλή μας αγελάδα, βόσκει κάτω στη λιακάδα, μικρά χόρτα και μεγάλα, για να κατεβάσει γάλα, να το κάνουνε τυράκι, να το κάνουν βουτυράκι, να το βάλουνε στο πιάτο, να μου πουν ορίστε φα' το. Αλλά όχι κάθε μέρα.

9. Ζεστή σοκολάτα με κάρδαμο και ροζ πιπέρι
Ήταν η μέρα που περπάτησα γύρω-γύρω την Ασκληπιού την Ιπποκράτους τη Δαφνομήλη τη Σκουφά τη Σόλωνος τη Σταδίου τη Βουκουρεστίου και μετά δεν χρειαζόταν άλλο και μπήκα στο μαγαζί του Αριστοτέλη στη Σόλωνος και του είπα ότι θέλω να πιω μία σοκολάτα αλλά δεν ξέρω τι θέλω να είναι θέλω να είναι κάτι ωραίο και μου είπε θα σου φτιάξω μία σοκολάτα που θα είναι μισή υγείας, μισή γάλακτος, θα έχει κάρδαμο και ροζ πιπέρι και του είπα ότι θα πάρω αυτό για εκείνη τη φορά και την επόμενη κάτι άλλο και τον ρώτησα αν κάρδαμο είναι αυτό που έχει το τσουρέκι και δεν μου είπε αλλά εγώ τελικά παίρνω ακόμα αυτήν.

10. Πορτοκαλόπιτα
Κύθηρα. Τελεία. Δε θα πω πού, δεν θα πω πώς, θέλω να το ξέρω μόνο εγώ, τα πλατάνια και κάποιοι που κατά λάθος δικαιωματικά το έμαθαν ταυτόχρονα με εμένα. Πορτοκαλόπιτα σε αγαπώ για πάντα.

* Η φωτογραφία είναι του Theo Vranas.