Ηρώ: Τα μικρά τα πλοία

Η απλότητα κρύβει μέσα της εκπληκτική πολυπλοκότητα και η επίτευξη της είναι δύσκολη για τους πολλούς.  Η Ηρώ μοιάζει να το καταφέρνει και να το εξελίσσει μέσα στα χρόνια της μουσικής της πορείας.
Διαβάστηκε φορες
1

Με αφορμή της, μόλις προ δυο εβδομάδων, κυκλοφορίας του καινούριου κομματιού της Ηρούς με τίτλο "Τα μικρά τα πλοία", σε μουσική της ίδιας και στίχους του Γεράσιμου Ευαγγελάτου αποφάσισα να αποτυπώσω λίγες σκέψεις για αυτήν τη δημιουργό κι ερμηνεύτρια.

Όταν πρωτοάκουσα την Ηρώ, ήμουν ακόμα φοιτήτρια στο Λονδίνο.  Ένας φίλος μόλις είχε επιστρέψει από διακοπές στην Ελλάδα και ανέβηκε εφοδιασμένος με ότι κυκλοφορούσε στα ελληνικά δισκάδικα και ραδιοφωνικούς σταθμούς.  Έχοντας γεμίσει τα αυτιά μας με μετριότητες και Έλληνες ψευδό-καλλιτέχνες, εκείνη την εποχή, θυμάμαι πόσο ανακουφιστικό ήταν το άκουσμα μιας πραγματικά αξιόλογης φωνής.  Καθαρή, ζεστή, αυθεντική, φρέσκια και με κάποια χαρακτηριστικά (όπως αυτό το διακριτικό της vibrato) που μου έφερε στη μνήμη παλιότερες, σχεδόν κλασσικές φωνές, άλλων δεκαετιών.  Ο δίσκος εκείνος ήταν το «Έτσι είμαι εγώ» (2000).  Από τότε ακολούθησαν οι δίσκοι "Απογείωση" (2001), "Κοίτα με αντέχω" (2003), "Χρώματα" (2005), "Αλλάζω" (2008) και ο πιο πρόσφατος "Ψύχραιμα" (2011).

Η Ηρώ είναι μια γυναίκα που μοιάζει να εναντιώνεται στα πολύπλοκα.  Άλλωστε η απλότητα κρύβει μέσα της εκπληκτική πολυπλοκότητα και η επίτευξη της είναι δύσκολη για τους πολλούς.  Η ίδια όμως, μοιάζει να το καταφέρνει και να το εξελίσσει μέσα στα χρόνια της μουσικής της πορείας.  Γεννημένη στην Πάτρα, μια πραγματική γνώστης της μουσικής με δίπλωμα πιάνου και φούγκας στα ανώτερα θεωρητικά, με ένα καλλιτεχνικό προφίλ σημερινό, προσιτό, αλλά ταυτόχρονα άγνωστο.  Προσφέρει μελωδίες που μοιάζουν αυτοβιογραφικές αλλά δεν μοιράζεται τον εαυτό της.  Η δημιουργία είναι θέμα έμπνευσης κι όχι απαίτησης κάποιας δισκογραφικής εταιρίας κι ίσως αυτό να εξηγεί την άρνηση της σε μόνιμες επαγγελματικές συνεργασίες, αλλά και τα λίγα, για τα ελληνικά δρώμενα, δισκογραφικά της ραντεβού.  Στις ζωντανές της εμφανίσεις καταφέρνει να κερδίζει το κοινό με έναν, σχεδόν, παιδικό ενθουσιασμό, χιούμορ αλλά ταυτόχρονα και με μια ειλικρίνεια και αμεσότητα συναισθημάτων. 

2

Σε κάθε δουλειά της δηλώνει παρούσα μέσω της σύνθεσης, της στιχουργίας ή της ενορχήστρωσης.  Στην πιο πρόσφατη δισκογραφική της απόπειρα «Ψύχραιμα» η ίδια έγραψε τη μουσική όλου του υλικού και τους στίχους στο τραγούδι «Μόνο εμείς».  Η επιλογή της να αναλάβει προσωπικά την ενορχήστρωση και να χρησιμοποιήσει φυσικά όργανα καθώς και η διασκευή του «Απόψε σε θέλω» σε μουσική του Μίμη Πλέσσα και στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου αποδεικνύουν την τόλμη, την προσοχή, τη σοβαρότητα και κυρίως την αγάπη που αφιερώνει στα μουσικά της ταξίδια. 

Εμφανώς λάτρης της ιταλικής μπαλάντας και εκφραστών της, με επιρροές κλασσικών Ελλήνων συνθετών, ταξιδεύει μεταξύ ερωτικών, ζεστών tango ακόρντων και μιας πιο ανέμελης pop κι ελαφριάς rock χροιάς, δημιουργώντας ένα υλικό με βάση το συναίσθημα, το οποίο καταφέρνει να εναλλάσσει με ευκολία μεταξύ ζωντάνιας, αισιοδοξίας και γλυκιάς μελαγχολίας.  Σε προσκαλεί στην αναπόληση του χθες, σε κινητοποιεί στο σήμερα και σε προκαλεί να αναμένεις τη συνέχεια.

Το νέο της τραγούδι "Τα μικρά τα πλοία" αποτελεί ένα ακόμα συνθετικό βήμα στα γνώριμα μονοπάτια της ευαισθησίας, μελαγχολίας και συναισθηματικού δυναμισμού.  Μια υπέροχη μπαλάντα, με την δεξιοτεχνία της "σύνθετης" απλότητας της.  Ένα πιάνο, όμορφοι στίχοι και η γοητευτική φωνή της αρκούν...

Διαβάστε ακόμα