1. Τι θα ακούσεις;
Dramatic - synth pop
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
Exile, Only You, Cupid, The Crow, Miracle
3. Βαθμολογία;
6/10
Οι Hurts αγαπήθηκαν πολύ στην Ελλάδα (αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη-στην Αγγλία δεν τα κατάφεραν πάλι). Δικαιολογημένα, αφού το “Wonderful life” είχε τη στόφα του κλασικού, το Better than Love, ήταν η τραγουδάρα που θα ακούγεται πάντα και γενικότερα το Happiness, το debut άλμπουμ τους ήταν αξιοπρεπέστατο.
Στο Exile συνεχίζουν σχεδόν από εκεί που σταμάτησαν, με τη διαφορά ότι έχουν προσπαθήσει πολύ να γίνουν «τεράστιοι» κι αυτό δεν τους βγαίνει πάντα σε καλό. Το έχουν πετύχει σε ορισμένα τραγούδια, σε κάποια πάλι ακούγονται υπερφίαλοι κι ανούσιοι, προβλεπόμενοι, περπατώντας σε ασφαλή μονοπάτια.
Το άλμπουμ ξεκινάει δυναμικά με το ομώνυμο τραγούδι, στο οποίο θα «ακούσεις» Muse και φυσικά Depeche Mode. Στο Miracle, 1o single του Exile, οι ομοιότητες με το Paradise των Coldplay, καταδεικνύουν περίτρανα που στοχεύουν, όπως και στο επόμενο Sandman, το οποίο θα μπορούσε να βρίσκεται στο The 2nd Law των Muse. Το Blind πάλι θα μπορούσε να ανήκει άνετα σε κάποιο boy band και μάλλον αποτελεί το χειρότερο τραγούδι που έχουμε ακούσει από τους Hurts...και τα λοιπά!!!
Κάπως έτσι κυλάει το Exile, τα τραγούδια διαδέχονται το ένα το άλλο και κάθε φορά κολλάς κι από μια ταμπέλα-επιρροή στο καθένα από αυτά. Υπάρχουν όμορφες, δυνατές στιγμές (χωρίς όμως κάποια που να ξεχωρίζει ιδιαίτερα ή να σε τραβάει από το αυτί), αλλά και βαριές, υπερφορτωμένες ενορχηστρωτικά συνθέσεις και συναυλιακά anthem που «επιβάλουν» υπερβολικές ερμηνείες συνοδευόμενες από χορωδιακά μέρη. Κι αυτό που σε κάνει να αναρωτιέσαι πραγματικά είναι πόσο Depeche Mode (με αρκετή από Muse και λίγη από Coldplay, Μ83) θέλουν να γίνουν, αφού ορισμένα μέρη σε τραγούδια, ή ολόκληρα τραγούδια, θα νόμιζες πως αν δεν έμπαινε η φωνή του Theo, θα περιέχονται στο νέο άλμπουμ των DM (Cupid, The Road, Exile e.t.c.).
Παρόλα αυτά, αυτό που σίγουρα διακρίνεις είναι η δύναμη στη μελωδική γραμμή των Hurts καθώς κι η προσπάθεια που καταβάλλουν, κι αυτό που εύχεσαι, είναι κάποια στιγμή να εμπλουτίσουν το μουσικό τους σύμπαν με τις επιρροές τους χωρίς αυτές να τους καπελώνουν, να «χαλαρώσουν» από τα πρέπει τους ή τα πρέπει που άλλοι τους επιβάλλουν και τότε θα παραδώσουν το αριστούργημα που χρωστάνε κυρίως στους εαυτούς.
Δεν τα κατάφεραν όμως ούτε αυτή τη φορά.
Dramatic - synth pop
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
Exile, Only You, Cupid, The Crow, Miracle
3. Βαθμολογία;
6/10
Οι Hurts αγαπήθηκαν πολύ στην Ελλάδα (αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη-στην Αγγλία δεν τα κατάφεραν πάλι). Δικαιολογημένα, αφού το “Wonderful life” είχε τη στόφα του κλασικού, το Better than Love, ήταν η τραγουδάρα που θα ακούγεται πάντα και γενικότερα το Happiness, το debut άλμπουμ τους ήταν αξιοπρεπέστατο.
Στο Exile συνεχίζουν σχεδόν από εκεί που σταμάτησαν, με τη διαφορά ότι έχουν προσπαθήσει πολύ να γίνουν «τεράστιοι» κι αυτό δεν τους βγαίνει πάντα σε καλό. Το έχουν πετύχει σε ορισμένα τραγούδια, σε κάποια πάλι ακούγονται υπερφίαλοι κι ανούσιοι, προβλεπόμενοι, περπατώντας σε ασφαλή μονοπάτια.
Το άλμπουμ ξεκινάει δυναμικά με το ομώνυμο τραγούδι, στο οποίο θα «ακούσεις» Muse και φυσικά Depeche Mode. Στο Miracle, 1o single του Exile, οι ομοιότητες με το Paradise των Coldplay, καταδεικνύουν περίτρανα που στοχεύουν, όπως και στο επόμενο Sandman, το οποίο θα μπορούσε να βρίσκεται στο The 2nd Law των Muse. Το Blind πάλι θα μπορούσε να ανήκει άνετα σε κάποιο boy band και μάλλον αποτελεί το χειρότερο τραγούδι που έχουμε ακούσει από τους Hurts...και τα λοιπά!!!
Κάπως έτσι κυλάει το Exile, τα τραγούδια διαδέχονται το ένα το άλλο και κάθε φορά κολλάς κι από μια ταμπέλα-επιρροή στο καθένα από αυτά. Υπάρχουν όμορφες, δυνατές στιγμές (χωρίς όμως κάποια που να ξεχωρίζει ιδιαίτερα ή να σε τραβάει από το αυτί), αλλά και βαριές, υπερφορτωμένες ενορχηστρωτικά συνθέσεις και συναυλιακά anthem που «επιβάλουν» υπερβολικές ερμηνείες συνοδευόμενες από χορωδιακά μέρη. Κι αυτό που σε κάνει να αναρωτιέσαι πραγματικά είναι πόσο Depeche Mode (με αρκετή από Muse και λίγη από Coldplay, Μ83) θέλουν να γίνουν, αφού ορισμένα μέρη σε τραγούδια, ή ολόκληρα τραγούδια, θα νόμιζες πως αν δεν έμπαινε η φωνή του Theo, θα περιέχονται στο νέο άλμπουμ των DM (Cupid, The Road, Exile e.t.c.).
Παρόλα αυτά, αυτό που σίγουρα διακρίνεις είναι η δύναμη στη μελωδική γραμμή των Hurts καθώς κι η προσπάθεια που καταβάλλουν, κι αυτό που εύχεσαι, είναι κάποια στιγμή να εμπλουτίσουν το μουσικό τους σύμπαν με τις επιρροές τους χωρίς αυτές να τους καπελώνουν, να «χαλαρώσουν» από τα πρέπει τους ή τα πρέπει που άλλοι τους επιβάλλουν και τότε θα παραδώσουν το αριστούργημα που χρωστάνε κυρίως στους εαυτούς.
Δεν τα κατάφεραν όμως ούτε αυτή τη φορά.
Σχετικό θέμα