Ανατροπή! Άλλοτε καλή κι άλλοτε όχι, πάντοτε όμως ενδιαφέρουσα. Ανατροπή και για μένα την περασμένη Πέμπτη, όταν το πλάνο "άραγμα στο σπίτι" έδωσε τη θέση του στην πρόσκληση του mixgrill για tango argentino!"Από το λιμάνι του Buenos Aires στο λιμάνι του Πειραιά", ήταν η επικεφαλίδα της παράστασης. Αυτόματα άρχισαν να γεννούνται εικόνες στο μυαλό μου. Φαντάσου λέει, ένα καράβι από την Αργεντινή να φτάνει βράδυ στο λιμάνι του Πειραιά και μόλις ανοίγει την μπουκαπόρτα του να ξεχύνονται στην προβλήτα αμέτρητα παθιασμένα ζευγάρια που θα χορεύουν ένα φλογερό tango. Έκσταση!
Μπορεί αυτό να απείχε πολύ από την πραγματικότητα, όμως και η αληθινή version αποδείχτηκε εξίσου εκστατική.
Φτάσαμε στη γνωστή πια μουσική σκηνή ΠάσΠορτ, χωρίς το "πασαπόρτι" μας, όπως εύστοχα αστειεύτηκε ο ένας εκ των τριών "μπαμπάδων" του μαγαζιού, όμως όλως περιέργως, στην ώρα μας. Ευτυχώς, αφού στα επόμενα λίγα λεπτά η παράσταση ξεκίνησε. Μπορεί να είμασταν εκεί για να ακούσουμε tango, αλλά το Astoria ensemble δεν έδειχνε να παρασύρεται από την χαλαρότητα και την αργοπορία του κόσμου. Είχαμε ενημερωθεί ότι είναι βελγικής καταγωγής το σύνολο και κάναμε έτσι μια παρορμητική σκέψη.. μήπως το αποψινό άκουσμα μας προκύψει πολύ βορειοευρωπαϊκό;;;
Στο άκουσμα των πρώτων συγχορδιών όλες οι αναστολές μας υπέκυψαν. Δεύτερη παρορμητική σκέψη.. μήπως οφείλεται στον χώρο;;; Όντως, μην έχοντας ξαναπάει η ίδια στο ΠάσΠορτ, άρχισα να περιεργάζομαι την αίθουσα, συνειδητοποιώντας πως, όσο αφορά στην ακουστική, θα πρέπει να έχει γίνει ιδιαίτερα σοβαρή δουλειά. Όμως και πάλι, αυτός ο ήχος που είχε αρχίσει να μας συνεπαίρνει, ήταν αυτόνομος, μεγάλος και αισθαντικός, με βάθος και βάσεις γερές και το κυριότερο, απόλυτα "κουρδισμένος", όπως λέμε οι μουσικοί. Ναι, θα παρακολουθούσαμε αληθινό nuevo tango!
Το ένα γνωστό κομμάτι του Piazzolla άρχισε να διαδέχεται το άλλο και οι τόσο γνωστές μελωδίες από το libertango, oblivion, spirit of Buenos Aires, Maria de Buenos Aires, adios nonino και πολλά άλλα, άρχισαν να χαϊδεύουν τα αυτιά μας και να προκαλούν ολοένα θερμότερο χειροκρότημα. Το ακροατήριο δε, παρότι λιγοστό, ήταν συνειδητοποιημένο και προσεκτικό, καθώς σε κάθε ήρεμο κομμάτι και σε κάθε solo, διατηρούσε ευλαβικά την ησυχία στο χώρο, δημιουργώντας ακόμα πιο αισθαντική ατμόσφαιρα. Ο έρωτας, ο πόνος, η λύπη και η λύτρωση, όλα εκεί μπροστά μας, συμπυκνωμένα σε τέσσερα όργανα.
Κεφαλή και εμπνευστής του σχήματος Astoria, ο ακορντεονίστας-μπαντονεονίστας, Christophe Delporte. Από το κέντρο της σκηνής , μας έκανε για κάθε κομμάτι μια μικρή παρουσίαση (στα γαλλικά, ευτυχώς όμως υπήρχε μεταφράστρια) και μας χάρισε κάποιες συγκινητικές solo διασκευές. Δε θα μπορούσε να περάσει ασχολίαστη η δεξιοτεχνία του, καθώς και οι ευρηματικές-πειραματικές ηχητικές παρεμβάσεις δια χειρός επάνω στο όργανο.
Κινδυνεύοντας να φανώ περιττά ενθουσιώδης, θα ομολογήσω πως και τα υπόλοιπα μέλη του συνόλου κινήθηκαν στα ίδια υψηλά επίπεδα.
Ο πιανίστας Leonardo Anglani, καλά κρυμμένος πίσω από τα πλήκτρα του, ήταν το σιωπηλό στήριγμα του συνόλου. Αν και ήταν ελάχιστη η σολιστική του παρέμβαση, ήταν ξεκάθαρο πως είναι γνώστης του είδους και ότι αποτελεί τη βάση που θα εξελιχθούν όλα. Παρόμοια, η Isabelle Chardon, το βιολί του συνόλου, επέδειξε , εκτός από την βιρτουόζικη δεξιοτεχνία της και μια δυνατότητα αντιπερισπασμού.. Τα περάσματά της από τις χαμηλές περιοχές του βιολιού είχαν τέτοιο βάθος και προκαλούσαν τέτοιες δονήσεις , που λες και άκουγες βιόλα! Τελευταίο θα αναφέρω τον τσελίστα του συνόλου Eric Chardon, καθώς δεν βρίσκω λόγια που να τον περιγράφουν ως μουσικό, παρά μόνο αυτά: ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΘΩ ΤΣΕΛΟ!
Astoria λοιπόν σημαίνει: τέσσερις εξαιρετικοί μουσικοί, με εμφανώς ακλόνητες, κλασικής προέλευσης, μουσικές βάσεις, (απόφοιτοι όλοι τους των Βασιλικών Κονσερβατορίων του Βελγίου, άλλωστε), που παρουσιάζουν εναλλακτικές διασκευές του έργου του Astor Piazzolla.
Με μια μικρή δόση κλασικισμού, αλλά και τάσεις πειραματισμού με τους υπάρχοντες ήχους και τα ηχοχρώματα, το σύνολο αυτό καταφέρνει να περάσει στο δυτικό αυτί την εμπειρία του nuevo tango. Άλλωστε, ο πειραματισμός δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Το ίδιο είχε κάνει σε μεγαλύτερο βαθμό, επίσης μέσα από την κλασική αντίστιξη, αλλά και την jazz, ο ίδιος ο Piazzolla. Όταν στην χώρα του όλοι έλεγαν πως στην Αργεντινή όλα μπορούν να αλλάξουν εκτός από το tango, ευτυχώς για εμάς, ο Gran Astor έγραφε ιστορία.