Στο Βοτανικός live stage η Νατάσα Μποφίλιου συνάντησε το Γιάννη Χαρούλη

... κι εγώ συνάντησα τον αδερφό μου για πρώτη μας φορά. Ευκαιρία ήταν!
Διαβάστηκε φορες


Στο ''Βοτανικός live stage'' η Νατάσα Μποφίλιου συνάντησε το Γιάννη Χαρούλη. Και εγώ συνάντησα τον αδερφό μου για πρώτη μας φορά. Ευκαιρία ήταν!

Βρεθήκαμε από νωρίς, μιας και από νωρίς ήταν sold out. Και  πως να μην ήταν δηλαδή, αφού οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες , για πρώτη φορά βρεθήκανε μαζί για μια ολόκληρη συναυλία, εγκαινιάζοντας υπό την μορφή γιορτής την έναρξη του '' toradiofono.gr ''.

Να σημειώσω ότι η συναυλία είχε και φιλανθρωπικό χαρακτήρα, μιας και μέρος των εσόδων πήγε σε κάποια ιδρύματα. Επίσης απ' όσο γνωρίζω, ο χώρος της συναυλίας δόθηκε για την παράσταση αφιλοκερδώς. Για ο,τι σημαίνει και για την ιστορία.

Όπως είπα φτάσαμε νωρίς και ευτυχώς βρήκαμε να κάτσουμε κάπου, ενώ ο κόσμος σαν φλέβα εφηβική έμπαινε μέχρι που γέμισε ο χώρος έντονα. Το χαρήκαμε αυτό για πολλούς λόγους που είναι της παρούσης. Η ατμόσφαιρα θετικά φορτισμένη και από εδώ και κάτω δεν έχουν σημασία τα play list και η πληροφορία προς κατανάλωση και άμεση χώνεψη. Όχι τουλάχιστον για κάποιες νύχτες που συμβαίνουν πράγματα πιο μαγικά από τα φαινομενικά.

Η σκηνή με κεριά φωτισμένη και ένας άυλος αέρας που ένωνε τις ομορφιές όλων όσων ήταν εκεί, παραμερίζοντας προβλήματα και σκέψεις που μεταφέρουν και διαδίδουν άγχος και όλα τα αχ του κόσμου, ήταν έτοιμη και στις 22.10 περίπου βγήκαν.

Παρέα τους δυο εξαιρετικοί μουσικοί, ο Άρης Ζέρβας και ο Μιχάλης Πορφύρης, δημιούργησαν ένα ακουστικό πρόγραμμα με ηλεκτρική διάθεση. Τη σκηνή δεν εγκατέλειψαν παρά για ένα διάλειμμα και μια ανάσα ενώ η παράσταση έκλεισε στις 00.30.

Η Νατάσα έπαιξε πιάνο, ο Θέμης Καραμουρατίδης επίσης και τραγούδησε για λίγο ο Γιάννης πάντα χαμογελαστός. Περνάω γρήγορα στο τραγούδι του τέλους που νομίζω συνοψίζει τη νύχτα, τη ζωή και την κατάσταση μας. Κλείσανε λοιπόν δίχως μουσική και δίχως μικρόφωνα με το το τραγούδι σε ποίηση Ρίτσου ''Και να αδερφέ μου''.

Παραθέτω σκόπιμα τους στίχους.

Και να αδερφέ μου
που μάθαμε να κουβεντιάζουμε
ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα
δε χρειάζονται περισσότερα.

Κι αύριο λέω θα γίνουμε
ακόμα πιο απλοί.
Θα βρούμε αυτά τα λόγια
που παίρνουνε το ίδιο βάρος

σ’ όλες τις καρδιές, 
σ’ όλα τα χείλη, 
έτσι να λέμε πια
τα σύκα σύκα
και τη σκάφη σκάφη.

Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι
και να λένε:
"Τέτοια ποιήματα
σου φτιάχνω εκατό την ώρα".

Αυτό θέλουμε κι εμείς.
Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε
για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου, 
απ’ τον κόσμο.
Εμείς τραγουδάμε
για να σμίξουμε τον κόσμο. 

Μου συμβαίνει για πρώτη φορά σε μια παράσταση, και ελπίζω στην κατανόηση σου, να μην έχουν καμιά σημασία πράγματα όπως οι εντυπώσεις των ματιών.

Καταφέρανε να μας δείξουν πίσω από αυτές. 

Σκέφτομαι πως θα μπορούσα να μιλάω αρκετή ώρα με βάση αυτούς τους στίχους. 

Δεν έχει νόημα όμως τελικά.  Είμαι σίγουρος πως θα καταλάβεις ο,τι καταλάβαμε  και  όσοι ήμασταν στην παράσταση, εδώ, εκεί που είσαι, εκεί που η μουσική ως τέχνη των τεχνών και πολιτισμικοκοινωνική ενέργεια , αφυπνίζει και θυμίζει. Όλα αυτά που μας ενώνουν. 

Τίποτα δεν μας χωρίζει στην ουσία. 

Ήταν μια υπέροχη νύχτα , σ' έναν όμορφο χώρο, με δυο καλλιτέχνες που στηρίζουν την καριέρα τους στα μεγάλα ''όχι'' τους, απέναντι σε κομφορμιστικές νόρμες που κατακρεουργούν ταλέντα για πρωινό. 

Αυτά τα λίγα αδερφέ μου. 

Αξιολόγηση Συναυλιών
Βαθμός συναυλίας
Για να αξιολογήσετε επιλέξτε το επιθυμητό αστέρι

Κωδικός επιβεβαίωσης, γράψτε τους χαρακτήρες που βλέπετε στην εικόνα

Διαβάστε ακόμα