Μια βραδιά στην Καλλιθέα, σε κάποιο φιλικό μπαλκόνι, βρεθήκαμε με την ηθοποιό Βασιλική Ανδρίτσου και την ρωτήσαμε για λογαριασμό του mixgrill.gr, διάφορα...Σχετικά, άσχετα, σκόπιμα και άσκοπα!
ΑΝΘΗ: Βασιλική, η ώρα πήγε 8! (όντως!) Τα παιδιά θα’ρθούνε τελικά;
ΒΑΣΙΛΙΚΗ: Σύμφωνα με την παράσταση, τα παιδιά πρέπει να έρθουν στις 8! Κάποια παιδιά έρχονται, λίγο νωρίτερα, κάποια άλλα, καθόλου. Κάποια υποτιθέμενα καλά παιδιά μας απογοητεύουν, ενώ κάποια άλλα, κακά μας δίνουν αφορμές για αυτοβελτίωση. Πρέπει να δείτε οι ίδιοι την παράσταση για να βγάλετε τα συμπεράσματά σας...
ΑΝΘΗ: «Τα παιδιά θα έρθουν στις 8». Μια παράσταση που ξεκινά με πολύ χιούμορ και «αφέλεια», που όμως στη συνέχεια μας προβληματίζει , έως και μας συγκινεί. Ποιά είναι κατά τη γνώμη σου τα κύρια και βασικά μηνύματα της παράστασης αυτής;
ΒΑΣΙΛΙΚΗ: Πρόκειται για μια φέτα πραγματικής ζωής! Φαντάσου ένα καταπράσινο καρπούζι με έντονο κόκκινο και ζουμερό εσωτερικό, που είναι όλη μας η ζωή. Έχει την ωραία του τη γεύση και τη δροσιά του και έχει και τα..σπόρια! Έτσι είναι και η ζωή μας. Αποτελείται από πολλά ωραία και ευχάριστα πράγματα, αλλά κάθε τόσο αναγκαστικά πέφτουμε πάνω σε δυσκολίες (τα σπόρια)! Θα τα φτύσουμε, θα τα καταπιούμε; Kάτι θα κάνουμε και θα συνεχίσουμε! Σαν μια ζουμερή φέτα από καρπούζι είναι και αυτή η παράσταση των Ρήγα-Αποστόλου. Μια ζουμερή φέτα ζωής , ένα κομμάτι του κόσμου μας και της καθημερινότητάς μας, συνεπτυγμένα σε δυο ώρες! Θέμα της παράστασης είναι ένα ζευγάρι, παντρεμένο 15 χρόνια (πράγμα που δεν έχει σημασία, γιατί θα μπορούσε να είναι λιγότερο ή περισσότερο) , που έχει ένα παιδί, (ούτε και αυτό έχει σημασία), στην Αθήνα του 2013 (έχει σημασία γιατί πραγματεύεται την τωρινή κοινωνικοπολιτική κατάσταση και μάλιστα στην πρωτεύουσα, που ταλαντεύεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας). Έχει πολύ ζουμί η ιστορία τους, πολλά μπερδέματα, πολλά ψέμματα και πολλές αλήθειες. Πιστεύω πως λειτουργεί και λίγο σαν καθρέφτης για τον θεατή, καθώς μπορεί κανείς να αναγνωρίσει στοιχεία από τη ζωή του και τον εαυτό του, μέσα από την ιστορία του ζευγαριού αυτού.
ΑΝΘΗ: Μια παράσταση δύσκολη τεχνικά; Θέλω να πω, σε μια παράσταση με μόνο δυο ηθοποιούς, εσένα και τον Αλέξανδρο Ρήγα και με έντονο το στοιχείο της επιθεώρησης, όπως η ίδια έχεις πει σε συνέντευξη, όσον αφορά εσένα, ποιες είναι οι δυσκολίες ή οι ευκολίες σε μια τέτοιου είδους παράσταση;ΒΑΣΙΛΙΚΗ: Μπορείς να την πεις δύσκολη παράσταση, με την έννοια πως από τη στιγμή που χτυπάει τρίτο κουδούνι, είμαστε μόνο οι δυο μας απέναντι στον κόσμο και η ευθύνη της διεκπεραίωσης μοιράζεται 50-50 και όχι λιγότερο. Έχει λοιπόν μια μεγαλύτερη υπευθυνότητα. Χρειάζεται μεγαλύτερη αυτοσυγκέντρωση και προσοχή. Το σημείο της «επιθεώρησης», όπου ανάβουν φώτα πλατείας και εγώ ξαφνικά μιλάω στο κοινό, είναι κάτι που δοκιμάζω για πρώτη φορά. Έχει διάφορα τεχνικά κομμάτια, με στοιχεία επιθεώρησης και stand-up comedy, που δε μου έχουν ξανατύχει, τα οποία όμως απολαμβάνω τρομερά! Έχω θυμηθεί και κάποια τρικ παλαιοτέρων που είχα μάθει στο παρελθόν και τα χρησιμοποιώ και γενικά το διασκεδάζω. Μου αρέσει πολύ που απευθύνομαι στο κοινό, που βλέπω τις αντιδράσεις του και επικοινωνώ. Από πέρσι το καλοκαίρι που μου είχε προκύψει μια μουσικοθεατρική συνεργασία σε ένα νυχτερινό μαγαζί και περιελάμβανε κάποια τέτοιου τύπου στοιχεία, το έχω αγαπήσει ιδιαίτερα αυτό το επικοινωνιακό κομμάτι και το έχω πολύ έντονα και ευχάριστα στο μυαλό μου.
ΑΝΘΗ: Το σύνηθες είναι, οι πρεμιέρες και οι πρώτες παραστάσεις ενός έργου να γίνονται στην Αθήνα και μετά να φεύγουν περιοδεία στην περιφέρεια. Εσείς πόσο ανάποδοι άνθρωποι είστε;
ΒΑΣΙΛΙΚΗ: Εμείς το κάναμε ανάποδα! Ξεκινήσαμε από Θεσσαλονίκη, πήγαμε σε αρκετά μέρη της Ελλάδας, ήρθαμε Αθήνα και ξαναφεύγουμε για την συνέχεια της περιοδείας μας. Ο Δημήτρης (Αποστόλου) και ο Αλέξανδρος (Ρήγας) το συνηθίζουν τελευταία αυτό. Πρέπει να είναι το τρίτο έργο που το κάνουν. Για μένα ήταν η πρώτη φορά που ξεκίνησα παράσταση εκτός Αθήνας και με χειμερινή περιοδεία και ήταν αληθινή εμπειρία. Νομίζω το προτιμούν λόγω της καλής σχέσης που έχουν με την επαρχία. Ο Αλέξανδρος, όντας ο ίδιος παιδί της επαρχίας, την αγαπάει πολύ και έχει μια τάση να την τιμάει όποτε μπορεί. Εγώ έως τώρα μόνο καλοκαίρι την τιμούσα την επαρχία, αλλά μετά την φετεινή εμπειρία της χειμερινής περιοδείας, ομολογώ πως θα το ξανάκανα. Ήταν πολύ ενδιαφέρον για μένα να βλέπω τις πόλεις αυτές στους πραγματικούς τους ρυθμούς. Ενώ έχω κάνει πολλές καλοκαιρινές περιοδείες και έχω δει πολλά μέρη , ήταν πάντα, λόγω καλοκαιριού, σαν διακοπές. Φέτος το χειμώνα είδα τις πόλεις της επαρχίας με βροχές, χιόνια, κρύο και κατάλαβα την αληθινή τους υπόσταση. Ήταν πολύ ενδιαφέρον. Ειδικά τα Χριστούγεννα που ήμασταν στη Θεσσαλονίκη και η πόλη ήταν τόσο γιορτινή και στολισμένη, ήταν μαγεία. Γενικά, ένιωσα τον κάθε ρυθμό της κάθε πόλης χωριστά και αυτό ήταν για μένα μεγάλο κέρδος.
ΑΝΘΗ: Η καλοκαιρινή σας περιοδεία έχει ακόμη πολλούς σταθμούς μπροστά της;ΒΑΣΙΛΙΚΗ: Ξεκινήσαμε από Λάρισα στις 3 Ιουνίου, 8 Ιουνίου θα είμαστε στο Ναύπλιο , ενώ στη συνέχεια του τρέχοντος μήνα θα παίζουμε σε κάποια θέατρα εντός Αττικής, στις 10 Ιουνίου στο Γέρακα, 13 Ιουνίου στη Μάνδρα, 15 στο Βύρωνα, 17 και 18 στο Περιστέρι.. Ιούλιο-Αύγουστο θα πάμε σε πάρα πολλά νησιά, Ρόδο, Κω, Χίο, αλλά και Χαλκιδική και άλλα μέρη που δεν γνωρίζουμε ακόμη.
ΑΝΘΗ: Πως είναι οι αντιδράσεις του κοινού της επαρχίας; Πως ανταποκρίνονται στο έργο;
ΒΑΣΙΛΙΚΗ: Είναι γνωστό πως στην επαρχία οι άνθρωποι είναι πιο ανοιχτοί, πιο προσιτοί, πιο εκδηλωτικοί, θα γελάσουν πιο πολύ, θα σου πιάσουν την κουβέντα, θα σε γνωρίσουν πιο εύκολα. Στην Αθήνα από την άλλη, οι άνθρωποι είναι πιο εσωτερικοί, πιο σκοτεινοί και με μεγαλύτερα προβλήματα. Όμως, επειδή η Αθήνα είναι η πόλη μου και την αγαπώ και δε θέλω να την κακολογώ, θεωρώ πως είναι φυσιολογικό ο κόσμος της να είναι έτσι τώρα, που τα προβλήματά του είναι μεγαλύτερα από οποιουδήποτε άλλου. Αναλογικά του τρόπου ζωής λοιπόν, είναι ωραίο που η επαρχία διατηρεί τα χαρκτηριστικά της, το τρανταχτό της γέλιο και την επωνυμία της, αφού όλοι έρχονται και σου συστείνονται πριν σου εκδηλώσουν την αγάπη και τον θαυμασμό τους. Είναι ωραία όλα αυτά.
ΑΝΘΗ: Οι καλοκαιρινές περιοδείες, όπως και η ίδια μας είπες, παραπέμπουν πολύ σε διακοπές και χαλάρωση. Έχω ακούσει άλλους να την αποκαλούν έως και «πενταήμερη»! Εσείς φέτος, που είστε μονάχα δυο ηθοποιοί, το διασκεδάζετε το ίδιο;
ΒΑΣΙΛΙΚΗ: Θα σου ξεκινήσω από αλλού. Δε θεωρώ σε καμία περίπτωση, πως η δουλειά μας, του ηθοποιού, είτε αφορά σταθερές παραστάσεις, είτε αφορά περιοδεία, μπορεί να συγκριθεί με ένα άλλο επάγγελμα, με τυπικό ωράριο και ιδιαιτέρως αν αυτό είναι χειρωνακτικό. Την θεωρώ εύκολη τη δουλειά μας. Μπορεί βέβαια να είναι και επειδή την αγαπάμε πολύ κάποιοι και έτσι δεν το βλέπουμε καν σαν δουλειά. Όπως και να είναι, όπου και να είναι και με όσους, το θέατρο είναι τόσο ωραίο, που μοιάζει εύκολο και μόνο ωραία μπορείς να περνάς. Ειδικά μετά την εμπειρία μου ως σερβιτόρα στην ταβέρνα του συζύγου μου, όλα τα άλλα μου φαίνονται παιχνιδάκι! Ξαναλέω, μπορεί να είναι από την πολύ αγάπη μου, αλλά είναι γνωστό, πως αν γουστάρεις αυτό που κάνεις, αυτόματα σου φεύγει η μισή κούραση. Πόσο μάλλον σε μια περιοδεία, που γνωρίζεις νέα μέρη και ανθρώπους και που συνήθως εκλαμβάνεις πολύ ωραία αγάπη και θαυμασμό.
ΑΝΘΗ: Εσύ, σαν Βασιλική, πως διασκεδάζεις; Κυκλοφορείς; Σε σχέση με παλιότερα, λιγότερο ή περισσότερο; Υπάρχει κρίση λες; Που προτιμάει ο κόσμος να δώσει τα λεφτά του πια;
ΒΑΣΙΛΙΚΗ: Σε αυτό το κομμάτι, δε μπορώ να πω ότι έχω αλλάξει ιδιαίτερα σε σχέση με μερικά χρόνια πριν. Έβγαινα αρκετά, όπως και τώρα, χωρίς όμως να χαλάω ιδιαίτερα πολλά χρήματα. Πάντα οι έξοδοί μου αφορούσαν καλούς φίλους και καλές παρέες και ποτέ την επίδειξη, οπότε και δεν μας πτόησε η κρίση σε αυτό τον τομέα. Άλλωστε, ακόμη και χωρίς ευρώ στην τσέπη, αν θέλω να κάνω κάτι για μένα και τους φίλους μου, ώστε να διασκεδάσουμε, πίστεψέ με, τον βρίσκω τον τρόπο!
ΑΝΘΗ: Θέατρο και κρίση.ΒΑΣΙΛΙΚΗ: Τα πράγματα, αντικειμενικά, είναι πάρα πολύ πεσμένα, ιδιαίτερα στην Αθήνα. Όμως δεν πιστεύω ότι έχουμε και πολλά να κάνουμε ως ηθοποιοί, από το να κάνουμε καλά τη δουλειά μας, όπως όταν δεν είχαμε κρίση στη χώρα μας.
ΑΝΘΗ: Τελικά, η συνολική εικόνα των θεάτρων είναι θετική ή αρνητική; Μας μπερδεύει η ύπαρξη υπερβολικά πολλών μικρών θεάτρων με οικονομικές παραγωγές και ταυτόχρονα η ύπαρξη μεγάλων παραγωγών σε θέατρα μεγάλης χωρητικότητας, που αναπολούν τους παλιούς , καλούς καιρούς πληρότητας. Η άποψή σου ποια είναι, φτηνότερα εισιτήρια ή προσφορές στο ίντερνετ;
ΒΑΣΙΛΙΚΗ: Το θέατρο είναι ένα λαϊκό θέαμα και έτσι όπως απευθύνεται στον λαό, προκειμένου να συνεχίσει να υπάρχει, χρειάζεται να επαναπροσδιορίζεται και να αλλάζει. Όλοι έχουμε κάνει τις εκπτώσεις που μπορούσαμε, οι ηθοποιοί, οι παραγωγοί, οι ιδιοκτήτες. Και ο κόσμος. Παραγωγός δεν είμαι, αυτή τη στιγμή, όμως νομίζω πως χρειάζονται όλα, και τα πολύ φτηνά εισιτήρια και οι προσφορές. Αυτοί που ξέρουν το ρυθμίζουν αυτό. Όμως πάνω από όλα και πέρα από τα δεδομένα της κρίσης, υπερισχύει η αλήθεια του κάθε καλλιτέχνη και δημιουργού. Ο καθένας μας, στο θέατρο, παρουσιάζει την αλήθεια του και αναλόγως την κοστολογεί. Αυτό είναι ένα μέτρο που δε μπορεί να αλλάξει. Σε γενικές γραμμές, θεωρώ πως οι περισσότερες, για να μην πω όλες, οι θεατρικές παραγωγές, έχουν χαμηλώσει το εισιτήριό τους, στα όρια του δυνατού. Κάποια θεάματα όμως, όσο κι αν θες, δε μπορείς να τα εξομοιώσεις με άλλα που κοστίζουν σημαντικά λιγότερο σαν παραγωγές. Καλό είναι να τα παρακολουθούμε όλα.
Το θέατρο είναι ένας ανθρωποκεντρικός, ζωντανός οργανισμός, που για να συνεχίσει να υπάρχει χρειάζονται τρία πράγματα, θέατρο-ηθοποιοί-θεατές. Αν λείπει έστω και ένα στοιχείο από τα τρία, δεν υπάρχει παράσταση.
Η παραγωγή ήταν ανέκαθεν ένα δύσκολο εγχείρημα και όσο πάει δυσκολεύει περισσότερο. Ωστόσο, έχοντας περάσει για ένα μικρό διάστημα από τη θέση του παραγωγού, κατάλαβα πως η παραγωγή είναι ένα ιδιαίτερα δημιουργικό επάγγελμα , με μεγάλη ευθύνη και κούραση, που όμως καθόλου δε συμβαδίζει με τις οικονομικές απολαβές που κάποιοι πιστεύαμε πως έχει. Μπορεί να γίνομαι αντιπαθής σε κάποιους λέγοντας αυτά, όμως είναι μια αλήθεια που πολλοί δεν ξέρουν. Τα κόστη μιας παραγωγής έιναι τεράστια και γι’αυτό είναι πολλές οι φορές που οι παραγωγοί θεάτρου δεν ενδιαφέρονται μόνο αν θα βγάλουν κέρδος, που δε βγάζουν όσο περιμένουν, όσο για το αν αυτό που δημιούργησαν ήταν αληθινό. Αν ο ηθοποιός έχει μια φορά την ευτυχία που ενσαρκώνει έναν ρόλο, ή ο σκηνοθέτης την ευτυχία που κάνει την οπτική του αντιληπτή, η χαρά του παραγωγού, που πιάνει πολλά διαφορετικά κομμάτια που αφορούν μια παράσταση και τα συναρμολογεί , είναι δεκαπλάσια. Δε θα πούμε ψέμματα.Και βέβαια ο παραγωγός θέλει να έχει και κέρδος, γιατί είναι ο μόνος που έχει ρισκάρει τα χρήματά του. Κανένας άλλος. Είναι απλό και ξεκάθαρο για μένα επειδή το έζησα. Βάζεις χρήματα και τα περιμένεις πίσω. Αν δεν τα καταφέρεις αλλά τουλάχιστον είχες το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα που είχες φανταστεί, είναι και αυτό ένα κέρδος. Για αυτούς που στ’αλήθεια αγαπούν το θέατρο, είναι.
Το να συμβαδίζει το καλλιτεχνικό με το εμπορικό αποτέλεσμα είναι η τέλεια εκδοχή. Ποιος δεν την θέλει; Και οι ηθοποιοί την θέλουν. Προσωπικά δεν ήμουν ποτέ από αυτούς που δεν τους ενδιαφέρει και το εμπορικό αποτέλεσμα και όχι μόνο για να βγάλω χρήματα, αλλά για να νιώσω πως έχει μπει πολύς κόσμος μέσα στο θέατρο και πως έχω επικοινωνήσει αυτό που κάνω. Αν δεν θες την επικοινωνία με τον πολύ κόσμο, κάθεσαι σπίτι σου και λες έναν μονόλογο στον καθρέφτη, ή το πολύ-πολύ στη Φένη και την Ανθή...(?)
Όμως, σημασία έχει να έρθει ο κόσμος να σε δει. Τίποτε άλλο.
ΑΝΘΗ: «Μετά το λύκειο τι;;;». Εσύ μετά την καλοκαιρινή περιοδεία με τον Ρήγα, τι; Κι άλλο θέατρο, τηλεόραση, μιούζικαλ, που είναι και η μόδα για την ερχόμενη σεζόν, όλα μαζί, τίποτα;
ΒΑΣΙΛΙΚΗ: Για το χειμώνα που έρχεται, συζητάω με τον Νίκο Μουτσινά για ένα νέο θεατρικό που ετοιμάζει, όπως σε συζητήσεις είμαι και με τον Παντελή τον Καναράκη για μια μουσικοθεατρική παράσταση, μια φορά την εβδομάδα στo Shamone . Για αυτή την τελευταία συνεργασία χαίρομαι ιδιαίτερα, γιατί και η συναναστροφή με τον Παντελή, αλλά και με τους υπεύθυνους του Shamone , έχει υπάρξει και στο παρελθόν και ήταν εξαιρετική. Εκεί θα βγάλουμε και μεις κάποια στοιχεία από μιούζικαλ. Όσον αφορά στην τηλεόραση, δεν υπάρχει κανένα νέο και το μόνο που κάνουμε είναι να προσευχόμαστε , να ελπίζουμε και να περιμένουμε.
ΑΝΘΗ: Τούρκικα σίριαλ παρακολουθείς; Πρόσεχε τι θα απαντήσεις, γιατί πέρυσι το χειμώνα σε πετύχαμε στο Shamone να το πηγαίνεις πολύ καλά το τούρκικο!!!
ΒΑΣΙΛΙΚΗ: Θα πω τα γνωστά..Δε βλέπω, αλλά έχω δει! Στο Shamone πέρσι, σε ένα σκετς, έκανα την αφηγήτρια μιας σκηνής από κάποιο υποτιθέμενο τούρκικο σίριαλ!!! Η αλήθεια πάντως είναι, πως πρόκειται για φοβερές παραγωγές, πολύ καλούς ηθοποιούς, πολύ ωραίες σκηνοθεσίες και πολύ καλές πληρωμές φαντάζομαι! Δε νομίζω να χρειάστηκε να τρέχουν στα δικαστήρια όπως εμείς για να πληρωθούν... Είναι αξιοζήλευτα, αλλά δεν τα βλέπω. Τα βλέπει η μαμά μου όμως!
ΑΝΘΗ: Στην Ελλάδα της κρίσης, όπου οι νέοι φεύγουν και οι μεγαλύτεροι γυρνάνε στις μαμάδες τους, εσύ τι κάνεις; Πως φαντάζεσαι την ερχόμενη δεκαετία της ζωής σου;
ΒΑΣΙΛΙΚΗ: Έχω σκεφτεί πως θα μπορούσα και να φύγω έξω και να κάνω μια τελείως άσχετη δουλειά, χειρωνακτική ή άλλη. Αυτό που θέλω όμως στ’αλήθεια είναι να μείνω στη χώρα μου και να επιμείνω. Να μείνουμε εδώ και να κάνουμε ό,τι μπορούμε. Να ζήσουμε, να επιζήσουμε, να παραζήσουμε και βλέποντας και κάνοντας.. Μετανάστρια στο εξωτερικό ή στο εσωτερικό θα έφευγα μόνο αν είχα παιδί μάλλον. Αλλιώς, εδώ θα παλέψουμε και «έχει ο Θεός»!