Ναι. Το αντίδοτο στην παρακμή ήταν πάντα αυτό... Η δημιουργία, τι άλλο; Το προσωπικό καταφύγιο για όλα τα όνειρα που δεν χώρεσαν σε καμιά πραγματικοτήτα ,και για άλλα τόσα ακόμα που πάντα γεννιούνται κάτα τη διάρκεια.
Η συζήτηση με τον Θάνο Καλοδούκα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα απο πολλές πλευρές. Η πιο ουσιαστική απο αυτές είναι η οξυδέρκεια και το πηγαίο του πράγματος. Στοιχεία που άλλωστε υπάρχουν και στη μουσική "γεωγραφία" της μπάντας. Φυσικά και περιμένω με ανυπομονησία το ντεμπούτο άλμπουμ των Groove Therapist μέσα στους επόμενους μήνες!
Ο λόγος στον ίδιο...
Τι είναι αυτο που κανει ενα μουσικό καλλιτέχνη ή αν θέλεις ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε κάποιον που παίζει σωστά, από κάποιον που παίζει μουσική και όχι απλά νότες Θάνο;
Χαίρομαι που το διαχωρίζεις. Κατά τη δική μου σκοπιά δεν είναι το ίδιο! Και οι δύο είναι χρήσιμοι και άξιοι εκτίμησης αλλά το τί υπηρετούν είναι ένα τελείως διαφορετικό θέμα...
Σίγουρα κάποιος που χειρίζεται εξαιρετικά ένα όργανο, ή τα πινέλα και τα χρώματά του πάνω σε έναν καμβά, ακόμα και το λόγο του, είναι ένας καλός τεχνίτης, είναι δηλαδή καλός στη τέχνη που έχει επιλέξει, όπως ένας αρχιτέκτονας, ένας χτίστης - οικοδόμος ή ένας υδραυλικός!
Ο καλλιτέχνης όμως, νομίζω ότι κυρίως αναγνωρίζεται από την πνευματική έννοια της λέξης, η διαφορά από καλλιτέχνη σε καλλιτέχνη είναι η διαφορετική οπτική γωνία και ο στόχος.
Ο καλλιτέχνης πρέπει να διατηρεί όσο μπορεί ανεπηρέαστη και απονήρευτη την οπτική της πρώτης αίσθησης και αυτήν να υπηρετεί. Χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια, πως δεν πρέπει να ωριμάζουμε, να αναλύουμε και να εξελίσσουμε την τεχνική μας.
Πες μου δυο λόγια για τους GROOVE THERAPIST και το ντεμπούτο άλμπουμ που αναμένουμε μέσα στους επόμενους μήνες...
Groove Therapist. Το όνομα δεν είναι καθόλου τυχαίο! Το συγκρότημα αποτελείται από 5 μουσικούς , όπου χρίζουν θεραπείας από μουσική!
Χάρης Λώλος - φωνή
Γιώργος Καλοδούκας - κιθάρα
Κλεάνθης Κωνσταντινίδης - πλήκτρα και φωνή
Κατερίνα Κώτη - μπάσο
και εγώ στα τύμπανα
Η μπάντα οδηγήθηκε μέσα από την ανάγκη της για έκφραση στη δημιουργία ενός χαρακτήρα, του "Mr Funker", και από εκεί ξεκίνησε η ιδέα για ένα concept album.
Χρειάστηκε πολύ δουλειά για να φτιαχτεί το project αυτό, περάσαμε πολλές δυσκολίες γιατί είχαμε να αντιμετωπίσουμε πρωτόγνωρες για εμάς μορφές τέχνης όπως το σενάριο, η απόδοση της ιστορίας σε στίχους, μαζί με τα μηνύματα που θέλαμε να περάσουμε, κάποια σκηνικά που θα έπρεπε να βασίσουμε την πλοκή σε αυτά, κ.λπ.
Βέβαια αυτό είναι μια απίστευτη εμπειρία που μοιραστήκαμε με τα παιδιά, καθώς ξεκινάει να εκτυλίσσεται ένα σενάριο μονταρισμένο από 5 τελείως διαφορετικούς ανθρώπους, μια σύνθεση απόψεων, που κρύβει τα συναισθήματα, τις φοβίες και τις επιθυμίες όλων μας.
Ο ήρωάς μας λοιπόν, αποτελείται σίγουρα από στοιχεία του χαρακτήρα και των 5 μελών του συγκροτήματος. Πιστεύω δεν θα απογοητεύσουμε κανέναν. Έχει γίνει πολύ δουλειά και αυτό είναι κάτι που φαίνεται. Είμαι πολύ αισιόδοξος, παρότι δεν θα έπρεπε, αν λάβω υπόψη τους καιρούς που διανύουμε!
Σχετικά με τις επιρροές της μπάντας; Καθώς έχω ακούσει ήδη ένα πρώτο δείγμα δουλειάς σας, ανακαλύπτω πολλά διαφορετικά κι ενδιαφέροντα πράγματα να παντρεύονται μεταξυ τους σε ενα σύγχρονο τελικά άκουσμα...
Ο δίσκος δεν νομίζω ότι έχει μουσική ταμπέλα, αν όμως πρέπει να το εντάξω κάπου θα έλεγα ότι είναι ένα κράμα Progressive Rock με κάποια στοιχεία Funk Rock, Metal ενίοτε!
Οι επιρροές της μπάντας έχουν να κάνουν με της επιρροές του καθενός μεμονωμένα και αυτό είναι το ενδιαφέρουν για εμένα. «Προερχόμαστε» από τελείως διαφορετικά είδη μουσικής.
Είναι ένα mix ιδιαίτερο που προσωπικά με γεμίζει και με καλύπτει.
Dream Theater, Muse, Funkadelic, Iggy, Audioslave, System of a down και πολλές άλλες μπάντες έχουν επηρεάσει τη μουσική μας.
Πατάμε σε δρόμους της ανατολής και χαίρομαι γι' αυτό γιατί είμαστε τυχεροί που έχουμε και αυτό το ιδίωμα στα αυτιά μας λόγο Ελλάδας, Βαλκανίων, κ.τ.λ. Σου δίνει ακόμη περισσότερη ελευθερία το να μην φοβάσαι να χρησιμοποιήσεις «εργαλεία» διαφορετικά... Νομίζω πως όταν κάτι γίνεται με αγάπη, ακόμα κι αν δεν αρέσει, τουλάχιστον εκτιμάται...
Πέντε από τα αγαπημένα σου άλμπουμ Θανο, μέσα στα χρόνια;
Αν πρέπει να σου πω μόνο πέντε, τότε θα ξεχώριζα τα εξής:
Muse -The Resistance
Red Hot Chili Peppers - Blood Sugar Sex Magic
Marcus Miller - Renaissance
Παύλος Σιδηρόπουλος - Φλου
Τρύπες - Κεφάλι γεμάτο χρυσάφι
Κάποιοι δίσκοι, πάντως, μπορούν να σε κινητοποιήσουν, να σε κάνουν να σκεφτείς κάτι καινούριο, ή να προβληματιστείς, ακόμα και να θελήσεις να δημιουργήσεις κάτι δικό σου, όχι απαραίτητα μουσική.
Καλό είναι να μην κλεινόμαστε άθελά μας σε μια τύπου «πλύση» ακουσμάτων ή αναγνωσμάτων, αλλά να χρησιμοποιούμε αυτά που ακούμε, βλέπουμε και διαβάζουμε ως έμπνευση, να μας δίνουν το πάτημα για να πάμε παραπέρα.
Πως βλέπεις αλήθεια τα μουσικά πράγματα στη χωρα μας τα τελευταία χρονια; Μοιάζει κάτι να αλλάζει προς το καλύτερο; Παίζει ίσως ένα ρόλο και η περίφημη κρίση σε όλο αυτό άραγε; Διαμορφώνει με ένα τρόπο ευκαιρίες ίσως?
Η αλήθεια είναι ότι η κρίση έχει βοηθήσει τους ανθρώπους να αντιληφθούν λίγο καλύτερα την αντικειμενική αξία των πραγμάτων. Νομίζω φθίνει η εποχή, όπου η μουσική είναι γεμάτη φώτα, μόδα, άσκοπη σπατάλη χρημάτων και μια σεξιστική κρίση ανάδειξης αντικοινωνικών ανθρώπων. Οι εποχές είναι rock, κι όπως σε κάθε rock εποχή, το rock έχει ζήτηση. Με χαροποιεί το γεγονός ότι βλέπω σε κάθε bar και ένα μουσικό event. Θέλω να πιστεύω, ότι οι μουσικοί ασχολούνται επιτέλους με αυτό που αναβλύζει πραγματικά από μέσα τους. Αυτό είναι ένα καλό βήμα για να αρχίσουμε σαν χώρα να παράγουμε, πέρα από αξιόλογους "οργανοπαίχτες", που επί των πλείστων έχουμε, και μπάντες με αυθεντικές συνθέσεις.
Πως αισθάνεσαι κατά τη διάρκεια της μουσικής σύνθεσης αλήθεια; Είναι σίγουρα μια εσωτερική διαδικασία που ειναι δύσκολο να περιγραφεί, αλλα έχει ενδιαφέρον να μας δώσεις μια προσωπική εικόνα...
Η δημιουργία για μένα είναι φυσική ανάγκη. Οι λέξεις είναι μικρές και για τον καθένα έχουν διαφορετική βαρύτητα. Για να καταλάβεις πως ακριβώς αισθάνομαι, σκέψου πως νιώθεις πολύ πιεσμένος, χωρίς να ξέρεις ακριβώς γιατί και απλά πρέπει να εκφραστείς. Το αποτέλεσμα είναι να νιώσεις πραγματικά ελεύθερος. Το αστείο είναι ότι δεν ξέρεις από τί ελευθερώθηκες.
Κάποιες αγαπημένες συναυλίες σου αληθεια; Κάποια live που σαν "οπαδός" κάποιας μπάντας ή απλά σαν θεατής, ξεχώρισες;
Μερικά από τα live που θα μου μείνουν χαραγμένα στη μνήμη είναι αυτό του James Brown στο Λυκαβηττό το 2006, των Deep Purple στο Terra Vibe και των Red Hot Chilli Peppers στο ΟΑΚΑ, περισσότερο για την ενέργειά τους που ήταν φανταστική! Επίσης οι Ευδαίμονες, που τους άκουσα το 2011 στον Πυρήνα μου άρεσαν πολύ, και πιστεύω πως όλα τα μέλη της, πληρούν τις «προδιαγραφές», του όρου «καλλιτέχνης», για τα δικά μου δεδομένα.
Για το τέλος... Το πιο κρυφό σου όνειρο για το ντεμπούτο των GROOVE THERAPIST;
Ονειρεύομαι αυτός ο δίσκος να «αγγίξει» όλους όσους τον ακούσουν. Εύχομαι όλοι μας, όπως και ο ήρωας της ιστορίας μας Mr. Funker, να ψάξουμε για την δύναμη που κρύβουμε μέσα μας και τελικά να αναζητήσουμε και να διεκδικήσουμε έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο.
Η συζήτηση με τον Θάνο Καλοδούκα ήταν μια ευχάριστη έκπληξη για μένα απο πολλές πλευρές. Η πιο ουσιαστική απο αυτές είναι η οξυδέρκεια και το πηγαίο του πράγματος. Στοιχεία που άλλωστε υπάρχουν και στη μουσική "γεωγραφία" της μπάντας. Φυσικά και περιμένω με ανυπομονησία το ντεμπούτο άλμπουμ των Groove Therapist μέσα στους επόμενους μήνες!
Ο λόγος στον ίδιο...
Τι είναι αυτο που κανει ενα μουσικό καλλιτέχνη ή αν θέλεις ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε κάποιον που παίζει σωστά, από κάποιον που παίζει μουσική και όχι απλά νότες Θάνο;
Χαίρομαι που το διαχωρίζεις. Κατά τη δική μου σκοπιά δεν είναι το ίδιο! Και οι δύο είναι χρήσιμοι και άξιοι εκτίμησης αλλά το τί υπηρετούν είναι ένα τελείως διαφορετικό θέμα...
Σίγουρα κάποιος που χειρίζεται εξαιρετικά ένα όργανο, ή τα πινέλα και τα χρώματά του πάνω σε έναν καμβά, ακόμα και το λόγο του, είναι ένας καλός τεχνίτης, είναι δηλαδή καλός στη τέχνη που έχει επιλέξει, όπως ένας αρχιτέκτονας, ένας χτίστης - οικοδόμος ή ένας υδραυλικός!
Ο καλλιτέχνης όμως, νομίζω ότι κυρίως αναγνωρίζεται από την πνευματική έννοια της λέξης, η διαφορά από καλλιτέχνη σε καλλιτέχνη είναι η διαφορετική οπτική γωνία και ο στόχος.
Ο καλλιτέχνης πρέπει να διατηρεί όσο μπορεί ανεπηρέαστη και απονήρευτη την οπτική της πρώτης αίσθησης και αυτήν να υπηρετεί. Χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια, πως δεν πρέπει να ωριμάζουμε, να αναλύουμε και να εξελίσσουμε την τεχνική μας.
Πες μου δυο λόγια για τους GROOVE THERAPIST και το ντεμπούτο άλμπουμ που αναμένουμε μέσα στους επόμενους μήνες...
Groove Therapist. Το όνομα δεν είναι καθόλου τυχαίο! Το συγκρότημα αποτελείται από 5 μουσικούς , όπου χρίζουν θεραπείας από μουσική!
Χάρης Λώλος - φωνή
Γιώργος Καλοδούκας - κιθάρα
Κλεάνθης Κωνσταντινίδης - πλήκτρα και φωνή
Κατερίνα Κώτη - μπάσο
και εγώ στα τύμπανα
Η μπάντα οδηγήθηκε μέσα από την ανάγκη της για έκφραση στη δημιουργία ενός χαρακτήρα, του "Mr Funker", και από εκεί ξεκίνησε η ιδέα για ένα concept album.
Χρειάστηκε πολύ δουλειά για να φτιαχτεί το project αυτό, περάσαμε πολλές δυσκολίες γιατί είχαμε να αντιμετωπίσουμε πρωτόγνωρες για εμάς μορφές τέχνης όπως το σενάριο, η απόδοση της ιστορίας σε στίχους, μαζί με τα μηνύματα που θέλαμε να περάσουμε, κάποια σκηνικά που θα έπρεπε να βασίσουμε την πλοκή σε αυτά, κ.λπ.
Βέβαια αυτό είναι μια απίστευτη εμπειρία που μοιραστήκαμε με τα παιδιά, καθώς ξεκινάει να εκτυλίσσεται ένα σενάριο μονταρισμένο από 5 τελείως διαφορετικούς ανθρώπους, μια σύνθεση απόψεων, που κρύβει τα συναισθήματα, τις φοβίες και τις επιθυμίες όλων μας.
Ο ήρωάς μας λοιπόν, αποτελείται σίγουρα από στοιχεία του χαρακτήρα και των 5 μελών του συγκροτήματος. Πιστεύω δεν θα απογοητεύσουμε κανέναν. Έχει γίνει πολύ δουλειά και αυτό είναι κάτι που φαίνεται. Είμαι πολύ αισιόδοξος, παρότι δεν θα έπρεπε, αν λάβω υπόψη τους καιρούς που διανύουμε!
Σχετικά με τις επιρροές της μπάντας; Καθώς έχω ακούσει ήδη ένα πρώτο δείγμα δουλειάς σας, ανακαλύπτω πολλά διαφορετικά κι ενδιαφέροντα πράγματα να παντρεύονται μεταξυ τους σε ενα σύγχρονο τελικά άκουσμα...Ο δίσκος δεν νομίζω ότι έχει μουσική ταμπέλα, αν όμως πρέπει να το εντάξω κάπου θα έλεγα ότι είναι ένα κράμα Progressive Rock με κάποια στοιχεία Funk Rock, Metal ενίοτε!
Οι επιρροές της μπάντας έχουν να κάνουν με της επιρροές του καθενός μεμονωμένα και αυτό είναι το ενδιαφέρουν για εμένα. «Προερχόμαστε» από τελείως διαφορετικά είδη μουσικής.
Είναι ένα mix ιδιαίτερο που προσωπικά με γεμίζει και με καλύπτει.
Dream Theater, Muse, Funkadelic, Iggy, Audioslave, System of a down και πολλές άλλες μπάντες έχουν επηρεάσει τη μουσική μας.
Πατάμε σε δρόμους της ανατολής και χαίρομαι γι' αυτό γιατί είμαστε τυχεροί που έχουμε και αυτό το ιδίωμα στα αυτιά μας λόγο Ελλάδας, Βαλκανίων, κ.τ.λ. Σου δίνει ακόμη περισσότερη ελευθερία το να μην φοβάσαι να χρησιμοποιήσεις «εργαλεία» διαφορετικά... Νομίζω πως όταν κάτι γίνεται με αγάπη, ακόμα κι αν δεν αρέσει, τουλάχιστον εκτιμάται...
Πέντε από τα αγαπημένα σου άλμπουμ Θανο, μέσα στα χρόνια;
Αν πρέπει να σου πω μόνο πέντε, τότε θα ξεχώριζα τα εξής:
Muse -The Resistance
Red Hot Chili Peppers - Blood Sugar Sex Magic
Marcus Miller - Renaissance
Παύλος Σιδηρόπουλος - Φλου
Τρύπες - Κεφάλι γεμάτο χρυσάφι
Κάποιοι δίσκοι, πάντως, μπορούν να σε κινητοποιήσουν, να σε κάνουν να σκεφτείς κάτι καινούριο, ή να προβληματιστείς, ακόμα και να θελήσεις να δημιουργήσεις κάτι δικό σου, όχι απαραίτητα μουσική.
Καλό είναι να μην κλεινόμαστε άθελά μας σε μια τύπου «πλύση» ακουσμάτων ή αναγνωσμάτων, αλλά να χρησιμοποιούμε αυτά που ακούμε, βλέπουμε και διαβάζουμε ως έμπνευση, να μας δίνουν το πάτημα για να πάμε παραπέρα.
Πως βλέπεις αλήθεια τα μουσικά πράγματα στη χωρα μας τα τελευταία χρονια; Μοιάζει κάτι να αλλάζει προς το καλύτερο; Παίζει ίσως ένα ρόλο και η περίφημη κρίση σε όλο αυτό άραγε; Διαμορφώνει με ένα τρόπο ευκαιρίες ίσως?Η αλήθεια είναι ότι η κρίση έχει βοηθήσει τους ανθρώπους να αντιληφθούν λίγο καλύτερα την αντικειμενική αξία των πραγμάτων. Νομίζω φθίνει η εποχή, όπου η μουσική είναι γεμάτη φώτα, μόδα, άσκοπη σπατάλη χρημάτων και μια σεξιστική κρίση ανάδειξης αντικοινωνικών ανθρώπων. Οι εποχές είναι rock, κι όπως σε κάθε rock εποχή, το rock έχει ζήτηση. Με χαροποιεί το γεγονός ότι βλέπω σε κάθε bar και ένα μουσικό event. Θέλω να πιστεύω, ότι οι μουσικοί ασχολούνται επιτέλους με αυτό που αναβλύζει πραγματικά από μέσα τους. Αυτό είναι ένα καλό βήμα για να αρχίσουμε σαν χώρα να παράγουμε, πέρα από αξιόλογους "οργανοπαίχτες", που επί των πλείστων έχουμε, και μπάντες με αυθεντικές συνθέσεις.
Πως αισθάνεσαι κατά τη διάρκεια της μουσικής σύνθεσης αλήθεια; Είναι σίγουρα μια εσωτερική διαδικασία που ειναι δύσκολο να περιγραφεί, αλλα έχει ενδιαφέρον να μας δώσεις μια προσωπική εικόνα...
Η δημιουργία για μένα είναι φυσική ανάγκη. Οι λέξεις είναι μικρές και για τον καθένα έχουν διαφορετική βαρύτητα. Για να καταλάβεις πως ακριβώς αισθάνομαι, σκέψου πως νιώθεις πολύ πιεσμένος, χωρίς να ξέρεις ακριβώς γιατί και απλά πρέπει να εκφραστείς. Το αποτέλεσμα είναι να νιώσεις πραγματικά ελεύθερος. Το αστείο είναι ότι δεν ξέρεις από τί ελευθερώθηκες.
Κάποιες αγαπημένες συναυλίες σου αληθεια; Κάποια live που σαν "οπαδός" κάποιας μπάντας ή απλά σαν θεατής, ξεχώρισες;
Μερικά από τα live που θα μου μείνουν χαραγμένα στη μνήμη είναι αυτό του James Brown στο Λυκαβηττό το 2006, των Deep Purple στο Terra Vibe και των Red Hot Chilli Peppers στο ΟΑΚΑ, περισσότερο για την ενέργειά τους που ήταν φανταστική! Επίσης οι Ευδαίμονες, που τους άκουσα το 2011 στον Πυρήνα μου άρεσαν πολύ, και πιστεύω πως όλα τα μέλη της, πληρούν τις «προδιαγραφές», του όρου «καλλιτέχνης», για τα δικά μου δεδομένα.
Για το τέλος... Το πιο κρυφό σου όνειρο για το ντεμπούτο των GROOVE THERAPIST;
Ονειρεύομαι αυτός ο δίσκος να «αγγίξει» όλους όσους τον ακούσουν. Εύχομαι όλοι μας, όπως και ο ήρωας της ιστορίας μας Mr. Funker, να ψάξουμε για την δύναμη που κρύβουμε μέσα μας και τελικά να αναζητήσουμε και να διεκδικήσουμε έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο.
Σχετικό θέμα