Ο ηχητικός πόλεμος των A Place to Bury Strangers καλά κρατεί και το Σάββατο που πέρασε είχαμε την τύχη να γίνουμε μάρτυρες και της τέταρτης επίθεσης τους επί Αθηναϊκού εδάφους. Τα ραντεβού μας, μάλιστα, τείνουν πλέον να γίνουν πολύ τακτικά, καθώς ήταν ακριβώς ένας χρόνος πριν που τους είδαμε και πάλι στο Fuzz club. Διαβάζοντας ξανά τι είχα γράψει τότε για τη συναυλία τους, συνειδητοποιώ ότι δεν έχω και πολλά νέα στοιχεία να προσθέσω. Ακόμα και η ώρα έναρξης (11:00), αλλά και η διάρκεια της συναυλίας (70 λεπτά) ήταν πάνω-κάτω οι ίδιες.
Παρόλο όμως που η παροιμία (αλλά και οι Chills) λέει ότι “familiarity brings contempt”, δηλαδή η οικειότητα φέρνει την περιφρόνηση, στην περίπτωση των APTBS κάθε άλλο παρά κουρασμένος αισθάνομαι από αυτή την επανάληψη. Ο λόγος απλός: για τις λατρευτικές τελετουργίες κιθαριστικού θορύβου της δεκαετίας που τρέχει, δεν βρίσκεις εύκολα καλύτερους τελετάρχες από τον Oliver Ackermann και την παρέα του.
Εκπλήξεις, λοιπόν, μπορεί να μην είχαμε, αλλά η ούτως ή άλλως θεαματική εμφάνισή των APTBS είχε μερικές μικρές τροποποιήσεις που βοήθησαν στο να ενισχυθεί η όλη εμπειρία. Η σημαντικότερη είχε να κάνει με τη διαμόρφωση της σκηνής του Fuzz. Η προσθήκη της επέκτασης μπροστά από την κανονική σκηνή που έφερε όλη την μπάντα πιο κοντά και, ουσιαστικά, ανάμεσα στον κόσμο, είχε σαν αποτέλεσμα να ελαχιστοποιηθεί η απόσταση μουσικών και κοινού, δημιουργώντας έτσι μια πιο ζεστή ατμόσφαιρα από την προηγούμενη φορά.
Το άλλο νέο στοιχείο είχε να κάνει με την υπερβολική δόση dry ice, που σήκωσε απίστευτη ομίχλη και καταχνιά μέσα στο Fuzz - μια ομίχλη όμως που έκανε το light show ακόμα πιο εντυπωσιακό, ενώ ήταν σίγουρα και η χαρά του γότθου που κρύβεται στο βάθος του θορύβου των APTBS! Από την άλλη, ο δογματικός punk-rocker κουνάει σίγουρα επικριτικά το κεφάλι του (για πες τίποτα σε κανένα Albini για φώτα και καπνούς και να δεις φάπα που θα πέσει).
Κατά τα άλλα, το σετ που παρακολουθήσαμε ήταν ό,τι πρέπει για την ηχητική τελετή των APTBS, δηλαδή την απόλυτη έκφραση λατρείας για τον μεγάλο θορύβο. Για άλλη μια φορά ο τοίχος του ήχου χτίστηκε μεθοδικά και επιβλητικά, χωρίς πολύ χώρο για ανάσες και μελωδίες, και με κιθάρα, μπάσο και ντραμς σε πλήρη οργασμό. Ο σκοπός τους επιτεύχθηκε πλήρως και δεν νομίζω να έμεινε κανένας πιστός απογοητευμένος.
Συμπαραστάτες των APTBS στην τελετή θορύβου οι καλοί μαθητές τους Bambara. Το νεαρό τρίο από τη Νέα Υόρκη μας έκανε ένα καλό μισάωρο ζέσταμα, στη διάρκεια του οποίου ο ντράμερ κατάφερε να καταστρέψει ένα snare drum χάρις το ζήλο που επέδειξε. Χωρίς αμφιβολία η μπάντα κέρδισε μερικούς νέους φίλους στην Ελλάδα χάρις σε αυτή την εμφάνιση της και σίγουρα θα πρέπει να φροντίσουμε να ακούσουμε πώς αξιοποιούν όλη αυτή την ενέργεια στις ηχογραφήσεις τους.
Το σετ των A Place To Bury Strangers σύμφωνα με το setlist.fm:
Don't Go
Deadbeat
You Are the One
Ego Death
Mind Control
I Know I'll See You
Drill It Up
Dead Moon Night
(Dead Moon cover)
(unknown)
Missing You
Keep Slipping Away
I Lived My Life to Stand in the Shadow of Your Heart
A Place to Bury Strangers - Mind Control (live @ Fuzz, 19/10/13)