Ο Ιανουάριος δεν είναι συνήθως ένας πλούσιος σε νέες κυκλοφορίες μήνας και έτσι προσφέρεται για ακρόαση δίσκων από την προηγούμενη χρονιά που είτε δεν είχαμε προλάβει να ακούσουμε, είτε είχαν αρχικά περάσει κάτω από το ραντάρ και τους ανακαλύπτουμε τώρα, με τη βοήθεια βέβαια και των δεκάδων ανασκοπήσεων που διαβάσαμε τον περασμένο μήνα.
Πριν αρχίσουμε λοιπόν να γράφουμε για τις πρώτες αξιόλογες κυκλοφορίες του ’10 που άρχισαν σιγά-σιγά να έρχονται (Vampire Weekend, Spoon, These New Puritans) ας ρίξουμε σήμερα μια ματιά σε δύο εξαιρετικές κυκλοφορίες του ’09 που ανήκουν στην περίπτωση «κάλιο αργά παρά ποτέ», μιας που ενώ η κυκλοφορία τους είχε γίνει το καλοκαίρι, προσωπικά τις ανακάλυψα στο τέλος του Δεκέμβρη.
Πρώτοι και καλύτεροι οι Καναδοί (και όχι Γιαπωνέζοι) θορυβοποιοί Japandroids. Το ντεμπούτο άλμπουμ της διμελούς μπάντας από το Βανκούβερ είναι το "Post-Nothing" και κυκλοφόρησε τον Αύγουστο από την ανεξάρτητη Polyvinyl. Μπορεί λοιπόν τότε να ήμουν πολύ απασχολημένος με τις καλοκαιρινές μου διακοπές για να τους προσέξω, αλλά όταν είδα πρώτα τον μπασίστα των A Place To Bury Strangers να φορά μπλουζάκι με το όνομά τους στην πρόσφατη Αθηναϊκή συναυλία και μετά το δίσκο τους να εμφανίζεται σε όλο και περισσότερες λίστες (από μικρά blog ως το Spin και το NME), δεν γινόταν παρά να έχουν την αμέριστη προσοχή μου. Ο δυναμικός και εντυπωσιακά γεμάτος ήχος του "Post-Nothing" χτίζεται μόνο με τα απολύτως απαραίτητα υλικά, δηλαδή την κιθάρα του Brian King και τα ντραμς του David Prowse, που επίσης μοιράζονται τα φωνητικά. Το καταιγιστικό, ηλεκτρισμένο punk των Japandroids ελίσσεται ασταμάτητα, αλλάζοντας διαρκώς ρυθμούς και κατευθύνσεις χωρίς την παραμικρή διάθεση να κατεβάσει ταχύτητα. Οι βασικές επιρροές τους έρχονται από το αμερικάνικο hardcore και post-punk της δεκαετίας του ’80, όταν μεγαλουργούσαν ονόματα όπως οι Mission Of Burma, οι Husker Du ή οι Big Black (το "Racer X" των οποίων διασκευάζουν live). Ένας δίσκος που δεν θα δυσκολευτεί να κερδίσει μια θέση στην καρδιά των φίλων του θορύβου, όπως κέρδισε με συνοπτικές διαδικασίες και μια θέση στην εικοσάδα του That’s Entertainment για το 2009.
Ακούστε τους εδώ και κατεβάστε σε mp3 το "Young Hearts Spark Fire" εδώ.
Άλλο ένα θορυβώδες άλμπουμ που επικράτησε στις ακροάσεις μου το τελευταίο διάστημα είναι το "Rated O" των Νεοϋορκέζων Oneida, κυκλοφορία της Jagjaguwar. Σε αντίθεση όμως με την περίπτωση των Japandroids, εδώ χρειάστηκαν περισσότερες ακροάσεις για να συντονιστώ με τους χαοτικούς και επαναληπτικούς ρυθμούς τους. Τα 113 λεπτά που διαρκεί το τριπλό cd σε συνδυασμό με την αχαλίνωτη πειραματική διάθεση των Oneida είναι απλώς εξαντλητικά στην πρώτη επαφή, ειδικά αν προσπαθήσει κανείς να ακούσει ολόκληρο το άλμπουμ με τη μία. Χωρίζοντάς το όμως στα τρία μέρη του και ακούγοντας σταδιακά, αποκαλύπτεται σιγά-σιγά ένα επιβλητικό σύνολο που καταφέρνει να ενσωματώσει επιτυχημένα όλες τις εμμονές που έχουν σημαδεύσει τον ήχο του γκρουπ στη δωδεκάχρονη πορεία του (’60s garage, ’70s hard-rock, punk ψυχεδέλεια, krautrock) και να προσθέσει και καινούργιες (μόνο στο "Brownout in Lagos" που ανοίγει το άλμπουμ έχουμε το πάντρεμα αφρικάνικων ρυθμών, με dub πειραματισμούς και dancehall toasting). Όπως είναι φυσικό δεν είναι και τα δεκαπέντε κομμάτια στο ίδιο επίπεδο, κάτι που θα ήταν μάλλον ακατόρθωτα με τόσα διαφορετικά πράγματα που συμβαίνουν ταυτόχρονα, αλλά αυτά τα σκαμπανεβάσματα δεν αφαιρούν από το σύνολο, αλλά αντίθετα συνεισφέρουν στο να γίνει η συνολική διαδρομή πιο απρόβλεπτη, άρα και πιο συναρπαστική. Οι άκρως παραγωγικοί Oneida έφτασαν αισίως στο δέκατο άλμπουμ τους χωρίς ποτέ να πάψουν να πειραματίζονται και να εξελίσσουν τον ήχο τους και το "Rated O" αποτελεί ταυτόχρονα το πιο φιλόδοξο και συναρπαστικό εγχείρημα τους ως τώρα. Αν σε κάποια από τις πολλές στροφές της μακρόχρονης πορεία τους, τους είχατε χάσει, ήρθε ο καιρός να ανανεώσετε τη γνωριμία σας μαζί τους.
Ακούστε όλο το άλμπουμ εδώ και κατεβάστε mp3s από εδώ.
Πριν αρχίσουμε λοιπόν να γράφουμε για τις πρώτες αξιόλογες κυκλοφορίες του ’10 που άρχισαν σιγά-σιγά να έρχονται (Vampire Weekend, Spoon, These New Puritans) ας ρίξουμε σήμερα μια ματιά σε δύο εξαιρετικές κυκλοφορίες του ’09 που ανήκουν στην περίπτωση «κάλιο αργά παρά ποτέ», μιας που ενώ η κυκλοφορία τους είχε γίνει το καλοκαίρι, προσωπικά τις ανακάλυψα στο τέλος του Δεκέμβρη.
Πρώτοι και καλύτεροι οι Καναδοί (και όχι Γιαπωνέζοι) θορυβοποιοί Japandroids. Το ντεμπούτο άλμπουμ της διμελούς μπάντας από το Βανκούβερ είναι το "Post-Nothing" και κυκλοφόρησε τον Αύγουστο από την ανεξάρτητη Polyvinyl. Μπορεί λοιπόν τότε να ήμουν πολύ απασχολημένος με τις καλοκαιρινές μου διακοπές για να τους προσέξω, αλλά όταν είδα πρώτα τον μπασίστα των A Place To Bury Strangers να φορά μπλουζάκι με το όνομά τους στην πρόσφατη Αθηναϊκή συναυλία και μετά το δίσκο τους να εμφανίζεται σε όλο και περισσότερες λίστες (από μικρά blog ως το Spin και το NME), δεν γινόταν παρά να έχουν την αμέριστη προσοχή μου. Ο δυναμικός και εντυπωσιακά γεμάτος ήχος του "Post-Nothing" χτίζεται μόνο με τα απολύτως απαραίτητα υλικά, δηλαδή την κιθάρα του Brian King και τα ντραμς του David Prowse, που επίσης μοιράζονται τα φωνητικά. Το καταιγιστικό, ηλεκτρισμένο punk των Japandroids ελίσσεται ασταμάτητα, αλλάζοντας διαρκώς ρυθμούς και κατευθύνσεις χωρίς την παραμικρή διάθεση να κατεβάσει ταχύτητα. Οι βασικές επιρροές τους έρχονται από το αμερικάνικο hardcore και post-punk της δεκαετίας του ’80, όταν μεγαλουργούσαν ονόματα όπως οι Mission Of Burma, οι Husker Du ή οι Big Black (το "Racer X" των οποίων διασκευάζουν live). Ένας δίσκος που δεν θα δυσκολευτεί να κερδίσει μια θέση στην καρδιά των φίλων του θορύβου, όπως κέρδισε με συνοπτικές διαδικασίες και μια θέση στην εικοσάδα του That’s Entertainment για το 2009.Ακούστε τους εδώ και κατεβάστε σε mp3 το "Young Hearts Spark Fire" εδώ.
Άλλο ένα θορυβώδες άλμπουμ που επικράτησε στις ακροάσεις μου το τελευταίο διάστημα είναι το "Rated O" των Νεοϋορκέζων Oneida, κυκλοφορία της Jagjaguwar. Σε αντίθεση όμως με την περίπτωση των Japandroids, εδώ χρειάστηκαν περισσότερες ακροάσεις για να συντονιστώ με τους χαοτικούς και επαναληπτικούς ρυθμούς τους. Τα 113 λεπτά που διαρκεί το τριπλό cd σε συνδυασμό με την αχαλίνωτη πειραματική διάθεση των Oneida είναι απλώς εξαντλητικά στην πρώτη επαφή, ειδικά αν προσπαθήσει κανείς να ακούσει ολόκληρο το άλμπουμ με τη μία. Χωρίζοντάς το όμως στα τρία μέρη του και ακούγοντας σταδιακά, αποκαλύπτεται σιγά-σιγά ένα επιβλητικό σύνολο που καταφέρνει να ενσωματώσει επιτυχημένα όλες τις εμμονές που έχουν σημαδεύσει τον ήχο του γκρουπ στη δωδεκάχρονη πορεία του (’60s garage, ’70s hard-rock, punk ψυχεδέλεια, krautrock) και να προσθέσει και καινούργιες (μόνο στο "Brownout in Lagos" που ανοίγει το άλμπουμ έχουμε το πάντρεμα αφρικάνικων ρυθμών, με dub πειραματισμούς και dancehall toasting). Όπως είναι φυσικό δεν είναι και τα δεκαπέντε κομμάτια στο ίδιο επίπεδο, κάτι που θα ήταν μάλλον ακατόρθωτα με τόσα διαφορετικά πράγματα που συμβαίνουν ταυτόχρονα, αλλά αυτά τα σκαμπανεβάσματα δεν αφαιρούν από το σύνολο, αλλά αντίθετα συνεισφέρουν στο να γίνει η συνολική διαδρομή πιο απρόβλεπτη, άρα και πιο συναρπαστική. Οι άκρως παραγωγικοί Oneida έφτασαν αισίως στο δέκατο άλμπουμ τους χωρίς ποτέ να πάψουν να πειραματίζονται και να εξελίσσουν τον ήχο τους και το "Rated O" αποτελεί ταυτόχρονα το πιο φιλόδοξο και συναρπαστικό εγχείρημα τους ως τώρα. Αν σε κάποια από τις πολλές στροφές της μακρόχρονης πορεία τους, τους είχατε χάσει, ήρθε ο καιρός να ανανεώσετε τη γνωριμία σας μαζί τους.Ακούστε όλο το άλμπουμ εδώ και κατεβάστε mp3s από εδώ.
Japandroids live at KEXP ("Racer X" και "Young Hearts Spark Fire")
Oneida - "I Will Haunt You" live