Gimme 10: Οι επιλογές του Κώστα Στεργίου

Ο μουσικός, συνθέτης, ενορχηστρωτής, παραγωγός και μηχανικός ήχου επιλέγει και παρουσιάζει 10 αγαπημένα του άλμπουμ.
Διαβάστηκε φορες
Ο Κώστας Στεργίου, γεννημένος στις 18 Δεκεμβρίου του 1981, είναι ένας μουσικάνθρωπος με πολλές ιδιότητες: μουσικός (με ειδίκευση στο πιάνο και στα λοιπά πληκτροφόρα), συνθέτης, ενορχηστρωτής, παραγωγός, μηχανικός ήχου. Είναι (ή έχει υπάρξει) μέλος των συγκροτημάτων Allison, Low Gravity, Misuse, Onions, Purple Overdose, έχει συνεργαστεί επί σκηνής με καλλιτέχνες όπως ο Λεωνίδας Μπαλάφας, ο Δημήτρης Καρράς, η Ελένη Δήμου και ο Βασίλης Γισδάκης ενώ έχει ανοίξει συναυλίες των Anathema, Walkabouts, Electric Prunes, Tuxedomoon και Jay-Jay Johanson, μεταξύ άλλων.

Οι δισκογραφικές συμμετοχές του (σε διάφορους ρόλους) είναι επίσης πολλές και περιλαμβάνουν τα δύο άλμπουμ των Misuse αλλά και κυκλοφορίες του Χρήστου Αλεξόπουλου (Vouveau), των Trypanosoma (A Study In Power), του Νίκου Ζουρνή (Χιλιόμετρα), των Locomondo (12 Μέρες Στη Τζαμάικα), του Απόστολου Ρίζου (Τι Είδες Που Δεν Είδα Εγώ) και πολλών άλλων. Μουσική του μπορείτε να ακούσετε στη διεύθυνση: https://soundcloud.com/costasstergiou

Με ιδιαίτερη χαρά φιλοξενούμε σήμερα τον Κώστα Στεργίου, ο οποίος επέλεξε να παρουσιάσει 10 αγαπημένα του άλμπουμ. Ο ίδιος μάς λέει:

10 άλμπουμ που έχω ακούσει πάνω από 100 φορές και ακόμα με ενθουσιάζουν. Η σειρά είναι περίπου χρονολογική, βάσει του πότε τα άκουσα πρώτη φορά. Δεν είναι οι μόνοι δίσκοι που εμπίπτουν σε αυτή την κατηγορία, αλλά είναι οι πρώτοι 10 που μου ήρθαν στο μυαλό όταν κάθισα να γράψω τη λίστα.

1. Sheer Heart Attack - Queen (1974)
Αν και πιθανότατα έχω ακούσει τα περισσότερα άλμπουμ των Queen πάνω από 100 φορές, αυτό παραμένει μάλλον το αγαπημένο μου. Η σκέψη ότι αυτό το άλμπουμ το συνέθεσαν, το ηχογράφησαν και το κυκλοφόρησαν μέσα σε μόλις 7 μήνες από το προηγούμενο, πάντα με αφήνει άφωνο όταν το ακούω.

2. Requiem - Wοlfgang Amadeus Mozart
Μία εκτέλεση του Requiem του Mozart από τον Karajan με την ορχήστρα της Βιέννης ήταν το δώρο μίας καθηγήτριάς μου στο Λύκειο άμα το πέρας της τελευταίας σχολικής χρονιάς. Όταν μου το έδωσε, χάρηκα μεν για το δώρο, ξενέρωσα λίγο δε γιατί από τη μία τότε διήνυα μία περίοδο που άκουγα ψυχεδέλικό και progressive rock και από την άλλη είχα συνδυάσει τον Mozart με τη ματζορίλα της Μικρής Νυχτερινής Μουσικής του (δεν είχα δει ακόμα το Amadeus). Επειδή όμως τη συμπαθούσα, ευτυχώς έβαλα να το ακούσω, με αποτέλεσμα να τη συμπαθήσω ακόμα περισσότερο και να την ευχαριστώ από μέσα μου κάθε φορά που με συγκλονίζει το Requiem.

3. Σαμποτάζ - Λένα Πλάτωνος ()
Ένα βράδυ πριν από 10 και βάλε χρόνια όπου ήμανε στο σπίτι του φίλου μου Γιώργου Λαγογιάννη (οι περισσότεροι τον ξέρουν ως bistika της ΕΚΟΥΕΝ), γύρισε και με ρώτησε αν έχω ακούσει Λένα Πλάτωνος ποτέ, του απάντησα όχι, μου ανταπάντησε "πρέπει" και μου έβαλε να ακούσω το Σαμποτάζ. Δεν πίστευα στα αυτιά μου! Το αντέγραψα και πέρασα όλο το υπόλοιπο βράδυ και την επόμενη μέρα ακούγοντάς το χωρίς παύση. Τον Καρυωτάκη της ίσως, εν τέλει, να τον έχω ακούσει περισσότερες φορές, αλλά παραείναι συγκλονιστικά καταθλιπτικός για να τον προτείνω χωρίς τύψεις.

4. Kid A - Radiohead (2000)
Το σχέδιο ήταν να κατέβω Ομόνοια, να πάρω το Kid A από το Metropolis την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του και να το ακούσω με το discman μου περπατώντας για να επισκεφτώ ένα φίλο στο Γαλάτσι. Αυτό ώσπου να πατήσω το play και να ακούσω το Everything In Its Right Place. Στο ύψος της ΑΣΟΕ πάτησα pause, πήρα το φίλο μου και τον ενημέρωσα ότι δε θα περάσω, αγόρασα κάτι να πιω και κάθισα σε ένα πεζούλι για να ακούσω ολόκληρο τον δίσκο με την προσοχή που απαιτούσε.

5. LP5 - Autechre (1998)
Εκείνη την περίοδο που κυκλοφόρησε το Kid Α, άκουσα πρώτη φορά 2-3 κομμάτια των Autechre, μιας και ο Yorke δε σταματούσε να τους εκθειάζει στις συνεντεύξεις. Ομολογουμένως τότε δεν κατάλαβα τίποτα και δεν το έψαξα παραπάνω. Μετά από χρόνια, ο φίλος μου ο Brit (ο Κώστας ο Χαλιώτης), μου έδειξε ουσιαστικά πώς ακούγονται, αυτή τη φορά το πράγμα έκανε κλικ και έκτοτε οι Autechre άλλαξαν τελείως τον τρόπο που ακούω και σκέφτομαι τη μουσική γενικότερα. Το Rae από το συγκεκριμένο άλμπουμ με συγκινεί κάθε, μα κάθε φορά που το ακούω. 

6. Definition - Chrysalis (1967)
Έχω δύο φίλους από τον Βύρωνα, τον Δημήτρη και τον Δήμο, δύο σπάνιοι και σπάνια ευαίσθητοι άνθρωποι, με ειλικρινές πάθος για την ακρόαση της μουσικής, οι οποίοι όλα τα χρόνια που τους ξέρω μου έχουν προτείνει και μάθει αμέτρητους δίσκους. Ένας από αυτούς είναι το Definition των Chrysalis, οι οποίοι δεν έβγαλαν και άλλο δίσκο, κάτι που αποτελεί μεγάλο κρίμα. Η φράση "χαμένο ψυχεδελικό διαμάντι" συνήθως συνιστά μαρκετινίστικη υπερβολή, αλλά εδώ μού φαίνεται πέρα για πέρα δικαιολογημένη. Ο Frank Zappa είχε δηλώσει ότι ήταν από τις αγαπημένες του μπάντες, οπότε ακόμα και αν δε σας λέει κάτι η δική μου γνώμη, τουλάχιστον ακούστε τον Zappa που ήξερε περισσότερα από όλους μας.   http://www.youtube.com/watch?v=_3ScY1jNMpU

7. Δυο Μικρά Γαλάζια Άλογα - Γιώργος Ρωμανός (1970)
Άλλος ένας δίσκος που μου έμαθαν ο Δημήτρης και ο Δήμος. Αυτό και αν πρόκειται για ψυχεδελικό διαμάντι! Πριν από λίγο καιρό είχα την τύχη να γνωρίσω τον Γιώργο Ρωμανό σε ένα στούντιο. Με χαρά διαπίστωσα ότι πρόκειται για έναν πραγματικό μουσικόφιλο που εξακολουθεί να διατηρεί τον ενθουσιασμό του για το νέο στη μουσική και να γράφει γαμώ τα κομμάτια με το δικό του, ξεχωριστό αυτί.

8. Pleasures Of The Harbor - Phil Ochs (1967)
Ακόμα ένας δίσκος που μου έμαθαν ο Δημήτρης και ο Δήμος (οκ, τον συγκεκριμένο πιο πολύ ο Δήμος). Ο Ochs είναι γνωστός ως protest folk τραγουδιστής, τον συγκεκριμένο δίσκο πάντως folk, υπό αυτή την έννοια του όρου, δεν τον λες. Η πρώτη φορά που άκουσα το Crucifixion που κλείνει τον δίσκο, με την ενορχήστρωση του Joe Byrd των United States of America αποτελεί μία από τις συνταρακτικότερες μουσικές μου εμπειρίες.
http://www.youtube.com/watch?v=x7Yu3_4piJk (τo Crucifion με την εν λόγω εκτέλεση δυστυχώς δεν υπάρχει στο YouTube, το είχα ανεβάσει εγώ αλλά μου την είπαν και το κατέβασα)

9. This Cloud Is Learning - Nicolai Dunger (2005)
Στοίβα του Metropolis με προσφορές CD με δυόμισι ευρώ έκαστο! Η αίσθηση αρμονίας και μελωδίας του Σουηδού πρώην τερματοφύλακα στα αυτιά μου είναι αντιστρόφως ανάλογη της τιμής του cd του (δε βγάζει ιδιαίτερο νόημα αυτό που γράφω, αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ). Για όσο κρατούσε η προσφορά το έκανα ανελλιπώς δώρο σε φίλους, ύστερα άκουσα ξανά και ξανά ό,τι είχε κυκλοφορήσει, μέχρι και που προσπάθησα να τον φέρω να παίξει στο Μικρό Μουσικό Θέατρο. Δεν τα κατάφερα, αλλά ακόμα και τώρα παρακινώ κόσμο να ακούσει αυτό τον δίσκο. Ακούστε αυτό τον δίσκο.

10. Arbour Zena - Keith Jarrett (1975)
Δώρο γενεθλίων από το Δημήτρη Χατζή των Human Grape και Allison. Μου το έδωσε λέγοντάς μου "νομίζω θα σου αρέσει το συγκεκριμένο του Jarrett". Είναι απίστευτο το πόσο μέσα έπεσε. Καλό και χρυσό το κονσέρτο στην Κολωνία, αλλά για μένα ο συνδυασμός jazz trio και ορχήστρας σε αυτό τον δίσκο είναι ό,τι καλύτερο έχω ακούσει από Jarrett.