Τη Δευτέρα που μας πέρασε, αποφάσισα κι εγώ να παω στο Live του Λεωνίδα Μπαλάφα στο Σταυρό του Νότου. Όμως, ο καιρός μόνο ευνοϊκός δεν ήταν, αφού αποφάσισε να βρέξει ό,τι δεν είχε ρίξει μέχρι τότε! Βέβαια, δεν πτοήθηκα και έφτασα σχετικά στεγνός στο μαγαζί. Έτσι, περίπου στις 10:15 μμ και εν μέσω βροχής ξεκίνησε το Live.
Τα τραγούδια προέρχονταν σχεδόν αποκλειστικά απ'τον τελευταίο του δίσκο "Απηλιώτης" και το ύφος ήταν τελείως διαφορετικό από τις προηγούμενες εμφανίσεις του. Είχε περισσότερο ανατολίτικα στοιχεία, μπλεγμένα με δυτικές μουσικές και παραδοσιακά στοιχεία. Όπως είπε και ο ίδιος ο Λεωνίδας: "Προσωπικά δεν έχω ταυτότητα μουσικά. Η μουσική μου είναι από την Ανατολή, από τη Δύση αλλά έχω ρίζες και απ'την Ήπειρο. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε τις ρίζες μας."
Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Μάριο Κουρουνιώτη.
Οι πρώτες νότες έφεραν στη θύμηση μου απευθείας εικόνες από χωριό της Ηπείρου. Το μπουζούκι σε συνδυασμό με το βιολί και τους ανατολίτικους ρυθμούς που ακολουθούσε η ορχήστρα, μας ταξίδεψαν σε ένα άλλο μερός, μακριά απ'την σημερινή Αθήνα. Έτσι, μας υποδέχτηκε ο "Απηλιώτης" Λεωνίδας και μας τραγούδησε την "Προσευχή", αφού πρώτα μας ευχαρίστησε που βρεθήκαμε κοντά του παρά τη βροχή. Η "Προσευχή" είναι ένα απ'τα πιο όμορφα και συγκινητικά τραγούδια του τελευταίο του δίσκου.
Επιπλέον, ο κόσμος ήταν ικανοποιητικός για μια τόσο βροχερή μέρα. Λίγα άδεια τραπέζια υπήρχαν, και αυτά ήταν μακρία απ'τη σκηνή (όσοι έχουν πάει στο Plus καταλαβαίνουν σε ποια αναφέρομαι).
Τα περισσότερα τραγούδια που ακούστηκαν προχτές βράδυ, είχαν και μια γεύση παλιού καλού ρεμπέτικου. Νομίζω, είναι μια γενικότερη τάση της εποχής αυτή η επιστροφή στην παλιά μπόεμικη ζωή με τα ρεμπέτικα κουτούκια. Δεν το βρίσκω απαραίτητα κακό, άλλωστε είναι και αυτές σημαντικές ρίζες μας. Όπως και να 'χει, ο Λεωνίδας τα κατάφερε μια χαρά με τον τελευταίο του δίσκο. Και το βασικότερο είναι ότι, όταν τον βλέπεις ζωντανά σου μεταδίδει αυτή την αυθεντικότητα και το πόσο λατρεύει αυτή την μουσική. Εξάλλου, όσοι τον είχαν δει και παλαιότερα θα γνωρίζουν ότι πάντα έβγαζε αυτή του την κλίση προς το λαϊκό και το ρεμπέτικο με μεγάλη επιτυχία.
Πέρα απ'τα νεοκυκλοφόρητα τραγούδια του, ο Λεωνίδας ερμήνευσε και ορισμένα απ'τα αγαπημένα του, όπως το "Τα ζηλιάρικα σου μάτια" του Μ.Βαμβακάρη, το "Τα Παιδιά της Γειτονιάς σου" και διάφορα άλλα παραδοσιακά και "κλασικά" λαϊκά. Αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν να στηθούν παντού χοροί και ο Λεωνίδας να κατέβει απ'τη σκηνή και να ενωθεί με το κοινό! Ήταν πραγματικά απολαυστικό να τον βλέπεις να χαίρεται τόσο πολύ που χόρευε παραδοσιακούς χορούς με το κοινό!
Εξίσου απολαυστικό ήταν να παρακολουθείς τον Λεωνίδα και την υπόλοιπη
μπάντα να δίνουν τα πάντα. Έχουν φτιάξει μια εξαιρετική ατμόσφαιρα,
φαίνονται πολύ δεμένοι μεταξύ τους και αυτό βγαίνει προς τα έξω. Κάνουν
αστεία όταν παίζουν, γελάνε και βρίσκονται σε μια διαρκή αλληλόδραση με
το κοινό! Επίσης, ο ήχος του μαγαζιού ήταν πολύ καλός και δεν
εμφανίστηκε κανένα σοβαρό πρόβλημα.
Μόλις επέστρεψαν απ'το encore, ο Λεωνίδας ερμήνευσε μερικά απ'τα παλιά του, όπως το "Μάνα", "Πλάτανος", "Μια συγγνώμη" κ.α. και νομίζω εκεί ήταν που το κοινό ανταποκρίθηκε πολύ έντονα! Επίσης, αναφέρθηκε και στις Σκουριές με ένα παραδοσιακό που έχει γράψει ο ίδιος τους στίχους και στον μεγάλο Άκη Πάνου με ένα δικό του ρεμπέτικο.
Εν κατακλείδι, ήταν μια πολύ ωραία βραδιά. Διήρηκσε αρκετές ώρες ( περίπου 5), είχε πολύ ωραία ατμόσφαιρα, έναν διαφορετικό Λεωνίδα με αρκετή όρεξη και τραγούδια που δεν ακούγονται πια!
Σίγουρα αξίζει να πάτε να δείτε και ιδίοις όμμασι έναν εξαιρετικό καλλιτέχνη, που έκανε μια μεγάλη στροφή στην μουσική του και το γεγονός ότι το κοινό του παραμένει πιστό, μόνο τυχαίο δεν είναι!
Επιπλέον, να σας πληροφορήσω, καθώς μας είπε ο Λεωνίδας, ο καινούριος του δίσκος "Απηλιώτης" θα κυκλοφορήσει σε 15 ημέρες περίπου απ'την Antart. Αναμένουμε λοιπόν!
Πληροφορίες για τις εμφανίσεις του θα βρείτε εδώ !
Τα τραγούδια προέρχονταν σχεδόν αποκλειστικά απ'τον τελευταίο του δίσκο "Απηλιώτης" και το ύφος ήταν τελείως διαφορετικό από τις προηγούμενες εμφανίσεις του. Είχε περισσότερο ανατολίτικα στοιχεία, μπλεγμένα με δυτικές μουσικές και παραδοσιακά στοιχεία. Όπως είπε και ο ίδιος ο Λεωνίδας: "Προσωπικά δεν έχω ταυτότητα μουσικά. Η μουσική μου είναι από την Ανατολή, από τη Δύση αλλά έχω ρίζες και απ'την Ήπειρο. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε τις ρίζες μας."
Οι φωτογραφίες ανήκουν στον Μάριο Κουρουνιώτη.
Οι πρώτες νότες έφεραν στη θύμηση μου απευθείας εικόνες από χωριό της Ηπείρου. Το μπουζούκι σε συνδυασμό με το βιολί και τους ανατολίτικους ρυθμούς που ακολουθούσε η ορχήστρα, μας ταξίδεψαν σε ένα άλλο μερός, μακριά απ'την σημερινή Αθήνα. Έτσι, μας υποδέχτηκε ο "Απηλιώτης" Λεωνίδας και μας τραγούδησε την "Προσευχή", αφού πρώτα μας ευχαρίστησε που βρεθήκαμε κοντά του παρά τη βροχή. Η "Προσευχή" είναι ένα απ'τα πιο όμορφα και συγκινητικά τραγούδια του τελευταίο του δίσκου.
Επιπλέον, ο κόσμος ήταν ικανοποιητικός για μια τόσο βροχερή μέρα. Λίγα άδεια τραπέζια υπήρχαν, και αυτά ήταν μακρία απ'τη σκηνή (όσοι έχουν πάει στο Plus καταλαβαίνουν σε ποια αναφέρομαι).
Τα περισσότερα τραγούδια που ακούστηκαν προχτές βράδυ, είχαν και μια γεύση παλιού καλού ρεμπέτικου. Νομίζω, είναι μια γενικότερη τάση της εποχής αυτή η επιστροφή στην παλιά μπόεμικη ζωή με τα ρεμπέτικα κουτούκια. Δεν το βρίσκω απαραίτητα κακό, άλλωστε είναι και αυτές σημαντικές ρίζες μας. Όπως και να 'χει, ο Λεωνίδας τα κατάφερε μια χαρά με τον τελευταίο του δίσκο. Και το βασικότερο είναι ότι, όταν τον βλέπεις ζωντανά σου μεταδίδει αυτή την αυθεντικότητα και το πόσο λατρεύει αυτή την μουσική. Εξάλλου, όσοι τον είχαν δει και παλαιότερα θα γνωρίζουν ότι πάντα έβγαζε αυτή του την κλίση προς το λαϊκό και το ρεμπέτικο με μεγάλη επιτυχία.
Πέρα απ'τα νεοκυκλοφόρητα τραγούδια του, ο Λεωνίδας ερμήνευσε και ορισμένα απ'τα αγαπημένα του, όπως το "Τα ζηλιάρικα σου μάτια" του Μ.Βαμβακάρη, το "Τα Παιδιά της Γειτονιάς σου" και διάφορα άλλα παραδοσιακά και "κλασικά" λαϊκά. Αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν να στηθούν παντού χοροί και ο Λεωνίδας να κατέβει απ'τη σκηνή και να ενωθεί με το κοινό! Ήταν πραγματικά απολαυστικό να τον βλέπεις να χαίρεται τόσο πολύ που χόρευε παραδοσιακούς χορούς με το κοινό!
Εξίσου απολαυστικό ήταν να παρακολουθείς τον Λεωνίδα και την υπόλοιπη
μπάντα να δίνουν τα πάντα. Έχουν φτιάξει μια εξαιρετική ατμόσφαιρα,
φαίνονται πολύ δεμένοι μεταξύ τους και αυτό βγαίνει προς τα έξω. Κάνουν
αστεία όταν παίζουν, γελάνε και βρίσκονται σε μια διαρκή αλληλόδραση με
το κοινό! Επίσης, ο ήχος του μαγαζιού ήταν πολύ καλός και δεν
εμφανίστηκε κανένα σοβαρό πρόβλημα. Μόλις επέστρεψαν απ'το encore, ο Λεωνίδας ερμήνευσε μερικά απ'τα παλιά του, όπως το "Μάνα", "Πλάτανος", "Μια συγγνώμη" κ.α. και νομίζω εκεί ήταν που το κοινό ανταποκρίθηκε πολύ έντονα! Επίσης, αναφέρθηκε και στις Σκουριές με ένα παραδοσιακό που έχει γράψει ο ίδιος τους στίχους και στον μεγάλο Άκη Πάνου με ένα δικό του ρεμπέτικο.
Εν κατακλείδι, ήταν μια πολύ ωραία βραδιά. Διήρηκσε αρκετές ώρες ( περίπου 5), είχε πολύ ωραία ατμόσφαιρα, έναν διαφορετικό Λεωνίδα με αρκετή όρεξη και τραγούδια που δεν ακούγονται πια!
Σίγουρα αξίζει να πάτε να δείτε και ιδίοις όμμασι έναν εξαιρετικό καλλιτέχνη, που έκανε μια μεγάλη στροφή στην μουσική του και το γεγονός ότι το κοινό του παραμένει πιστό, μόνο τυχαίο δεν είναι!
Επιπλέον, να σας πληροφορήσω, καθώς μας είπε ο Λεωνίδας, ο καινούριος του δίσκος "Απηλιώτης" θα κυκλοφορήσει σε 15 ημέρες περίπου απ'την Antart. Αναμένουμε λοιπόν!
Πληροφορίες για τις εμφανίσεις του θα βρείτε εδώ !