Ο τίτλος είναι παραπλάνηση (!) βέβαια. Απλά θέλω να πω δυο λόγια για αυτήν εδώ τη γωνιά στο τελευταίο άρθρο του 2013. Αποφεύγω για δικούς μου λόγους, να μιλήσω ξεκάθαρα για τα πράγματα με τα οποία ζω, κινούμαι, συνυπάρχω. Να πω την αλήθεια με ξενερώνει και με κάνει να νιώθω άβολα με τον ίδιο μου τον εαυτό. Ποιό το νόημα σκέφτομαι; Τελικά όμως υπάρχει ένα νόημα. Ένα νόημα παρακάτω από το εγώ μου, ή την όποια προσωπική αντίληψη γενικότερα. Εννοώ, καλό είναι να λέμε κάποια πράγματα με το όνομα τους κάποια στιγμή. Διαφορετικά, δεν καταλάβαμε τίποτα. Με το Γιώργο τον Μπαλιώτη, είχαμε μια (εντελώς) καρμική συνάντηση πριν από τέσσερα περίπου χρόνια. Βρεθήκαμε για κάποιο λόγο και αυτές οι συναντήσεις σπανίζουν.
Δεν έχω σκοπό λοιπόν εδώ να αραδιάσω συναισθηματικά κρεσέντα, ή πολύ περισσότερο να πουλήσω σαν εικόνα τα όσα γράφω σήμερα, γενικότερα. Δεν θα το έκανα αυτό άλλωστε (ο Γιώργος το ξέρει...) γιατί σε κάποια πράγματα που έχουν μια ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ σφραγιδα, μια ιερότητα μέσα στην αρμονική τους ισσοροπία, αυτό γυρίζει μπούμερανγκ. Το ξερνάς. Είναι αυτοκαταστροφικό σε βαθμό ηλιθιότητας. Δεν θα πω πολλά. Πέντε πράγματα μόνο, σαν ένα κλείσιμο του ματιού μαζί με ένα χαμόγελο, για όλα αυτά που ζήσαμε και ζούμε παρέα σε αυτή τη βόλτα από τότε που συναντηθήκαμε με το Mix όπως απολαμβάνω να το λέω. Το είπα στην αρχή...ήταν καρμικό.... Σαν να μας πήρε δηλαδή ένας άνεμος από το χέρι και να μας είπε 'δεν ξέρω τι σχέδια ακριβώς έχετε για το μέλλον, άλλα καλά θα κάνετε να ξεκινήσετε να τα σχεδιάζετε μαζί..' κι έτσι κι έγινε. Κι όλο αυτό (κι αυτό είναι το ωραίο) έγινε σαν ένα΄παιχνίδι',με την ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ (...) δηλαδή που έχει το παιδί στο παιχνίδι του, την ώρα που παίζει, απόλυτα αποροφημένο και την ίδια στιγμή οπουδήποτε αλλού. Για αυτό και δεν κούρασε αυτή η διαδρομή, για αυτό δεν βαρεθήκαμε, δεν κουράστηκα από το Mixgrill (δηλαδή...τον Μπαλιώτη...!!) και το Mixgrill άπο ΄μένα. Δεν κουράζεσαι όταν ζεις...
Κλείνω κάπου εδώ.Θέλω όμως να πω πρώτα, ότι ο Γιώργος είναι ένας σπάνιος gentleman και ο καλύτερος συνεργάτης που θα μπορούσα να έχω. Γιατί πέρα από εύστροφος, ικανός, διορατικός, ξέρει να διαχειρίζεται χαρακτήρες. Με δυο λόγια,αφού κατάφερε να με βάλει στο παιχνίδι (δεν υπάρχει πιο δύσκολος άνθρωπος από τον τύπο που γράφει αυτές τις γραμμές...και πιο εύκολος μαζί...) να με ψήσει, εμένα,που βαριέμαι στο δευτερόλεπτο το οτιδήποτε και κατάφερε να 'ξεχαστώ' ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ για σχεδόν τέσσερα χρόνια, ε μάλλον τότε μπορεί να καταφέρει τα πάντα... Ακόμα και το να κρατήσει αυτό το ταξίδι για πολλά ακόμη χρόνια..Το εύχομαι φίλε μου Γιώργο. Καλή χρονιά να έχουμε και ότι επιθυμεί (όλο) το Mixgrill εδώ, να πραγματοποιηθεί μέσα στο 2014...