[Γράφει ο Αντώνης Κατσαμάς]
Τον άκουσα περισσότερο από αρκετά και πέρασα μαζί του κάποιες όμορφες στιγμές με καφέ και τσιγάρο. Μέχρι που να γίνει παρέα μου. Ένας Χάρτης κάποιου χαμένου θησαυρού, που όμως, στην περίπτωση του νέου δίσκου του Μάλαμα, και ακολουθώντας βήμα προς βήμα τις οδηγίες που είχε πάνω του ο χάρτης, δεν βρήκα αυτό το ρίσκο που περίμενα από τον Σωκράτη. Τον ακούω και τον βλέπω από κοντά χρόνια. Ξεκίνησα να το ακούω θετικά προκατειλημμένος, όμως, δεν μπορώ να αρνηθώ πως μαζί του μεγαλώνουμε και εμείς και οι προσδοκίες μας να πω; Η επιθυμία μας για λίγο ρίσκο ακόμα, από έναν τόσο καταξιωμένο καλλιτέχνη; Ξέρω πως δεν έχω δίκιο να το ζητώ αλλά σίγουρα έχω δικαίωμα να το αισθάνομαι. Δεν θα το πάρω τραγούδι, τραγούδι, άλλα συνολικά σαν έργο λοιπόν.
Η μουσική του χάρτη, που στο σύνολο της σχεδόν, είναι του Σωκράτη Μάλαμα θα σε καλύψει απόλυτα μιας και είναι καθαρός Μαλαμάς αλλά, μάλλον, χωρίς μουσικά ρίσκα και νεωτερισμούς. Οι στίχοι των τραγουδιών, εξαιρετικοί που όμως στον αντίποδα, δεν διέκρινα ένα σημάδι που να ξεφεύγει από τα πιο όμορφα κλισέ του -αδόκιμα- έντεχνου λόγου. Θα μου πεις και γιατί να ξεφύγει; Υποθέτω για την εξέλιξη του λόγου ως προς τον λόγο και την πράξη καθώς επίσης και το ακόνισμα στο χρόνο που καταμερίζεται στον πολιτισμό με το ειδικό βάρος που οι τέχνες έχουν. Είναι εύκολο να είσαι στο ρεύμα. Το δύσκολο είναι να ξεφύγεις από αυτό. Ωστόσο, ξεχωρίζω ένα τραγούδι από μέσα που ξεφεύγει κάπως από τα υπόλοιπα και χαϊδεύει απαλά τον υπερρεαλισμό της ανάγκης. Τον Ειρηνικό! Ευχάριστη έκπληξη στον δίσκο είναι η ενορχήστρωση του Φώτη Σιώτα, όπου, και σε ο,τι με αφορά, δίνει στίγμα νέο και ηλεκτροφόρο χωρίς υπερβολές και φανφαρονισμούς. Μοιάζει να είναι το γκάζι του δίσκου.
Τελικά, στο τέλος της ημέρας, είναι καλή παρέα ο Χάρτης. Όπως και ο ίδιος ο Μάλαμας είπε, δεν είναι πρόταση ο δίσκος αλλά τραγούδια που ελπίζει να κρατήσουν από το χέρι (και όχι από τ' αυτί) τον ακροατή. Το καταφέρνει αυτό.
[Γράφει η Παναγιώτα Κλεάνθους:]Ο νέος δίσκος του Σωκράτη Μάλαμα με τίτλο «Ο Χάρτης», που κυκλοφορεί από την εταιρεία MINOS-EMI και Αρτυς, είναι πλέον γεγονός! Τα 13 ολόφρεσκα κομμάτια του δίσκου έχουν ήδη αγαπηθεί από το πιστό κοινό του και όχι μόνο… Εμείς προσωπικά έχουμε «λιώσει» τον δίσκο!
Με ήχους ταξιδιάρικους και στίχους γεμάτους εικόνες, «Ο Χάρτης» αποτελεί ένα αξιόλογο μουσικό έργο απολύτως ταιριαστό με το ύφος και την ιδιοσυγκρασία του Σωκράτη Μάλαμα. Τους στίχους στα τραγούδια υπογράφουν οι : Γιώργος Κλεφτογιώργος, Δημήτρης Αδοργιαστός, Φωτεινή Λαμπρίδη και Βαγγέλης Βελώνιας. Ο Σωκράτης έντυσε τις λέξεις με τις μοναδικές του μελωδίες και τις χαρακτηριστικές του μουσικές, ενώ οι ενορχηστρώσεις του Φώτη Σιώτα απογειώνουν ακόμη περισσότερο τα κομμάτια.
Ο δίσκος αυτός δεν περιέχει πειραματισμούς και ρηξικέλευθες προτάσεις. Είναι ένας καθαρόαιμος και αυθεντικός «σωκρατικός» δίσκος, θυμίζοντας κάτι από το παρελθόν, κάτι από τις «Ασπρόμαυρες Ιστορίες». Ακούγοντας τα κομμάτια ξεγελιέσαι, νομίζοντας πως οι στίχοι είναι δικοί του. Είναι τόσο κοντά στο ύφος και τη γραφή του, που ενθουσιάστηκα με το πώς «ήρθαν κι έδεσαν» με το Σωκράτη. Λες κι έχουν γραφτεί από τον ίδιο ή για τον ίδιο. Ανάμεσα στις γνώριμες μελωδίες με τα λαϊκότροπα στοιχεία και στην ατμοσφαιρικότητα των συνθέσεων, υπάρχει ένα ιδιαίτερο ηλεκτρικό άκουσμα που παντρεύεται με τα υπόλοιπα στοιχεία και γεννάει τον «Ειρηνικό» - προσωπικά το αγαπημένο μου από τα νέα κομμάτια. Ο «Χάρτης», πάντως, φέρει τα χαρακτηριστικά και την ταυτότητα του Σωκράτη οπότε στο άκουσμα του μοιάζει πολύ οικείος.
Τα τραγούδια που περιλαμβάνονται είναι με τη σειρά τα εξής:
«Το όνομά μου είναι δρόμος» : Ο δίσκος ξεκινάει με αυτό το πολύ όμορφο κομμάτι, που έχει έντονο το προσωπικό στοιχείο με αποκορύφωμα τον στίχο «Δεν γεννήθηκα ποτέ μου και ποτέ δεν έζησα/ το όνομά μου ήταν λάθος και το έσβησα..»
«Του κόσμου τ’ακριβά» : Ο ρυθμός και η μουσική του σε παρασέρνουν σε ένα κλίμα ηρεμίας και νοσταλγίας.
«Ο Χάρτης» : Το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου εμπεριέχει όλα τα γνωρίσματα του Σωκράτη, σε ένα κλίμα αυτοπροσδιορισμού.
«Φορτηγό» : Πρόκειται για ένα , επίσης, «Σωκρατικό» κομμάτι, το οποίο αγαπήθηκε ήδη πολύ από το κοινό του (από όσο πρόσεξα και στις πρόσφατες συναυλίες του).
«Μόνο τα τσιγάρα» : Μπορείς να διακρίνεις ένα νησιώτικο χαρακτήρα στη μουσική σύνθεση και είναι εμφανή τα λαϊκότροπα στοιχεία.
«Ειρηνικός» : Από τις πρώτες –ηλεκτρικές- νότες μπορείς να καταλάβεις ότι ξεχωρίζει από πολλές απόψεις ανάμεσα στα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου. Πέρα από τη μουσική, οι στίχοι κινούνται σε ένα πιο σουρεαλιστικό επίπεδο και σε ταξιδεύουν σε μια φαντασιακή, σχεδόν ονειρική, διάσταση .
«Οι παρελάσεις» : Ένα τραγούδι με πολιτική χροιά, ερμηνευμένο από την υπέρτατη Ελένη Βιτάλη και ευάρμοστο με τη φωνή και το ύφος της.
«Σ’ αγαπάω και σκορπάω» : Ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια! Μια ερωτική μπαλάντα αλλά με μικρές διακυμάνσεις στον ήχο και την ένταση. Οι στίχοι του χαράζονται από το πρώτο άκουσμα στη σκέψη: «Σ’αγαπάω και σκορπάω και εξαφανίζομαι/ σαν βροχή στο πρόσωπό σου εξατμίζομαι..»
«Όρκος» : Μπαλάντα με αισθαντικότητα και τρυφερό ερωτισμό. Μπορείς να προβληματιστείς (θετικά πάντα) με τον στίχο: «Η αγάπη μας μεταμορφώνει/ τον καθένα σε έναν Χριστό..»
«Τρικυμία» : Γεμάτο με τα λαϊκότροπα στοιχεία του Σωκράτη, τόσο στη σύνθεση όσο και στον τρόπο ερμηνείας, αφιερωμένο –στιχουργικά- στις λάθος γυναίκες.
«Εξομολόγηση» : Πρόκειται όντως για μια εξομολόγηση! Αξιοσημείωτο και αυτό το κομμάτι με ιδιαίτερο ρθμό, το οποίο πιστεύω ότι ταιριάζει πολύ στην ιδιοσυγκρασία του Σωκράτη .
«Είναι νωρίς ακόμα» : Υποβόσκει η γυναικεία ματιά των πραγμάτων σε αυτό το λυρικό τραγούδι, που με άγγιξε, επίσης, πολύ. Κρατάω ως αγαπημένο τον στίχο «Είναι νωρίς για τ’ όνειρο/ δεν πίστεψες ακόμα».
«Το τραγούδι του Άλκη» : Όπως λέει και ο τίτλος, το άσμα γράφτηκε για τον μεγάλο Άλκη Αλκαίο και χάρηκα πολύ γιατί του αξίζει. Τελικά «..κερδίζει όποιος νικηθεί/ στου έρωτα η μάχη..» ;