Πριν λίγες εβδομάδες είχα μια κουβέντα με ένα φίλο, ο οποίος μου έλεγε
για τη φετινή συναυλία των James στην Αθήνα. Είναι αλήθεια ότι η πρώτη
μου αντίδραση ήταν:
- Μα πάλι; Πέρσι ήταν στη Θεσσαλονίκη και τα 2 προηγούμενα χρόνια στην Αθήνα.
- Ναι αλλά πέρσι δεν ήρθαν στην Αθήνα.
- Είναι καλό να έρχονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα άραγε;
- Γιώργο, πρέπει να σου πω μια ιστορια δικιά μου. Πριν χρόνια, ήμουν στην Αγγλία και θυμάμαι με χαρά είχα αποκτήσει ένα δίσκο του Michael Jackson. Μόλις πάω στο σπίτι μου βλέπω ένα μικρό Εγγλέζο γείτονα να μου λέει ότι έκανα καλή αγορά. Του λέω: "Πώς σου φαίνεται ο Michael Jackson;" και μου απαντάει: "Τον έχω δει ζωντανά 5 φορές!!!"
Είναι αλήθεια λοιπόν ότι οι περισσότεροι από τους μουσικόφιλους μόλις μάθουν ότι οι Placebo, Moby, Scorpions και τώρα James θα έρθουν στην Ελλάδα δυσανασχετούν με την κλασσική φράση: "Μα, πάλι;;; Τα ίδια και τα ίδια..."
Βέβαια, το ίδιο δε
γίνεται όταν έρχεται ο Nick Cave ή ο Iggy, οι οποίοι έχουν έρθει στη
χώρα μας πολύ περισσότερες φορές από τους παραπάνω (εκτός από τους Σκορπιούς βέβαια). Θα μου πείτε: "Αυτοί
είναι άλλη περίπτωση." Μήπως είμαστε λίγο προκατειλημμένοι;
Πριν 2 χρόνια δημοσιεύσαμε εδώ τη Λίστα με τους πιο συχνούς επισκέπτες μας για συναυλία, η οποία βέβαια έχει αλλάξει σε μικρό βαθμό τώρα. Στην πρώτη θέση βλέπουμε το Steve Wynn των Dream Syndicate με τους Nick Cave και James Taylor Quartet να ακολουθούν και πιο κάτω να βρίσκουμε τον Iggy Pop, τους Iron Maiden, τους Tindersticks, το Moby κ.α. Βέβαια, στη λίστα αυτή δεν έχουμε λάβει υπόψιν τις συναυλίες των Scorpions, γιατί αλλιώς η σειρά θα ήταν διαφορετική.
Ας κοιτάξουμε όμως τις περιοδείες διαφόρων ξένων συγκροτημάτων. Για παράδειγμα, οι Muse έχουν επισκεπτεί τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ιταλία τις εξής χρονιές: 2003, 2005 (μόνο τη Γαλλία), 2006, 2009, 2010. Οι Arctic Monkeys επισκέπτονται τη Γερμανία όλα τα τελευταία χρόνια μετά το 2005, εκτός του 2008.
Αν ψάξουμε και σε άλλα συγκροτήματα, θα βρούμε αντίστοιχα παραδείγματα. Είναι λοιπόν οι Arctic Monkeys για τους Γερμανούς ότι είναι για αρκετούς από εμάς οι Placebo ή οι Puressence;
Θα μου πείτε βέβαια ότι στις Κεντρο-Ευρωπαϊκές χώρες, οι συναυλίες γίνονται πιο εύκολα λόγω μικρότερων μεταφορικών εξόδων και ουσιαστικά πραγματοποιούνται πολλαπλάσιες συναυλίες, από αυτές που γίνονται σε εμάς. Έτσι, βλέπουμε που βλέπουμε λιγότερα live, ας μη βλέπουμε τα ίδια και τα ίδια. Λογική σκέψη, δε λέω.
Όμως,
αναρωτιέμαι πόσο έχουμε στηρίξει κινήσεις που ξεφεύγουν από τα κλασσικά
ονόματα, που έχουν καλώς ή κακώς το δικό τους φανατικό κοινό στην Ελλάδα
μας; Σε κάποιες περιπτώσεις κάναμε το "καθήκον" μας, αλλά νομίζω ότι
στις περισσότερες δεν προσφέραμε την αντίστοιχη στήριξη. Να σας θυμίσω
το πλήθος του κόσμου, που βρέθηκε στην εμφάνιση των White Stripes στο
Φάληρο, όταν το συγκρότημα ήταν στα πολύ πάνω του (όχι ότι τώρα δεν
είναι βέβαια...); Να θυμηθούμε τον κόσμο που βρέθηκε τον Οκτώβρη του
2007 στους Muse σε μια φοβερή συναυλία τους (κι ενώ την ίδια χρονιά
είχαν παίξει σε ένα κατάμεστο Wembley με ακριβώς τον ίδιο εξοπλισμό); Βέβαια, για περιπτώσεις όπως οι Pains of being pure at heart ή οι Horrors καλύτερα να μη μιλήσουμε για τον κόσμο, που μάζεψαν.
Παραδείγματα μπορούμε να βρούμε πολλά. Μήπως όμως κι εμείς έχουμε μερίδιο στις επιλογές των Εταιρειών διοργάνωσης συναυλιών; Μήπως πρέπει να γίνουμε σε ένα βαθμό όπως οι metal-άδες, που υποστηρίζουν με τόσο πάθος τις μπάντες τους; Μπορούμε να βελτιώσουμε αυτή την κατάσταση; Νομίζω πως ναι...
- Μα πάλι; Πέρσι ήταν στη Θεσσαλονίκη και τα 2 προηγούμενα χρόνια στην Αθήνα.
- Ναι αλλά πέρσι δεν ήρθαν στην Αθήνα.
- Είναι καλό να έρχονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα άραγε;
- Γιώργο, πρέπει να σου πω μια ιστορια δικιά μου. Πριν χρόνια, ήμουν στην Αγγλία και θυμάμαι με χαρά είχα αποκτήσει ένα δίσκο του Michael Jackson. Μόλις πάω στο σπίτι μου βλέπω ένα μικρό Εγγλέζο γείτονα να μου λέει ότι έκανα καλή αγορά. Του λέω: "Πώς σου φαίνεται ο Michael Jackson;" και μου απαντάει: "Τον έχω δει ζωντανά 5 φορές!!!"
Είναι αλήθεια λοιπόν ότι οι περισσότεροι από τους μουσικόφιλους μόλις μάθουν ότι οι Placebo, Moby, Scorpions και τώρα James θα έρθουν στην Ελλάδα δυσανασχετούν με την κλασσική φράση: "Μα, πάλι;;; Τα ίδια και τα ίδια..."
Βέβαια, το ίδιο δε
γίνεται όταν έρχεται ο Nick Cave ή ο Iggy, οι οποίοι έχουν έρθει στη
χώρα μας πολύ περισσότερες φορές από τους παραπάνω (εκτός από τους Σκορπιούς βέβαια). Θα μου πείτε: "Αυτοί
είναι άλλη περίπτωση." Μήπως είμαστε λίγο προκατειλημμένοι; Πριν 2 χρόνια δημοσιεύσαμε εδώ τη Λίστα με τους πιο συχνούς επισκέπτες μας για συναυλία, η οποία βέβαια έχει αλλάξει σε μικρό βαθμό τώρα. Στην πρώτη θέση βλέπουμε το Steve Wynn των Dream Syndicate με τους Nick Cave και James Taylor Quartet να ακολουθούν και πιο κάτω να βρίσκουμε τον Iggy Pop, τους Iron Maiden, τους Tindersticks, το Moby κ.α. Βέβαια, στη λίστα αυτή δεν έχουμε λάβει υπόψιν τις συναυλίες των Scorpions, γιατί αλλιώς η σειρά θα ήταν διαφορετική.
Ας κοιτάξουμε όμως τις περιοδείες διαφόρων ξένων συγκροτημάτων. Για παράδειγμα, οι Muse έχουν επισκεπτεί τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ιταλία τις εξής χρονιές: 2003, 2005 (μόνο τη Γαλλία), 2006, 2009, 2010. Οι Arctic Monkeys επισκέπτονται τη Γερμανία όλα τα τελευταία χρόνια μετά το 2005, εκτός του 2008.
Αν ψάξουμε και σε άλλα συγκροτήματα, θα βρούμε αντίστοιχα παραδείγματα. Είναι λοιπόν οι Arctic Monkeys για τους Γερμανούς ότι είναι για αρκετούς από εμάς οι Placebo ή οι Puressence;
Θα μου πείτε βέβαια ότι στις Κεντρο-Ευρωπαϊκές χώρες, οι συναυλίες γίνονται πιο εύκολα λόγω μικρότερων μεταφορικών εξόδων και ουσιαστικά πραγματοποιούνται πολλαπλάσιες συναυλίες, από αυτές που γίνονται σε εμάς. Έτσι, βλέπουμε που βλέπουμε λιγότερα live, ας μη βλέπουμε τα ίδια και τα ίδια. Λογική σκέψη, δε λέω.
Όμως,
αναρωτιέμαι πόσο έχουμε στηρίξει κινήσεις που ξεφεύγουν από τα κλασσικά
ονόματα, που έχουν καλώς ή κακώς το δικό τους φανατικό κοινό στην Ελλάδα
μας; Σε κάποιες περιπτώσεις κάναμε το "καθήκον" μας, αλλά νομίζω ότι
στις περισσότερες δεν προσφέραμε την αντίστοιχη στήριξη. Να σας θυμίσω
το πλήθος του κόσμου, που βρέθηκε στην εμφάνιση των White Stripes στο
Φάληρο, όταν το συγκρότημα ήταν στα πολύ πάνω του (όχι ότι τώρα δεν
είναι βέβαια...); Να θυμηθούμε τον κόσμο που βρέθηκε τον Οκτώβρη του
2007 στους Muse σε μια φοβερή συναυλία τους (κι ενώ την ίδια χρονιά
είχαν παίξει σε ένα κατάμεστο Wembley με ακριβώς τον ίδιο εξοπλισμό); Βέβαια, για περιπτώσεις όπως οι Pains of being pure at heart ή οι Horrors καλύτερα να μη μιλήσουμε για τον κόσμο, που μάζεψαν. Παραδείγματα μπορούμε να βρούμε πολλά. Μήπως όμως κι εμείς έχουμε μερίδιο στις επιλογές των Εταιρειών διοργάνωσης συναυλιών; Μήπως πρέπει να γίνουμε σε ένα βαθμό όπως οι metal-άδες, που υποστηρίζουν με τόσο πάθος τις μπάντες τους; Μπορούμε να βελτιώσουμε αυτή την κατάσταση; Νομίζω πως ναι...