Τον γνωρίσαμε πριν, περίπου, τέσσερα χρόνια, όταν μας συστήθηκε μέσα απ'τον πρώτο του δίσκο. Εντυπωσιαστήκαμε από το γιουκαλίλι -αναπόσπαστο κομμάτι κάθε συναυλίας του- τον αγγλόφωνο στίχο και τη συγκίνηση που απέπνεαν τα τραγούδια του, καθώς και την ενέργεια που τον χαρακτήριζε σε κάθε συναυλία του, την οποία μετέδιδε στο κοινό με τρόπο αυθόρμητο και σχεδόν αυτομάτως.
Σήμερα, o Leon μας ξανασυστήνεται, ως Leon of Athens, και ο δεύτερος δίσκος του, που τιτλοφορείται Global, είναι γεγονός. Τη συγκίνηση αντικαθιστά η δυναμικότητα -η ενέργεια, όμως, παραμένει, διευκολύνοντάς την προσπάθειά μας να ερμηνεύσουμε την αλληγορία, τους παραλληλισμούς και την εναλλαγή εικόνων και χρονικών πλαισίων στα κομμάτια του Global. Ο Leon μίλησε στο MixGrill, λίγες μέρες πριν την επικείμενη συναυλία του στο SIX D.O.G.S αποκρυσταλλώνοντας τα νοήματα που ανακαλύψαμε πίσω απ'τους στίχους και τη μουσική του.
Πλέον μοιράζεις την καλλιτεχνική σου δραστηριότητα μεταξύ Αθήνας και Λονδίνου. Πόσο έχει συμβάλει αυτό στην εξέλιξη της μουσικής σου και κατά πόσο αποτυπώνεται στον καινούργιο σου δίσκο;
Νομίζω ότι το Λονδίνο με έχει βοηθήσει όσον αφορά σε αυτά που βλέπω μουσικά, άλλα συγκροτήματα από το εξωτερικό -αυτό και το γεγονός ότι έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι η Αθήνα και σε αυτόν τον δίσκο είναι το μέρος από το οποίο επηρεάστηκα πιο βαθιά. Μεταξύ άλλων, λόγω του ότι εδώ βρίσκεται το σπίτι μου, οι φίλοι μου και οι άνθρωποι που αγαπώ.
Ο δίσκος Global, τόσο μέσα από τους στίχους του, όσο και στη σφαιρική του θεώρηση, εκφράζει έντονα την έννοια της αλλαγής. Ταυτόχρονα, συμπίπτει με μία σειρά αλλαγών, αφενός σε σχέση με τον προηγούμενο δίσκο σου, αφετέρου στην κοινωνία συλλήβδην. Πώς αντιλαμβάνεσαι και πώς διαχειρίζεσαι αυτές τις μεταβολές;
Καταρχάς, να σου πω ότι, ακριβώς όπως το θέτεις, έτσι είναι. Το διάστημα από τον προηγούμενο δίσκο μέχρι τον τωρινό, τυχαίνει να συμπίπτει χρονικά με τις μεγάλες αλλαγές που έχουν γίνει κοινωνικά στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Δηλαδή, ο πρώτος δίσκος βγήκε στις 6/12/2010 και το Global βγαίνει 1/4/2014. Τότε ξεκινούσε η κρίση και τώρα βρισκόμαστε στο απόγειο -ίσως... Οπότε, ναι, είναι τεράστιες οι αλλαγές. Αντιλαμβάνομαι το προφανές, ότι υπάρχουν σημαντικές αλλαγές στο βιοτικό επίπεδο και στην ψυχολογία των ανθρώπων. Όσον αφορά στον τρόπο με τον οποίο τις διαχειρίζομαι, νομίζω ότι ο πρώτος δίσκος, συγκριτικά με τον καινούργιο, είναι πιο "βολεμένος", με την έννοια ότι έχει μία νοσταλγικότητα. Δεν τον μειώνω σε καμία περίπτωση, αγαπώ πολύ τον πρώτο μου δίσκο και είναι πολύ ξεχωριστός για μένα, αλλά έχει γραφτεί από μία βολεμένη θέση -ίσως και λόγω του ότι τα πράγματα γύρω μας ήταν καλύτερα τότε. Ο δεύτερος δίσκος δεν έχει αυτό το στοιχείο, είναι περισσότερο μαχητικός, παρά συγκινησιακός κι έχει και κάποια στοιχεία της ταραχής που επικρατεί σε κοινωνικό επίπεδο. Κάτι που συνηθίζω να λέω γι'αυτόν το δίσκο είναι ότι δίνει την αίσθηση ότι συμβαίνει τώρα -διαθέτει το στοιχείο του επείγοντος.
Κατά πόσο επηρεάζουν το μουσικό αποτέλεσμα οι αυξημένες ευθύνες που έχεις σε αυτόν τον δίσκο, δεδομένου ότι θα κυκλοφορήσει από τη δική σου δισκογραφική εταιρία;
Ανέκαθεν διαχώριζα τον μουσικό κόσμο από όλον τον υπόλοιπο. Αυτό το κομμάτι δεν αφήνω να το αγγίξει κανείς. Μπορεί να ασχολούμαι με πολλά πρακτικά θέματα, λόγω της δισκογραφικής κι επιπλέον μπορεί να είμαι πιο εκτεθειμένος στο πώς βλέπουν οι άλλοι αυτό που κάνω, οπότε θα μπορούσε να επηρεαστεί ο τρόπος που γράφω. Ωστόσο, αυτό για μένα είναι ιερό και θεωρώ πως δεν έχει επηρεαστεί. Το γεγονός ότι ασχολούμαι με διαδικαστικά θέματα, μπορώ να πω ότι μου έχει προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη δίψα να γράφω και να παίζω μουσική.
Το ομότιτλο με τον δίσκο κομμάτι, Global, μιλά για την αναζήτηση ενός γαλήνιου και ασφαλούς μέρους. Θεωρείς ότι η ανασφάλεια και η διαρκής ανησυχία των τελευταίων ετών περιορίζει τους ανθρώπους ή ενισχύει, εξ ανάγκης, τη δημιουργικότητά τους;
Το γαλήνιο μέρος, στο οποίο αναφέρεται το Global, δεν είναι οπωσδήποτε τόπος, αλλά μπορεί να ερμηνευθεί ως ένα συναίσθημα ή ένας άνθρωπος. Λένε πολλές φορές ότι, για να γράψεις κάτι, πρέπει να νιώθεις μια μελαγχολία. Εγώ δεν πιστεύω ότι είναι απαραίτητο. Μια τέτοια κατάσταση, ναι μεν σε στρέφει σε μία εσωτερικότητα και σε βοηθά να γράψεις, αλλά, αν έχεις κατάθλιψη, δεν μπορείς να λειτουργήσεις σε κανέναν τομέα. Οπότε, δεν μπορώ να πω ότι μία τόσο κακή κατάσταση βοηθάει τους ανθρώπους. Αντίθετα, νομίζω ότι η εν λόγω κατάσταση μουδιάζει τους ανθρώπους, τους κόβει τα φτερά. Υπάρχει έντονη ταραχή και απογοήτευση, που εγώ αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι σε βαθμό που να πεισμώνει τους ανθρώπους -λείπουν οι αντοχές.
Στο Lifeline παρουσιάζεται η έννοια του χρόνου και των συγκυριών. Σε ποιες βάσεις συνηθίζεις να αποτιμάς τον χρόνο που περνά;
Με αυτήν την ερώτηση μου έρχεται στο μυαλό το κομμάτι "Περιμένω" του Παύλου Παυλίδη. Σίγουρα οι παλιές φωτογραφίες, οι φίλοι μου, που τους βλέπω πολλές φορές και αναρωτιέμαι "τι γίνεται;" ή "πώς φτάσαμε ως εδώ;". Επίσης, όταν ακούω ένα κομμάτι, το οποίο να έχω συνδυάσει με μία εποχή. Ορισμένα τραγούδια έχουν αυτό το χαρακτηριστικό, με βάζουν σε αυτό το κλίμα. Τώρα το σκέφτομαι για πρώτη φορά αυτό το ερώτημα, αλλά νομίζω πως πρόκειται για κάτι που το δημιουργεί η τέχνη. Κάνω τέτοιες σκέψεις και μου δημιουργούνται τέτοια συναισθήματα όταν έρχομαι σε επαφή με τέχνη.
Το Lifeline είναι ένα κομμάτι για την ουτοπία. Τώρα, ποια είναι αυτή, δηλαδή, αν, ας πούμε, ο έρωτας είναι ουτοπία ή όχι, δεν μπορώ να το απαντήσω.
Σε πρόσφατο live, ερμήνευσες το κομμάτι "All together now" με διάχυτη στη σκηνή την ομαδικότητα που αποτυπώνεται στους στίχους του. Πιστεύεις στη δύναμη του ανθρώπου όταν λειτουργεί συντροφικά;
Το κομμάτι αυτό ανήκει στο συγκρότημα The Farm, που δημιουργήθηκε στο Liverpool της Αγγλίας. Μόνο αυτό το κομμάτι τους έγινε γνωστό, τη δεκαετία του '90. Tο μότο τους ήταν "σοσιαλισμός-ποδόσφαιρο-αδελφοσύνη".
Για να απαντήσω στο ερώτημα, θα πρέπει να διαχωρίσω το τι θα ήθελα από το τι πιστεύω. Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω αν ο άνθρωπος μπορεί να λειτουργήσει έτσι. Σίγουρα το θέλω. Σίγουρα πιστεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι που το έχουν καταφέρει. Όταν υπάρχει ομαδικότητα, το αποτέλεσμα είναι θετικό. Για το αν είναι εφικτό ή όχι, δεν μπορώ να απαντήσω -αλλάζω γνώμη συνεχώς. Φαντάζομαι ότι δεν είναι μία η απάντηση. Είναι στο χέρι μας. Το ιδανικό είναι, μέσα από μία ομάδα, το αποτέλεσμα να είναι το άθροισμα των δυνατοτήτων όλων. Πολλές φορές, όμως, υπάρχει και η αρνητική πλευρά: μία ομάδα να κρατάει μία μονάδα πίσω. Αυτό αποτελεί ένα πολύ δύσκολο ερώτημα, πανανθρώπινο. Είμαι υπέρ της συλλογικότητας, αυτό, όμως, είναι απλώς η δική μου επιθυμία.
Το Baby Asteroid είναι ένα κομμάτι του νέου δίσκου, στο οποίο κυριαρχεί το συναίσθημα της χαράς, που εκφράζεται διαμέσου μιας ονειρικής φυγής. Κατά πόσο είναι εφικτό και σημαντικό να αποδρά κανείς από την καθημερινότητα, ανακτώντας δυνάμεις;
Είναι απαραίτητο. Πρόκειται για θέμα συναισθηματικής επιβίωσης. Το κομμάτι αυτό είναι μία φανταστική εικόνα που έχω, είναι μια γιορτή στην άκρη του σύμπαντος -αν και δεν υπάρχει άκρη, έτσι είναι η εικόνα που φαντάζομαι- και συμβαίνει μετά τα μεσάνυχτα. Εκεί συναντιούνται όλοι οι άνθρωποι που αγαπάς και έχεις αγαπήσει στη ζωή σου, ακόμη κι εκείνοι που δεν ζουν πια. Είναι λίγο σουρεαλιστικό. Βασικό του στοιχείο είναι η συνάντηση, αλλά από τη φωτεινή της πλευρά.
Το κομμάτι Slow Down περιλαμβάνει μια σειρά νοημάτων, σχετικά με πολύ επίκαιρα ζητήματα. Πώς οριοθετείς τη δική σου ανεκτικότητα και την εκάστοτε αντίδραση απέναντι στα τεκταινόμενα;
Αν το Baby Asteroid διαδραματίζεται σε ένα φανταστικό περιβάλλον κι έχει όμορφες εικόνες, το Slow Down είναι η άλλη όψη του: είναι εντελώς πεζό και ρεαλιστικό το αντικείμενό του. Αναφέρεται σε ένα συναίσθημα αποστροφής, το οποίο ένιωσα για την πόλη αυτή. Και νομίζω ότι, για να νιώσεις ένα τόσο έντονο συναίσθημα, πρέπει να αγαπάς πολύ. Κι εγώ την αγαπάω τόσο πολύ την Αθήνα. Το κομμάτι μιλάει για τον φασισμό, τη βία και την έλλειψη ψυχραιμίας που υπάρχει.
Σαν φύση, είμαι αρκετά ανεκτικός, εκτός από κάποια όρια, που θεωρώ πολύ σοβαρά, όπως ο ρατσισμός. Για πολιτικές διαφωνίες δεν θα φανατιστώ ποτέ σε βαθμό να μην ανεχτώ τον συνομιλητή μου. Γενικά, δεν μου αρέσει η βία. Καθόλου. Δεν πιστεύω στη βία. Ακόμη κι όταν θεωρείται αναπόφευκτη, προσωπικά δεν τη θεωρώ μέσο. Ίσως λόγω συγκυριών ή και κάποιας άνεσης. Όταν κάποιος δεν έχει τίποτα να χάσει, του είναι εύκολο να καταφύγει στη βία.
Μετά την τελετή των Όσκαρ, αναπαράχθηκε έντονα ο λόγος του Jared Leto, κυρίως λόγω της μνείας του στην Ουκρανία και τη Βενεζουέλα. Τόσο μέσα από κομμάτια σου, όσο και στο πλαίσιο συναυλιών, έχεις πράξει ανάλογα, αναφερόμενος σε γεγονότα της επικαιρότητας. Θεωρείς σημαντικές τέτοιες πρωτοβουλίες;
Νομίζω ότι, αν για κάτι αξίζει η δημοσιότητα, είναι μόνο η δυνατότητα αυτή. Καθένας πράττει όπως θέλει, απλώς εγώ νιώθω ότι επιθυμώ να παίρνω τέτοιες πρωτοβουλίες, το αντιλαμβάνομαι ως καθήκον μου. Δεν απαιτώ από κανέναν να συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο, αλλά για μένα είναι πολύ θετικό, όποιος έχει τη δυνατότητα, να το κάνει. Η τέχνη είναι σημαντικό να διακρίνεται από ένα ήθος.
Τι ετοιμάζεις μουσικά αυτόν τον καιρό;
Αυτό το Σάββατο, στις 29 Μαρτίου, θα παρουσιάσω τον καινούργιο δίσκο, το Global, στο SIX D.O.G.S. Την 1η Απριλίου είναι και η επίσημη κυκλοφορία του δίσκου. Στη συνέχεια, έχω συναυλίες στην Αγγλία, τον Μάιο tour στην επαρχία της Ελλάδας και μετά κι άλλες συναυλίες στην επαρχία της Αγγλίας.
*Περισσότερες πληροφορίες στο www.leonofathens.com
**Οι φωτογραφίες είναι της Έλλης Τσάτσου
Σήμερα, o Leon μας ξανασυστήνεται, ως Leon of Athens, και ο δεύτερος δίσκος του, που τιτλοφορείται Global, είναι γεγονός. Τη συγκίνηση αντικαθιστά η δυναμικότητα -η ενέργεια, όμως, παραμένει, διευκολύνοντάς την προσπάθειά μας να ερμηνεύσουμε την αλληγορία, τους παραλληλισμούς και την εναλλαγή εικόνων και χρονικών πλαισίων στα κομμάτια του Global. Ο Leon μίλησε στο MixGrill, λίγες μέρες πριν την επικείμενη συναυλία του στο SIX D.O.G.S αποκρυσταλλώνοντας τα νοήματα που ανακαλύψαμε πίσω απ'τους στίχους και τη μουσική του.
Πλέον μοιράζεις την καλλιτεχνική σου δραστηριότητα μεταξύ Αθήνας και Λονδίνου. Πόσο έχει συμβάλει αυτό στην εξέλιξη της μουσικής σου και κατά πόσο αποτυπώνεται στον καινούργιο σου δίσκο;
Νομίζω ότι το Λονδίνο με έχει βοηθήσει όσον αφορά σε αυτά που βλέπω μουσικά, άλλα συγκροτήματα από το εξωτερικό -αυτό και το γεγονός ότι έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι η Αθήνα και σε αυτόν τον δίσκο είναι το μέρος από το οποίο επηρεάστηκα πιο βαθιά. Μεταξύ άλλων, λόγω του ότι εδώ βρίσκεται το σπίτι μου, οι φίλοι μου και οι άνθρωποι που αγαπώ.
Ο δίσκος Global, τόσο μέσα από τους στίχους του, όσο και στη σφαιρική του θεώρηση, εκφράζει έντονα την έννοια της αλλαγής. Ταυτόχρονα, συμπίπτει με μία σειρά αλλαγών, αφενός σε σχέση με τον προηγούμενο δίσκο σου, αφετέρου στην κοινωνία συλλήβδην. Πώς αντιλαμβάνεσαι και πώς διαχειρίζεσαι αυτές τις μεταβολές;
Καταρχάς, να σου πω ότι, ακριβώς όπως το θέτεις, έτσι είναι. Το διάστημα από τον προηγούμενο δίσκο μέχρι τον τωρινό, τυχαίνει να συμπίπτει χρονικά με τις μεγάλες αλλαγές που έχουν γίνει κοινωνικά στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Δηλαδή, ο πρώτος δίσκος βγήκε στις 6/12/2010 και το Global βγαίνει 1/4/2014. Τότε ξεκινούσε η κρίση και τώρα βρισκόμαστε στο απόγειο -ίσως... Οπότε, ναι, είναι τεράστιες οι αλλαγές. Αντιλαμβάνομαι το προφανές, ότι υπάρχουν σημαντικές αλλαγές στο βιοτικό επίπεδο και στην ψυχολογία των ανθρώπων. Όσον αφορά στον τρόπο με τον οποίο τις διαχειρίζομαι, νομίζω ότι ο πρώτος δίσκος, συγκριτικά με τον καινούργιο, είναι πιο "βολεμένος", με την έννοια ότι έχει μία νοσταλγικότητα. Δεν τον μειώνω σε καμία περίπτωση, αγαπώ πολύ τον πρώτο μου δίσκο και είναι πολύ ξεχωριστός για μένα, αλλά έχει γραφτεί από μία βολεμένη θέση -ίσως και λόγω του ότι τα πράγματα γύρω μας ήταν καλύτερα τότε. Ο δεύτερος δίσκος δεν έχει αυτό το στοιχείο, είναι περισσότερο μαχητικός, παρά συγκινησιακός κι έχει και κάποια στοιχεία της ταραχής που επικρατεί σε κοινωνικό επίπεδο. Κάτι που συνηθίζω να λέω γι'αυτόν το δίσκο είναι ότι δίνει την αίσθηση ότι συμβαίνει τώρα -διαθέτει το στοιχείο του επείγοντος.
Κατά πόσο επηρεάζουν το μουσικό αποτέλεσμα οι αυξημένες ευθύνες που έχεις σε αυτόν τον δίσκο, δεδομένου ότι θα κυκλοφορήσει από τη δική σου δισκογραφική εταιρία;
Ανέκαθεν διαχώριζα τον μουσικό κόσμο από όλον τον υπόλοιπο. Αυτό το κομμάτι δεν αφήνω να το αγγίξει κανείς. Μπορεί να ασχολούμαι με πολλά πρακτικά θέματα, λόγω της δισκογραφικής κι επιπλέον μπορεί να είμαι πιο εκτεθειμένος στο πώς βλέπουν οι άλλοι αυτό που κάνω, οπότε θα μπορούσε να επηρεαστεί ο τρόπος που γράφω. Ωστόσο, αυτό για μένα είναι ιερό και θεωρώ πως δεν έχει επηρεαστεί. Το γεγονός ότι ασχολούμαι με διαδικαστικά θέματα, μπορώ να πω ότι μου έχει προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερη δίψα να γράφω και να παίζω μουσική.
Το ομότιτλο με τον δίσκο κομμάτι, Global, μιλά για την αναζήτηση ενός γαλήνιου και ασφαλούς μέρους. Θεωρείς ότι η ανασφάλεια και η διαρκής ανησυχία των τελευταίων ετών περιορίζει τους ανθρώπους ή ενισχύει, εξ ανάγκης, τη δημιουργικότητά τους;
Το γαλήνιο μέρος, στο οποίο αναφέρεται το Global, δεν είναι οπωσδήποτε τόπος, αλλά μπορεί να ερμηνευθεί ως ένα συναίσθημα ή ένας άνθρωπος. Λένε πολλές φορές ότι, για να γράψεις κάτι, πρέπει να νιώθεις μια μελαγχολία. Εγώ δεν πιστεύω ότι είναι απαραίτητο. Μια τέτοια κατάσταση, ναι μεν σε στρέφει σε μία εσωτερικότητα και σε βοηθά να γράψεις, αλλά, αν έχεις κατάθλιψη, δεν μπορείς να λειτουργήσεις σε κανέναν τομέα. Οπότε, δεν μπορώ να πω ότι μία τόσο κακή κατάσταση βοηθάει τους ανθρώπους. Αντίθετα, νομίζω ότι η εν λόγω κατάσταση μουδιάζει τους ανθρώπους, τους κόβει τα φτερά. Υπάρχει έντονη ταραχή και απογοήτευση, που εγώ αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι σε βαθμό που να πεισμώνει τους ανθρώπους -λείπουν οι αντοχές.
Στο Lifeline παρουσιάζεται η έννοια του χρόνου και των συγκυριών. Σε ποιες βάσεις συνηθίζεις να αποτιμάς τον χρόνο που περνά;
Με αυτήν την ερώτηση μου έρχεται στο μυαλό το κομμάτι "Περιμένω" του Παύλου Παυλίδη. Σίγουρα οι παλιές φωτογραφίες, οι φίλοι μου, που τους βλέπω πολλές φορές και αναρωτιέμαι "τι γίνεται;" ή "πώς φτάσαμε ως εδώ;". Επίσης, όταν ακούω ένα κομμάτι, το οποίο να έχω συνδυάσει με μία εποχή. Ορισμένα τραγούδια έχουν αυτό το χαρακτηριστικό, με βάζουν σε αυτό το κλίμα. Τώρα το σκέφτομαι για πρώτη φορά αυτό το ερώτημα, αλλά νομίζω πως πρόκειται για κάτι που το δημιουργεί η τέχνη. Κάνω τέτοιες σκέψεις και μου δημιουργούνται τέτοια συναισθήματα όταν έρχομαι σε επαφή με τέχνη.
Το Lifeline είναι ένα κομμάτι για την ουτοπία. Τώρα, ποια είναι αυτή, δηλαδή, αν, ας πούμε, ο έρωτας είναι ουτοπία ή όχι, δεν μπορώ να το απαντήσω.
Σε πρόσφατο live, ερμήνευσες το κομμάτι "All together now" με διάχυτη στη σκηνή την ομαδικότητα που αποτυπώνεται στους στίχους του. Πιστεύεις στη δύναμη του ανθρώπου όταν λειτουργεί συντροφικά;
Το κομμάτι αυτό ανήκει στο συγκρότημα The Farm, που δημιουργήθηκε στο Liverpool της Αγγλίας. Μόνο αυτό το κομμάτι τους έγινε γνωστό, τη δεκαετία του '90. Tο μότο τους ήταν "σοσιαλισμός-ποδόσφαιρο-αδελφοσύνη".
Για να απαντήσω στο ερώτημα, θα πρέπει να διαχωρίσω το τι θα ήθελα από το τι πιστεύω. Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω αν ο άνθρωπος μπορεί να λειτουργήσει έτσι. Σίγουρα το θέλω. Σίγουρα πιστεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι που το έχουν καταφέρει. Όταν υπάρχει ομαδικότητα, το αποτέλεσμα είναι θετικό. Για το αν είναι εφικτό ή όχι, δεν μπορώ να απαντήσω -αλλάζω γνώμη συνεχώς. Φαντάζομαι ότι δεν είναι μία η απάντηση. Είναι στο χέρι μας. Το ιδανικό είναι, μέσα από μία ομάδα, το αποτέλεσμα να είναι το άθροισμα των δυνατοτήτων όλων. Πολλές φορές, όμως, υπάρχει και η αρνητική πλευρά: μία ομάδα να κρατάει μία μονάδα πίσω. Αυτό αποτελεί ένα πολύ δύσκολο ερώτημα, πανανθρώπινο. Είμαι υπέρ της συλλογικότητας, αυτό, όμως, είναι απλώς η δική μου επιθυμία.
Το Baby Asteroid είναι ένα κομμάτι του νέου δίσκου, στο οποίο κυριαρχεί το συναίσθημα της χαράς, που εκφράζεται διαμέσου μιας ονειρικής φυγής. Κατά πόσο είναι εφικτό και σημαντικό να αποδρά κανείς από την καθημερινότητα, ανακτώντας δυνάμεις;
Είναι απαραίτητο. Πρόκειται για θέμα συναισθηματικής επιβίωσης. Το κομμάτι αυτό είναι μία φανταστική εικόνα που έχω, είναι μια γιορτή στην άκρη του σύμπαντος -αν και δεν υπάρχει άκρη, έτσι είναι η εικόνα που φαντάζομαι- και συμβαίνει μετά τα μεσάνυχτα. Εκεί συναντιούνται όλοι οι άνθρωποι που αγαπάς και έχεις αγαπήσει στη ζωή σου, ακόμη κι εκείνοι που δεν ζουν πια. Είναι λίγο σουρεαλιστικό. Βασικό του στοιχείο είναι η συνάντηση, αλλά από τη φωτεινή της πλευρά.
Το κομμάτι Slow Down περιλαμβάνει μια σειρά νοημάτων, σχετικά με πολύ επίκαιρα ζητήματα. Πώς οριοθετείς τη δική σου ανεκτικότητα και την εκάστοτε αντίδραση απέναντι στα τεκταινόμενα;
Αν το Baby Asteroid διαδραματίζεται σε ένα φανταστικό περιβάλλον κι έχει όμορφες εικόνες, το Slow Down είναι η άλλη όψη του: είναι εντελώς πεζό και ρεαλιστικό το αντικείμενό του. Αναφέρεται σε ένα συναίσθημα αποστροφής, το οποίο ένιωσα για την πόλη αυτή. Και νομίζω ότι, για να νιώσεις ένα τόσο έντονο συναίσθημα, πρέπει να αγαπάς πολύ. Κι εγώ την αγαπάω τόσο πολύ την Αθήνα. Το κομμάτι μιλάει για τον φασισμό, τη βία και την έλλειψη ψυχραιμίας που υπάρχει.
Σαν φύση, είμαι αρκετά ανεκτικός, εκτός από κάποια όρια, που θεωρώ πολύ σοβαρά, όπως ο ρατσισμός. Για πολιτικές διαφωνίες δεν θα φανατιστώ ποτέ σε βαθμό να μην ανεχτώ τον συνομιλητή μου. Γενικά, δεν μου αρέσει η βία. Καθόλου. Δεν πιστεύω στη βία. Ακόμη κι όταν θεωρείται αναπόφευκτη, προσωπικά δεν τη θεωρώ μέσο. Ίσως λόγω συγκυριών ή και κάποιας άνεσης. Όταν κάποιος δεν έχει τίποτα να χάσει, του είναι εύκολο να καταφύγει στη βία.
Μετά την τελετή των Όσκαρ, αναπαράχθηκε έντονα ο λόγος του Jared Leto, κυρίως λόγω της μνείας του στην Ουκρανία και τη Βενεζουέλα. Τόσο μέσα από κομμάτια σου, όσο και στο πλαίσιο συναυλιών, έχεις πράξει ανάλογα, αναφερόμενος σε γεγονότα της επικαιρότητας. Θεωρείς σημαντικές τέτοιες πρωτοβουλίες;
Νομίζω ότι, αν για κάτι αξίζει η δημοσιότητα, είναι μόνο η δυνατότητα αυτή. Καθένας πράττει όπως θέλει, απλώς εγώ νιώθω ότι επιθυμώ να παίρνω τέτοιες πρωτοβουλίες, το αντιλαμβάνομαι ως καθήκον μου. Δεν απαιτώ από κανέναν να συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο, αλλά για μένα είναι πολύ θετικό, όποιος έχει τη δυνατότητα, να το κάνει. Η τέχνη είναι σημαντικό να διακρίνεται από ένα ήθος.
Τι ετοιμάζεις μουσικά αυτόν τον καιρό;
Αυτό το Σάββατο, στις 29 Μαρτίου, θα παρουσιάσω τον καινούργιο δίσκο, το Global, στο SIX D.O.G.S. Την 1η Απριλίου είναι και η επίσημη κυκλοφορία του δίσκου. Στη συνέχεια, έχω συναυλίες στην Αγγλία, τον Μάιο tour στην επαρχία της Ελλάδας και μετά κι άλλες συναυλίες στην επαρχία της Αγγλίας.
*Περισσότερες πληροφορίες στο www.leonofathens.com
**Οι φωτογραφίες είναι της Έλλης Τσάτσου
Σχετικό θέμα