Δυο τενόροι στα μπουζούκια ή τι θέλει η αλεπού στο παζάρι; Ακούς για τενόρους και το πρώτο που σου έρχεται στο μυαλό, είναι ησυχία στην αίθουσα, παρατηρήσεις και σουτ από κυρίους και κυρίες που θέλουν να απολαύσουν το “Una Voce Poco Fa” απ τον κουρέα της Σεβίλλης με τις χαρούμενες πλην μετρημένες τρίλιες των τενόρων, ή το “Tu che le vanità” του Giuseppe Verdi και να ανατριχιάζεις από τρόμο.
Αντί αυτού η λουλουδού ήταν στην θέση της, και τσαχπίνα, το πάλκο αξιοπρεπώς στημένο, το ντέφι έτσι παλαιικό όπως το ξέρουμε και όχι από ανθρακονήματα.
Και ξαφνικά απ το βαρύ και αυστηρό σαλόνι των αδελφών Φίνα, βρεθήκαμε σ’ ένα σκυλομάγαζο, και από κει και πέρα τι έγινε στο Half note, πίστεψέ με ότι θέλεις να ξέρεις!
Για να μπούμε στο κλίμα, ερμήνευσαν άψογα το “Una furtiva lagrima” του Donizetti, με τον λυγμό που αρμόζει στην άρια, αλλά με κινησιολογία βαριετέ, που σε υποψίαζε ότι η συνέχεια θα είναι όπως μάλλον δεν την φαντάζεσαι, και λίγο μετά την Granada, οι υποψίες σου επιβεβαιώνονται πλέον, ότι η συνέχεια θα είναι όλο ανατροπές .
Οι αδελφοί Φίνα δίνουν μια οντισιόν στο μπουζουκομάγαζο «Η κορόνα του Καψούρη» για περίπου δυο ώρες, που δεν βαριέσαι να βλέπεις και να ακούς, χωρίς ίχνος σοβαροφάνειας αλλά με αρκετή σοβαρότητα. Κι εκεί φυσικά δε μπορούν να «πάρουν τη δουλειά» με άριες και κλασικά τεμάχια, αλλά με λαϊκά άσματα ή πιο ελαφρά, αφού όλα αυτά τα έχουν και μπερδεμένα στο μυαλό τους. Κι είναι και τα χορευτικά, ναι…ναι…πρέπει να πάρετε τέτοια μαθήματα χορού, είμαι σίγουρος πως όλοι θα τα απολαύσετε.
Οι αδελφοί Φίνα τσαλακώνουν τόσο πολύ τους εαυτούς τους, δίνοντας μια άψογη παράσταση (με βάση τις εξαιρετικές φωνές τους και την άψογα-αστεία κινησιολογία τους), που σου θυμίζει Λογοθετίδη, αλλά με βρετανικό φλέγμα, μούτες του ιταλού ηθοποιού Τότο, τις φιοριτούρες στο παίξιμο του σπουδαίου Τάκη Μηλιάδη, το μπουφόνικο παίξιμο του Χρήστου Ευθυμίου. Όλα αυτά προσαρμοσμένα στην δικιά τους προσωπικότητα, που με σπιρτάδα , καλλιτεχνική ευφυΐα και κυρίως απενοχοποιημένα, από κάθε είδους ταμπέλα, παρουσίασαν, σε όσους βρέθηκαν στο Half note.
Αντί αυτού η λουλουδού ήταν στην θέση της, και τσαχπίνα, το πάλκο αξιοπρεπώς στημένο, το ντέφι έτσι παλαιικό όπως το ξέρουμε και όχι από ανθρακονήματα.
Και ξαφνικά απ το βαρύ και αυστηρό σαλόνι των αδελφών Φίνα, βρεθήκαμε σ’ ένα σκυλομάγαζο, και από κει και πέρα τι έγινε στο Half note, πίστεψέ με ότι θέλεις να ξέρεις!
Για να μπούμε στο κλίμα, ερμήνευσαν άψογα το “Una furtiva lagrima” του Donizetti, με τον λυγμό που αρμόζει στην άρια, αλλά με κινησιολογία βαριετέ, που σε υποψίαζε ότι η συνέχεια θα είναι όπως μάλλον δεν την φαντάζεσαι, και λίγο μετά την Granada, οι υποψίες σου επιβεβαιώνονται πλέον, ότι η συνέχεια θα είναι όλο ανατροπές .
Οι αδελφοί Φίνα δίνουν μια οντισιόν στο μπουζουκομάγαζο «Η κορόνα του Καψούρη» για περίπου δυο ώρες, που δεν βαριέσαι να βλέπεις και να ακούς, χωρίς ίχνος σοβαροφάνειας αλλά με αρκετή σοβαρότητα. Κι εκεί φυσικά δε μπορούν να «πάρουν τη δουλειά» με άριες και κλασικά τεμάχια, αλλά με λαϊκά άσματα ή πιο ελαφρά, αφού όλα αυτά τα έχουν και μπερδεμένα στο μυαλό τους. Κι είναι και τα χορευτικά, ναι…ναι…πρέπει να πάρετε τέτοια μαθήματα χορού, είμαι σίγουρος πως όλοι θα τα απολαύσετε.
Οι αδελφοί Φίνα τσαλακώνουν τόσο πολύ τους εαυτούς τους, δίνοντας μια άψογη παράσταση (με βάση τις εξαιρετικές φωνές τους και την άψογα-αστεία κινησιολογία τους), που σου θυμίζει Λογοθετίδη, αλλά με βρετανικό φλέγμα, μούτες του ιταλού ηθοποιού Τότο, τις φιοριτούρες στο παίξιμο του σπουδαίου Τάκη Μηλιάδη, το μπουφόνικο παίξιμο του Χρήστου Ευθυμίου. Όλα αυτά προσαρμοσμένα στην δικιά τους προσωπικότητα, που με σπιρτάδα , καλλιτεχνική ευφυΐα και κυρίως απενοχοποιημένα, από κάθε είδους ταμπέλα, παρουσίασαν, σε όσους βρέθηκαν στο Half note.