“Some People Talk It, Thought They Do Not Walk, 'Cause They Don't Mean It”- Iggy Pop.
Ok, το 99% δηλαδή σήμερα, η κάτι τέτοιο. Δεν ήταν πάντα έτσι όμως. Σήμερα, αυτό που λείπει, που είναι έξω από την εποχή της ταχύτητας, είναι η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ, και για αυτό και ο ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ στο τέλος. 1.000.000 τραγούδια, που το ένα διαδέχεται το άλλο, χωρίς αρχή και τέλος, χωρίς ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΛΗΘΙΝΑ. Η εποχή όμως, η ίδια αυτή εποχή, είναι πολύ ενδιαφέρουσα κι ας μην έχει προτάσεις (λογικό, καθώς δεν έχει χαρακτηριστικά) αν είσαι αφαιρετικός (…) αν επιλέγεις, αν έχεις ΕΣΥ χαρακτηριστικά δηλαδή, κόντρα στην εποχή που σε πνίγει (πανέξυπνο… ) μέσα σε μια θάλασσα επιλογών. Αυτός που δεν έχει χαρακτήρα, πνίγεται, χάνεται κάπου ανάμεσα. Αυτός που έχει, διώχνει και διώχνει και διώχνει σκάρτο πράγμα για να κρατήσει ότι έχει ΟΥΣΙΑ, περιεχόμενο. Από την εποχή του "άκουσα το τάδε άλμπουμ" είμαστε στην εποχή του "ΚΑΤΕΒΑΣΑ" η "ΕΧΩ, το τάδε δισκάκι". Τι έχεις ρε μεγάλε; Που το έχεις; Αποθηκευμένο; Πω πω... σπουδαίο γεγονός... Τα είπαμε. Απουσιάζει η διαδικασία. Η εποχή όμως (επιμένω) είναι και σημαντική και σπουδαία, αν είσαι αφαιρετικός και δεν πετάς σαν πολύχρωμη πεταλουδίτσα από κατέβασμα σε κατέβασμα, κι από άλμπουμ σε άλμπουμ.
Ήθελα απλώς να μοιραστώ και τις δικές μου αναζητήσεις στο πως προσεγγίζω ένα ρόλο! Τον τελευταίο καιρό αυτό που νιώθω είναι ότι κάνουμε πάντα το καλύτερο με την ελάχιστη δυνατή προσπάθεια! «Αφαιρούμαι!» μου γράφει μια καλή φίλη στο Facebook.
Ακριβώς αυτό. Κι επειδή ο ίδιος ο κόσμος, η καθημερινές μας επιλογές, είναι μια σκηνή με ένα τρόπο, αυτοί ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ρόλο (χαρακτήρα δηλαδή) αφαιρούν, οι υπόλοιποι γυρίζουν γύρω-γύρω σαν ζαλισμένα κοτόπουλα.
Είναι εποχή για γλυπτική αυτή, όχι για ζωγραφική. Αφαίρεση, ναι, για όσους έχουν χαρακτηριστικά.
Είμαστε στο 2014, και το άλμπουμ που έχει ξεχωρίσει όσο κανένα ίσως (…) είναι αυτό της Linda Perhacs… Μα καλά, πως γίνεται; Μια γυναίκα κοντά στα 70, επιστρέφει με ένα δεύτερο άλμπουμ κοντά 40 χρόνια μετά το ντεμπούτο της (!!!) και... καθορίζει τελικά τη χρονιά; Ναι... Γιατί Ε Χ Ε Ι χαρακτήρα.
Αυτοί που θα κάνουν πράγματα, απο νέες μπάντες εννοώ, αυτοί που θα ξεχωρίσουν όντως μέσα στα επόμενα χρόνια, είναι αυτοί που θα παίξουν με τα χαρακτηριστικά της εποχής, άλλα σε δικό τους γήπεδο.
Τα λέμε την άλλη Τρίτη.
ΥΓ. Αφιερωμένο σε 'σένα που με είχες ζαλίσει με το νέο των Arcade Fire, και τώρα μου λες (πόσο πέρασαν; 7 μήνες;) πως ακούγεται πιο παλιό (!) από το 'Raw Power' του 1973. ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΠΑΛΙΟ… Γιατί το 'Raw Power', δεν ανήκει σε εποχές, ανήκει πάντα στο τώρα, όπως κάθε τι αληθινά σημαντικό.