Ενώ το θερμόμετρο χτυπούσε υψηλές θερμοκρασίες, αναζητήσαμε δροσιά σε μία παράσταση που έκανε την έναρξή της στο "Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου". Στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, εκεί όπου οι βεντάλιες των κυριών κινούνταν ρυθμικά πέρα δώθε και το μικρό άνοιγμα στα νεοκλασικά μάς επέτρεπε να πάρουμε μια ανάσα, παρακολουθήσαμε τα "Παντρολογήματα" του Νικολάι Γκόγκολ σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπέζου.
Λίγα λεπτά μετά τις εννιά, παρά το γεγονός ότι το θέατρο ήταν μόνο κατά το ήμισυ γεμάτο, η μουσική και ο φωτισμός μάς έβαλαν στο κλίμα της Ρωσίας του 19ου αιώνα. Μάλιστα, η έναρξη ήταν πραγματικά πολύ όμορφη, καθώς ακούσαμε το σύνολο των ηθοποιών να τραγουδάει στα ρωσικά!
Ένας αναποφάσιστος, νωθρός και άτολμος εργένης σκέφτεται επιτέλους να παντρευτεί. Σύμφωνα με τις συνήθειες της εποχής προσλαμβάνει μια προξενήτρα. Ένας επιστήθιος φίλος του υπερθεματίζει ως προς την καταλληλότητα της νύφης. Η συνάντηση στο σπίτι της μέλλουσας συζύγου όπου καταφθάνουν και άλλοι απίθανοι υποψήφιοι καταλήγει σε φιάσκο. Ένα όργιο ψέματος, συναλλαγής και αρχοντοχωριατισμού μάς δίνει μία εικόνα της κοινωνικής ζωής στη Ρωσία των αρχών του 19ου αιώνα. Μία ρωγμή ευαισθησίας και δειλής ειλικρίνειας του ζευγαριού συντηρεί την ελπίδα.
Είναι ο γάμος μία πραγματική επιθυμία ή μια κοινωνική επιταγή που παρατηρούμε ακόμα και στις μέρες μας; Τελικά, πόση σημασία έχει τι λένε οι γύρω μας όταν οι ίδιοι δεν νιώθουμε όμορφα με τις αποφάσεις μας; Σε ορισμένα σημεία του έργου ήταν εμφανής και οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της εποχής (πχ. οι διαφορές των εμπόρων με τους κρατικούς υπαλλήλους).
Η επιλογή των ηθοποιών αποδείχθηκε επιτυχής. Η Ναταλία Τσαλίκη απέπνεε το δυνατό ταμπεραμέντο της προξενήτρας και ο Γιάννης Μπέζος χάρη στο ιδιαίτερο τρόπο ερμηνείας του μας χάρισε όμορφες στιγμές γέλιου. Πολύ ωραίες ερμηνείες είδαμε επίσης από την Κατερίνα Λυπηρίδου και τον Χρήστο Λούλη, ενώ ο αγαπητός στο κοινό Τάσος Γιαννόπουλος (γνωστός ως Μάκης από τη σειρά Ευτυχισμένοι Μαζί) χειροκροτήθηκε πολλές φορές κλέβοντας την παράσταση.
Το κλουβί στη μέση της σκηνής ήταν μια πολύ έξυπνη επιλογή, αφού παρέπεμπε τόσο στην αισθητική της εποχής, όσο και σε ένα πουλί που μετά τον γάμο θα βρει δύσκολα παράθυρο να αποδράσει. Πολύ έξυπνη επίσης, η συνοδεία του ήχου και ο φωτισμός. Η ενδυμασία των ηθοποιών δεν περιλάμβανε τίποτα το υπερβολικό, κάνοντας την εποχή στην οποία αναφερόταν αρκετά προσιτή στη δική μας.
Στα αρνητικά σημεία της βραδιάς τώρα. Ενώ το δυναμικό των ηθοποιών ήταν πολύ καλό, το σενάριο μάς κούρασε αρκετά. Υποθέτω πως και το ίδιο το έργο δεν έχει πολλά σημεία που χρήζουν τρομερής σκέψης ή προβληματισμού, αλλά με τη συνδρομή ενός καλύτερου σεναρίου (με λιγότερες επαναλήψεις λέξεων και φράσεων για παράδειγμα), πολύ πιθανό να διατηρούσε την προσοχή μας ευκολότερα. Ακόμη, το στυλ του Γιάννη Μπέζου είναι μοναδικό, γι'αυτό και βρίσκουμε πως ίσως θα ήταν προτιμότερο να μην το "επιβάλλει" μέσω της σκηνοθεσίας του και στους υπόλοιπους ηθοποιούς. Αν και έβλεπα τον Χρήστο Λούλη για πρώτη φορά σε κωμωδία, δεν συγκράτησα τίποτα από το προσωπικό του στυλ ερμηνείας.
Γενικά, ήταν ένα ευχάριστο βράδυ με πολύ ξεχωριστούς Έλληνες καλλιτέχνες της υποκριτικής να ερμηνεύουν ένα έργο που για κάποιο λόγο δεν κυλούσε εύκολα.
Στα θετικά θα μπορούσε να συμπεριληφθεί η σχετικά προσιτή για το Ηρώδειο τιμή. Προσιτές τιμές θα έχουν τα εισιτήρια και στην περιοδεία της παράστασης στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Λίγα λεπτά μετά τις εννιά, παρά το γεγονός ότι το θέατρο ήταν μόνο κατά το ήμισυ γεμάτο, η μουσική και ο φωτισμός μάς έβαλαν στο κλίμα της Ρωσίας του 19ου αιώνα. Μάλιστα, η έναρξη ήταν πραγματικά πολύ όμορφη, καθώς ακούσαμε το σύνολο των ηθοποιών να τραγουδάει στα ρωσικά!
Ένας αναποφάσιστος, νωθρός και άτολμος εργένης σκέφτεται επιτέλους να παντρευτεί. Σύμφωνα με τις συνήθειες της εποχής προσλαμβάνει μια προξενήτρα. Ένας επιστήθιος φίλος του υπερθεματίζει ως προς την καταλληλότητα της νύφης. Η συνάντηση στο σπίτι της μέλλουσας συζύγου όπου καταφθάνουν και άλλοι απίθανοι υποψήφιοι καταλήγει σε φιάσκο. Ένα όργιο ψέματος, συναλλαγής και αρχοντοχωριατισμού μάς δίνει μία εικόνα της κοινωνικής ζωής στη Ρωσία των αρχών του 19ου αιώνα. Μία ρωγμή ευαισθησίας και δειλής ειλικρίνειας του ζευγαριού συντηρεί την ελπίδα.
Είναι ο γάμος μία πραγματική επιθυμία ή μια κοινωνική επιταγή που παρατηρούμε ακόμα και στις μέρες μας; Τελικά, πόση σημασία έχει τι λένε οι γύρω μας όταν οι ίδιοι δεν νιώθουμε όμορφα με τις αποφάσεις μας; Σε ορισμένα σημεία του έργου ήταν εμφανής και οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες της εποχής (πχ. οι διαφορές των εμπόρων με τους κρατικούς υπαλλήλους).
Η επιλογή των ηθοποιών αποδείχθηκε επιτυχής. Η Ναταλία Τσαλίκη απέπνεε το δυνατό ταμπεραμέντο της προξενήτρας και ο Γιάννης Μπέζος χάρη στο ιδιαίτερο τρόπο ερμηνείας του μας χάρισε όμορφες στιγμές γέλιου. Πολύ ωραίες ερμηνείες είδαμε επίσης από την Κατερίνα Λυπηρίδου και τον Χρήστο Λούλη, ενώ ο αγαπητός στο κοινό Τάσος Γιαννόπουλος (γνωστός ως Μάκης από τη σειρά Ευτυχισμένοι Μαζί) χειροκροτήθηκε πολλές φορές κλέβοντας την παράσταση.
Το κλουβί στη μέση της σκηνής ήταν μια πολύ έξυπνη επιλογή, αφού παρέπεμπε τόσο στην αισθητική της εποχής, όσο και σε ένα πουλί που μετά τον γάμο θα βρει δύσκολα παράθυρο να αποδράσει. Πολύ έξυπνη επίσης, η συνοδεία του ήχου και ο φωτισμός. Η ενδυμασία των ηθοποιών δεν περιλάμβανε τίποτα το υπερβολικό, κάνοντας την εποχή στην οποία αναφερόταν αρκετά προσιτή στη δική μας.
Στα αρνητικά σημεία της βραδιάς τώρα. Ενώ το δυναμικό των ηθοποιών ήταν πολύ καλό, το σενάριο μάς κούρασε αρκετά. Υποθέτω πως και το ίδιο το έργο δεν έχει πολλά σημεία που χρήζουν τρομερής σκέψης ή προβληματισμού, αλλά με τη συνδρομή ενός καλύτερου σεναρίου (με λιγότερες επαναλήψεις λέξεων και φράσεων για παράδειγμα), πολύ πιθανό να διατηρούσε την προσοχή μας ευκολότερα. Ακόμη, το στυλ του Γιάννη Μπέζου είναι μοναδικό, γι'αυτό και βρίσκουμε πως ίσως θα ήταν προτιμότερο να μην το "επιβάλλει" μέσω της σκηνοθεσίας του και στους υπόλοιπους ηθοποιούς. Αν και έβλεπα τον Χρήστο Λούλη για πρώτη φορά σε κωμωδία, δεν συγκράτησα τίποτα από το προσωπικό του στυλ ερμηνείας.
Γενικά, ήταν ένα ευχάριστο βράδυ με πολύ ξεχωριστούς Έλληνες καλλιτέχνες της υποκριτικής να ερμηνεύουν ένα έργο που για κάποιο λόγο δεν κυλούσε εύκολα.
Στα θετικά θα μπορούσε να συμπεριληφθεί η σχετικά προσιτή για το Ηρώδειο τιμή. Προσιτές τιμές θα έχουν τα εισιτήρια και στην περιοδεία της παράστασης στην υπόλοιπη Ελλάδα.