1. Τι θα ακούσεις;
James, πες μου ότι δεν τους γνωρίζεις.
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
Moving on, Interrogation, Frozen Britain
3. Βαθμολογία;
6/10
Αυτό που καταφέρνουν οι James με το νέο τους άλμπουμ είναι ότι συντηρούν αξιοπρεπώς το μύθο τους. Δε θα έλειπε σε κανέναν αν δεν είχε κυκλοφορήσει πιθανότατα, αλλά πραγματικά είναι μια δουλειά που έχει γίνει με αγάπη και σοβαρότητα. Μια δουλειά που μπορεί να πατάει σε όλα εκείνα που έχουμε ακούσει στο παρελθόν από τους James, αλλά το κάνει με αξιοπρέπεια.
Μην περιμένεις να ακούσεις όπως είπαμε πρωτότυπα ή προχωρημένα πράγματα από τους James εδώ. Θα ακούσεις όμως μερικά πολύ πιασάρικα, στρογγυλεμένα pop τραγούδια, όπως τα πολύ όμορφα “Moving on” και “Interrogation”, το “Curse Curse”, το εναρκτήριο “Walk like you” και τα “Gone Baby Gone”, “Frozen Britain”. Η συνεργασία τους με τον παραγωγό και μηχανικό ήχου Max Dingel αποδίδει καρπούς, αν και τα παρωχημένα synth στο “Curse Curse” σε κάνουν να απορείς, αφού αυτό το πολύ ανεβαστικό τραγούδι (ότι πρέπει ίσως για χορό στις ζωντανές εμφανίσεις τους), θα μπορούσε να απογειωθεί με μια πιο έξυπνη ενορχήστρωση.
Ο Tim Booth παραμένει ένας άξιος ερμηνευτής, αφού ξέρει πολύ καλά πως πρέπει να χειριστεί τις μελωδικές γραμμές των τραγουδιών, που να «γκαζώσει» και που να «μελώσει».
Κρατάς λοιπόν 2-3 όμορφες στιγμές και πιθανότατα το αφήνεις πίσω. Δυστυχώς η σύγκριση με το παρελθόν είναι σκληρή. Τραγούδια που μπορούν να σε στοιχειώσουν ή να χορέψεις σε έκσταση δε θα ακούσεις εδώ, όχι τουλάχιστον όπως έχουν αποδοθεί στο “La petite mort”. Δεν είναι τυχαία η συγκίνηση που νοιώθεις όταν ακούς το “Lose Control”, το “Sometimes” ή το “Getting away with it” (και πολλά ακόμη φυσικά).
James, πες μου ότι δεν τους γνωρίζεις.
2. Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις;
Moving on, Interrogation, Frozen Britain
3. Βαθμολογία;
6/10
Αυτό που καταφέρνουν οι James με το νέο τους άλμπουμ είναι ότι συντηρούν αξιοπρεπώς το μύθο τους. Δε θα έλειπε σε κανέναν αν δεν είχε κυκλοφορήσει πιθανότατα, αλλά πραγματικά είναι μια δουλειά που έχει γίνει με αγάπη και σοβαρότητα. Μια δουλειά που μπορεί να πατάει σε όλα εκείνα που έχουμε ακούσει στο παρελθόν από τους James, αλλά το κάνει με αξιοπρέπεια.
Μην περιμένεις να ακούσεις όπως είπαμε πρωτότυπα ή προχωρημένα πράγματα από τους James εδώ. Θα ακούσεις όμως μερικά πολύ πιασάρικα, στρογγυλεμένα pop τραγούδια, όπως τα πολύ όμορφα “Moving on” και “Interrogation”, το “Curse Curse”, το εναρκτήριο “Walk like you” και τα “Gone Baby Gone”, “Frozen Britain”. Η συνεργασία τους με τον παραγωγό και μηχανικό ήχου Max Dingel αποδίδει καρπούς, αν και τα παρωχημένα synth στο “Curse Curse” σε κάνουν να απορείς, αφού αυτό το πολύ ανεβαστικό τραγούδι (ότι πρέπει ίσως για χορό στις ζωντανές εμφανίσεις τους), θα μπορούσε να απογειωθεί με μια πιο έξυπνη ενορχήστρωση.
Ο Tim Booth παραμένει ένας άξιος ερμηνευτής, αφού ξέρει πολύ καλά πως πρέπει να χειριστεί τις μελωδικές γραμμές των τραγουδιών, που να «γκαζώσει» και που να «μελώσει».
Κρατάς λοιπόν 2-3 όμορφες στιγμές και πιθανότατα το αφήνεις πίσω. Δυστυχώς η σύγκριση με το παρελθόν είναι σκληρή. Τραγούδια που μπορούν να σε στοιχειώσουν ή να χορέψεις σε έκσταση δε θα ακούσεις εδώ, όχι τουλάχιστον όπως έχουν αποδοθεί στο “La petite mort”. Δεν είναι τυχαία η συγκίνηση που νοιώθεις όταν ακούς το “Lose Control”, το “Sometimes” ή το “Getting away with it” (και πολλά ακόμη φυσικά).