Ο αγαπημένος
τραγουδοποιός εδώ και αρκετό καιρό πραγματοποιεί διάφορα lives σε μπαράκια της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης
καθώς και της επαρχίας, έχοντας στα σκαριά πολλά νέα κομμάτια και καινούργιες
μουσικές προτάσεις.
Το Σάββατο στο χώρο του Meltin Pot στο Παγκράτι, μέσα σε ένα ζεστό κλίμα, ακούσαμε μερικά από αυτά αλλά και τραγούδια από όλη του τη δισκογραφία. Έχοντας στο πλευρό του τον Oscar the Pussycat (τύμπανα) και τον Γιάννη Κόκκινο (ηλεκτρικό κοντραμπάσο) μας χάρισε μια πολύ όμορφη βραδιά. Τα νέα κομμάτια που ακούσαμε ήταν: «Στο Ηρώδειο», «Βόλτα στη θάλασσα», «Μικροσύνολο», «Άσε το φως να καεί», «Ήθελα να΄μουν αλλιώς», «Πεθαμένες φωνές». Από αυτά ξεχώρισα ιδιαίτερα τα δύο πρώτα και το «Ήθελα να΄μουν αλλιώς». Παραμένοντας δυνατός στον στίχο και τον ήχο του, ο Πέτρος συνεχίζει να δημιουργεί και να προσφέρει στο χώρο της μουσικής. Μία ενδιαφέρουσα καινοτομία στο live ήταν η μελοποίηση σε ένα από τα κείμενα του blog του. Πεζό κείμενο, το οποίο έντυσε με τη χαρακτηριστική μουσική και φωνή του. Πρόκειται για έναν ιδιαίτερο καλλιτέχνη που ψάχνεται διαρκώς, πειραματίζεται και εξελίσσεται. Η ευαισθησία και η αγάπη του για τον άνθρωπο κρύβονται στα κομμάτια του. Στις ζωντανές εμφανίσεις, μπορείς να διακρίνεις τη μεγάλη εκφραστικότητά του και να δεις ότι αυτά που τραγουδάει βγαίνουν από μέσα του και ζωγραφίζονται στους μορφασμούς του προσώπου του.
Πολύ αγαπημένα κομμάτια της παλαιότερης δισκογραφίας του που ακούσαμε ήταν μεταξύ άλλων τα εξής: «Λίμνη», «Δική μας η νύχτα», «Όμορφη». «Ηλίθιο φεγγάρι», «Ματωμένη
μπανιέρα», «Δεν έχει πού να πάει», «Υπάρχουν χωρίς να το ζητήσει κανείς» (σε
ποίηση Γιώργου Σεφέρη) και η πανέμορφη μπαλάντα «Όλο». Πέρα από τα δικά του,
ακούσαμε και αρκετές διασκευές από: Τρύπες, Ξύλινα Σπαθιά, Θάνο Ανεστόπουλο,
Παύλο Σιδηρόπουλο, Joy Division, The Cure, Iggy Pop.
<iframe width="600" height="450" src="//www.youtube.com/embed/UCDivajeVcg" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
Το Σάββατο στο χώρο του Meltin Pot στο Παγκράτι, μέσα σε ένα ζεστό κλίμα, ακούσαμε μερικά από αυτά αλλά και τραγούδια από όλη του τη δισκογραφία. Έχοντας στο πλευρό του τον Oscar the Pussycat (τύμπανα) και τον Γιάννη Κόκκινο (ηλεκτρικό κοντραμπάσο) μας χάρισε μια πολύ όμορφη βραδιά. Τα νέα κομμάτια που ακούσαμε ήταν: «Στο Ηρώδειο», «Βόλτα στη θάλασσα», «Μικροσύνολο», «Άσε το φως να καεί», «Ήθελα να΄μουν αλλιώς», «Πεθαμένες φωνές». Από αυτά ξεχώρισα ιδιαίτερα τα δύο πρώτα και το «Ήθελα να΄μουν αλλιώς». Παραμένοντας δυνατός στον στίχο και τον ήχο του, ο Πέτρος συνεχίζει να δημιουργεί και να προσφέρει στο χώρο της μουσικής. Μία ενδιαφέρουσα καινοτομία στο live ήταν η μελοποίηση σε ένα από τα κείμενα του blog του. Πεζό κείμενο, το οποίο έντυσε με τη χαρακτηριστική μουσική και φωνή του. Πρόκειται για έναν ιδιαίτερο καλλιτέχνη που ψάχνεται διαρκώς, πειραματίζεται και εξελίσσεται. Η ευαισθησία και η αγάπη του για τον άνθρωπο κρύβονται στα κομμάτια του. Στις ζωντανές εμφανίσεις, μπορείς να διακρίνεις τη μεγάλη εκφραστικότητά του και να δεις ότι αυτά που τραγουδάει βγαίνουν από μέσα του και ζωγραφίζονται στους μορφασμούς του προσώπου του.
Πολύ αγαπημένα κομμάτια της παλαιότερης δισκογραφίας του που ακούσαμε ήταν μεταξύ άλλων τα εξής: «Λίμνη», «Δική μας η νύχτα», «Όμορφη». «Ηλίθιο φεγγάρι», «Ματωμένη
μπανιέρα», «Δεν έχει πού να πάει», «Υπάρχουν χωρίς να το ζητήσει κανείς» (σε
ποίηση Γιώργου Σεφέρη) και η πανέμορφη μπαλάντα «Όλο». Πέρα από τα δικά του,
ακούσαμε και αρκετές διασκευές από: Τρύπες, Ξύλινα Σπαθιά, Θάνο Ανεστόπουλο,
Παύλο Σιδηρόπουλο, Joy Division, The Cure, Iggy Pop.
Ο Πέτρος Θεοτοκάτος δεν είναι μόνο το «Θα χαθώ». Είναι πολλά πράγματα μαζί. Είναι φαινόμενο.
Το επόμενο live θα πραγματοποιηθεί στις 19 Οκτωβρίου στο Silver Dollar Music Bar στη Θεσσαλονίκη.<iframe width="600" height="450" src="//www.youtube.com/embed/UCDivajeVcg" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
Σχετικό θέμα