Τι θα ακούσεις;
Neo-psychedelia, post-punk, dream pop, krautrock
Τραγούδια που ξεχωρίζουν;
"Chasing Shadows", "First Day of Spring", "In and Out of Sight", "Jealous Sun"
Βαθμολογία;
6,5/10
Τους Horrors τους γνώρισα live, πριν ακούσω τον πρώτο τους δίσκο όταν άνοιγαν για τους Arctic Monkeys πίσω στο 2007. Η χαρά του να γνωρίζεις μια νέα μπάντα από live είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που νιώθεις απλά βάζοντας ένα νέο cd στο cd player μιας νέας μπάντας που άκουσες/διάβασες κάπου ότι είναι καλή. Μόλις είχε κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους, "Strange House". Τραχύ, σκοτεινό, αρκετά garage, ψυχεδελικό, νεοκυματικό, μετα-πανκ. Αυτοί πάνω στη σκηνή να υποστηρίζουν στο έπακρο και το album αλλά και το όνομά τους μιας και μακιγιάζ και κοστούμια έδιναν μια αίσθηση από κινηματογραφική ταινία τρόμου.
Από τότε έχουν αλλάξει αρκετά αλλά όχι πολλά για να απωλέσουν την ταυτότητά τους. Φτάνουμε στο 2014 όπου και κυκλοφορούν το τέταρτό τους album με τίτλο "Luminous". Ο ήχος τους μέσα σε αυτά τα χρόνια έχει αλλάξει καθώς έχει απωλέσει τα όποια τραχιά στοιχεία και την αμεσότητα του garage χαρακτήρα που είχαν όταν ξεκίνησαν. Στο δεύτερο (Primary Colours) και το τρίτο (Skying) album τους εξέλιξαν τον ήχο τους προς μια dreamy και ψυχεδελική κατεύθυνση. Η διαφορά είναι ότι στο "Luminous" δεν φαίνεται καμία εξέλιξη αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, υπό προϋποθέσεις βέβαια. Το νέο πόνημα των Εγγλέζων ακούγεται περισσότερο σαν συνέχεια του πάρα πολύ καλού "Skying" (2011) παρά σαν κάτι καινούριο. Ο ήχος είναι σχεδόν ίδιος, τα πλήκτρα έχουν πια πρωταγωνιστικό ρόλο με τις κιθάρες να έρχονται σε δεύτερη μοίρα καθώς απουσιάζουν τα riffs και περιορίζονται κυρίως στη δημιουργία ηχοχρωμάτων και wall of sounds με την χρήση effects καθώς το shoegazing ήταν ξεκάθαρα στην φαρέτρα των Horrors από το ξεκίνημά τους.
Ο δίσκος ξεκινά με το ρυθμικότατο "Chasing Shadows" και συνεχίζεται με το "First Day of Spring", αποτελώντας ιδανικό ξεκίνημα και δημιουργώντας προσδοκίες για τη συνέχεια της ακρόασης. Η συνέχεια δεν είναι η αναμενόμενη όμως. Δεν είναι ότι είναι άσχημη απλά με εξαίρεση το επίσης δίδυμο τραγουδιών "In and Out of Sight" και "Jealous Sun" τα υπόλοιπα είναι υποδυέστερα σαν συνθέσεις όπως για παράδειγμα το "So Now You Know" που μαζί με το "I See You" αποτελούν τα δύο πρώτα sigles του δίσκου χωρίς να είναι απαραίτητα τα καλύτερα κομμάτια του. Αν διερωτάστε αν έχουν χαθεί οι στιγμές που η μουσική των Horrors θα σε τριπάρει, όχι, δεν έχουν χαθεί απλά θα το κάνει με λιγότερη ευκολία σε αυτό το δίσκο. Αυτό όμως που θα κάνει με την ίδια ευκολία όπως ο προηγούμενος, είναι να σε κάνει να "χορέψεις", σε εισαγωγικά φυσικά, μιας και φαίνεται να απολαμβάνουν τις krautrock φόρμες που χρησιμοποιούν στους δυο τελευταίους τους δίσκους.
Εν κατακλείδι, δεν πρόκειται για άσχημο album, απλά μου δίνεται η αίσθηση ότι οι μισές συνθέσεις είναι υλικό εποχής "Skying" που ολοκληρώθηκε τώρα και γι΄αυτό το λόγο αν θέλω να ακούσω αυτού του είδους τη μουσική θα προτιμήσω το "Skying" σε σχέση με το "Luminous".
Neo-psychedelia, post-punk, dream pop, krautrock
Τραγούδια που ξεχωρίζουν;
"Chasing Shadows", "First Day of Spring", "In and Out of Sight", "Jealous Sun"
Βαθμολογία;
6,5/10
Τους Horrors τους γνώρισα live, πριν ακούσω τον πρώτο τους δίσκο όταν άνοιγαν για τους Arctic Monkeys πίσω στο 2007. Η χαρά του να γνωρίζεις μια νέα μπάντα από live είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που νιώθεις απλά βάζοντας ένα νέο cd στο cd player μιας νέας μπάντας που άκουσες/διάβασες κάπου ότι είναι καλή. Μόλις είχε κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους, "Strange House". Τραχύ, σκοτεινό, αρκετά garage, ψυχεδελικό, νεοκυματικό, μετα-πανκ. Αυτοί πάνω στη σκηνή να υποστηρίζουν στο έπακρο και το album αλλά και το όνομά τους μιας και μακιγιάζ και κοστούμια έδιναν μια αίσθηση από κινηματογραφική ταινία τρόμου.
Από τότε έχουν αλλάξει αρκετά αλλά όχι πολλά για να απωλέσουν την ταυτότητά τους. Φτάνουμε στο 2014 όπου και κυκλοφορούν το τέταρτό τους album με τίτλο "Luminous". Ο ήχος τους μέσα σε αυτά τα χρόνια έχει αλλάξει καθώς έχει απωλέσει τα όποια τραχιά στοιχεία και την αμεσότητα του garage χαρακτήρα που είχαν όταν ξεκίνησαν. Στο δεύτερο (Primary Colours) και το τρίτο (Skying) album τους εξέλιξαν τον ήχο τους προς μια dreamy και ψυχεδελική κατεύθυνση. Η διαφορά είναι ότι στο "Luminous" δεν φαίνεται καμία εξέλιξη αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, υπό προϋποθέσεις βέβαια. Το νέο πόνημα των Εγγλέζων ακούγεται περισσότερο σαν συνέχεια του πάρα πολύ καλού "Skying" (2011) παρά σαν κάτι καινούριο. Ο ήχος είναι σχεδόν ίδιος, τα πλήκτρα έχουν πια πρωταγωνιστικό ρόλο με τις κιθάρες να έρχονται σε δεύτερη μοίρα καθώς απουσιάζουν τα riffs και περιορίζονται κυρίως στη δημιουργία ηχοχρωμάτων και wall of sounds με την χρήση effects καθώς το shoegazing ήταν ξεκάθαρα στην φαρέτρα των Horrors από το ξεκίνημά τους.
Ο δίσκος ξεκινά με το ρυθμικότατο "Chasing Shadows" και συνεχίζεται με το "First Day of Spring", αποτελώντας ιδανικό ξεκίνημα και δημιουργώντας προσδοκίες για τη συνέχεια της ακρόασης. Η συνέχεια δεν είναι η αναμενόμενη όμως. Δεν είναι ότι είναι άσχημη απλά με εξαίρεση το επίσης δίδυμο τραγουδιών "In and Out of Sight" και "Jealous Sun" τα υπόλοιπα είναι υποδυέστερα σαν συνθέσεις όπως για παράδειγμα το "So Now You Know" που μαζί με το "I See You" αποτελούν τα δύο πρώτα sigles του δίσκου χωρίς να είναι απαραίτητα τα καλύτερα κομμάτια του. Αν διερωτάστε αν έχουν χαθεί οι στιγμές που η μουσική των Horrors θα σε τριπάρει, όχι, δεν έχουν χαθεί απλά θα το κάνει με λιγότερη ευκολία σε αυτό το δίσκο. Αυτό όμως που θα κάνει με την ίδια ευκολία όπως ο προηγούμενος, είναι να σε κάνει να "χορέψεις", σε εισαγωγικά φυσικά, μιας και φαίνεται να απολαμβάνουν τις krautrock φόρμες που χρησιμοποιούν στους δυο τελευταίους τους δίσκους.
Εν κατακλείδι, δεν πρόκειται για άσχημο album, απλά μου δίνεται η αίσθηση ότι οι μισές συνθέσεις είναι υλικό εποχής "Skying" που ολοκληρώθηκε τώρα και γι΄αυτό το λόγο αν θέλω να ακούσω αυτού του είδους τη μουσική θα προτιμήσω το "Skying" σε σχέση με το "Luminous".