Η τελευταία φορά που είχα δει συναυλία του Λεωνίδα Μπαλάφα ήταν πριν από περίπου πέντε χρόνια, πριν κάνει αυτή την έντονη στροφή προς την παραδοσιακή και λαϊκή μουσική. Ο δίσκος του ‘Απηλιώτης’ (2013) περιέχει εξαιρετικά τραγούδια με μια κλίση προς το ρεμπέτικο, ενώ η ‘Ανηφοριά’, που είναι διαθέσιμη στο διαδίκτυο και αναμένεται να κυκλοφορήσει και επίσημα σε λίγο καιρό, δίνει αρκετή βάση στο κλαρίνο. Ήμουν ενθουσιασμένος με το νέο ήχο και περίεργος για το πώς αυτές οι δουλειές θα υποστηρίζονταν και πώς θα ταίριαζαν με παλιότερες επιτυχίες του σε μια συναυλία. Αλλά τελικά δεν ήταν συναυλία.
Πιο πολύ ήταν μια εμφάνιση σε νυχτερινό μαγαζί στη Θεσσαλονίκη. Το υποψιάστηκα όταν μπήκα στο Fix και είδα διάσπαρτα τραπεζάκια και σκαμπό, ακόμα και κολλητά στη σκηνή, που ήδη δημιουργούσε μια απόσταση μεταξύ του συγκροτήματος και του κοινού. Μικρής σημασίας τα παραπάνω, ήμασταν εκεί για τη μουσική. Οι περισσότεροι τουλάχιστον, καθώς για κάποιους ήταν απλά η αρχή της Σαββατιάτικης εξόδου. Η μουσική, λοιπόν, ξεκίνησε λίγο πριν τις 23:00 όταν ο Λεωνίδας Μπαλάφας ανέβηκε στη σκηνή μαζί με την εφταμελή μπάντα του, στην οποία υπάρχουν κιθάρες, μπάσο, τύμπανα, πλήκτρα, τρομπέτα και κλαρίνο, ενώ περιστασιακά εμφανιζόταν ένα μπουζούκι.
Η απόδοση επί σκηνής ήταν πολύ καλή και μέχρι το δεκαπεντάλεπτο διάλειμμα γύρω στα μεσάνυχτα ακούσαμε καινούρια και παλιότερα τραγούδια, όπως τα ‘Πάει Πέρασε’ και ‘Τρεις Ευχές’ αντίστοιχα. Οι όμορφες μελωδίες και στίχοι συνέχιζαν διαδοχικά όσο συνειδητοποιούσα πως δε θα είναι μια απλή δίωρη εμφάνιση, χωρίς φυσικά αυτό να είναι κάτι αρνητικό, αλλά ένιωθα πως κάτι λείπει απ’ το συγκρότημα. Είναι δεμένοι, ναι, αλλά μου διέφευγε αυτό το κάτι παραπάνω που θα έκανε μια συναυλία με τραγούδια του καταλόγου του Λεωνίδα Μπαλάφα πολύ πιο ευχάριστη. Αλλά είπαμε, δεν ήταν συναυλία. Ίσως να φταίει κι αυτό.
Ακούσαμε πολλά τραγούδια στις περίπου τεσσεράμισι ώρες που έπαιζαν, αλλά και πάλι έλειψαν κάποια. Απολαύσαμε τον ‘Πυροσβεστήρα’ και τη ‘Μάνα’ απ’ τα παλιά, την ‘Κούπα’ και το ‘Βήμα Βήμα’ απ’ τα πολύ καινούρια, αλλά η επιθυμία μερικών για το ‘Ταξίδι Για Να Σε Βρω’ έμεινε ανικανοποίητη. Αφού ο Αθηναίος τραγουδιστής μάς παρουσίασε τους υπόλοιπους μουσικούς με αρκετό αυθορμητισμό και χιούμορ, ακούσαμε διασκευές τραγουδιών όπως τα ‘Ρίτα Ριτάκι’, ‘Το Μπαρ Το Ναυάγιο’, ‘Εσύ Εκεί’. Περίπου στις 4:00 και χωρίς την απόλυτη συμφωνία του λιγοστού κοινού που είχε απομείνει απ’ τους περίπου πεντακόσιους που ήμασταν αρχικά, ο Λεωνίδας μάς είπε καληνύχτα με μια «γυμνή» εκδοχή του ‘Ήρθα Κι Απόψε Στα Σκαλοπάτια’ σου.
Ήταν μια πολύ ωραία βραδιά, ιδιαίτερα για όσους ενδιαφέρονται για τις νέες μουσικές τάσεις των τελευταίων δίσκων, αλλά ίσως ξένισε προσωρινά όσους περίμεναν ή ήλπιζαν σε κάτι διαφορετικό. Ο κόσμος σαφώς θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι περισσότερος. Σάββατο βράδυ με εισιτήριο στα 5 ή 8 Ευρώ για έναν απ’ τους πιο σημαντικούς νέους Έλληνες τραγουδοποιούς αφήνει λίγα περιθώρια για δικαιολογίες. Θα συνεχίσω να ακούω τους εξαιρετικούς δίσκους του στο διαδίκτυο μέχρι να γίνουν διαθέσιμοι για αγορά και θα περιμένω να τον ξαναδώ το καλοκαιράκι σε κάποιο ανοιχτό θέατρο ή φεστιβάλ.
Πιο πολύ ήταν μια εμφάνιση σε νυχτερινό μαγαζί στη Θεσσαλονίκη. Το υποψιάστηκα όταν μπήκα στο Fix και είδα διάσπαρτα τραπεζάκια και σκαμπό, ακόμα και κολλητά στη σκηνή, που ήδη δημιουργούσε μια απόσταση μεταξύ του συγκροτήματος και του κοινού. Μικρής σημασίας τα παραπάνω, ήμασταν εκεί για τη μουσική. Οι περισσότεροι τουλάχιστον, καθώς για κάποιους ήταν απλά η αρχή της Σαββατιάτικης εξόδου. Η μουσική, λοιπόν, ξεκίνησε λίγο πριν τις 23:00 όταν ο Λεωνίδας Μπαλάφας ανέβηκε στη σκηνή μαζί με την εφταμελή μπάντα του, στην οποία υπάρχουν κιθάρες, μπάσο, τύμπανα, πλήκτρα, τρομπέτα και κλαρίνο, ενώ περιστασιακά εμφανιζόταν ένα μπουζούκι.
Η απόδοση επί σκηνής ήταν πολύ καλή και μέχρι το δεκαπεντάλεπτο διάλειμμα γύρω στα μεσάνυχτα ακούσαμε καινούρια και παλιότερα τραγούδια, όπως τα ‘Πάει Πέρασε’ και ‘Τρεις Ευχές’ αντίστοιχα. Οι όμορφες μελωδίες και στίχοι συνέχιζαν διαδοχικά όσο συνειδητοποιούσα πως δε θα είναι μια απλή δίωρη εμφάνιση, χωρίς φυσικά αυτό να είναι κάτι αρνητικό, αλλά ένιωθα πως κάτι λείπει απ’ το συγκρότημα. Είναι δεμένοι, ναι, αλλά μου διέφευγε αυτό το κάτι παραπάνω που θα έκανε μια συναυλία με τραγούδια του καταλόγου του Λεωνίδα Μπαλάφα πολύ πιο ευχάριστη. Αλλά είπαμε, δεν ήταν συναυλία. Ίσως να φταίει κι αυτό.
Ακούσαμε πολλά τραγούδια στις περίπου τεσσεράμισι ώρες που έπαιζαν, αλλά και πάλι έλειψαν κάποια. Απολαύσαμε τον ‘Πυροσβεστήρα’ και τη ‘Μάνα’ απ’ τα παλιά, την ‘Κούπα’ και το ‘Βήμα Βήμα’ απ’ τα πολύ καινούρια, αλλά η επιθυμία μερικών για το ‘Ταξίδι Για Να Σε Βρω’ έμεινε ανικανοποίητη. Αφού ο Αθηναίος τραγουδιστής μάς παρουσίασε τους υπόλοιπους μουσικούς με αρκετό αυθορμητισμό και χιούμορ, ακούσαμε διασκευές τραγουδιών όπως τα ‘Ρίτα Ριτάκι’, ‘Το Μπαρ Το Ναυάγιο’, ‘Εσύ Εκεί’. Περίπου στις 4:00 και χωρίς την απόλυτη συμφωνία του λιγοστού κοινού που είχε απομείνει απ’ τους περίπου πεντακόσιους που ήμασταν αρχικά, ο Λεωνίδας μάς είπε καληνύχτα με μια «γυμνή» εκδοχή του ‘Ήρθα Κι Απόψε Στα Σκαλοπάτια’ σου.
Ήταν μια πολύ ωραία βραδιά, ιδιαίτερα για όσους ενδιαφέρονται για τις νέες μουσικές τάσεις των τελευταίων δίσκων, αλλά ίσως ξένισε προσωρινά όσους περίμεναν ή ήλπιζαν σε κάτι διαφορετικό. Ο κόσμος σαφώς θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι περισσότερος. Σάββατο βράδυ με εισιτήριο στα 5 ή 8 Ευρώ για έναν απ’ τους πιο σημαντικούς νέους Έλληνες τραγουδοποιούς αφήνει λίγα περιθώρια για δικαιολογίες. Θα συνεχίσω να ακούω τους εξαιρετικούς δίσκους του στο διαδίκτυο μέχρι να γίνουν διαθέσιμοι για αγορά και θα περιμένω να τον ξαναδώ το καλοκαιράκι σε κάποιο ανοιχτό θέατρο ή φεστιβάλ.