Μπαίνοντας στην αίθουσα καταλαβαίνεις ότι έχεις έρθει να παρακολουθήσεις κάτι πολύ δυνατό. Η σκηνή λιτή με σκούρα χρώματα και μαύρο φόντο. Η ατμόσφαιρα μυστηριακή. Η παράσταση ξεκινάει και παρακολουθούμε μία ιστορία αγάπης ανάμεσα στον καλύτερο καθηγητή- φιλόσοφο της Γαλλίας τον 12ο αιώνα και στη μαθήτριά του, τη νεαρή γυναίκα με το πιο λαμπρό μυαλό. Η αγάπη για τη γνώση, η διάθεση να ρουφήξουν κάθε τι που προσφέρεται για προβληματισμό, οι ίδιοι πόθοι, τους ενώνουν, φέρνοντας μία σειρά από αντιδράσεις. Η διαφορά ηλικίας, το μέλλον του ως καθηγητή και λόγιου, το μέλλον της ως συζύγου ή ως ελεύθερης πνευματικά ερωμένης. Τα εμπόδια πολλά, η κοινωνική απαξίωση μεγάλη. Η επαφή με τον Θεό πιστεύεται πως θα τους λυτρώσει. Μία μεγάλη αγάπη αντέχει, ακόμα κι όταν τα άτομα χωριστούν για θέλημα του θεού.
Η παράσταση εξαιρετική! Εύστοχες αλλαγές ρόλων, στιχομυθίες. Η σκηνογραφία ήταν άκρως ικανοποιητική. Η ατμόσφαιρα που μεταδιδόταν ήταν άλλοτε χαρούμενη, φιλική, άλλοτε πιο σκοτεινή, πιο άγρια... Καμιά φορά αισθανόσουν την πίεση, την κλειστοφοβία στον χώρο -ή στις σκέψεις. Σε αυτό βοήθησαν πάρα πολύ οι φωτισμοί. Ακόμη, βοήθησε πολύ η μουσική. Ήχοι απλοί, που σε γαληνεύουν ή σε αναστατώνουν. Οι πρωταγωνιστές τραγούδησαν κι εκείνοι. Διφωνίες και τριφωνίες που παρασύρουν.Άλλωστε, είναι γνωστοί για τις εξαιρετικές φωνητικές τους ικανότητες. Ερμηνείες πολύ καλές, ζεστές, κάποτε απεγνωσμένες, κάποτε πιο ανάλαφρες. Αισθητό ήταν σε πολλά σημεία το χιουμοριστικό στοιχείο.
Όλα μαζί συντέλεσαν, ώστε να υπάρχει μία λεπτή ισορροπία ανάμεσα στο όμορφο και το οδυνηρό. Στο να σου μεταφέρουν την αίσθηση του μετέωρου, μα και την ομορφιά της πίστης. Της πίστης σε κάτι δυνατό, σε κάτι ολότελα δικό σου και ξεχωριστό, της πίστης στον έρωτα. Τροφή για προβληματισμό. Διαχρονική ιστορία.
Θα την παρακολουθούσαμε ξανά με μεγάλη ευχαρίστηση.
