Είναι νέος και πολλά υποσχόμενος. Εμφανίζεται με την Φωτεινή Βελεσιώτου σε διάφορες σκηνές. Τα live του είναι κάπως μυσταγωγικά και έτσι θελήσαμε να τον γνωρίσουμε. Συναντήσαμε τον Βαγγέλη Καζαντζή στο Γκάζι και του ζητήσαμε να κάνουμε μια συνέντευξη, λιγότερο μουσική αλλά με περισσότερη ανάγκη να τον γνωρίσουμε.Κάτι σαν κολάζ λέξεων.
Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στην Λαμία μέχρι τα 17. 'Έπειτα, πήγα στα Τρίκαλα για σπουδές, όπου σπούδασα στην γυμναστική ακαδημία. Αργότερα πήγα στην Άρτα και σπούδασα στο τμήμα λαϊκής και παραδοσιακής μουσικής. Τα τελευταία 4 χρόνια μένω στην Αθήνα.
Με την μουσική συναντήθηκα για πρώτη φορά γύρω στα δέκα, όταν πήγα στην φιλαρμονική της Λαμίας και έκανα ταμπούρο. Ένα χρόνο αργότερα, περίπου, ξεκίνησα κιθάρα.
Ο έρωτας στην μουσική μου παίζει σημαντικό ρόλο ωστόσο, η ανάγκη μου όταν γράφω μουσική πηγάζει από κοινωνικοπολιτικά ζητήματα. Δηλαδή ζητήματα της καθημερινότητας.
Τα πράγματα στην Ελλάδα θα άλλαζαν αν ο καθένας έκανε την αυτοκριτική του. Αν κοιτάζαμε που φταίμε εμείς και όχι σε τι μας φταίνε οι άλλοι. Αν προσέχαμε να μην κάνουμε αυτά που δεν θέλουμε να μας κάνουν.
Η μουσική στην κρίση είναι πολύτιμη! Η μουσική, και γενικότερα οι τέχνες, σε περιόδους κρίσης είναι πιο αναγκαίες από ποτέ.
Η κρίση στην μουσική αυτή την περίοδο έρχεται σε δεύτερο ρόλο, παρά το γεγονός ότι είναι πιο αναγκαία. Αυτό είναι ένα λογικό οξύμωρο μιας και από την μία ο κόσμος μετράει με όρους βιοπορισμού τον οβολό του και από την άλλη , ακόμα και αν δεν το συνειδητοποιεί η μουσική παραμένει μια διέξοδος από την ίδια αυτή κατάσταση που τον οδήγει να απομακρυνθεί από τα δρώμενα της. Φυσικά, παράλληλα υπάρχει το YouTube μέσω του οποίου μπόρει κανείς να αναδείξει την δουλειά του.
Η συνεργασία που θα ήθελα πολύ στο μέλλον να κάνω δεν είναι μία. Αυτή την περίοδο, όμως, θα ήθελα να συνεργαστώ με τον Αργύρη Μπακιρτζή. Είναι πρόκληση η συνεργασία μαζί του εξαιτίας της ιδιαίτερης φωνής του. Με ιντριγκάρει να γράψω κάτι ιδιαίτερο όσο ο Αργύρης.
Αγαπημένο μου σημείο στην πόλη είναι το πάρκο Τρίτση. Είναι το ησυχαστήριο μου! Όταν είμαι εκεί αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι σε χωριό.
Μεγαλώνοντας μουσικά, θα ήθελα να ειδικευτώ περισσότερο στα μουσικά όργανα, όπως το σάζι. Επίσης, θα ήθελα να μελετήσω την Jazz μουσική, γιατί είναι ένα είδος ξένο σε μένα και δύσκολο.
Η στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ στην ζωή μου, είναι η πρώτη μου επαφή με το σάζι. Αλλά τη μεγαλύτερη την πήρα, όταν πήρα στα χέρια μου το πρώτο μου cd (Της γης το μυστικό), γιατί είδα ένα όνειρο μου να πραγματοποιείται.
Μέχρι τα Χριστούγεννα έχουμε κανονίσει παρέα με την Φωτεινή Βελεσιώτου, αρκετές συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, με προορισμούς όπως τα Τρίκαλα, την Κέρκυρα και άλλους πολλούς.
Αν είχα μια ερώτηση για την βουλή, θα ήταν '' Γιατί δεν παίρνουν μια πέτρα να την δέσουν στο λαιμό τους και να πάνε να φουντάρουν όλοι; ''.
“Μα ό,τι είναι αληθινό
ποτέ του δεν νικιέται
στο σύμπαν ξενιτεύεται
ποτέ να μην ξεχνιέται.”
Ας είναι οι στίχοι σου αυτοί,
φουρτουνιασμένο κύμα/
για να λυσσάει η ψυχή,
στου ψέματος το κρίμα...