Είναι, ναι, η φωνή του "Αερικού" του Θανάση Παπακωνσταντίνου αλλά είναι τόσα πολλά πριν από αυτό!

Έπρεπε να βρεθούμε κάποια στιγμή! Κάπως έτσι σκεφτήκαμε για τον Φώτη Σιώτα.
Διαβάστηκε φορες
Είναι, ναι, η φωνή του "Αερικού" του Θανάση Παπακωνσταντίνου αλλά είναι τόσα πολλά πριν από αυτό που έπρεπε να βρεθούμε κάποια στιγμή! Κάπως έτσι σκεφτήκαμε για τον Φώτη Σιώτα.
Φορέσαμε την στολή των λυκόπουλων και τον συναντήσαμε στην πλατεία Προσκόπων ένα πρωινό.

Από την Αγία Τριάδα της Θεσσαλονίκης σε ηλικία έξι ετών στο κρατικό ωδείο και ένα μεγάλο άλμα στο σήμερα. Πες μας δυο λόγια για όλο αυτό το ανάμεσα, το από τότε έως το σήμερα.

Ξεκίνησα από πολύ μικρός, από την παιδική χορωδία Αγίας Τριάδος Θεσσαλονίκης στην οποία μαθαίναμε μουσική. Υπήρξα πολύ τυχερός γι' αυτό. Είχα ένα πολύ καλό δάσκαλο τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Στην πορεία πήγα στο κρατικό ωδείο και έκανα σπουδές στο βιολί. Όμως, δεν μπορώ να υποστηρίξω ότι από τότε έως σήμερα έκανα κάποιο άλμα. Περισσότερο θα με χαρακτήριζε ότι ακολούθησα την προσωπική μου διαδρομή.

Θεατρικές παραστάσεις, μουσικές συμμετοχές, γρουπ που υπάρχεις, γκρουπ που υπήρξαν ή υπάρχουν επειδή υπάρχεις. Ατέρμονη δημιουργική δίψα! Έτσι ήσουν, έτσι είσαι και έτσι θα΄σαι;
Είναι αυστηρώς καλλιτεχνική τούτη η δίψα του Σιώτα ή το εργαλείο που ακονίζεις τον άνθρωπο Φώτη;

Δεν θα έλεγα ότι με ωθεί κάποια δύναμη μέσα μου ώστε να κάνω πράγματα συνεχώς. Περισσότερο το βλέπω σαν προσωπική εξερεύνηση, οπότε θα συμφωνήσω με το δεύτερο σκέλος της ερώτησης. Όλα αυτά που έχω κάνει έχουν προκύψει από την διάθεση μου να εξερευνήσω και να συμμετέχω σε πολλά διαφορετικά πράγματα. Ανέκαθεν μου άρεσε να λειτουργώ ομαδικά. Οπότε μέσω της παρέας και της καλής διάθεσης συμμετείχα σε όλα αυτά που προανέφερες.

Πως είναι να σε γνωρίζουν όλοι σαν την φωνή του Αερικού;
Σαν προσωπικό στοιχειό ή απλώς στοιχείο;

Γράφαμε τον δίσκο ''Διάφανος'' και απλά έτυχε να το τραγουδήσω. Το γεγονός ότι είναι ένα πάρα πολύ όμορφο τραγούδι και παίχτηκε από μια παρέα πολύ δεμένη εκείνη την εποχή αποτυπώνει αυτή την ατμόσφαιρα στο δίσκο.

Φαντάσου δυο εικόνες! Στη μία βλέπεις τον Φώτη και στην άλλη τον Σιώτα. Που βλέπεις ομοιότητες και που διαφορές;

Εγώ την μουσική δεν την βλέπω σαν δουλειά, οπότε, γι' αυτό τον λόγο δεν εντοπίζω διαφορές ανάμεσα στον Φώτη και τον Σιώτα. Θέλω να πω με αυτό, οι φίλοι και συνάδελφοι με ξέρει ως Φώτη και ο κόσμος που ακούει αυτά που κάνω με ξέρει σαν Σιώτα. Εγώ όμως, στον εαυτό μου δεν εντοπίζω καμία διαφορά.

Θα θέλαμε να μας σχολιάσεις την παρακάτω φράση.
"Όλοι κουβαλάμε μια κάποια λάσπη μέσα μας!
Για φαντάσου να χτίζαμε με αυτήν, αντί να την πετάμε στον άνθρωπο."

Σαφώς θα ήταν πολύ καλύτερα να αγωνιζόμαστε όλοι καθημερινά για να εξελίσσουμε τον εαυτό μας και να πετάξουμε οτιδήποτε μας “λεκιάζει”. Βέβαια, οι άνθρωποι έχουμε αδυναμίες και μερικές φορές υποκύπτουμε στα πάθη μας. Καλό είναι οι αδυναμίες μας να γίνουν όπλα μας, ώστε να γίνουμε καλύτεροι..

Από όλα αυτά που μέχρι σήμερα έχεις κάνει (καλλιτεχνικά), ποιό ποτέ δεν θα ξεχάσεις αλλά κυρίως ποιός είναι ο λόγος που δεν θα ξεχαστεί;

Είναι αρκετά τα γεγονότα αυτά! Δεν μπορώ να ξεχωρίσω ένα. Μπορώ όμως να σου πω δυο τρεις συγκυρίες οι οποίες ήταν πολύ ξεχωριστές για μένα. Η πρώτη ήταν όταν ξεκίνησα από πολύ μικρός το ωδείο, η δεύτερη ήταν το 93' όταν γνώρισα τον Σωκράτη (Μάλαμα). Μέχρι τότε δεν είχα αποφασίσει αν θα ασχοληθώ με την μουσική επαγγελματικά. Ο Σωκράτης με πήρε στην ορχήστρα του και αυτό το είδα σαν μια πρόκληση για να ασχοληθώ πιο σοβαρά με την μουσική. Και οπωσδήποτε η παρέα με τον Θανάση, όταν μας μάζεψε ο Μπάμπης Παπαδόπουλος και κάναμε τους “Λαικεδέλικα”. Τέλος, η συνεργασία με τους "Επισκέπτες" και τον Γιάννη Αγγελάκα ,γιατί ήταν ένας δίσκος με την συμμετοχή 15 ατόμων που ήμασταν όλοι μια ομάδα. Γι΄αυτούς τους λόγους δεν μπορώ να σου αναφέρω μόνο ένα γεγονός, γιατί δεν είναι μόνο ένα!

Τί είναι φόβος για εσένα και ποια η χρήση-χρησιμότητά του;

Εγώ το φόβο τον βλέπω ως εργαλείο ώστε να κρατιούνται οι άνθρωποι κοιμισμένοι. Πιστεύω ότι λειτουργεί κατασταλτικά! Με αυτή την έννοια, λοιπόν, όσο μεγαλώνω προσπαθώ να αποτινάξω το φόβο από μέσα μου.

Πού θα σε βρει ο χειμώνας και πού εμείς εσένα;

Είναι ένας αρκετά δημιουργικός χειμώνας και είμαι πολύ χαρούμενος γι΄αυτό. Παίζω με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη στο "Γυάλινο μουσικό θέατρο" και θα δώσουμε και κάποιες συναυλίες. Επίσης, θα παίξω με τον Σωκράτη στο Σταυρό του Νότου. Συμμετέχω στον δίσκο του Μπάμπη Παπαδόπουλου με τίτλο "Μέσα στο πόνο είναι η χαρά, μεσ΄ τη χαρά ο πόνος", ο οποίος θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες. Ακόμα, γράφω κάποιες μουσικές για τη θεατρική παράσταση "Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες" για την παιδική σκηνή του Κρατικού Βορείου Ελλάδος. Γράψαμε μαζί με τους sancho 003 την μουσική για τη θεατρική παράσταση "Μάθημα" του Ιονέσκο που παίζεται στο θέατρο "Αγγέλων Βήμα" σε σκηνοθεσία Χρήστου Σαπουντζή. Τέλος, με τον συνθέτη Γιώργο Χριστιανάκη θα παρουσιάσουμε στις 16 Δεκεμβρίου στο Gagarin μία εργασία που έχει κάνει πάνω στο κείμενο του Ρεμπώ "Μια εποχή στην κόλαση". 

Σε μια προηγούμενη συνέντευξη που κάναμε με τον Θέμη Καραμουρατίδη του ζητήσαμε να σου κάνει μια ερώτηση.
"Πώς κατορθώνεις ως ερμηνευτής ενός μουσικού οργάνου, μετά από τόσες εκατοντάδες συναυλίες να παραμένεις εκφραστικός και συγκινητικός, όπως όταν σε είχαμε πρωτοακούσει;"

Στο όργανο που παίζω, το βιολί, έχω κατακτήσει ένα μικρό μέρος των δυνατοτήτων της τεχνικής του. Οπότε δε θεωρώ τον εαυτό μου δεξιοτέχνη. Όταν το έχω όμως στα χέρια μου, έχω πάντα την ίδια λαχτάρα να περιγράψω με τη φωνή του αυτό που δεν μπορώ να πω με λόγια!

Διαβάστε ακόμα