Για τέταρτη συνεχή χρονιά, ο Γιώργος Γαλίτης αποδεικνύει το πόσο καλός κωμικός είναι, στην παράσταση του "Τα Ραδίκια Ανάποδα". Μ' ένα ευφυές και ευρηματικό κείμενο, το οποίο έχει γράψει ο ίδιος, και υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση του Βλαδίμηρου Κυριακίδη, καταφέρνει μέσα από 13 επικήδειους, να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του θεατή για την παράσταση, ενώ μέσα από τις ατάκες του, κάνει και τον πιο δύσπιστο θεατή, να γελάει συνεχώς.
Βράδυ Παρασκευής λοιπόν, λίγο μετά το τέλος της παράστασης, ο Γιώργος Γαλίτης μας εξηγεί πώς βλέπει εκείνος "Τα Ραδίκια Ανάποδα"...
Γιώργο καλησπέρα, «Τα Ραδίκια Ανάποδα» για τέταρτη χρονιά φέτος. 13 επικήδειοι… Έχεις πάει σε 13 κηδείες; Είναι βιωματικές εμπειρίες δηλαδή;
Η όλη ιδέα είχε ξεκινήσει από την περίοδο που ήμουν στην σχολή Εκεί είχα την ιδέα ενός επικήδειου. Ύστερα, έμεινε για αρκετά χρόνια στο συρτάρι, ώσπου τον χρησιμοποίησα σε μια παλαιότερη παράστασή μου και είχε λειτουργήσει. Η ιδέα να είναι «13» υπήρχε πολύ καιρό. Το έργο, αρχικά, είχε άλλη μορφή στο μυαλό μου, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι η παράσταση λειτουργεί μέσα από την απλότητά της. Με πολύ απλά σκηνικά, και με στοιχεία κοστουμιών κρατάει την αισθητική της, πολλές φορές γίνεται εντυπωσιακή, ενώ στην πραγματικότητα είναι πολύ απλή. Επίσης, είναι σημαντικό, ότι από παράσταση σε παράσταση λειτουργούν άλλοι χαρακτήρες.
Τι σημαίνει το χιούμορ για σένα και σε τι βαθμό υπάρχει στην καθημερινότητά σου;Το χιούμορ για μένα προκύπτει από την παρατήρηση των ανθρώπων. Παρατηρώ ανθρώπους, παρατηρώ συμπεριφορές και επειδή μετακινούμαι με όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς, με βοηθάει να διακρίνω και την ¨πραγματικότητα» των ανθρώπων. Στη ζωή μου ασφαλώς και υπάρχει το χιούμορ, αλλά για μένα είναι η ανάποδη σκέψη. Είναι αυτό που θα σου ανατρέψει την εικόνα, την ιδέα, την ιδεολογία που έχεις για κάτι. Αυτό είναι το χιούμορ. Νομίζω όμως ότι το πιο βασικό και πιο ουσιαστικό είναι η λειτουργία της σάτιρας. Άλλωστε πιστεύω ότι η σάτιρα είναι η «βασίλισσα» του είδους της κωμωδίας.
Το γεγονός ότι αρκετές από τις δουλειές σου, είναι κείμενα που έχεις γράψει εσύ ή που έχεις συμμετάσχει στη συγγραφή, θεωρείς ότι είναι κάτι που σου προσφέρει ασφάλεια;
Πολλές φορές όταν σου έρχεται ένας ρόλος, τον βλέπεις από απόσταση και προσπαθείς να τον προσεγγίσεις. Όταν όμως έχεις γράψει εσύ έναν ρόλο, τον έχεις ήδη καταλάβει και τον έχεις κατά κάποιον τρόπο «έτοιμο». Εκεί, όμως, είναι η πιο μεγάλη παγίδα. Θυμάμαι, ο Θύμιος Καρακατσάνης έλεγε «Όταν ο ρόλος δείχνει κάπου, εσύ θα πας αντίθετα, απ’ την άλλη μεριά. Θα τον ανατρέψεις στο μυαλό σου και στη λογική σου, για ν’ αρχίσει ο ρόλος να αντιστέκεται και να ζωντανεύει». Προσπαθώ, λοιπόν, να μην φέρνω τον ρόλο στα μέτρα μου αλλά να τον προσεγγίζω διαφορετικά. Στην κωμωδία, είναι συχνό φαινόμενο, οι περισσότεροι να φέρνουν τον ρόλο στα μέτρα τους. Αυτό όμως δεν έχει κόπο. Για μένα η κωμωδία είναι το σπουδαιότερο είδος. Άλλωστε αυτά που έχουν μείνει απ’ τον παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο, είναι οι κωμωδίες. Ακόμα μιλάμε για τον Αυλωνίτη, τον Παπαγιανόπουλο, τον Χατζηχρήστο.
Πιστεύεις ότι στην παράσταση «Τα Ραδίκια Ανάποδα» επιτυγχάνεις αυτή τη διαφορετική προσέγγιση;
Στη συγκεκριμένη παράσταση, νομίζω ότι το έχω καταφέρει, και γι’ αυτό φέρει το μεγαλύτερο μερίδιο ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης. Όταν έγραφα το κείμενο, είχα το έργο δομημένο με διαφορετικό τρόπο στο μυαλό μου. Πίστευα ότι θα είναι στατικό, με επανάληψη. Όμως τα πράγματα που θεωρούσα μειονέκτημα για την παράσταση, ήρθε ο Βλαδίμηρος και μου τα ανέτρεψε. Η παράσταση αποτελείται από 13 επικήδειους. Το γεγονός ότι στο τέλος του καθενός, υπάρχει το τέχνασμα με το ντύσιμο των κούκλων επί σκηνής, δημιουργεί στον θεατή την απορία για το τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια. Άνθρωποι που έρχονται να δουν την παράσταση, και δεν με γνωρίζουν, μετά τον τρίτο – τέταρτο ρόλο, λένε «ο ίδιος είναι..». Αυτό για μένα είναι παράσημο. Να είμαι, δηλαδή, διαφορετικός από ρόλο σε ρόλο μέσα στη παράσταση.
Φοβάσαι τον θάνατο;
Καθόλου. Για τον λόγο αυτό, τον διακωμωδώ. Πιστεύω ότι αυτό που ζούμε, είναι αυτό που υπάρχει. Δεν πιστεύω σε κάτι άλλο. Αν πεθάνει ένας άνθρωπος, υπάρχουν 100 δικοί του άνθρωποι που παρευρίσκονται στην κηδεία και κλαίνε, στεναχωριούνται. Εκείνοι όμως χάνουν ένα άνθρωπο. Αυτός που πεθαίνει, όμως, χάνει 100 ανθρώπους. Ένα κουμπί θα σβήσει όπως σβήνουν τα πάντα γύρω μας. Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι ν’ αγαπήσω και να κατανοήσω αυτό που ζω. Είναι μεγάλη υπόθεση να κατανοήσεις τον λόγο για τον οποίο είσαι εδώ.
Θα έκανες stand-up comedy; Ποια είναι η γνώμη σου για τον τρόπο που γίνεται στην Ελλάδα;Θεωρώ ότι το stand-up comedy είναι ό,τι πιο δύσκολο. Όλοι οι μεγάλοι κωμικοί στην Αμερική, προσπάθησαν ν’ απογυμνωθούν από κοστούμια και σκηνικά και μ’ ένα μικρόφωνο και ένα φως, καταφέρνανε να κάνουν τον κόσμο να γελάει. Ο Τζέρι Λούις, ο Γούντι Άλεν, κοντραροχτυπήθηκαν με το κοινό, φεύγανε από ρόλο σε ρόλο και δοκίμαζαν το υλικό τους δίχως "φτασίδια". Ο Τζέρι Λούις είχε πει ότι «πολύ απλά μεταφέρεις το μικρόφωνο από την μία μεριά της σκηνής στην άλλη, ανάβουν τα φώτα, και είσαι ένας άλλος, ένας άλλος ρόλος». Πιστεύω ότι έχουμε αξιόλογους κωμικούς που κάνουν stand-up. Πάντα όμως υπάρχει και το καλό και το κακό. Έτσι είναι και στο θέατρο. Αν σε κοροϊδέψουν, δεν θα ξαναπάς. Το θέατρο πρέπει να είναι κατανοητό. Να έχει ζωή. Πολλά πράγματα που βλέπουμε και νομίζουμε ότι είναι ποιοτικά, είναι δήθεν. Τα χειρότερα «σταριλίκια» γίνονται στα «κουλτουριάρικα» θεάματα. Ο θεατής, δεν έχει ποτέ την ευθύνη, αν δεν καταλάβει αυτό που βλέπει. Όλα τα μεγάλα έργα, οι αρχαίες κωμωδίες, τα έργα του Σαίξπηρ ήταν έργα κατανοητά. Τα τραγούδια που έλεγε ο «χορός» στις αρχαίες κωμωδίες, ήταν τραγούδια που τραγουδούσαν οι άνθρωποι στις μάχες, στον έρωτά τους, στην καθημερινότητά τους. Τραγουδούσαν Αισχύλο, Σοφοκλή, Ευρυπίδη. Ήταν έργα σπουδαία, βαλμένα μέσα στη ζωή τους και κυρίως κατανοητά.
Tα τελευταία χρόνια παρατηρούμε μία άνθηση θεατρικών παραγωγών και θεατρικών χώρων στην Αθήνα. Ποια είναι η γνώμη σου;
Πιστεύω ότι πάντα υπήρχαν θέατρα και παραστάσεις πολλές. Για μένα τα θέατρο, είναι σαν να παραπονιέται ένας δάσκαλος, ότι γεμίσαμε σχολεία. Σίγουρα, απ’ όλη αυτή την πληθώρα δεν γίνεται να είναι όλα καλά. Δυστυχώς, όμως, δεν έχουμε και την πολυτέλεια να κάνουμε μεγάλες και σπουδαίες παραστάσεις. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια του εξωτερικού. Εκεί υπάρχει και ο χώρος αλλά και ο χρόνος για να εκφραστείς. Ακόμα και το περιβάλλον είναι διαφορετικό. Οι συνθήκες είναι διαφορετικές. Η εικόνα των δρόμων, η εικόνα των κτιρίων. Είναι σαν να μεγαλώνεις ένα δέντρο στην ΓΗ και να προσπαθήσεις να το φυτέψεις στην Σελήνη. Δεν θα γίνει. Γιατί οι συνθήκες δεν είναι οι κατάλληλες. Η ψυχή του ηθοποιού προσπαθεί να βγει μέσα από το περιβάλλον στο οποίο ζει.
Πιστεύεις ότι η τέχνη αλλάζει τη ζωή ενός ηθοποιού;Μακάρι η τέχνη να μπορούσε ν’ άλλαζε τη ζωή ενός ηθοποιού. Εμένα, προσωπικά, η τέχνη μου άλλαξε τη ζωή. Μέσα από τις εικόνες, τα διαβάσματα, τις ταινίες, αλλάξανε πολλά πράγματα αλλά και κοσμοθεωρίες μου για τη ζωή. Φιλοδοξίες και όνειρα που είχα μικρός, πλέον δεν με αγγίζουν. Ανακάλυψα άλλα πράγματα. Ανακάλυψα την δυσκολία της δουλειάς. Στο ξεκίνημα όλα ήταν «ανοιχτά», και ξαφνικά μέσα σε 4-5 χρόνια ο διακόπτης έκλεισε. Και κράτησα την ουσία, με δουλειές πολύ σπουδαιότερες απ’ ότι όταν ήμουν στην τηλεόραση.
Είναι συνειδητή η αποχή σου από την τηλεόραση;
Όχι δεν απέχω συνειδητά από την τηλεόραση. Στην τηλεόραση υπάρχουν αξίες, αλλά συγχρόνως είναι και ένα «ταχυφαγείο». Λίγα πράγματα μένουν στον χρόνο. Μένει η αίσθηση ενός τηλεοπτικού ρόλου που έχεις παίξει, αλλά όχι η «συμπύκνωση» μιας κινηματογραφικής ταινίας. Όσο καλός και να είσαι, μέσα σε 30 ή 40 επεισόδια, αφήνεις την «αίσθηση», μετά όμως πάντα έρχεται ο επόμενος.
Ποιο είναι το αγαπημένου σου τραγούδι αυτή την περίοδο;
Τον τελευταίο καιρό ακούω πολύ το «Εγώ τραγούδαγα» της Ελένης Βιτάλη.
ΟΙ ΣΥΝΤΕΤΡΙΜΜΕΝΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Κείμενο, ερμηνεία, σκηνογραφία, στεφάνια, κόλλυβα: Γιώργος Γαλίτης
Σκηνοθεσία, ενταφιασμοί, κονιάκ, παξιμαδάκια: Βλαδίμηρος Κυριακίδης
Μουσική επιμέλεια, ξενύχτι, μοιρολόγια: Τόλης Κετσελίδης
Βοηθός σκηνοθέτη, τριήμερα, εννιάμερα, καφέδες παρηγοριάς: Ευαγγελία Σχοινά
Φωτισμοί, συσκοτισμοί, καντήλια, μανουάλια: Θανάσης Ρουμελιώτης
ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ:
Κάθε (μαύρη) ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ στις 21:13
Κάθε(ψυχο) ΣΑΒΒΑΤΟ στις 20:13
Κάθε ΚΥΡΙΑΚΗ (της αναπαύσεως) στις 18:13
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ:
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ & ΣΑΒΒΑΤΟ
Γενική είσοδος : 12 ευρώ
Μειωμένο : 10 ευρώ
ΚΥΡΙΑΚΗ
Γενική είσοδος : 10 ευρώ
Μειωμένο : 15 ευρώ τα δύο άτομα
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 90 λεπτά