Συναντήσαμε την Ελένη Τσαλιγοπούλου στο σπίτι της και τελικά, είναι ακόμα πιο ζεστή από κοντά! Μας μίλησε και εμείς την ακούσαμε, εντός και εκτός λέξεων... Τα σέβη μας!
Και φέτος θα σε βρούμε όλο το Δεκέμβρη στο Πειραιώτικο Passport. Σχεδόν σε έχει ταυτίσει ο Πειραιάς με αυτό το χώρο. Είναι μια συνεργασία που, καθώς φαίνεται, έχει δέσει το γλυκό. Πες μας δυο λόγια για τις εντυπώσεις σου από όταν πρωτόρθες (στον Πειραιά και συγκεκριμένα στο Passport) μέχρι σήμερα.
Επιτέλους ένας χώρος στον Πειραιά! Τόσες χιλιάδες κάτοικοι χωρίς ένα χώρο πραγματικά καλό. Γιατί αυτό που έχει φτιάξει ο Γιώργος Χουρδάκης είναι πραγματικά εξαιρετικό. Μπορεί να φιλοξενήσει αρκετά είδη μουσικής και με τρόπο άρτιο. Αυτό είναι κάτι που με επιμονή και πείσμα πάντα αποφέρει. Όταν επιμένεις σε κάτι, τελικά το αποτέλεσμα συνήθως σε δικαιώνει και για τον συγκεκριμένο χώρο είμαστε όλοι πολύ ενθουσιασμένοι!
Πως είναι το Πειραιώτικο κοινό;
Το πειραιώτικο κοινό, ίσως επειδή του έχει λείψει το ''live'' με συνέπεια, δηλαδή το γεγονός ότι υπάρχει κάθε βδομάδα κάτι το οποίο μπορεί να παρακολουθήσει, νομίζω ότι γι' αυτό ακούνε με μεγαλύτερη ευχαρίστηση.
Φέτος είσαι παρέα με τους Boğaz Musique. Πώς προέκυψε και τι να περιμένουμε από αυτή τη συνεργασία;
Οι Boğaz Musique είναι μια ομάδα που εδώ και τέσσερα, πέντε χρόνια βρισκόμαστε και πειράζουμε τις μουσικές μας. Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον γιατί δεν αλλάζουν οι μουσικοί. Παλιότερα, λόγω συνεργασιών αλλάζαμε μουσικούς, δουλεύαμε για ένα διάστημα και μετά κάποιοι από αυτούς έφευγαν. Γι΄αυτό το λόγο όσο και καλοί να είναι οι μουσικοί δεν δίνουν το δικαίωμα της εξέλιξης, της ταύτισης, της καλύτερης διαχείρισης, ενός υλικού. Το ελληνικό ρεπερτόριο είναι από την μια άκρη στην άλλη όταν είσαι ''λαϊκός'' τραγουδιστής. Καλείσαι να τραγουδήσεις από την παράδοση μέχρι την σύγχρονη-ποπ μουσική. Και εμπεριέχονται όλα μέσα! Η Σμύρνη, το ρεμπέτικο, η παραδοσιακή μουσική, το λαϊκό, το έντεχνο. Όλα αυτά είναι η μουσική μας! Είναι αυτά που μας κάνουν να ονειρευόμαστε, που θέλουν να τα ακούμε ξανά και ξανά και μ΄έναν άλλο τρόπο. Αυτός ο άλλος τρόπος είναι οι Boğaz Musique, δηλαδή το πέρασμα ανάμεσα στη δύση και την ανατολή. Το όνομα των παιδιών που συνεργάζομαι, μπορείς να πεις πως είναι η κεντρική ιδέα της παράστασης μας.
Θα παίζεις μέχρι και τις 2 Ιανουαρίου, ωστόσο θα είσαι και παραμονή Χριστουγέννων στη σκηνή του Passport. Πόσο δύσκολο είναι αυτό για έναν άνθρωπο; Να ''δουλεύει'' τις πιο οικογενειακές μέρες του χρόνου;
Καθόλου! Για μας είναι όλη μας η ζωή και έχουμε συνηθίσει πια να μοιραζόμαστε και τις πιο γιορτινές μέρες μαζί με τον κόσμο. Να κάνουμε αυτό που αγαπάμε και συνάμα να κάνουμε τη διαφορά εκείνες τις μέρες που όλοι κάτι διαφορετικό περιμένουν να' ρθει. Εμείς ως "αγιοβασίληδες" προσπαθούμε να δώσουμε αυτό το κάτι, το οποίο όταν πετυχαίνει είναι μαγικό.
''Τράβα ρε μάγκα'' και νέος δίσκος! Μίλησε μας γι΄αυτόν.
Πήρα μια ωραία ιδέα ενός παλιού συνθέτη, του Κώστα Σκαρβέλη, το ''τράβα ρε μάγκα'', κυρίως γιατί αυτή η γλώσσα δεν υπάρχει πια και ταυτόχρονα έχει μία γοητεία στην μνήμη μας. Έτσι λοιπόν πήρα το ρεφρέν του τραγουδιού μαζί με τον Σπύρο Χατζηκωνσταντίνου, που είναι ο πιο σταθερός μου συνεργάτης, εκμεταλλεύτηκα και τον φίλο μου Κώστα Λειβαδά, και μιλήσαμε με έναν τρόπο όπως οι παλιοί προσπαθώντας να φέρουμε μέσα από τα λόγια ότι εμείς θυμόμαστε και αγαπάμε αυτά τα ωραία τραγούδια.
Τα τελευταία χρόνια προσπαθούμε να καταλάβουμε πως μπορεί να εξελιχθεί η ελληνική μουσική γιατί είμαστε σε μια μεταβατική κατάσταση. Δηλαδή, τι κρατάμε από την Ελλάδα, ποιο είναι το καλό συστατικό και ποιο είναι αυτό που πρέπει να πετάξουμε. Διότι κάποια στοιχεία έχουν φθαρεί πια! Μέσα σ' αυτόν τον κόπο κατάλαβα ότι η πηγή είναι πίσω, πρέπει να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή. Είτε αυτό λέγεται παραδοσιακή μουσική, είτε ρεμπέτικο, είτε σμυρναίικο.
Φημίζεσαι για την έντονη ζωντάνια σου στη σκηνή. Τραγουδάς, χορεύεις, ξεσηκώνεις κόσμο και ξαγρυπνάς Θεούς και δαίμονες. Υπάρχει κ ένα προηγούμενο, πάλι στο Passport αν δεν κάνω λάθος, όπου ενώ κάτι έγινε με τα μηχανήματα (ένα χυμένο ποτό νομίζω) όχι απλώς δεν σε κατέβαλε, αλλά έχει γίνει μύθος το πόσο άναψες το κέφι ενώ σιγόσβηναν ενισχυτές και μικρόφωνα. Πως το καταφέρνεις αυτό, μετά από τόσα χρόνια, να είσαι κάθε φέτος και "ζωντανότερη";
Πιστεύω πολύ στο Διονυσιακό κομμάτι κάθε παράστασης. Επειδή υπάρχει μέσα μας η ανάγκη να διασκεδάσουμε με την ψυχή μας, θεωρώ ότι χωρίς τίποτα μπορείς να καταφέρεις τα πάντα. Για παράδειγμα, πάμε κάπου να παίξουμε και βρέχει. Ο κόσμος δεν φεύγει από εκεί αλλά με έναν υπερφυσικό τρόπο περνάει καλύτερα μέσα από μια αντιξοότητα. Εκείνο το βράδυ που αναφέρεις δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Ανέβηκα πάνω στις καρέκλες, στα τραπέζια και αποδείχτηκε το ωραιότερο γλέντι!!! Ήταν λες και ήμασταν στην πλατεία ενός χωριού και ο κόσμος και εγώ ήμασταν απόλυτα ένα. Εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε η Τσαλιγοπούλου παρά μόνον η Ελένη!
Η σύνθεση κερδίζει έδαφος στην ανάγκη της έκφρασης σου σε σχέση με το τραγούδι και πώς αισθάνεσαι στην ατραπό της γέννας ενός τραγουδιού;
Σαν μικρό κορίτσι αισθάνομαι! Δεν μπορώ να πω ότι είμαι συνθέτης. Για μένα η δημιουργία είναι χαρά. Η δημιουργία ενός τραγουδιού είναι κάτι μαγικό, ωστόσο γίνεται μέσα από το πρίσμα του παιχνιδιού.
Ο φόβος ποιο ρόλο παίζει στην δημιουργία και ποιον στην ερμηνεία;
Στην δημιουργία δεν παίζει κάποιο ρόλο για εμένα, μιας και όπως προανέφερα δεν είμαι αμιγώς συνθέτρια και έτσι το αντιμετωπίζω περισσότερο σαν ένα μαγικό παιχνίδι. Στην ερμηνεία ο μοναδικός φόβος είναι αν τελικά θα αρέσει το τραγούδι μας. Στο live ο φόβος είναι κάτι πιο προσωπικό! Επειδή είμαστε άνθρωποι και έχουμε ένα σωρό προβλήματα, μερικές φορές ανεβαίνουμε πάνω στη σκηνή μη ξεχνώντας τα. Έχω μάθει, λοιπόν, να το διαχειρίζομαι αυτό. Να μπορώ να χαλαρώνω και να επικοινωνώ με το μέσο που έχω.
Ποια είναι τα σχέδια του χειμώνα;
Περιμένω με ανυπομονησία να κυκλοφορήσει ο δίσκος μου μέσα στο '15. Επίσης, στα σχέδια μου δεν θα λείψει η περιοδεία μου σε όλη την Ελλάδα, σε μικρές και μεγάλες πόλεις.
Ζητήσαμε από τον κ. Γιώργο Ανδρέου να σου κάνει μια ερώτηση:
"Πώς καταφέρνεις και συνδυάζεις το παραδοσιακό με το σύγχρονο;"
Η παραδοσιακή μουσική είναι στοιχείο βιωματικό διότι μεγάλωσα σε πόλη της επαρχίας. Έτσι, μοιραία, έχοντας και μια φυσικότητα στο τραγούδι, έγινε κτήμα μου χωρίς να το καταλάβω. Σε ό,τι αφορά το σύγχρονο τραγούδι, εκεί ρόλο έχει η προσωπική μου αισθητική που διαμορφώθηκε μέσα από τα βιώματα και τις εμπειρίες. Ταυτόχρονα ακούγοντας πολλά είδη και πολύ μουσική, η γέφυρα ανάμεσα στον παραδοσιακό μου εαυτό και το σύγχρονο τραγούδι γεφυρώθηκε με τρόπο φυσικό μέσα στο χρόνο.
Και φέτος θα σε βρούμε όλο το Δεκέμβρη στο Πειραιώτικο Passport. Σχεδόν σε έχει ταυτίσει ο Πειραιάς με αυτό το χώρο. Είναι μια συνεργασία που, καθώς φαίνεται, έχει δέσει το γλυκό. Πες μας δυο λόγια για τις εντυπώσεις σου από όταν πρωτόρθες (στον Πειραιά και συγκεκριμένα στο Passport) μέχρι σήμερα.
Επιτέλους ένας χώρος στον Πειραιά! Τόσες χιλιάδες κάτοικοι χωρίς ένα χώρο πραγματικά καλό. Γιατί αυτό που έχει φτιάξει ο Γιώργος Χουρδάκης είναι πραγματικά εξαιρετικό. Μπορεί να φιλοξενήσει αρκετά είδη μουσικής και με τρόπο άρτιο. Αυτό είναι κάτι που με επιμονή και πείσμα πάντα αποφέρει. Όταν επιμένεις σε κάτι, τελικά το αποτέλεσμα συνήθως σε δικαιώνει και για τον συγκεκριμένο χώρο είμαστε όλοι πολύ ενθουσιασμένοι!
Πως είναι το Πειραιώτικο κοινό;
Το πειραιώτικο κοινό, ίσως επειδή του έχει λείψει το ''live'' με συνέπεια, δηλαδή το γεγονός ότι υπάρχει κάθε βδομάδα κάτι το οποίο μπορεί να παρακολουθήσει, νομίζω ότι γι' αυτό ακούνε με μεγαλύτερη ευχαρίστηση.
Φέτος είσαι παρέα με τους Boğaz Musique. Πώς προέκυψε και τι να περιμένουμε από αυτή τη συνεργασία;
Οι Boğaz Musique είναι μια ομάδα που εδώ και τέσσερα, πέντε χρόνια βρισκόμαστε και πειράζουμε τις μουσικές μας. Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον γιατί δεν αλλάζουν οι μουσικοί. Παλιότερα, λόγω συνεργασιών αλλάζαμε μουσικούς, δουλεύαμε για ένα διάστημα και μετά κάποιοι από αυτούς έφευγαν. Γι΄αυτό το λόγο όσο και καλοί να είναι οι μουσικοί δεν δίνουν το δικαίωμα της εξέλιξης, της ταύτισης, της καλύτερης διαχείρισης, ενός υλικού. Το ελληνικό ρεπερτόριο είναι από την μια άκρη στην άλλη όταν είσαι ''λαϊκός'' τραγουδιστής. Καλείσαι να τραγουδήσεις από την παράδοση μέχρι την σύγχρονη-ποπ μουσική. Και εμπεριέχονται όλα μέσα! Η Σμύρνη, το ρεμπέτικο, η παραδοσιακή μουσική, το λαϊκό, το έντεχνο. Όλα αυτά είναι η μουσική μας! Είναι αυτά που μας κάνουν να ονειρευόμαστε, που θέλουν να τα ακούμε ξανά και ξανά και μ΄έναν άλλο τρόπο. Αυτός ο άλλος τρόπος είναι οι Boğaz Musique, δηλαδή το πέρασμα ανάμεσα στη δύση και την ανατολή. Το όνομα των παιδιών που συνεργάζομαι, μπορείς να πεις πως είναι η κεντρική ιδέα της παράστασης μας.
Θα παίζεις μέχρι και τις 2 Ιανουαρίου, ωστόσο θα είσαι και παραμονή Χριστουγέννων στη σκηνή του Passport. Πόσο δύσκολο είναι αυτό για έναν άνθρωπο; Να ''δουλεύει'' τις πιο οικογενειακές μέρες του χρόνου;
Καθόλου! Για μας είναι όλη μας η ζωή και έχουμε συνηθίσει πια να μοιραζόμαστε και τις πιο γιορτινές μέρες μαζί με τον κόσμο. Να κάνουμε αυτό που αγαπάμε και συνάμα να κάνουμε τη διαφορά εκείνες τις μέρες που όλοι κάτι διαφορετικό περιμένουν να' ρθει. Εμείς ως "αγιοβασίληδες" προσπαθούμε να δώσουμε αυτό το κάτι, το οποίο όταν πετυχαίνει είναι μαγικό.
''Τράβα ρε μάγκα'' και νέος δίσκος! Μίλησε μας γι΄αυτόν.
Πήρα μια ωραία ιδέα ενός παλιού συνθέτη, του Κώστα Σκαρβέλη, το ''τράβα ρε μάγκα'', κυρίως γιατί αυτή η γλώσσα δεν υπάρχει πια και ταυτόχρονα έχει μία γοητεία στην μνήμη μας. Έτσι λοιπόν πήρα το ρεφρέν του τραγουδιού μαζί με τον Σπύρο Χατζηκωνσταντίνου, που είναι ο πιο σταθερός μου συνεργάτης, εκμεταλλεύτηκα και τον φίλο μου Κώστα Λειβαδά, και μιλήσαμε με έναν τρόπο όπως οι παλιοί προσπαθώντας να φέρουμε μέσα από τα λόγια ότι εμείς θυμόμαστε και αγαπάμε αυτά τα ωραία τραγούδια.
Τα τελευταία χρόνια προσπαθούμε να καταλάβουμε πως μπορεί να εξελιχθεί η ελληνική μουσική γιατί είμαστε σε μια μεταβατική κατάσταση. Δηλαδή, τι κρατάμε από την Ελλάδα, ποιο είναι το καλό συστατικό και ποιο είναι αυτό που πρέπει να πετάξουμε. Διότι κάποια στοιχεία έχουν φθαρεί πια! Μέσα σ' αυτόν τον κόπο κατάλαβα ότι η πηγή είναι πίσω, πρέπει να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή. Είτε αυτό λέγεται παραδοσιακή μουσική, είτε ρεμπέτικο, είτε σμυρναίικο.
Φημίζεσαι για την έντονη ζωντάνια σου στη σκηνή. Τραγουδάς, χορεύεις, ξεσηκώνεις κόσμο και ξαγρυπνάς Θεούς και δαίμονες. Υπάρχει κ ένα προηγούμενο, πάλι στο Passport αν δεν κάνω λάθος, όπου ενώ κάτι έγινε με τα μηχανήματα (ένα χυμένο ποτό νομίζω) όχι απλώς δεν σε κατέβαλε, αλλά έχει γίνει μύθος το πόσο άναψες το κέφι ενώ σιγόσβηναν ενισχυτές και μικρόφωνα. Πως το καταφέρνεις αυτό, μετά από τόσα χρόνια, να είσαι κάθε φέτος και "ζωντανότερη";
Πιστεύω πολύ στο Διονυσιακό κομμάτι κάθε παράστασης. Επειδή υπάρχει μέσα μας η ανάγκη να διασκεδάσουμε με την ψυχή μας, θεωρώ ότι χωρίς τίποτα μπορείς να καταφέρεις τα πάντα. Για παράδειγμα, πάμε κάπου να παίξουμε και βρέχει. Ο κόσμος δεν φεύγει από εκεί αλλά με έναν υπερφυσικό τρόπο περνάει καλύτερα μέσα από μια αντιξοότητα. Εκείνο το βράδυ που αναφέρεις δεν θα το ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Ανέβηκα πάνω στις καρέκλες, στα τραπέζια και αποδείχτηκε το ωραιότερο γλέντι!!! Ήταν λες και ήμασταν στην πλατεία ενός χωριού και ο κόσμος και εγώ ήμασταν απόλυτα ένα. Εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε η Τσαλιγοπούλου παρά μόνον η Ελένη!
Η σύνθεση κερδίζει έδαφος στην ανάγκη της έκφρασης σου σε σχέση με το τραγούδι και πώς αισθάνεσαι στην ατραπό της γέννας ενός τραγουδιού;
Σαν μικρό κορίτσι αισθάνομαι! Δεν μπορώ να πω ότι είμαι συνθέτης. Για μένα η δημιουργία είναι χαρά. Η δημιουργία ενός τραγουδιού είναι κάτι μαγικό, ωστόσο γίνεται μέσα από το πρίσμα του παιχνιδιού.
Ο φόβος ποιο ρόλο παίζει στην δημιουργία και ποιον στην ερμηνεία;
Στην δημιουργία δεν παίζει κάποιο ρόλο για εμένα, μιας και όπως προανέφερα δεν είμαι αμιγώς συνθέτρια και έτσι το αντιμετωπίζω περισσότερο σαν ένα μαγικό παιχνίδι. Στην ερμηνεία ο μοναδικός φόβος είναι αν τελικά θα αρέσει το τραγούδι μας. Στο live ο φόβος είναι κάτι πιο προσωπικό! Επειδή είμαστε άνθρωποι και έχουμε ένα σωρό προβλήματα, μερικές φορές ανεβαίνουμε πάνω στη σκηνή μη ξεχνώντας τα. Έχω μάθει, λοιπόν, να το διαχειρίζομαι αυτό. Να μπορώ να χαλαρώνω και να επικοινωνώ με το μέσο που έχω.
Ποια είναι τα σχέδια του χειμώνα;
Περιμένω με ανυπομονησία να κυκλοφορήσει ο δίσκος μου μέσα στο '15. Επίσης, στα σχέδια μου δεν θα λείψει η περιοδεία μου σε όλη την Ελλάδα, σε μικρές και μεγάλες πόλεις.
Ζητήσαμε από τον κ. Γιώργο Ανδρέου να σου κάνει μια ερώτηση:
"Πώς καταφέρνεις και συνδυάζεις το παραδοσιακό με το σύγχρονο;"
Η παραδοσιακή μουσική είναι στοιχείο βιωματικό διότι μεγάλωσα σε πόλη της επαρχίας. Έτσι, μοιραία, έχοντας και μια φυσικότητα στο τραγούδι, έγινε κτήμα μου χωρίς να το καταλάβω. Σε ό,τι αφορά το σύγχρονο τραγούδι, εκεί ρόλο έχει η προσωπική μου αισθητική που διαμορφώθηκε μέσα από τα βιώματα και τις εμπειρίες. Ταυτόχρονα ακούγοντας πολλά είδη και πολύ μουσική, η γέφυρα ανάμεσα στον παραδοσιακό μου εαυτό και το σύγχρονο τραγούδι γεφυρώθηκε με τρόπο φυσικό μέσα στο χρόνο.