Αφού σάρωσε όλη την Ελλάδα (Κρήτη, Χαλκιδική, Καλαμάτα, Βόλο κλπ κλπ) με τις καλοκαιρινές του εμφανίσεις, ο Σωκράτης Μάλαμας αποφάσισε αυτή τη φορά να «προσδέσει» το πλοιάριό του στην Κεντρική Σκηνή του Σταυρού του Νότου. Το καλωσόρισμα λοιπόν ήταν επιβεβλημένο. Και το κοινό του, οι πιστοί συνοδοιπόροι του, που τον ακολουθούν όλα αυτά τα χρόνια, ήταν εκεί.
Το κλίμα ήταν θερμό και η ενέργεια του κόσμου που γέμισε την Κεντρική Σκηνή, αστείρευτη. Πραγματικά ο χώρος ήταν ασφυκτικά γεμάτος, πάνω και κάτω. Μέχρι και τα σκαλιά που οδηγούσαν στον δεύτερο όροφο της σκηνής, ήταν γεμάτα από κόσμο που στέκονταν. Κόσμος όλων των ηλικιών. Άλλωστε αυτή είναι η δύναμη του Σωκράτη…
Κατά τις 10:30 μμ ο Σωκράτης ανέβηκε στη σκηνή ξεκινώντας με το "Μια βόλτα στα βαθιά" και συνέχισε με τα κομμάτια "Για την Ελλάδα", "Πρόσωπα", "Φύλλα αλκαλικά" με τη φωνή της Λαμπρινής Καρακώστα, η οποία τον πλαισιώνει και φέτος. Πρόκειται για μια τραγουδίστρια με σπουδαία φωνή και ιδιαίτερη χροιά, η οποία ταιριάζει με το ύφος του Μάλαμα και το είδος της μουσικής του γενικότερα. Αυτό που μ’ εντυπωσιάζει κάθε φορά στο Σωκράτη είναι ο τρόπος που ερμηνεύει τα τραγούδια του, το ότι δηλαδή ακόμα και τα πιο κλασικά του, διατηρούν την ίδια δύναμη, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Στη συνέχεια ακούσαμε μια μεγάλη λίστα τραγουδιών: "Τα παιδιά μες στην πλατεία", "Φορτηγό", "Τ’ όνομά μου είναι δρόμος", "Τειρεσίας", "Νεράιδα", "Παιχνίδι με τα μαύρα", "Νυχτολούλουδο", "Τα διόδια", "Του ασώτου", "Ειρηνικός", "Ευτυχείς λυπημένοι και πότες". Θέλω να προσθέσω ότι, στον "Κήπο" και το "Διάφανο" (ένα τραγούδι που αγαπώ ιδιαίτερα), ο Μάλαμας ήταν πολύ ατμοσφαιρικός, κάτι το οποίο μετέφερε και στο κοινό του, το οποίο είχε συνεχώς τα χέρια σηκωμένα, ψιθυρίζοντας σιγανά τους στίχους του τραγουδιού. Επίσης από το α’ μέρος της συναυλίας ξεχώρισα και το "Τίποτα δε χάθηκε", στο οποίο το solo του βιολιού (Φώτης Σιώτας), έδωσε μια ιδιαίτερη ομορφιά στο κομμάτι.
Αφού έγινε «μία 20λεπτη παύση για νερό», όπως μας ανακοίνωσε ο Σωκράτης, περάσαμε στο β’ μέρος της συναυλίας. Η αλήθεια είναι ότι ήταν λιγομίλητος εκείνο το βράδυ και αρκετά μελαγχολικός. Παρ’ όλα αυτά, είχε κι αυτό τη χάρη του. Σ’ αυτό το δεύτερο μέρος μας τραγούδησε τα "Πουλί σε δέντρο αρχοντικό", "Έπιασε βροχή", "Το γράμμα", "Το τραγούδι του μεθυσμένου", "Τα ξωτικά", "Στα είπα όλα", "Ποντίκια στην αγορά", "Στην Αμερική", "Χαμένο ρούχο", "Το χρόνο να λαβώσω", "Απόψε σιωπηλοί", "Εξομολόγηση", καθώς και κομμάτια άλλων καλλιτεχνών που τιμά στα live του, όπως το «Κάτω από το μαξιλάρι» του Θανάση Παπακωνσταντίνου κ.α. Ιδιαίτερη ήταν βέβαια και η αγάπη του κοινού για τον Φώτη Σιώτα και τα τραγούδια που ερμήνευσε, όπως το «Σαν παιδί» σε στίχους και μουσική του Θανάση Παπακωνσταντίνου, με το δημοφιλέστερο στίχο της βραδιάς «.. όσες κι αν χτίζουν φυλακές, κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είν’ αληταριό, που όλο θα δραπετεύει..». Τέλος ο Μάλαμας επέλεξε να μας καληνυχτίσει με το τραγούδι "Αποσπερίτης", κλείνοντας έτσι το πρόγραμμα στις 3:00 ακριβώς.
Μία μικρή αλήθεια-όσο χαζό κι αν ακουστεί- είναι ότι από τη συναυλία μου έλειψε το καθιερωμένο σύνθημα του κόσμου «Ρε Σωκράτη τι λες τώρα, που θα παίζεις ως τις τέσσερις η ώρα» κι αυτό γιατί θεωρώ πως κάτι τέτοιες μικρές, ανούσιες λεπτομέρειες, κάνουν ουσιαστικά τη διαφορά στις παραστάσεις του. Οι συναυλίες του Σωκράτη δεν είναι απ’ αυτές που πας για να ακούσεις κάτι μουσικά διαφορετικό, καινούριο. Όχι δεν είναι απ’ αυτές. Είναι αυτές, που πας ακριβώς επειδή θες να ακούς ξανά και ξανά το ίδιο. Τρελαίνεσαι και παθιάζεσαι με τις λέξεις και τους στίχους του και προσπαθείς κάθε φορά να τους απογυμνώνεις, μήπως και την προηγούμενη φορά ξέχασες να προσθέσεις ή να αφαιρέσεις κάτι απ’ το νόημα τους. Αυτοί είναι οι στίχοι του εύκαμπτοι και άκαμπτοι ταυτόχρονα, όπως είναι και ο ίδιος. Γι’ αυτό και άλλωστε τον αγαπάμε και τον ακολουθούμε πιστά, γιατί είναι αυτός που είναι!
Μαζί του οι:
Λαμπρινή Καρακώστα / τραγούδι
Νίκος Μαγνήσαλης / τύμπανα
Γιάννης Παπατριανταφύλλου/ κοντραμπάσο
Φώτης Σιώτας/ βιολί, βιόλα
Κυριάκος Ταπάκης/ λαούτο, μπουζούκι
Ώρα έναρξης: 22:30
Τιμή εισιτηρίου: 15 € (με ποτό)
Σταυρός του Νότου Κεντρική Σκηνή
Φραντζή και Θαρύπου 35-37, Νέος Κόσμος
τηλ: 2109226975
Το κλίμα ήταν θερμό και η ενέργεια του κόσμου που γέμισε την Κεντρική Σκηνή, αστείρευτη. Πραγματικά ο χώρος ήταν ασφυκτικά γεμάτος, πάνω και κάτω. Μέχρι και τα σκαλιά που οδηγούσαν στον δεύτερο όροφο της σκηνής, ήταν γεμάτα από κόσμο που στέκονταν. Κόσμος όλων των ηλικιών. Άλλωστε αυτή είναι η δύναμη του Σωκράτη…
Κατά τις 10:30 μμ ο Σωκράτης ανέβηκε στη σκηνή ξεκινώντας με το "Μια βόλτα στα βαθιά" και συνέχισε με τα κομμάτια "Για την Ελλάδα", "Πρόσωπα", "Φύλλα αλκαλικά" με τη φωνή της Λαμπρινής Καρακώστα, η οποία τον πλαισιώνει και φέτος. Πρόκειται για μια τραγουδίστρια με σπουδαία φωνή και ιδιαίτερη χροιά, η οποία ταιριάζει με το ύφος του Μάλαμα και το είδος της μουσικής του γενικότερα. Αυτό που μ’ εντυπωσιάζει κάθε φορά στο Σωκράτη είναι ο τρόπος που ερμηνεύει τα τραγούδια του, το ότι δηλαδή ακόμα και τα πιο κλασικά του, διατηρούν την ίδια δύναμη, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Στη συνέχεια ακούσαμε μια μεγάλη λίστα τραγουδιών: "Τα παιδιά μες στην πλατεία", "Φορτηγό", "Τ’ όνομά μου είναι δρόμος", "Τειρεσίας", "Νεράιδα", "Παιχνίδι με τα μαύρα", "Νυχτολούλουδο", "Τα διόδια", "Του ασώτου", "Ειρηνικός", "Ευτυχείς λυπημένοι και πότες". Θέλω να προσθέσω ότι, στον "Κήπο" και το "Διάφανο" (ένα τραγούδι που αγαπώ ιδιαίτερα), ο Μάλαμας ήταν πολύ ατμοσφαιρικός, κάτι το οποίο μετέφερε και στο κοινό του, το οποίο είχε συνεχώς τα χέρια σηκωμένα, ψιθυρίζοντας σιγανά τους στίχους του τραγουδιού. Επίσης από το α’ μέρος της συναυλίας ξεχώρισα και το "Τίποτα δε χάθηκε", στο οποίο το solo του βιολιού (Φώτης Σιώτας), έδωσε μια ιδιαίτερη ομορφιά στο κομμάτι.
Αφού έγινε «μία 20λεπτη παύση για νερό», όπως μας ανακοίνωσε ο Σωκράτης, περάσαμε στο β’ μέρος της συναυλίας. Η αλήθεια είναι ότι ήταν λιγομίλητος εκείνο το βράδυ και αρκετά μελαγχολικός. Παρ’ όλα αυτά, είχε κι αυτό τη χάρη του. Σ’ αυτό το δεύτερο μέρος μας τραγούδησε τα "Πουλί σε δέντρο αρχοντικό", "Έπιασε βροχή", "Το γράμμα", "Το τραγούδι του μεθυσμένου", "Τα ξωτικά", "Στα είπα όλα", "Ποντίκια στην αγορά", "Στην Αμερική", "Χαμένο ρούχο", "Το χρόνο να λαβώσω", "Απόψε σιωπηλοί", "Εξομολόγηση", καθώς και κομμάτια άλλων καλλιτεχνών που τιμά στα live του, όπως το «Κάτω από το μαξιλάρι» του Θανάση Παπακωνσταντίνου κ.α. Ιδιαίτερη ήταν βέβαια και η αγάπη του κοινού για τον Φώτη Σιώτα και τα τραγούδια που ερμήνευσε, όπως το «Σαν παιδί» σε στίχους και μουσική του Θανάση Παπακωνσταντίνου, με το δημοφιλέστερο στίχο της βραδιάς «.. όσες κι αν χτίζουν φυλακές, κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είν’ αληταριό, που όλο θα δραπετεύει..». Τέλος ο Μάλαμας επέλεξε να μας καληνυχτίσει με το τραγούδι "Αποσπερίτης", κλείνοντας έτσι το πρόγραμμα στις 3:00 ακριβώς.
Μία μικρή αλήθεια-όσο χαζό κι αν ακουστεί- είναι ότι από τη συναυλία μου έλειψε το καθιερωμένο σύνθημα του κόσμου «Ρε Σωκράτη τι λες τώρα, που θα παίζεις ως τις τέσσερις η ώρα» κι αυτό γιατί θεωρώ πως κάτι τέτοιες μικρές, ανούσιες λεπτομέρειες, κάνουν ουσιαστικά τη διαφορά στις παραστάσεις του. Οι συναυλίες του Σωκράτη δεν είναι απ’ αυτές που πας για να ακούσεις κάτι μουσικά διαφορετικό, καινούριο. Όχι δεν είναι απ’ αυτές. Είναι αυτές, που πας ακριβώς επειδή θες να ακούς ξανά και ξανά το ίδιο. Τρελαίνεσαι και παθιάζεσαι με τις λέξεις και τους στίχους του και προσπαθείς κάθε φορά να τους απογυμνώνεις, μήπως και την προηγούμενη φορά ξέχασες να προσθέσεις ή να αφαιρέσεις κάτι απ’ το νόημα τους. Αυτοί είναι οι στίχοι του εύκαμπτοι και άκαμπτοι ταυτόχρονα, όπως είναι και ο ίδιος. Γι’ αυτό και άλλωστε τον αγαπάμε και τον ακολουθούμε πιστά, γιατί είναι αυτός που είναι!
Μαζί του οι:
Λαμπρινή Καρακώστα / τραγούδι
Νίκος Μαγνήσαλης / τύμπανα
Γιάννης Παπατριανταφύλλου/ κοντραμπάσο
Φώτης Σιώτας/ βιολί, βιόλα
Κυριάκος Ταπάκης/ λαούτο, μπουζούκι
Ώρα έναρξης: 22:30
Τιμή εισιτηρίου: 15 € (με ποτό)
Σταυρός του Νότου Κεντρική Σκηνή
Φραντζή και Θαρύπου 35-37, Νέος Κόσμος
τηλ: 2109226975