Μια κουβέντα με τη SugahSpank!

Δυστυχώς όλες οι συνεντεύξεις ξεκινούν με την προσπάθεια του γράφοντα να μας πείσει ότι η ατμόσφαιρα ήταν πολύ ζεστή, ο καλλιτέχνης πολύ φιλικός και ότι έγιναν ξαφνικά οι καλύτεροι φίλοι. Και λέω δυστυχώς γιατί για αυτό το λόγο δεν έχω τρόπο να περιγράψω τη συνάντησή μας με τη SugahSpank!, κατά κόσμον Γεωργία Καλαφάτη και να μεταφέρω ότι από την πρώτη στιγμή που μπήκε στο σπίτι μας με το αγαπημένο της κρασί για δώρο, μέχρι που έφυγε όλα ήταν τόσο οικεία, σαν να ήμασταν πάντα μια παρέα...Επειδή λοιπόν δεν ξέρω πώς μπορώ να πείσω τους αναγνώστες για του λόγου το αληθές, θα περιοριστώ στο να μεταφέρω κάποια από όλα αυτά που συζητήσαμε μαζί της.

Διαβάστηκε φορες
Δυστυχώς όλες οι συνεντεύξεις ξεκινούν με την προσπάθεια του γράφοντα να μας πείσει ότι η ατμόσφαιρα ήταν πολύ ζεστή, ο καλλιτέχνης πολύ φιλικός και ότι έγιναν ξαφνικά οι καλύτεροι φίλοι. Και λέω δυστυχώς γιατί για αυτό το λόγο δεν έχω τρόπο να περιγράψω τη συνάντησή μας με τη SugahSpank!, κατά κόσμον Γεωργία Καλαφάτη και να μεταφέρω ότι από την πρώτη στιγμή που μπήκε στο σπίτι μας με το αγαπημένο της κρασί για δώρο, μέχρι που έφυγε όλα ήταν τόσο οικεία, σαν να ήμασταν πάντα μια παρέα...Επειδή λοιπόν δεν ξέρω πώς μπορώ να πείσω τους αναγνώστες για του λόγου το αληθές, θα περιοριστώ στο να μεταφέρω κάποια από όλα αυτά που συζητήσαμε μαζί της.

 

Γεωργία, τι μουσική άκουγες όταν ήσουν μικρή (εκτός από το ‘Τα κορίτσια ξενυχτάνε’ που διαβάσαμε σε μια παλιότερη συνέντευξή σου!!);

 

Άκουγα ελληνικά σχήματα, όπως Terror X Crew, Στέρεο Νόβα κλπ. Μετά άρχισα να την ψάχνω με ξένη μουσική. Άκουγα δυνατά πράγματα, για παράδειγμα από hip-hop A Tribe called Quest και NWA, αλλά και άλλα όπως Mettalica. Μετά έπαθα πλάκα με τους Faith No More, και ακόμα περισσότερο με Mr Bungle και Mike Patton, αλλά και με τα ακούσματα του Patton, δηλαδή Zappa, Captain Beefheart... Μετά είχα την τύχη να ανοίξουμε με κάποιους φίλους ένα ιστορικό δισκάδικο στον Πειραιά, το Lollipost, και εκεί ξέφυγε το πράγμα… jazz, πειραματική και μετά από όλα αυτά... back to the roots!

Να σας πω την αλήθεια, δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους που δεν έχουν ακούσει διάφορα είδη μουσικής. Σεβαστό βέβαια, αλλά εγώ θα βαριόμουν πολύ έτσι. Διαφορετικά πράγματα σου δίνει το ένα είδος, διαφορετικά το άλλο και ουσιαστικά η μουσική είναι μία. Το αν είναι κακή ή καλή είναι άλλο πράγμα.

Πότε άρχισες να ασχολείσαι με τη μουσική; Ποιο ήταν το πρώτο σχήμα που συμμετείχες;

Από τα 14-15 μου ξεκίνησα με μια ελληνόφωνη hip-hop μπάντα, τους Ανεξέλεγκτη Δράση. Μετά κάναμε μια άλλη μπάντα με κάποιες κοπέλες, τις Ερινύες, που δεν πήγε πολύ καλά. Από εκεί και πέρα το γύρισα σε πιο underground πράγματα και αποκλειστικά με αγγλόφωνο στίχο πια. Για λίγο καιρό έπαιζα με τους πρώην Purple Overdose που μετά έγιναν Alison. Με τους Sugah Galore ξεκινήσαμε από το 2004  και με την Cast-A-Blast από το 2006. Ο Blend έψαχνε μια γυναικεία φωνή για το Misplaced και με είχε ακούσει από το Θάνο Αμοργινό των Earthbound. Συνεργαστήκαμε και έπειτα ανοίξαμε την εταιρεία και στην πορεία μπήκαν στην εταιρεία και ο Palov και ο BNC. Ο δίσκος μου ως Sugahspank! ήταν η πέμπτη κυκλοφορία της Cast-A-Blast.

 

Πώς συνδυάζεις όλα αυτά τα σχήματα, Sugah Galore, Cast-A-Blast, την προσωπική δουλειά ως SugahSpank!, αλλά και τους Swing Shoes με τους οποίους σε ακούσαμε πρόσφατα;

 

Με τους Swing Shoes δεν είναι κάτι μόνιμο, ούτε είναι δική μου δουλειά. Κάνουμε κάποιες εμφανίσεις μαζί, είναι ένα ολοκληρωμένο συγκρότημα από μόνοι τους, απλά τους είχα ακούσει, μου άρεσαν πολύ και ήθελα να συνεργαστώ μαζί τους με κάποιο τρόπο. Οι πρόβες και γενικότερα η συνεργασία μαζί τους ήταν η ίδια η χαρά της μουσικής! Ίσως στο μέλλον δουλέψουμε και σε κάτι άλλο μαζί.

 

Οπότε τα τόσα παράλληλα σχήματα σου έχουν προκύψει περισσότερο, παρά το διάλεξες; Είσαι πιο κοντά σε κάτι από όλα αυτά; Υπάρχει κάτι που να σε εκφράζει περισσότερο;

 

Μου αρέσει να την ψάχνω, σκέφτομαι όμως ότι υπάρχει περίπτωση να το έχω παρακάνει. Αλλά μου αρέσουν τα διαφορετικά πράγματα και από τη στιγμή που ασχολούμαι αποκλειστικά με τη μουσική δεν μπορώ να πω ότι με κουράζει το να παίζω με διάφορα. Το καθένα έχει τη χάρη του και δεν μπορώ να πω, ακόμα τουλάχιστον, ότι είμαι πιο κοντά σε κάτι από όλα. Η ηχογράφηση ας πούμε του προσωπικού album ήταν φοβερή εμπειρία, αλλά από την άλλη τα live δεν συγκρίνονται με αυτά των Sugah Galore, γιατί είναι μια ολόκληρη μπάντα, και με τις μπάντες είναι πάντα αλλιώς.

 

Περίμενες την ότι το προσωπικό σου album θα είχε την απήχηση που είχε; Ο τύπος ασχολείται πραγματικά πάρα πολύ μαζί σου.

 

Περιμέναμε ότι θα είχε αποδοχή το album, όχι επειδή είναι η καλύτερη κυκλοφορία της Cast-Α-Blast, αλλά επειδή σε αντίθεση με τους άλλους που παίζουν κάτι παρόμοιο, εγώ είμαι κοπελίτσα, μπορούν να με παρουσιάσουν ως soul diva, και καλά η Ελληνίδα Amy Winehouse. Εγώ βέβαια δεν νομίζω ότι η μουσική μας μοιάζει, άντε το Lost that Loving Feeling, αλλά βλέπεις είμαστε και οι δύο λευκές 25χρονες που έχουν δανειστεί πράγματα από παλιότερες μαύρες φωνές. Αλλά αφού αυτό το πράγμα έχει γίνει μόδα και θέλει να νιώσει ότι ο κόσμος ότι εκτός από σκυλάδικο, έχουμε κι από αυτό εδώ στην Ελλάδα… Πιστεύω πολύ στη δουλειά αυτή και τη θεωρώ πολύ καλή αλλά  πιο πολύ πιστεύω ότι έγινε το hype επειδή είμαι γκόμενα και έχω αυτό το άφρο μαλλί. Από εκεί και πέρα θα δείξει. Σίγουρα η εικόνα που έχει φτιαχτεί δεν είναι αυτή που θέλω, γι αυτό και δεν με απασχολεί αν θα χαλάσει με τους διάφορους πειραματισμούς μου.

 

Χρησιμοποιείς αγγλικό στίχο, παρόλο που γράφεις για πολύ προσωπικά πράγματα. Σε εκφράζει περισσότερο ή τον χρησιμοποιείς για κάποιον άλλο λόγο;

 

Έχει να κάνει με το ότι άκουγα κυρίως ξένα, έπαιζα αγγλόφωνο από μικρή, έχω και μια καλή προφορά... Θεωρώ ότι αυτό το κάνω καλά, και έπειτα το έχω συνηθίσει. Και μάλιστα, ειδικά αυτοί οι προσωπικοί στίχοι δεν ξέρω αν θα μου έβγαιναν εύκολα στα ελληνικά. Επίσης είχαμε παγκόσμια διανομή,οπότε θα ήταν χαζό να κάνω ελληνικό στίχο! Άσε που η χροιά της φωνής μου στα ελληνικά ακούγεται λίγο περίεργα…

 

 Όταν σε είδαμε live, ενθουσιαστήκαμε. Βγάζεις μια απίστευτη δυναμική. Πού σου αρέσει περισσότερο να παίζεις, σε μικρούς ή σε μεγαλύτερους χώρους;

 

Σε μικρούς χώρους προτιμώ σίγουρα κι αν υπάρχει και κανένας γνωστός από κάτω, ακόμα καλύτερα. Αν δεν υπάρχει, ακολουθείς τον πιο πωρωμένο. Είναι απίστευτα ωραία φάση τα live. Στην αρχή είχα τρελό πρόβλημα και ήμουν σαν αγγούρι στη σκηνή, γύρναγα πλάτη στον κόσμο συνέχεια…Τώρα πια το έχω ξεπεράσει.

 

 Έχετε κάνει κάποια live εκτός Αθήνας και Θεσ/κης, στη Ζάκυνθο κλπ. Πώς ήταν η ανταπόκριση εκεί;

 

Γαμώ… Είναι οικογενειακή η φάση εκεί. Δεν είναι απαραίτητο ότι ξέρουν την μουσική σου, αλλά οι άνθρωποι που έχουν μαγαζιά εκεί κάνουν ένα event και χαίρονται για την περιοχή τους και για το μαγαζί τους. Το τρέχουν αντίστοιχα, ο ιδιοκτήτης στη Ζάκυνθο έπιασε τους φίλους του στους ραδιοφωνικούς σταθμούς και μέσα σε δύο εβδομάδες ο κόσμος ήξερε τα τραγούδια. Επίσης πολύ σημαντικό είναι ότι ο κόσμος χορεύει στην επαρχία.

 

Πότε θα ακούσουμε καινούρια δουλειά από Sugahspank!;

 

Το δεύτερό μου άλμπουμ θα είναι exotica. H παραγωγή είναι του Oxocube.  Ελπίζω ότι θα βγει σε 1-1.5 χρόνο από τώρα. Δεν θα έχει καθόλου sampling, αντίθετα θα χει πολλά όργανα, βιολιά, άρπες και ήχους όπως θάλασσες, πουλιά, παπαγάλοι της κολλητής μου, τελετές, βουντού, κόκαλα και τέτοια. Θα μας πάρει βέβαια πολύ χρόνο. Με έχει ενθουσιάσει ακόμα και το είδος, με την έννοια ότι είναι πολύ δύσκολο και τώρα προσπαθώ να ανοίξω το μυαλό μου και να το κάνω με τέτοιο τρόπο, ώστε να βγει κάτι διαφορετικό, όχι να καταλήξει σε στυλ lounge.

Παράλληλα δουλεύω και σε κάτι άλλο, αλλά πιο χαλαρά, μπορεί να είναι έτοιμο σε 2-3 χρόνια, με τους δύο beat boxers, τους Word of  Mouth.

 

Τι έχεις ακούσει τώρα τελευταία και σου αρέσει; Κάτι από ελληνικά σχήματα;

 

Οι Modrec, οι Funkollectiv, οι Swing Shoes, οι Victory Collapse…σίγουρα ξεχνάω πολλούς τώρα. Από ξένα, μ’ αρέσουν  πολύ οι Mars Volta, ο That One Guy, επίσης έχω ξαναγυρίσει και ακούω τα πάντα από Millie Jackson, και βέβαια οτιδήποτε exotica τώρα.

 

 Άλλα μελλοντικά σχέδια υπάρχουν; Κάτι προς εξωτερικό;

 

Κυρίως το exotica δουλεύω τώρα και αν κάτσει η φαση με τους Word of Mouth, ίσως πάμε και Γερμανία για έναν πανευρωπαϊκό διαγωνισμό beat boxers.

 

Τι πιστεύεις ότι έχει αλλάξει και κινούνται τα μουσικά πράγματα στην Ελλάδα;

 

Το internet έχει βοηθήσει πάρα πολύ, οτιδήποτε θέλεις μπορείς να μπεις και να το κατεβάσεις. Επίσης υπάρχουν πιο πολλές μπάντες και υπάρχει συναγωνισμός μεταξύ τους. Έχουν πραγματικά βοηθήσει πάρα πολύ και τα free press. 

(Επιμέλεια: Στέλλα + Leonidas From Caravel + gbal)


Διαβάστε ακόμα