Κυκλοφορεί:
Ιανουάριος 2015
Τι θα ακούσεις:
Rock
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
Moonlight, Mexico, Two Brothers
Βαθμολογία:
8/10
Το καινούριο άλμπουμ του Hanni El Khatib ήταν από τα πρώτα του 2015 που βρέθηκε στη λίστα μου, αλλά το κρατούσα θέλοντας να αφιερώσω το χρόνο που θεωρούσα πως άρμοζε στην ακρόασή του. Το πρώτο τραγούδι, όμως, ξεκινούσε να παίζει μετά από οτιδήποτε τελείωνε πριν και πάνω από αυτό και πριν λίγο καιρό αποφάσισα πως η αναμονή ήταν αρκετή. Παραπάνω από αρκετή, καθώς, όπως συνειδητοποίησα το ‘Moonlight’ είναι ένας, τουλάχιστον, πολύ ευχάριστος δίσκος.
Με ευκολία θα μπορούσε κανείς να περιγράψει τον ήχο του αμερικανού με ρίζες από την Παλαιστίνη αναφέροντας ονόματα όπως ο Jack White ή οι Black Keys. Οι τελευταίοι είναι κάτι περισσότερο από ένα ακόμα συγκρότημα που τον έχουν επηρεάσει. Ο τραγουδιστής και κιθαρίστας του συγκροτήματος απ’ το Οχάιο, Dan Auerbach, δούλεψε ως παραγωγός και στην προηγούμενη κυκλοφορία του El Khatib (‘Head In The Dirt’, 2011), αλλά στην τρίτη αυτή δουλειά του τελευταίου το αποτέλεσμα είναι καλύτερο. Ακούγοντας τραγούδια όπως τα ‘All Black’, ‘Home’ ή ακόμα περισσότερο το ‘Chasin’’ οποιοσδήποτε στοιχειωδώς οικείος με τους Black Keys μπορεί να αντιληφθεί την παρουσία τους στο στούντιο. Αυτό που είναι πιο δύσκολα κατανοητό είναι το αν ο Dan Auerbach είναι όντως τόσο επιδραστικός, ως καλλιτέχνης και παραγωγός, ή συνειδητά οδηγεί νεαρότερους και μικρότερης εμβέλειας συνεργάτες του στο να ηχούν τόσο όμοιοι με το συγκρότημά του. Ένα ακόμα μικρό παράδειγμα αυτού είναι το άλμπουμ του Bombino με τίτλο ‘Nomad’ από το 2013.
Η αλήθεια είναι πως ο δίσκος αυτός περιέχει ένα ευρύτερο φάσμα μουσικών και είναι κάτι παραπάνω από μια απλή αντιγραφή των Black Keys. Υπάρχει μια στάλα από αυτή τη σύγχρονη εκδοχή του garage της δεκαετίας του 1960 διάσπαρτη σ’ όλο το δίσκο και λίγη παραπάνω στο ‘Servant’. Είναι καθαρά ένα «κιθαριστικό» άλμπουμ και ο Ron Marinelli στα τύμπανα βοηθάει κρατώντας το ρυθμό όπως πρέπει και αναλαμβάνοντας κυριότερο ρόλο σε μερικά σημεία. Μετά, αμέσως πριν το τέλος, ενώ αναμένεται ένα ακόμα τραγούδι γεμάτο με rock ήχους, έρχεται το ‘Two Brothers’ να φλερτάρει με τη ντισκόμπαλα. Με ένα ανεπαίσθητο ριφάκι στην κιθάρα που επαναλαμβάνεται καθ’ όλη τη διάρκεια, λίγα πλήκτρα και περισσότερη έμφαση στο hi-hat δεν ταιριάζει καθόλου με το υπόλοιπο άλμπουμ.
Παρά την παρέκκλιση από το σύνολο, το ‘Two Brothers’ είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια στο ‘Moonlight’. Είναι επίσης ένα δείγμα για μια άλλη, διαφορετική μουσική πλευρά του Hanni El Khatib. Η συνεργασία του με τον Dan Auerbach στα δύο αυτά άλμπουμ είναι όντως αποδοτική, αλλά αν κάτι θα ήταν καλό να αλλάξει στην επόμενη δουλειά του Καλιφορνέζου, τότε αυτό μάλλον είναι το πρόσωπο στην καρέκλα του παραγωγού. Το να επηρεάζεται και να εμπνέεται κανείς από τέτοιου είδους καλλιτέχνες είναι θεμιτό και σχεδόν αναπόφευκτο, αλλά το να γίνει μια καλοσχεδιασμένη μινιατούρα στη σκιά τους είναι κάτι που λίγοι εύχονται. Αυτό το «πρόβλημα» είναι η μία πλευρά του δίσκου, το οποίο θα μπορούσε πιο εύκολα να αμεληθεί αν υπήρχαν περισσότερα εξαιρετικά τραγούδια όπως το ‘Moonlight’.
1. Moonlight
2. Melt Me
3. The Teeth
4. Chasin’
5. Worship Song (No. 2)
6. Mexico
7. Servant
8. All Black
9. Home
10. Dance Hall
11. Two Brothers
Ιανουάριος 2015
Τι θα ακούσεις:
Rock
Τραγούδια που πρέπει να ακούσεις:
Moonlight, Mexico, Two Brothers
Βαθμολογία:
8/10
Το καινούριο άλμπουμ του Hanni El Khatib ήταν από τα πρώτα του 2015 που βρέθηκε στη λίστα μου, αλλά το κρατούσα θέλοντας να αφιερώσω το χρόνο που θεωρούσα πως άρμοζε στην ακρόασή του. Το πρώτο τραγούδι, όμως, ξεκινούσε να παίζει μετά από οτιδήποτε τελείωνε πριν και πάνω από αυτό και πριν λίγο καιρό αποφάσισα πως η αναμονή ήταν αρκετή. Παραπάνω από αρκετή, καθώς, όπως συνειδητοποίησα το ‘Moonlight’ είναι ένας, τουλάχιστον, πολύ ευχάριστος δίσκος.
Με ευκολία θα μπορούσε κανείς να περιγράψει τον ήχο του αμερικανού με ρίζες από την Παλαιστίνη αναφέροντας ονόματα όπως ο Jack White ή οι Black Keys. Οι τελευταίοι είναι κάτι περισσότερο από ένα ακόμα συγκρότημα που τον έχουν επηρεάσει. Ο τραγουδιστής και κιθαρίστας του συγκροτήματος απ’ το Οχάιο, Dan Auerbach, δούλεψε ως παραγωγός και στην προηγούμενη κυκλοφορία του El Khatib (‘Head In The Dirt’, 2011), αλλά στην τρίτη αυτή δουλειά του τελευταίου το αποτέλεσμα είναι καλύτερο. Ακούγοντας τραγούδια όπως τα ‘All Black’, ‘Home’ ή ακόμα περισσότερο το ‘Chasin’’ οποιοσδήποτε στοιχειωδώς οικείος με τους Black Keys μπορεί να αντιληφθεί την παρουσία τους στο στούντιο. Αυτό που είναι πιο δύσκολα κατανοητό είναι το αν ο Dan Auerbach είναι όντως τόσο επιδραστικός, ως καλλιτέχνης και παραγωγός, ή συνειδητά οδηγεί νεαρότερους και μικρότερης εμβέλειας συνεργάτες του στο να ηχούν τόσο όμοιοι με το συγκρότημά του. Ένα ακόμα μικρό παράδειγμα αυτού είναι το άλμπουμ του Bombino με τίτλο ‘Nomad’ από το 2013.
Η αλήθεια είναι πως ο δίσκος αυτός περιέχει ένα ευρύτερο φάσμα μουσικών και είναι κάτι παραπάνω από μια απλή αντιγραφή των Black Keys. Υπάρχει μια στάλα από αυτή τη σύγχρονη εκδοχή του garage της δεκαετίας του 1960 διάσπαρτη σ’ όλο το δίσκο και λίγη παραπάνω στο ‘Servant’. Είναι καθαρά ένα «κιθαριστικό» άλμπουμ και ο Ron Marinelli στα τύμπανα βοηθάει κρατώντας το ρυθμό όπως πρέπει και αναλαμβάνοντας κυριότερο ρόλο σε μερικά σημεία. Μετά, αμέσως πριν το τέλος, ενώ αναμένεται ένα ακόμα τραγούδι γεμάτο με rock ήχους, έρχεται το ‘Two Brothers’ να φλερτάρει με τη ντισκόμπαλα. Με ένα ανεπαίσθητο ριφάκι στην κιθάρα που επαναλαμβάνεται καθ’ όλη τη διάρκεια, λίγα πλήκτρα και περισσότερη έμφαση στο hi-hat δεν ταιριάζει καθόλου με το υπόλοιπο άλμπουμ.
Παρά την παρέκκλιση από το σύνολο, το ‘Two Brothers’ είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια στο ‘Moonlight’. Είναι επίσης ένα δείγμα για μια άλλη, διαφορετική μουσική πλευρά του Hanni El Khatib. Η συνεργασία του με τον Dan Auerbach στα δύο αυτά άλμπουμ είναι όντως αποδοτική, αλλά αν κάτι θα ήταν καλό να αλλάξει στην επόμενη δουλειά του Καλιφορνέζου, τότε αυτό μάλλον είναι το πρόσωπο στην καρέκλα του παραγωγού. Το να επηρεάζεται και να εμπνέεται κανείς από τέτοιου είδους καλλιτέχνες είναι θεμιτό και σχεδόν αναπόφευκτο, αλλά το να γίνει μια καλοσχεδιασμένη μινιατούρα στη σκιά τους είναι κάτι που λίγοι εύχονται. Αυτό το «πρόβλημα» είναι η μία πλευρά του δίσκου, το οποίο θα μπορούσε πιο εύκολα να αμεληθεί αν υπήρχαν περισσότερα εξαιρετικά τραγούδια όπως το ‘Moonlight’.
1. Moonlight
2. Melt Me
3. The Teeth
4. Chasin’
5. Worship Song (No. 2)
6. Mexico
7. Servant
8. All Black
9. Home
10. Dance Hall
11. Two Brothers