«Ο Μουνής» είναι ένα από τα πρώτα διηγήματα της Λένας Κιτσοπούλου, που παρουσίασε στο αναγνωστικό στο κοινό και για το οποίο βραβεύτηκε.
Σε ένα χωριό της ελληνικής επαρχίας, αρχές της δεκαετίας του ’90, όλοι οι κάτοικοί του περνάνε μοναδικές στιγμές. Για το Μουνή, όλοι λένε πως δεν πάει με γυναίκες και περνάει το χρόνο του στο χωράφι παρέα με ένα σκιάχτρο. Λένε, επίσης, ότι τα δίδυμα της Πατζάραινας είναι δικά του, γιατί έχουνε τα ίδια αυτιά με το Μουνή. Μεγάλα και μυτερά. Τα λόγια αυτά, λένε, φτάσανε στα αυτιά του Παντζάρη, που είναι άγριος πολύ, και πήγε και έκοψε τα αυτιά του γιου του και πήγε φυλακή. Μετά από καιρό, η Πατζάραινα, λένε, πάντρεψε την κόρη τους, την Κωλαθηνά με τον ανάπηρο γιο του παπά. Και ο Λαζάρ; Και τον καημένο Λαζάρ τον έπιασε ο πατέρας του να κουτσομπολεύει. Και η Ανθή; Αχ, η Ανθή , που νομίζει ότι είναι ελεύθερη. Μα ποιου είναι όλοι αυτοί; Ποιοι τολμούν να μιλάνε γι’ αυτούς;
Η Λένα Κιτσοπούλου με ωμότητα και οξύτητα αποδομεί την ελληνική κοινωνία. Χαρακτήρες ξεριζωμένοι από τα έγκατα της ελληνικής γης, ξεδιπλώνονται με υφαντική μαεστρία μπροστά στα μάτια σου. Άνθρωποι καθημερινοί και αληθινοί πλέκονται σε ιστορίες , που ενώ επιφανειακά μάς φαίνονται παράξενες, ακραίες και ξένες, είναι ιστορίες που όλοι μας έχουμε ζήσει. Σαν να ζούμε όλοι στο χωριό του Μουνή. Όλη η Ελλάδα σαν να είναι το χωριό του Μουνή.
Η ομάδα 4Frontal, το ίδιο αληθινή και ωμή όπως οι χαρακτήρες και το κείμενο της Λένας Κιτσοπούλου, σε συνεπαίρνουν μαζί τους σε εκείνο το χωριό του Μουνή. Οι ρόλοι εναλλάσσονται και εσύ γνωρίζεις ποιος είναι ο Μουνής, ποιος ο Παντζάρης, η Κωλαθηνά και τι ιστορίες κουβαλούν. Παίζοντας σκληρά και στεγνά αντιλαμβάνεσαι ότι οι ήρωες της Κιτσοπούλου δεν είναι ήρωες φανταστικοί, αλλά ο παπάς του χωριού σου, η κομμώτρια της γειτονιάς σου, η κουτσομπόλα συνάδελφός σου.
Η σκηνοθεσία του Παντελή Δεντάκη ανταποκρίνεται στο κάλεσμα της Λένας Κιτσοπούλου για την ανάδειξη της πραγματικής ελληνικής κοινωνίας. Τα γέλια, οι φωνές, τα τραγούδια, οι χοροί προσπαθούν να καλύψουν την ανηθικότητα, τη βία, την κατάχρηση της δύναμης, την αμάθεια, τη σκληρότητα. Σκηνές από την καθημερινή ζωή, το μεσημεριανό γεύμα, η συζήτηση ενός ζευγαριού στο κρεβάτι, μια μέρα στο κομμωτήριο, η ερωτική πράξη, κρύβουν σκηνές βίας και αγριότητας που δεν αργούν να ξεσπάσουν. Αλλά οι ήρωες πάντα γελάνε, πάντα είναι χαρούμενοι, κρύβοντας τα προβλήματα, φοβούμενοι να τα αντιμετωπίσουν, φοβούμενοι τι θα πουν οι άλλοι.
Τα σκηνικά εναλλάσσονται όπως και οι ηθοποιοί εναλλάσσουν τους ρόλους τους. Τα κουστούμια μοναδικά σε μεταφέρουν στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Οι φωτισμοί επιτυγχάνουν να φορτώσουν ακόμα περισσότερο την αγωνία ή την βαριά ψυχολογική φόρτιση των ηρώων.
Ο «Μουνής» είναι μια παράσταση καθρέφτης της ελληνικής κοινωνίας. Η ρηχότητα της ελληνικής κοινωνίας, η απροθυμία για αντιμετώπιση των προβλημάτων της και η συγκάλυψη των προβλημάτων αυτών από όλους, έρχονται ως αποτέλεσμα από την αέναη επιθυμία των Ελλήνων να περνάνε καλά, να μη θέλουν να προβληματίζονται και να μην ενδιαφέρονται για το μέλλον τους. Η ενδοοικογενειακή βία, ο ρατσισμός και η έλλειψη της πνευματικότητας αποτελούν προβλήματα που ταλαιπωρούν την ελληνική κοινωνία, αλλά δε θέλουμε να τα δούμε. «Ο Μουνής» όχι μόνο τα βλέπει, αλλά σε κάνει να τα συνειδητοποιήσεις με τον καλύτερο τρόπο.
Η παράσταση είναι όπως και ο ήρωας από τον οποίο πήρε το όνομα της. Ο Μουνής είναι ένας άνθρωπος που όλα τα βλέπει και τα παρατηρεί. Τα ξέρει όλα. Δε μιλάει, αλλά τα ζωγραφίζει όλα στα τραπεζομάντηλα του καφενείου. Και τα τραπεζομάντηλα αυτά τα παίρνει ο Χρηστάκης, ο γιος του καφετζή, και τα κρύβει στο υπόγειο. Φοβάται μήπως τα δει κάποιος άλλος και τα καταστρέψει. Έτσι και η ελληνική κοινωνία κρύβει τα προβλήματα της. Φοβάται μήπως τα δει κάποιος άλλος.
Πληροφορίες :
Σκηνοθεσία: Παντελής Δεντάκης
Επιμέλεια κίνησης: Αγγελική Στελλάτου
Σκηνικά - Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα
Μουσική: Κώστας Νικολόπουλος
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Φωτογραφίες: Κάλλι Χαρόβα
Βοηθοί σκηνοθέτη: Πάνος Τοψίδης, Αγάπη Κουρομπλή
Παίζουν οι ηθοποιοί: Σταύρος Γιαννουλάδης, Θανάσης Ζερίτης, Ελένη Κουτσιούμπα, Νεφέλη Μαϊστράλη, Αριστέα Σταφυλαράκη
Ω² (ομάδα αποφοίτων δραματικής σχολής Ωδείου Αθηνών)
Θέατρο του Νέου Κόσμου, Αντισθένους 7 & Θαρύπου, 117 43 Αθήνα (Απέναντι από το κτίριο του ΦΙΞ από την πλευρά της Καλλιρρόης), Στάση Μετρό-Τραμ «Συγγρού-Φιξ»
Τηλέφωνο: 210 9212900
Φαξ: 210 9212901
ΚΑΤΩ ΧΩΡΟΣ
από 25.02.2015 μέχρι 02.04.2015
Παραστάσεις Τετάρτη, Πέμπτη 21:15
Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό 12€, Φοιτητικό 10€, Ανέργων 8€
Link: http://nkt.gr/play/7/o-moynhs/
Σε ένα χωριό της ελληνικής επαρχίας, αρχές της δεκαετίας του ’90, όλοι οι κάτοικοί του περνάνε μοναδικές στιγμές. Για το Μουνή, όλοι λένε πως δεν πάει με γυναίκες και περνάει το χρόνο του στο χωράφι παρέα με ένα σκιάχτρο. Λένε, επίσης, ότι τα δίδυμα της Πατζάραινας είναι δικά του, γιατί έχουνε τα ίδια αυτιά με το Μουνή. Μεγάλα και μυτερά. Τα λόγια αυτά, λένε, φτάσανε στα αυτιά του Παντζάρη, που είναι άγριος πολύ, και πήγε και έκοψε τα αυτιά του γιου του και πήγε φυλακή. Μετά από καιρό, η Πατζάραινα, λένε, πάντρεψε την κόρη τους, την Κωλαθηνά με τον ανάπηρο γιο του παπά. Και ο Λαζάρ; Και τον καημένο Λαζάρ τον έπιασε ο πατέρας του να κουτσομπολεύει. Και η Ανθή; Αχ, η Ανθή , που νομίζει ότι είναι ελεύθερη. Μα ποιου είναι όλοι αυτοί; Ποιοι τολμούν να μιλάνε γι’ αυτούς;
Η Λένα Κιτσοπούλου με ωμότητα και οξύτητα αποδομεί την ελληνική κοινωνία. Χαρακτήρες ξεριζωμένοι από τα έγκατα της ελληνικής γης, ξεδιπλώνονται με υφαντική μαεστρία μπροστά στα μάτια σου. Άνθρωποι καθημερινοί και αληθινοί πλέκονται σε ιστορίες , που ενώ επιφανειακά μάς φαίνονται παράξενες, ακραίες και ξένες, είναι ιστορίες που όλοι μας έχουμε ζήσει. Σαν να ζούμε όλοι στο χωριό του Μουνή. Όλη η Ελλάδα σαν να είναι το χωριό του Μουνή.
Η ομάδα 4Frontal, το ίδιο αληθινή και ωμή όπως οι χαρακτήρες και το κείμενο της Λένας Κιτσοπούλου, σε συνεπαίρνουν μαζί τους σε εκείνο το χωριό του Μουνή. Οι ρόλοι εναλλάσσονται και εσύ γνωρίζεις ποιος είναι ο Μουνής, ποιος ο Παντζάρης, η Κωλαθηνά και τι ιστορίες κουβαλούν. Παίζοντας σκληρά και στεγνά αντιλαμβάνεσαι ότι οι ήρωες της Κιτσοπούλου δεν είναι ήρωες φανταστικοί, αλλά ο παπάς του χωριού σου, η κομμώτρια της γειτονιάς σου, η κουτσομπόλα συνάδελφός σου.
Η σκηνοθεσία του Παντελή Δεντάκη ανταποκρίνεται στο κάλεσμα της Λένας Κιτσοπούλου για την ανάδειξη της πραγματικής ελληνικής κοινωνίας. Τα γέλια, οι φωνές, τα τραγούδια, οι χοροί προσπαθούν να καλύψουν την ανηθικότητα, τη βία, την κατάχρηση της δύναμης, την αμάθεια, τη σκληρότητα. Σκηνές από την καθημερινή ζωή, το μεσημεριανό γεύμα, η συζήτηση ενός ζευγαριού στο κρεβάτι, μια μέρα στο κομμωτήριο, η ερωτική πράξη, κρύβουν σκηνές βίας και αγριότητας που δεν αργούν να ξεσπάσουν. Αλλά οι ήρωες πάντα γελάνε, πάντα είναι χαρούμενοι, κρύβοντας τα προβλήματα, φοβούμενοι να τα αντιμετωπίσουν, φοβούμενοι τι θα πουν οι άλλοι.
Τα σκηνικά εναλλάσσονται όπως και οι ηθοποιοί εναλλάσσουν τους ρόλους τους. Τα κουστούμια μοναδικά σε μεταφέρουν στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Οι φωτισμοί επιτυγχάνουν να φορτώσουν ακόμα περισσότερο την αγωνία ή την βαριά ψυχολογική φόρτιση των ηρώων.
Ο «Μουνής» είναι μια παράσταση καθρέφτης της ελληνικής κοινωνίας. Η ρηχότητα της ελληνικής κοινωνίας, η απροθυμία για αντιμετώπιση των προβλημάτων της και η συγκάλυψη των προβλημάτων αυτών από όλους, έρχονται ως αποτέλεσμα από την αέναη επιθυμία των Ελλήνων να περνάνε καλά, να μη θέλουν να προβληματίζονται και να μην ενδιαφέρονται για το μέλλον τους. Η ενδοοικογενειακή βία, ο ρατσισμός και η έλλειψη της πνευματικότητας αποτελούν προβλήματα που ταλαιπωρούν την ελληνική κοινωνία, αλλά δε θέλουμε να τα δούμε. «Ο Μουνής» όχι μόνο τα βλέπει, αλλά σε κάνει να τα συνειδητοποιήσεις με τον καλύτερο τρόπο.
Η παράσταση είναι όπως και ο ήρωας από τον οποίο πήρε το όνομα της. Ο Μουνής είναι ένας άνθρωπος που όλα τα βλέπει και τα παρατηρεί. Τα ξέρει όλα. Δε μιλάει, αλλά τα ζωγραφίζει όλα στα τραπεζομάντηλα του καφενείου. Και τα τραπεζομάντηλα αυτά τα παίρνει ο Χρηστάκης, ο γιος του καφετζή, και τα κρύβει στο υπόγειο. Φοβάται μήπως τα δει κάποιος άλλος και τα καταστρέψει. Έτσι και η ελληνική κοινωνία κρύβει τα προβλήματα της. Φοβάται μήπως τα δει κάποιος άλλος.
Πληροφορίες :
Σκηνοθεσία: Παντελής Δεντάκης
Επιμέλεια κίνησης: Αγγελική Στελλάτου
Σκηνικά - Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα
Μουσική: Κώστας Νικολόπουλος
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Φωτογραφίες: Κάλλι Χαρόβα
Βοηθοί σκηνοθέτη: Πάνος Τοψίδης, Αγάπη Κουρομπλή
Παίζουν οι ηθοποιοί: Σταύρος Γιαννουλάδης, Θανάσης Ζερίτης, Ελένη Κουτσιούμπα, Νεφέλη Μαϊστράλη, Αριστέα Σταφυλαράκη
Ω² (ομάδα αποφοίτων δραματικής σχολής Ωδείου Αθηνών)
Θέατρο του Νέου Κόσμου, Αντισθένους 7 & Θαρύπου, 117 43 Αθήνα (Απέναντι από το κτίριο του ΦΙΞ από την πλευρά της Καλλιρρόης), Στάση Μετρό-Τραμ «Συγγρού-Φιξ»
Τηλέφωνο: 210 9212900
Φαξ: 210 9212901
ΚΑΤΩ ΧΩΡΟΣ
από 25.02.2015 μέχρι 02.04.2015
Παραστάσεις Τετάρτη, Πέμπτη 21:15
Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό 12€, Φοιτητικό 10€, Ανέργων 8€
Link: http://nkt.gr/play/7/o-moynhs/
Σχετικό θέμα