Το νέο του κομμάτι "Σ’ αυτή τη χώρα" (στίχοι: Τάμμυ Τσέκου/μουσική: Απόστολος Ρίζος) κυκλοφορεί ήδη. Το ακούσαμε, το αγαπήσαμε και βρεθήκαμε την προηγούμενη βδομάδα στο Σταυρό του Νότου Club για να ακούσουμε και τον ίδιο από κοντά, σε ένα από αυτά τα ατμοσφαιρικά lives που μας έχει συνηθίσει.
Ο Απόστολος εμφανίστηκε, διακριτικά και σαν φίλος, μέσα από το κοινό τραγουδώντας ακαπέλα το "Post-Love" της Άλκηστις Πρωτοψάλτη, ανεβαίνοντας έπειτα στη σκηνή και συνεχίζοντας με το "Ένας κύκνος κλαίει" μαζί με τη μικρή του μπάντα. Στο πλευρό του αυτή την φορά ήταν ο Θοδωρής Κουέλης στο κοντραμπάσο και ο Νίκος Κασσαβέτης στα τύμπανα. Η επιλογή αυτής της λιτής ενορχήστρωσης στη σκηνή λειτούργησε πολύ θετικά, γιατί έδινε χώρο στη φωνή του Απόστολου να μεγαλουργήσει και να στρέψει όλα τα βλέμματα στην χαρακτηριστικά όμορφη και γοητευτικά βραχνή χροιά του! "Σώπα κι άκουσε", "Ο Μέρμηγκας" και το καινούργιο δικό του "Το σπίτι που μεγάλωσες", αλλά και το "Μέτρησα" που ήρθε να μας γεμίσει με συναισθήματα σε μια υπέροχη ερμηνεία του κομματιού –που όπως έχω ξαναπεί- είναι για μένα η καλύτερη που έχω ακούσει μέχρι στιγμής.
Πρόκειται για έναν καλλιτέχνη που θα μπορούσες να τον ακούς για ώρες ολόκληρες, είτε με μπάντα είτε χωρίς. Η φωνή του έχει τέτοια δύναμη που σε κατακλύζει και δεν μπορείς παρά να είσαι αφοσιωμένος ψυχή τε και σώματι στη σκηνή. Πέρα από εξαίρετος ερμηνευτής είναι και πολύ καλός στιχουργός και συνθέτης, γεγονός που γίνεται εμφανές μέσα από τα τραγούδια "Ποτέ δεν είν’ αργά", "Μη φύγεις", "Κρύψου μέρα", "Το ψάρι" (νέο) τα οποία και ακούσαμε. Aκολούθησαν, όμως, κι άλλα πολλά αγαπημένα όπως το "Σ’ αυτή τη χώρα", "Να’ μαστε μαζί", "Πεταλούδα" και το πολύ γνωστό "Τι να θυμηθώ". Στη σκηνή ανέβηκε και ο Χρήστος Πανοηλίας, κατά κόσμον Λάγνης, με τον οποίο μας τραγούδησαν το "Παιδικό τραγούδι" σε μια σύμπτυξη hip-hop ρυθμών και "αποστολικού" ύφους. Ο Λάγνης, βέβαια, μας χάρισε και αρκετό γέλιο με το αυθόρμητο σκάρωμα στίχων βάσει λέξεων που του έδωσε το κοινό!
Τραγούδια που δεν ακούγονται συχνά σε συναυλιακά δρώμενα, πήραν σάρκα και οστά μέσα από το μελωδικό στόμα του Απόστολου κι αυτή του η εκλεκτικότητα –στο πρόγραμμα και γενικότερα- είναι ένας ακόμα λόγος για τον οποίο τον συγχαίρω. "Έχω έναν καφενέ", "Χαράματα η ώρα τρεις", "Ο μπουφές", "Ζήνωνος" είναι μόνο μερικά από τα κομμάτια μεγάλων καλλιτεχνών που επέλεξε να μας χαρίσει. Από τις πιο όμορφες ερμηνείες που ξεχώρισα, προσωπικά, και λάτρεψα ήταν η "Αχάριστη" κομμάτι που πιστεύω ότι του ταιριάζει τόσο πολύ, το "A bord de l’Αspasia" (Νίκος Καββαδίας) με έναν τρόπο που σε ανατριχιάζει, καθώς και το "Αλλά τα βράδια" (Τάσος Λειβαδίτης) – το οποίο όσοι δεν είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε στην εκδήλωση "Το ποίημα που έγινε τραγούδι" στο Βοτανικό το απολαύσαμε ευτυχώς τώρα. Έκπληξη της βραδιάς υπήρξε η αγαπημένη Νατάσσα Μποφίλιου που ανέβηκε στη σκηνή για μια μουσική σύμπραξη με τον Απόστολο. Οι δυο τους μας έδωσαν δυο σπαρακτικές ερμηνείες με τα κομμάτια "Καίγομαι-καίγομαι" και "Αυτή η νύχτα μένει".
Μετά από ένα live τόσο έντονο και δυναμικό, ο Απόστολος μας καληνύχτισε με τον ίδιο τρόπο που μας καλωσόρισε. Δηλαδή, φεύγοντας μέσα από το κοινό και τραγουδώντας με τη ζεστή φωνή του ένα πολύ όμορφο κομμάτι γεμάτο ευαισθησία, τη "Φυσαλίδα". Κι αν αυτό ήταν το τελευταίο live της σεζόν, σύντομα θα έρθουν κι άλλα. Κι αν δεν έχεις πάει ακόμα σε δική του εμφάνιση, την επόμενη φορά να είσαι εκεί οπωσδήποτε. Τέτοιες βραδιές δεν χάνονται με τίποτα.
Υ.Γ. 1 Οι φωτογραφίες εξωφύλλου-κειμένου και το παρακάτω βίντεο ανήκουν στον Κώστα Scrom, τον οποίο ευχαριστούμε πάρα πολύ για την παραχώρηση.
Υ.Γ. 2 Πληροφορίες για το νέο κομμάτι και το σχετικό video clip με τίτλο "Σ' αυτή τη χώρα" μπορείτε να βρείτε εδώ
Ο Απόστολος εμφανίστηκε, διακριτικά και σαν φίλος, μέσα από το κοινό τραγουδώντας ακαπέλα το "Post-Love" της Άλκηστις Πρωτοψάλτη, ανεβαίνοντας έπειτα στη σκηνή και συνεχίζοντας με το "Ένας κύκνος κλαίει" μαζί με τη μικρή του μπάντα. Στο πλευρό του αυτή την φορά ήταν ο Θοδωρής Κουέλης στο κοντραμπάσο και ο Νίκος Κασσαβέτης στα τύμπανα. Η επιλογή αυτής της λιτής ενορχήστρωσης στη σκηνή λειτούργησε πολύ θετικά, γιατί έδινε χώρο στη φωνή του Απόστολου να μεγαλουργήσει και να στρέψει όλα τα βλέμματα στην χαρακτηριστικά όμορφη και γοητευτικά βραχνή χροιά του! "Σώπα κι άκουσε", "Ο Μέρμηγκας" και το καινούργιο δικό του "Το σπίτι που μεγάλωσες", αλλά και το "Μέτρησα" που ήρθε να μας γεμίσει με συναισθήματα σε μια υπέροχη ερμηνεία του κομματιού –που όπως έχω ξαναπεί- είναι για μένα η καλύτερη που έχω ακούσει μέχρι στιγμής.
Πρόκειται για έναν καλλιτέχνη που θα μπορούσες να τον ακούς για ώρες ολόκληρες, είτε με μπάντα είτε χωρίς. Η φωνή του έχει τέτοια δύναμη που σε κατακλύζει και δεν μπορείς παρά να είσαι αφοσιωμένος ψυχή τε και σώματι στη σκηνή. Πέρα από εξαίρετος ερμηνευτής είναι και πολύ καλός στιχουργός και συνθέτης, γεγονός που γίνεται εμφανές μέσα από τα τραγούδια "Ποτέ δεν είν’ αργά", "Μη φύγεις", "Κρύψου μέρα", "Το ψάρι" (νέο) τα οποία και ακούσαμε. Aκολούθησαν, όμως, κι άλλα πολλά αγαπημένα όπως το "Σ’ αυτή τη χώρα", "Να’ μαστε μαζί", "Πεταλούδα" και το πολύ γνωστό "Τι να θυμηθώ". Στη σκηνή ανέβηκε και ο Χρήστος Πανοηλίας, κατά κόσμον Λάγνης, με τον οποίο μας τραγούδησαν το "Παιδικό τραγούδι" σε μια σύμπτυξη hip-hop ρυθμών και "αποστολικού" ύφους. Ο Λάγνης, βέβαια, μας χάρισε και αρκετό γέλιο με το αυθόρμητο σκάρωμα στίχων βάσει λέξεων που του έδωσε το κοινό!
Τραγούδια που δεν ακούγονται συχνά σε συναυλιακά δρώμενα, πήραν σάρκα και οστά μέσα από το μελωδικό στόμα του Απόστολου κι αυτή του η εκλεκτικότητα –στο πρόγραμμα και γενικότερα- είναι ένας ακόμα λόγος για τον οποίο τον συγχαίρω. "Έχω έναν καφενέ", "Χαράματα η ώρα τρεις", "Ο μπουφές", "Ζήνωνος" είναι μόνο μερικά από τα κομμάτια μεγάλων καλλιτεχνών που επέλεξε να μας χαρίσει. Από τις πιο όμορφες ερμηνείες που ξεχώρισα, προσωπικά, και λάτρεψα ήταν η "Αχάριστη" κομμάτι που πιστεύω ότι του ταιριάζει τόσο πολύ, το "A bord de l’Αspasia" (Νίκος Καββαδίας) με έναν τρόπο που σε ανατριχιάζει, καθώς και το "Αλλά τα βράδια" (Τάσος Λειβαδίτης) – το οποίο όσοι δεν είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε στην εκδήλωση "Το ποίημα που έγινε τραγούδι" στο Βοτανικό το απολαύσαμε ευτυχώς τώρα. Έκπληξη της βραδιάς υπήρξε η αγαπημένη Νατάσσα Μποφίλιου που ανέβηκε στη σκηνή για μια μουσική σύμπραξη με τον Απόστολο. Οι δυο τους μας έδωσαν δυο σπαρακτικές ερμηνείες με τα κομμάτια "Καίγομαι-καίγομαι" και "Αυτή η νύχτα μένει".
Μετά από ένα live τόσο έντονο και δυναμικό, ο Απόστολος μας καληνύχτισε με τον ίδιο τρόπο που μας καλωσόρισε. Δηλαδή, φεύγοντας μέσα από το κοινό και τραγουδώντας με τη ζεστή φωνή του ένα πολύ όμορφο κομμάτι γεμάτο ευαισθησία, τη "Φυσαλίδα". Κι αν αυτό ήταν το τελευταίο live της σεζόν, σύντομα θα έρθουν κι άλλα. Κι αν δεν έχεις πάει ακόμα σε δική του εμφάνιση, την επόμενη φορά να είσαι εκεί οπωσδήποτε. Τέτοιες βραδιές δεν χάνονται με τίποτα.
Υ.Γ. 1 Οι φωτογραφίες εξωφύλλου-κειμένου και το παρακάτω βίντεο ανήκουν στον Κώστα Scrom, τον οποίο ευχαριστούμε πάρα πολύ για την παραχώρηση.
Υ.Γ. 2 Πληροφορίες για το νέο κομμάτι και το σχετικό video clip με τίτλο "Σ' αυτή τη χώρα" μπορείτε να βρείτε εδώ
Σχετικό θέμα