Σάββατο 20/6 και ενώ στη Μαλακάσα λάμβανε χώρα η συναυλία του μεγάλου Robbie Williams, το Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας γέμιζε με χρώματα, χέρια υψωμένα στον αέρα, μουσικές και πολύ κέφι. Όσοι δεν ζήσαμε τις στιγμές του Rockwave, νιώσαμε τουλάχιστον τον παλμό του Colour Day Festival.
Πρόκειται για ένα φεστιβάλ που πραγματοποιείται σε παγκόσμιο επίπεδο και φέτος έκανε την είσοδό του στην πόλη μας για πρώτη φορά! Βέβαια, κάτι παρόμοιο γίνεται εδώ και δύο χρόνια από μια αυτό-οργανωμένη ομάδα ανθρώπων στην πλατεία του Μεταξουργείου με την ονομασία «Φεστιβάλ Χρωμάτων Μεταξουργείου-Κεραμεικού», αλλά οι δύο εκδηλώσεις δεν συνδέονται με κάποιον τρόπο. Eίναι δύο διαφορετικά και αυτοτελή δρώμενα, που το καθένα απ’ τα δύο έχει τη χάρη του.
Φτάσαμε στο χώρο κατά στις 16:30 και ο κόσμος όχι μόνο είχε μαζευτεί, αλλά είχε χρωματιστεί κιόλας! Οι πόρτες άνοιγαν στις 14:00 οπότε πάρα πολλοί είχαν σπεύσει εγκαίρως, πράγμα το οποίο βεβαίως φάνηκε. Η μουσική ήδη έδινε ρυθμό στην ατμόσφαιρα από τα decks του stage και ο κόσμος ήταν πλήρως εγκλιματισμένος με την όλη δράση.
Προμηθευτήκαμε τα σακουλάκια με τα χρώματά μας και λάβαμε μια θέση ανάμεσα στη λαοθάλασσα που χοροπηδούσε, χόρευε και λικνιζόταν στους ρυθμούς του φεστιβάλ, αναμένοντας την πρώτη μαζική ρίψη χρωμάτων που ήταν προγραμματισμένη για τις 17:00. Με ένα στόμα, μια φωνή (κι ένα χέρι!) γέμισε η ατμόσφαιρα με πολύχρωμα συννεφάκια κι εμείς με χρωματιστά μαλλιά, πρόσωπα, ρούχα, παπούτσια. Είχαμε πια εναρμονιστεί με το περιβάλλον. Η συγκεκριμένη στιγμή αλλά και οι άλλες δύο προγραμματισμένες μαζικές ρίψεις που ακολούθησαν ήταν από τις καλύτερες εμπειρίες όλου του Φεστιβάλ!
Όσος κόσμος υπήρχε μαζεμένος μπροστά απ’ το stage, ακόμη τόσος υπήρχε πιο πέρα: διασκορπισμένος σε διάφορα σημεία ή καθισμένος κάτω σχηματίζοντας μικρά «πηγαδάκια». Ο «χρωματοπόλεμος» συνεχιζόταν καθ’ όλη τη διάρκεια και ανά πάσα στιγμή μεταξύ φίλων ή παρέων, ενώ υπήρχαν και άτομα που αυτοχρωματίζονταν. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η τεράστια προσέλευση μικρού σε ηλικία κόσμου – ειδικά τις πρώτες ώρες, τις απογευματινές- ενώ όσο βράδιαζε μαζεύονταν και μεγαλύτερα άτομα, έτσι είχαμε ένα κοινό που κυμαινόταν από 14 μέχρι και 34.
Οι Djs διαδέχονταν ο ένας τον άλλον στη σκηνή, συνοδεύοντας με ηλεκτρονικές μουσικές και θετική- ρυθμική ενέργεια το χαρούμενο συμβάν. Το line-up, κατά σειρά εμφάνισης, ήταν το εξής: Marnick, Instamix, Dj Young, Mossel, Melisses, Michael Tsaousopoulos, Claydee, Dino Mfu, Robin Skouteris, Agent Greg, God is A Dj, Housetwins και παρουσιαστής υπήρξε ο Δημήτρης Ουγγαρέζος.
Ανθρωπάκια μπλε, κίτρινα, πράσινα, κόκκινα, ροζ, πορτοκαλί ή και με όλα τα χρώματα μαζί, πηγαινοέρχονταν ή στριμώχνονταν στην όρθια κοσμοσυρροή, χαμογελαστά και με εμφανή τη διασκέδαση στα πρόσωπά τους. Όσο έπεφτε ο ήλιος, τόσο πιο όμορφο γινόταν το θέαμα , με τα χέρια του κόσμου να διαγράφονται σαν φιγούρες και τους χρωματιστούς φωτισμούς της σκηνής να γίνονται πιο έντονοι , συνάδοντας με το κλίμα που επικρατούσε. Λένε πως η προσέλευση ανήλθε στις 30.000.
Η προτίμηση στα άσπρα T-Shirts , σαν να ήταν ένα άγραφο dress code, αποδείχτηκε πολύ καλή επιλογή. Λειτούργησε αρχικά ως καμβάς και στο τέλος ως έργο τέχνης. Περίπου! Το όλο εγχείρημα ήταν καλά οργανωμένο και στην είσοδο και μέσα στο Φεστιβάλ, όπου υπήρχαν διάφορα «περίπτερα» περιμετρικά του χώρου για αγορά χρωμάτων, ποτού/φαγητού ακόμα και σουβενίρ. (Η διαδικασία της μετατροπής των χρημάτων σε μάρκες δεν ξέρω κατά πόσο υπήρξε λειτουργική πάντως.)
Εμείς μπορεί να φύγαμε κατά τις 21:30 , η γιορτή όμως συνέχισε μέχρι και τα μεσάνυχτα. Στον γυρισμό, στα ΜΜΜ, τραβήξαμε πολλά περίεργα (και τρομαγμένα!) βλέμματα αλλά τουλάχιστον ήμασταν πολλοί στην ίδια κατάσταση και παρότι ήμασταν άγνωστοι είχαμε το ίδιο συνωμοτικό ύφος ότι φεύγαμε απ΄το ίδιο μέρος και ζήσαμε την ίδια εμπειρία. Σε πολλούς ίσως να φανεί αστείο, γελοίο ή αχρείαστο το εν λόγω Φεστιβάλ, εμείς όμως περάσαμε πολύ όμορφα. Ραντεβού του χρόνου!
Υ.Γ. Η φωτογραφία εξωφύλλου ανήκει στη σελίδα του Colour Day Festival στο Facebook.
Πρόκειται για ένα φεστιβάλ που πραγματοποιείται σε παγκόσμιο επίπεδο και φέτος έκανε την είσοδό του στην πόλη μας για πρώτη φορά! Βέβαια, κάτι παρόμοιο γίνεται εδώ και δύο χρόνια από μια αυτό-οργανωμένη ομάδα ανθρώπων στην πλατεία του Μεταξουργείου με την ονομασία «Φεστιβάλ Χρωμάτων Μεταξουργείου-Κεραμεικού», αλλά οι δύο εκδηλώσεις δεν συνδέονται με κάποιον τρόπο. Eίναι δύο διαφορετικά και αυτοτελή δρώμενα, που το καθένα απ’ τα δύο έχει τη χάρη του.
Φτάσαμε στο χώρο κατά στις 16:30 και ο κόσμος όχι μόνο είχε μαζευτεί, αλλά είχε χρωματιστεί κιόλας! Οι πόρτες άνοιγαν στις 14:00 οπότε πάρα πολλοί είχαν σπεύσει εγκαίρως, πράγμα το οποίο βεβαίως φάνηκε. Η μουσική ήδη έδινε ρυθμό στην ατμόσφαιρα από τα decks του stage και ο κόσμος ήταν πλήρως εγκλιματισμένος με την όλη δράση.
Προμηθευτήκαμε τα σακουλάκια με τα χρώματά μας και λάβαμε μια θέση ανάμεσα στη λαοθάλασσα που χοροπηδούσε, χόρευε και λικνιζόταν στους ρυθμούς του φεστιβάλ, αναμένοντας την πρώτη μαζική ρίψη χρωμάτων που ήταν προγραμματισμένη για τις 17:00. Με ένα στόμα, μια φωνή (κι ένα χέρι!) γέμισε η ατμόσφαιρα με πολύχρωμα συννεφάκια κι εμείς με χρωματιστά μαλλιά, πρόσωπα, ρούχα, παπούτσια. Είχαμε πια εναρμονιστεί με το περιβάλλον. Η συγκεκριμένη στιγμή αλλά και οι άλλες δύο προγραμματισμένες μαζικές ρίψεις που ακολούθησαν ήταν από τις καλύτερες εμπειρίες όλου του Φεστιβάλ!
Όσος κόσμος υπήρχε μαζεμένος μπροστά απ’ το stage, ακόμη τόσος υπήρχε πιο πέρα: διασκορπισμένος σε διάφορα σημεία ή καθισμένος κάτω σχηματίζοντας μικρά «πηγαδάκια». Ο «χρωματοπόλεμος» συνεχιζόταν καθ’ όλη τη διάρκεια και ανά πάσα στιγμή μεταξύ φίλων ή παρέων, ενώ υπήρχαν και άτομα που αυτοχρωματίζονταν. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η τεράστια προσέλευση μικρού σε ηλικία κόσμου – ειδικά τις πρώτες ώρες, τις απογευματινές- ενώ όσο βράδιαζε μαζεύονταν και μεγαλύτερα άτομα, έτσι είχαμε ένα κοινό που κυμαινόταν από 14 μέχρι και 34.
Οι Djs διαδέχονταν ο ένας τον άλλον στη σκηνή, συνοδεύοντας με ηλεκτρονικές μουσικές και θετική- ρυθμική ενέργεια το χαρούμενο συμβάν. Το line-up, κατά σειρά εμφάνισης, ήταν το εξής: Marnick, Instamix, Dj Young, Mossel, Melisses, Michael Tsaousopoulos, Claydee, Dino Mfu, Robin Skouteris, Agent Greg, God is A Dj, Housetwins και παρουσιαστής υπήρξε ο Δημήτρης Ουγγαρέζος.
Ανθρωπάκια μπλε, κίτρινα, πράσινα, κόκκινα, ροζ, πορτοκαλί ή και με όλα τα χρώματα μαζί, πηγαινοέρχονταν ή στριμώχνονταν στην όρθια κοσμοσυρροή, χαμογελαστά και με εμφανή τη διασκέδαση στα πρόσωπά τους. Όσο έπεφτε ο ήλιος, τόσο πιο όμορφο γινόταν το θέαμα , με τα χέρια του κόσμου να διαγράφονται σαν φιγούρες και τους χρωματιστούς φωτισμούς της σκηνής να γίνονται πιο έντονοι , συνάδοντας με το κλίμα που επικρατούσε. Λένε πως η προσέλευση ανήλθε στις 30.000.
Η προτίμηση στα άσπρα T-Shirts , σαν να ήταν ένα άγραφο dress code, αποδείχτηκε πολύ καλή επιλογή. Λειτούργησε αρχικά ως καμβάς και στο τέλος ως έργο τέχνης. Περίπου! Το όλο εγχείρημα ήταν καλά οργανωμένο και στην είσοδο και μέσα στο Φεστιβάλ, όπου υπήρχαν διάφορα «περίπτερα» περιμετρικά του χώρου για αγορά χρωμάτων, ποτού/φαγητού ακόμα και σουβενίρ. (Η διαδικασία της μετατροπής των χρημάτων σε μάρκες δεν ξέρω κατά πόσο υπήρξε λειτουργική πάντως.)
Εμείς μπορεί να φύγαμε κατά τις 21:30 , η γιορτή όμως συνέχισε μέχρι και τα μεσάνυχτα. Στον γυρισμό, στα ΜΜΜ, τραβήξαμε πολλά περίεργα (και τρομαγμένα!) βλέμματα αλλά τουλάχιστον ήμασταν πολλοί στην ίδια κατάσταση και παρότι ήμασταν άγνωστοι είχαμε το ίδιο συνωμοτικό ύφος ότι φεύγαμε απ΄το ίδιο μέρος και ζήσαμε την ίδια εμπειρία. Σε πολλούς ίσως να φανεί αστείο, γελοίο ή αχρείαστο το εν λόγω Φεστιβάλ, εμείς όμως περάσαμε πολύ όμορφα. Ραντεβού του χρόνου!
Υ.Γ. Η φωτογραφία εξωφύλλου ανήκει στη σελίδα του Colour Day Festival στο Facebook.
Σχετικό θέμα